تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836766077
طنز؛ حال آمدی؟!
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
طنز؛ حال آمدی؟!
در عنفوان جوانی چنان که افتد و دانی، با ذوالجمال صعب الوصالی سری داشتم و سرّی می دادم و سیم بکسل می ستاندم، به حکم آنکه کنارش قدم زدن در جمع مایه مباهات بود و صورتش دیدن، یحیی الاموات.
مجله خط خطی - پدرام ابراهیمی: در عنفوان جوانی چنان که افتد و دانی، با ذوالجمال صعب الوصالی سری داشتم و سرّی می دادم و سیم بکسل می ستاندم، به حکم آنکه کنارش قدم زدن در جمع مایه مباهات بود و صورتش دیدن، یحیی الاموات.
اگر خلقت برای من هم این بود
کنون اوضاع و احوالم نه این بود
باری ز دور دیدم با سبیلی صحبت می کند. گذشت و بگفتمش که بود؟ گفت: «از دوستان دورانِ تحصیل.» روزی دگر دیدمش که با کسی نشسته و قهوه می نوشد و نیشش تا پس گردن باز بود. گفتمش کیست؟ گفت: «او برای من چون برادر است، دل بد مکن.» دگر بار دیدمش با پهلوانی نشسته و با او ملاطفه در پیوسته و از تشویش جهان گسسته، گفتمش فلان که بود؟ گفت: «دوست معمولی است. خیلی پسر خوب و پاکی است عزیزم.»
این گذشت و شبی دیدم که با رندی به خانه رفت و ندانم آفتاب به چه مشغول بود که صبح آن شب از راه نمی رسید. گفتمش: «کلاهم را بگذارم بالاتر یا همینجا خوب است؟» گفت: «عجیب سوالی است و بوی کنایت می دهد.» گفتم: «فلان که بود که به خلوتش رفتی و غیرت و آبروی من رُفتی؟» عتاب آغاز کرد که: «یعنی تو را به من اعتماد نیست؟ چطور به خودت اجازه می دهی اینطور سخن بگویی؟» و موج اشک به ساحل رخسار دواند. سرشک غمش به پشیزی نگرفتم و دامن از وی درکشیدم و همی خواندم:
اگه عشق همینه
اگه زندگی اینه
نمی خوام چشمام این دنیا رو ببینه...
شنیدمش که کت واک کنان همی رفت و می گفت:
«یکی رفت از صف وصل نگاری
چه غم باشد که می آید هزاری»
این بگفت و سفر کرد و از آنجا که من تیر ماهی ام و هر که روی از خرچنگ گیرد، خرچنگ به سمت وی رود، پریشانی اش در من اثر کرد. خود می فریفتم که: «روشن فکر باش و تحجر یکسو نه. و درباره اش قضاوت مکن که شاید سوءتفاهم شده باشد. شاید برای مادر بیمارش دارو می خواسته. نیمه پر لیوان بنگر. اصلا تو اگر به جای شوی مدونا و بریتنی بودی چه می کردی؟ خشک مغز نباش و بگذر. در عفو لذتیست که در انتقام نیست.»
هم بر این اقوال مداومت کردمی تا در من اثر بخشید. به شکر و منت باری، پس از مدتی پیامک داد: «Bidari?» آن وقت شبی که اپراتور نیز به آدم پیامک نمی دهد، پیامش خروشی در خاطر من افکند و ظلمش ز یادم برفت و شوق دیدارش لبریز شد از جام وجودم، شدم آن عاشق دیوانه که بودم. سحر به دیدارش شتافتم، دیدمش پکیده و سرو قد خمیده و گونه تکیده و دور چشم ترکیده و باغ گیسوان خشکیده و شمشیر ابروان کند شده و توسن نگاه به گل نشسته و لشگر مژگان شکست خورده و گردن و بازو چو قیسی چروکیده و گن لاغری جادویی دکتر جیمز به دادش نرسیده. میو میو کرد و خواستش که در کنار گیرم؛ کیف را در میانه نهادم و کناره گرفتم و گفتم:
«کردی دریغ سایه زلفت از این مقیم
آن روزها که قبله من بود خانه ات
حال آمدی که زلف تو بر روی شانه هاست
کمتر ز موی کنده به دندان شانه ات»
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 82]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها