محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826714060
آیا انقلابی گری افراط گرایی است؟
واضح آرشیو وب فارسی:آناج: آیا انقلابی گری و انقلابی ماندن همان افراط گرایی است؟ آیا مقابله کنندگان با افراط گرایی به تقابل با جریان انقلابی کشور می اندیشند و آیا کسانی که به افراط گرایی متهم هستند همان جریان انقلابی کشورند؟به گزارش آناج، در بخش یادداشت روزِ روزنامه ی جوان به قلم عبدالله گنجی آمده است: پس از طرح مسئله اعتدال در عرصه سیاسی کشور تلاش ها جهت شناسایی نقطه مقابل آن یا چرایی طرح این مسئله شروع شد. همانگونه که اصلاحات مقابل انقلاب تعریف می شود اعتدال نیز باید محل منازعه خود را اعلام می کرد. به صورت طبیعی اذهان عمومی نقطه مقابل اعتدال را افراط می دانند اما کم کم تفسیر از افراط موسع شد و احساس هم بودگی آن با «انقلابی بودن»، نیروهای انقلاب اسلامی را نگران کرد. این نگرانی دغدغه رهبری را نیز به همراه داشت و ایشان از اینکه جوانان انقلابی کشور که از قضا دستی هم در قدرت و ثروت ندارند افراطی خوانده شوند ابراز ناراحتی و گلایه کردند. به نظر می رسد عرصه فرهنگ و هسته ای کانون های منازعه جریان انقلابی با اعتدال بوده است که تلاش می شود انقلابیون با سه کلید واژه ایجابی یعنی «تعامل»، « توسعه»، « رفاه»، و کلید واژه سلبی « افراط گرایی» زمینگیر شوند. قطعاً افراط گرایی نیز در جامعه وجود دارد اما مرز آن با انقلابی بودن کجاست؟ آیا انقلابی گری و انقلابی ماندن همان افراط گرایی است؟ آیا مقابله کنندگان با افراط گرایی به تقابل با جریان انقلابی کشور می اندیشند و آیا کسانی که به افراط گرایی متهم هستند همان جریان انقلابی کشورند؟ برای پاسخ به سؤالات مذکور باید به «ماهیت رفتاری» انقلابیون پرداخت و شاخص های انقلابی گری را با آنان تطبیق کرد. بدون تردید افراط گرایی نمی تواند معادل انقلابی گری و در تراز آن معرفی شود. حتی اگر کسی افراط می کند و اصرار بر انقلابی بودن دارد از نوعی سطحی گرایی رنج می برد و خود از آن آگاه نیست. اما کسانی هستند که انقلاب اسلامی را پروژه ای تمام شده می دانند و شعارها و مطالبات انقلابی از حوصله آنان خارج است. این جماعت زندگی و رفاه را نقطه مقابل انقلاب معرفی می کنند و به همین دلیل مجبورند امام را نیز طوری تفسیر کنند که با آنچه مدعی هستند، سازگار شود. نوعی اشباع شدگی از شعارهای انقلاب را حس می کنند و تلاش می کنند این شعارها با هدف به رسمیت شناختن جمهوری اسلامی توسط غرب فروکش کند. بنابراین هم بر انقلابی بودن خود تأکید دارند و هم بر هیچ یک از شعارهای انقلاب اصرار نمی ورزند و انقلابی بودن خود را نیز به عملکرد حال ارجاع نمی دهند بلکه به سوابق تاریخی خود مراجعه می کنند و آن را به رخ می کشند. اما برای پی بردن به افتراق انقلابی گری و افراط گرایی باید به مسائل ذیل توجه کرد: 1- افراط گرایی سلیقه محور است. بدین معنی که الزاماً بین اصول، آرمان ها و ارزش های انقلاب و مطالبات، ارتباط محکمی وجود ندارد. افراد فهم خود را محور قرار می دهند و اندیشه حکومتی نیز ندارند، اما انقلابی گری عمل و رفتار انقلابی به فرمان انجام می شود و اصول انقلاب اسلامی نیز مشخص کننده انحراف یا سلامت این مسیر است. به تعبیر دیگر انقلابیون سر خود عمل نمی کنند بلکه برای رفتار خود حجت می آورند و این حجت را فراتر از سلایق می دانند. 2- افراط گرایان با افراد درگیر می شوند، در نقد به حوزه شخصی افراد وارد می شوند، معمولاً راهی به نقد اندیشه ندارند، حملات آنان به شخص است و تنفر از افراد محور اصلی رفتار آنان است. اما انقلابیون به روندها، تصمیمات، انحراف های اصولی و خدشه به عزت ملی اعتراض می کنند. اندیشه های ناهمسو با انقلاب و فکر و رفتار را مورد نقد قرار می دهند و به نقد شخص وارد نمی شوند. 3- افراط گرایان «من محورند» و بر خود اصرار دارند. برای خود حیطه قائلند و با هوچی گری در صدد تأمین آن هستند اما انقلابیون منفعت محور نیستند. آنان نگران آرمان هایی هستند که هزینه زیادی برای شان پرداخته شده است. 4- زمان شناسی یکی دیگر از عناصر متمایز کننده افراط گرایی و انقلابی گری است. افراط گرایان زمان و مکان نمی شناسند، هیچ ملاحظه ای را نمی فهمند. مثل آنان، مثل مورچه ای است که چون آب به لانه اش رسوخ کرد، جهان را غرق در آب می دید. افراط گرایان خود را در حد یک گروه چریکی می بینند، فهمی از ملت و تراز ملی ندارند اما انقلابیون زمان شناسند، بهانه به دست دشمن نمی دهند، رصد و تحلیل دارند، موعد شناسند و منطق هر موفقیت را می شناسند، کلان نگرند و برای هر چیز کوچکی به میدان منازعه وارد نمی شوند، اولویت شناسی دارند و اهم و مهم مسائل را با اصول انقلاب اسلامی تراز می کنند. 5- انقلابیون مسئولیت پذیر و مسئولیت شناس هستند، از ولی جلوتر حرکت نمی کنند، بین حقوق ملت و اهداف انقلاب فاصله ای نمی بینند اما افراط گرایان بی مسئولیتند و به هیچ کس و هیچ جایی پاسخگو نیستند و چنین احساسی هم ندارند. افراط گرایان عاقبت اندیش نیستند اما انقلابیون بین تکلیف و نتیجه جمع می بندند و از حزب الله عنصری وظیفه شناس، مؤمن، ایثارگر و مطالبه گر ارائه می دهند. 6- افراطیون سیاست زده اند، با هر مسئله کوچکی تحریک می شوند، عمق تحلیل ندارند، بین دو گانه تمسخر و تنفر سرگردانند اما انقلابیون خط و ربط سیاسی را می شناسند، صلاحیت افراط را از اندیشه آنان استنباط می کنند و آینه دار اهداف درون مرزی و فرامرزی امام هستند. افراطیون حتی در یک پدیده واحد چرخش های ناگهانی دارند اما انقلابیون از اصول پایداری پیروی می کنند. آینده را در مسیر گذشته می پیمایند و از انقطاع تاریخی برحذرند و با آن مبارزه می کنند. 7- افراطیون پرخاشگرند، عفت در کلام آنان کمرنگ است، از ادبیات فاخر استفاده نمی کنند، صدای آنان بلند و منطق شان ضعیف است به جای اقناع فریاد می زنند، به جای باز شدن دهان رگ گردن شان برجسته می شود اما انقلابیون از روش و منطق پیروی می کنند، علاقه مند به هدایت دیگری هستند و از اصلاح دیگران لذت می برند و از اضافه شدن به جمع شان خشنودند، انزوا را نمی پسندند و علاقه مند به محوریت در عرصه اجتماع و سیاست هستند. 8- افراطیون کلیشه ای و شکل گرا هستند، ذهن آنان نیز قابل گسترش نیست، استخوانی می اندیشند و دنیای آنان بسیار کوچک است اما انقلابیون جهانی فکر می کنند، محتوایی هستند و برای مصونیت محتوای دین تلاش می کنند، از آلوده شدن افراد پیرامون خود رنج می برند و بعضاً دم برنمی آورند. انقلابیون همیشه فریاد نمی زنند و بعضاً ماه ها و سا ل ها سکوت می کنند تا شرایط تحقق یک مسئله فراهم شود. انقلابیون به مرزبندی معتقدند اما افراطیون با کوچک ترین امتیاز سنگر را رها می کنند و اصولاً اهل معامله اند. انقلابیون بوروکرات نیستند اما به تشکیلات باور دارند اما افراطیون تکروی می کنند، تشکیلات را تا زمانی محترم می شمارند که حنجره آنان باشد اما انقلابیون برای تشکیلات مرجعیت قائلند. 9- افراطیون در هر مسئله ای موضع دارند اما انقلابیون عزت دینی و ملی مرز سکوت و فریادشان است. انقلابیون تحقیر ملی را برنمی تابند و علاقه مند به عدم تکرار صحنه های تاریخ 200 ساله ایران در دوران حاکمیت نظام دینی هستند اما افراطیون بعضاً صاف کننده جاده دشمن و بهانه دهنده به دست او می باشند.
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آناج]
[مشاهده در: www.anaj.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها