تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869852853
«قانون خروج زن از کشور با اجازه شوهر» می تواند اصلاح شود
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: با وجود امضانکردن درخواست تغییر قانون برای خروج زنان از کشور، می گوید جایی برای عدم اجازه برای خروج از کشور و عدم رضایت مرد نمی ماند. از تجربه سال ٨٦ و تغییر قانون سهم ارث به نفع زنان یاد می کند. ولیمراد تأکید می کند معاونت زنان باید در زمینه تغییر قانون پیش قدم باشد و لایحه بدهد. انتقاداتی هم نسبت به عملکرد معاونت زنان دارد. «شرق» تلاش دارد تا نگاه مخالفان، موافقان، علما، دانشگاهیان، فعالان زنان و... را درباره مسئله نیاز یا عدم نیاز به کسب اجازه زن از شوهر برای خروج از کشور را در خلال مصاحبه هایی منتشر کند. این دومین مصاحبه از این سلسله مصاحبه ها را با توران ولیمراد، فعال زنان، عضو شورای مرکزی و مسئول کمیته تحقیقات و مطالعات جامعه زینب، عضو و دبیر ائتلاف اسلامی زنان در ادامه می خوانید: مبنای قانون اخذ اجازه از شوهر برای خروج از کشور چیست؟ این موضوع از دو جنبه قابل بحث است: یکی به لحاظ محتوایی است و دیگر مسیری که اخیرا در این ارتباط طی شده که به اینجا رسیده است. به لحاظ محتوایی ریشه فقهی این قانون، این طور که می گویند، براساس اجماع است؛ یعنی چنین بحثی که اجازه خروج زن به این شکل دست مرد باشد، براساس نص نیست، حتی در بحث خروج از خانه و این یعنی قانون فعلی می تواند اصلاح شود. بیشتر توضیح می دهید؟ در رابطه زن و شوهری، نفقه را در مقابل تمکین داریم. تمکین هم تمکین خاص است. اگر تمکین انجام نشود، مجازاتش قطع نفقه است. نمی توان مجازات دیگری را هم اضافه کرد. این حد آخر است اگر بخواهیم در نظر بگیریم. بنابر اینجایی برای عدم اجازه برای خروج از کشور و عدم رضایت مرد نمی ماند. مخالفان درحال حاضر بر دو نکته تکیه می کنند: یکی غیرشرعی بودن تغییر قانون است و دیگری نامناسب بودن با شرایط فعلی است. نظر شما درباره این مخالفت ها چیست؟ تا آنجاکه من دیده ام درحال حاضر اخذ اجازه از شوهر برای خروج از کشور براساس اجماع است، نه آیات قرآن. مقام معظم رهبری هم در نظراتشان فرموده اند: «نمی خواهم بگویم همه آنچه که در فقه ما در مورد احکام مربوط به زنان مطرح شده است، حتما سخن آخر است؛ نه، ممکن است با یک تحقیقی در یک زمینه ای که به وسیله فقیه ماهر و مسلطی انجام بگیرد، فلان حکم فقهی که امروز در مورد زن وجود دارد، دچار تغییر شود» (١٣ تیر ١٣٨٦). این فرمایش را در ارتباط با موضوع سهم ارث زن در مقام همسری که تقاضای اصلاح آن را داشتیم فرمودند. تا آن موقع طبق قانون، زن فقط از هوایی، یعنی ابنیه و اشجار، ارث می برد و ما در پی اصلاح آن بودیم که زن از کل ماترک ارث ببرد. از احزاب زنان اصولگرا به عنوان تشکل های مدنی پیشنهادمان را برای پنج مرکز، ازجمله مقام معظم رهبری، مجلس، مجمع تشخیص مصلحت نظام، جامعه مدرسین و روحانیت مبارز ارسال کردیم. وقتی طرح به صحن مجلس آمد از قم با آن مخالفت شد که ارجاع داده شد به همان نظر رهبری و بر همان اساس قانون در مجلس، مصوب و اصلاح شد. در بستر اجرا که باعث شد اصلاح قانونِ موردسؤال با مشکل روبه رو شود، مسیری است که رفته شده. ما نهادهای متولی داریم که موظف به رفع مشکلات زنان و اصلاح قوانین هستند. عالی ترین آنها معاونت امور زنان ریاست جمهوری است، به اضافه مراکز دیگری مثل کمیته زنان مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای فرهنگی اجتماعی و مجلس. معاونت امور زنان باید قدم اول را بردارد؛ زیرا امکانات دولتی را در اختیار دارد. اشکال اساسی متوجه معاونت امور زنان مجلس است؛ چراکه به وظیفه خود، که اقدام های اساسی در جهت اصلاح قوانین و انجام فعالیت و مدیریت برای به نتیجه رساندن آنهاست، عمل نکرده و این مطالبه در مسیر دیگری شکل گرفته است. بعد از جمع آوری امضاها معاونت گفته است که برای اصلاح قانون اقدام می کند که این حرکت مثل زدن شیپور از دهانه گشاد آن است. اگر به اصلاح قانون نیاز هست که هست؛ و طبیعی است که موانعی وجود داشته باشد، راهش انجام کار تخصصی، به جریان انداختن در مسیر تصویب، گرفتن مصوبه دولت، همراه کردن سایر نیروهای حوزه زنان در بدنه سیستم و همین طور تشکل ها و نهادهای مدنی است. مسیر عکس جواب نمی دهد. معاون زنان باید ابتدا، کارِ کارشناسی قوی انجام دهد، چه درباره این قانون و چه قانون های دیگری که باید اصلاح شوند، سراغ صاحب نظران و نخبگان و علما بروند. لایحه کارشناسی شده با جلب نظرات موافق و حمایت ها، با توجه به همه نظرات، با مدیریت پیش رود، لابی ها انجام شود، نظرات مثبت گرفته شود، سپس آنها مدیریت شده و نیروهای مدنی به کار گرفته شوند. این طور حتی اگر به نتیجه نرسد از مسیر درست به جریان افتاده، به جامعه معرفی شده و راهش را پیدا خواهد کرد. امیدی به نتیجه رسیدن این مطالبه دارید؟ از چه مسیری توصیه به امتدادش می کنید؟ معاون زنان باید پیش قدم می شد تا مبنا و چارچوب ها معلوم باشد. حرکتی که سرش آن طرف باشد و رسانه های بیگانه و تشکل هایی که از آن طرف حمایت می شوند، خط بدهند بعد اینجا مسئولان همراه شوند، به نتیجه نمی رسد. نخبگان و جریان های فکری مختلف، علما و سایر جریان ها، دیدگاه ها و نظرات خود را دارند؛ پس نمی شود با منهاکردن آن، توقع به نتیجه رسیدن را داشت. مسیر دستیابی به مطالبات زنان از مسیر همراهی و همگرایی و تعامل نیروهای داخل نظام می گذرد. مطالبات زنان برای رسیدن به نتیجه باید غیرسیاسی، صنفی و فراجناحی دیده شوند تا هدف گذاری رفع مشکلات زنان باشد، نه بهره برداری های سیاسی و تقابل با نظام اسلامی. با شلوغ کاری و جو سازی وضع همین می شود. با همین توضیح، با وجود اینکه موافق اصلاح این قانون بوده و هستم، پای کمپین را امضا نکردم؛ چراکه مسیر را صحیح ندیدم. معاونت زنان ریاست جمهوری است که موظف به طرح، پیگیری و مدیریت مطالبات زنان تا به نتیجه رسیدن است، نه اینکه بعد از ایجاد موج ها بگوید پیگیری می کنیم که این کار، فرصت سوزی و سخت کردن کار است. درحال حاضر برای اصلاح قانون باید چه کار کرد؟ یکی از عوامل آسیب زننده به خانواده ها و هویت زنان و دختران، تک بُعدی دیدن موضوعات و عدم جامع نگری بوده است که تاکنون بوده و باعث عدم تعادل و توازن و هماهنگی شده است. دیدن مسائل به صورت تک بُعدی و تک محوری و ندیدن ارتباط موضوعات با یکدیگر خودش آسیب زننده است. خانواده مطلوب قرار است چگونه باشد و نقش و جایگاه زن و مرد در آن خانواده چیست. با توجه به تغییراتی که هم سیستم کرده و هم تغییر شرایط و خود زنان، تا بگوییم چه موضوعی در کدام جهت باید اصلاح شود؟ در جهت دستیابی به این تعریف از زن و خانواده در تمام این سه دهه همه نهادهایی که به نام زنان پست گرفته اند، کوتاهی کرده اند. این موضوع خروج زنان از کشور یک حلقه از کل حلقه های مربوط به خانواده است که به دیگر حلقه ها وصل می شود. وقتی زن حق طلاق ندارد، می خواهند اجازه خروج از کشور داشته باشد؟ جایگاه زن در خانواده در قوانین موجود مورد پذیرش زنان نیست؛ چراکه متناسب با شرایط امروز، آنها و واقعیت های جامعه و مطالبات موجود نیست و این خود آسیب های زیادی به خانواده زده است. این مجموعه با هم یک کلاف سردرگم و آشفته است و نکته این است که پاسخ گویی به مطالبات زنان، مقام مسئولِ پیگیر ندارد. نیاز به سیاست واحد، برنامه در جهت رفع مشکلات زنان و اصلاح قوانین و رفع خلأ های قانونی داریم که کلا در این بخش متولی و پاسخ گو ندارند. در تمام این سال ها همه جریان هایی که قدرت یافته اند زنان را با هدف بهره برداری سیاسی، توان افزایی سیاسی و جذب بدنه اجتماعی با طرح نام زنان دنبال کرده اند؛ درحالی که نیاز به نگاهی فراجناحی به موضوع زنان و کار غیرسیاسی داریم. باید همه زنان از جریان های مختلف یک بار حداقل تمرین کنند و آن تعیین یک چارچوب مشترک و موضوع کار مشترک و همگرایی و همکاری و تعاون است. تا زمانی که زنان با فرمول و چارچوب و دایره سیاسی مردانه بازی کنند، همچنان که تاکنون بوده است، نتیجه همین است که تاکنون بوده و همین الان هم دچارش هستیم. آنچه تاکنون گرفتارش بوده ایم، انحصارطلبی مردانه قدرت و بازی با موضوع زنان با اهداف سیاسی بوده است و جریان های قدرت، عملکردشان در ارتباط با زنان با نگرش و عملکرد واحد انجام گرفته و آن، ندیدن زنان و فقط بهره برداری از آنان است. شکستن این روند، شجاعت، مدیریت و از آن بالاتر، هدف گذاری می خواهد. درانداختن طرحی نو و روالی نو می خواهد که همان همگرایی و عملکرد فراجناحی است. مشکلات و خلأهای زیادی داریم که باید رفع و قوانینی داریم که باید اصلاح شوند. تا وقتی معاونت به طور جدی با هدف گذاری رفع مشکلات زنان، وارد عمل نشود و سایر مراکز را با خود همراه نکند، وضع همین است. اگر اقدام در مسیر درست خود قرار نگیرد، به جای به نتیجه رسیدن به تقابل می رسند که تاکنون همین بوده؛ یعنی حذف توانایی های زنان به نام زنان توسط جریان های قدرت و بازی در زمینی که آقایان تعیین کرده اند. یک جناح می گوید خانواده از دست می رود و اجازه زن دست مرد است یک جناح دیگر هم حرف های دیگری می زند که در جهت به نتیجه رسیدن آنها، اقدامی اساسی به گونه ای که بتواند به نتیجه برسد، انجام نمی شود. با این موضع گیری ها ما در این سال ها فرصت های زیاد و نیروهایی را از دست داده ایم و هنوز هم متأسفانه این روند ادامه دارد. آنچه در سال های اخیر گفته می شود حتی گفتمان هم نیست؛ چراکه اساس معرفتی آنها معلوم نیست. این ها فضاسازی برای انتخابات مجلس است؛ اما ما نیازی به اقدامات با غیرهدف سیاسی و فراجناحی در ارتباط با مسائل زنان داریم و تا زمانی که این اتفاق نیفتد، مطالبات زنان به نتیجه نمی رسد.
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها