تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850316615
قرآن در مورد ماه محرم چه می گوید؟
واضح آرشیو وب فارسی:شوشتر روز: شوشترروز: ماه محرم، اگر با این عنوان در قرآن مجید نیامده است. و لیکن در قرآن، آیات چندی است که درباره ماه های حرام و لزوم حرمت آن ها نازل شده است. به گزارش شوشترروز، ماه محرم، اگر با این عنوان در قرآن مجید نیامده است. و لیکن در قرآن، آیات چندی است که درباره […]شوشترروز: ماه محرم، اگر با این عنوان در قرآن مجید نیامده است. و لیکن در قرآن، آیات چندی است که درباره ماه های حرام و لزوم حرمت آن ها نازل شده است. به گزارش شوشترروز، ماه محرم، اگر با این عنوان در قرآن مجید نیامده است. و لیکن در قرآن، آیات چندی است که درباره ماه های حرام و لزوم حرمت آن ها نازل شده است. ماه محرم نیز از جمله ماه های حرام است که در آیات قرآن کریم به آن ها پرداخته شده است. در این جا آیه هایی را که درباره ماه های حرام وارد شده اند، اشاره کرده و به ترجمه و شرح اجمالی آن ها می پردازیم: ۱ – جعل الله الکعبه البیت الحرام قیاما للناس و الشهرالحرام و الهدی و… [۱] . خداوند متعال، کعبه را که خانه حرام است و هم چنین ماه حرام و قربانی را برای برپایی مردم (و معیشت آنان) قرار داده است. در این آیه، خداوند متعال فلسفه حرمت حج و ماه حرام را بیان نموده است و آن، عبارت است از معیشت و امنیت مردم در پناه آن ها و تاثیر آن ها بر اصلاح جامعه. اگر مردم، حرمت خانه خدا و ماه های حرام را نگه نداند و دائم در جنگ، تجاوز و حرمت شکنی باشند، همانند اقوام و ملل پیشین به نابودی و هلاکت خواهند رسید و با دست خود، یک دیگر را به فنا و فراموشی می سپارند. امنیت و آسایش مردم در ماه های حرام و ایام حج، موجب تقویت روابط اجتماعی و انسانی شده و مردم را به هم دلی و هم سویی سوق می دهد و آنان را از پراکندگی و خواری، به عزت و سربلندی می رساند. ۲ – یا ایها الذین آمنوا لا تحلوا شعائر الله و لا الشهرالحرام… [۲] . ای کسانی که ایمان آورده اید، شعائر الهی و ماه حرام را بر خود حلال و مباح نسازید. این آیه، بنا به نقل برخی از مفسران [۳] در روز فتح مکه، خطاب به مسلمانان فاتح نازل شد و به آنان فرمان داد که پس از پیروزی بر مشرکان، شعائر الهی و ماه های حرام را نادیده نگیرند و بسان گذشته، نسبت به آن ها پای بند و متعهد باشند. بنابراین، اگر آنان به مشرکانی برسند که آداب جاهلیت را در زیارت خانه خدا انجام می دهند، نسبت به آنان عصبانی نشده و آنان را به قتل نرسانند. زیرا در خانه امن الهی و در ماه حرام قرار دارند. ۳ – فسیحوا فی الارض اربعه اشهر و اعلموا انکم غیر معجزی الله و ان الله مخزی الکافرین. [۴] . چهار ماه (به دور از جنگ و خون ریزی) در زمین سیر و سیاحت کنید (و مراسم حج خود را به راحتی به جای آورید) و بدانید که شماها نمی توانید بازدارنده از خواست خدا باشید و به درستی که خداوند متعال، کافران را خوار می کند. در این آیه، خداوند سبحان مردم را در استفاده بهینه از ماه های حرام، از جمله سیر و سیاحت، زیارت و انجام مراسم حج فرا خواند و آنان را به این امر تشویق کرده است و یادآوری نمود که اگر بدخواهان و کافران بخواهند این آزادی را از مردم بگیرند، از سوی خداوند متعال به خواری و نابودی مبتلا می گردند. ۴ – یسئلونک عن الشهر الحرام قتال فیه، قل قتال فیه کبیر و صد عن سبیل الله و کفر و به و المسجد الحرام و اخراج اهله منه اکبر عند الله، و الفتنه اکبر من القتل… [۵] . (ای محمد) از تو درباره جنگ در ماه حرام پرسش می کنند، در پاسخ آنان بگو: جنگ و درگیری در این ماه، (گناهی) بزرگ و بازدارنده از راه خدا و موجب کفر به (نعمت های) خدا و مسجدالحرام است. (ولی) اخراج اهالی (مسلمان) این شهر، در نزد خدا گناهش بزرگتر است و دسیسه کردن (مشرکان از جهت گناه بزرگتر از قتل است. این آیه، به صراحت تمام حرمت ماه حرام را بیان کرده است و واجب الاحترام بودن آن را به همه انسان ها گوش فرموده است. از سیاق آیه دانسته می شود که کافران و مشرکان قریش نیز برای ماه های حرام، احترام ویژه ای قائل بوده و جنگ و درگیری را در آن ها ناروا می شمردند. شأن نزول این آیه درباره دسته ای از مسلمانان به فرماندهی عبدالله بن جحش اسدی است که برای ردیابی و تعقیب کاروانی از قریش، مرتکب کشتن یکی از مشرکان در ماه حرام شدند. ماجرا از این قرار بود که دو ماه پیش از جنگ بدر، یک دسته هفت نفری از مسلمانان برای تعقیب کاروانی از مشرکان که از شام عازم مکه بود، از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مأموریت یافتند. آنان، کاروان را یافته و پنداشته بودند که در روزهای آخر جمادی الآخر بسر می برند و هنوز ماه رجب که یکی از ماه های حرام است، فرا نرسیده است. به همین جهت با مشرکان درگیر شده و در این میان، یک تن از مشرکان به نام عمرو بن حضرمی کشته و دو نفر دیگر به نام های حکم بن کیسان و عبد الله بن مغیره، اسیر شدند و یکی از آنان به نام مغیره بن عثمان، از چنگ مسلمانان گریخت و این خبر ناگوار را به مشرکان مکه رسانید. جنگجویان مسلمان، اسیران و غنایم را به مدینه منتقل کرده و ماجرا را به عرض پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسانیدند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از کردار آنان ناراحت شد و آنان را نکوهش کرد و فرمود: به خدا سوگند من شما را امر به جنگ با آنان نکرده بودم. جنگجویان چون ناخرسندی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را دیدند، از کرده خود پشیمان شدند. مشرکان، این حادثه را دست آویزی قرار داده و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و مسلمانان را متهم به حرمت شکنی ماه حرام نمودند. آنان، پیکی به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در مدینه اعزام کرده و به صورت اعتراض و انتقاد به آن حضرت گفتند: آیا در ماه حرام، جنگ و نبرد جایز است؟ در پاسخ آنان، نازل شد و جواب آنان را به روشنی بیان کرد. خداوند متعال به آنان پاسخ داد که جنگ در این ماه حرام است ولی شما نیز حرمت شکنی کرده و اهالی مکه را به جرم مسلمانی از خانه و شهرشان که برای همه باید محل امن و آسایش باشد، اخراج نمودید. گناه دسیسه های شما بزرگتر و بیشتر است از کشته شدن یک نفر مشرک به طور اشتباهی در نبرد با مسلمانان. [۶] . ۵ – الشهر الحرام بالشهر الحرام و الحرامات قصاص فمن اعتدی علیکم فاعتدوا بمثل ما اعتدی علیکم… [۷] . ماه حرام در برابر ماه حرام است و حرمت (شکنی)ها را قصاص می باشد. پس کسی که بر شما تجاوز و دست درازی کرد، شما نیز به اندازه تجاوزش، بر او دست درازی کنید. مراد از شهر حرام در این آیه، ماه ذی قعده است که در این ماه، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و مسلمانان مدینه در سال هجری جهت انجام عمره، عازم مکه گردیدند ولی مشرکان مکه، مانع ورود آنان شده و خود را برای نبرد با آنان آماده کرده بودند. سرانجام، کارشان به صلح انجامید که معروف به «صلح حدیبیه» شده است. [۸] . مشرکان می دانستند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و مسلمانان پیرو آن حضرت، حرمت ماه های حرام را نگه می دارند و در این ماه ها به کارزار و جنگ با دشمنان خود نمی پردازند. به همین جهت در صدد برآمده تا از تعهد دینی و شرعی مسلمانان سوء استفاده کرده و آنان را غافل گیر و در این ایام بر آن ها هجوم آورده و کارشان را یکسره سازند. خداوند متعال، توطئه های شیطانی مشرکان را نقش بر آب کرد و به پیامبرشان وحی نمود که ماه حرام را در برابر ماه حرام است. اگر مشرکان حرمت آن را شکستند و اقدام به تجاوز و جنگ کردند، بر مسلمانان واجب است با آنان مقابله به مثل نمایند. با نزول این آیه، حربه مشرکان از دست شان گرفته شد و بار دیگر در برابر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به ضعف و انفال رسیده و به ناچار با آن مصالحه کردند. ۶ – فاذا انسلخ الاشهر الحرم فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم… [۹] . آن گاه که ماه های حرام به پایان رسد، هر کجا مشرکان را یافتید با آنان مبارزه کنید. مشرکان و کافران شبه عربستان، صحنه را بر مسلمانان تنگ کرده و از هر سو با آنان دشمنی می نمودند و گاهی اقدام به هجوم و آزار مسلمانان می کردند. مسلمانان به ستوه آمده و از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درخواست کردند که به آنان اجازه نبرد با مشرکان را بدهد. خداوند متعال آنان را امر به صبر نمود و فرمود که حرمت ماه های حرام را نگهدارید و پس از پایان این ماه ها، پاسخ آنان را بدهید و هر کجا آنان را یافتید، با آنان مبارزه و نبرد کنید. ۷ – ان عده الشهور عند الله اثنا عشر شهرا فی کتاب الله یوم خلق السماوات و الارض منها اربعه حرم، ذلک الدین القیم فلا تظلموا فیهن انفسکم. [۱۰] . به راستی تعداد ماه ها در نزد خدا، دوازده ماه است. (و این) در کتاب خدا است از روزی که آسمان ها و زمین را آفرید. چهار ماه از آن ها (ذی قعده، ذی حجه، محرم و رجب) حرام می باشند. این است آیین استوار. پس در آن ماه ها بر خود ستم روا مدارید. از این آیه، استفاده می گردد از هنگامی که خدای سبحان، زمین و آسمان ها را آفرید و کرات آسمانی؛ از جمله ماه را در گردش به دور زمین به حرکت در آورد، زمان را به سال و سال را به دوازده ماه، به تعداد منازل ماه، محدود و مشخص کرد و پیامبران الهی نیز بر اساس آن عمل کرده و اعمال و عبادات خویش (مانند روزه و حج) را تعیین می نمودند. هم چنین در این آیه، به حرمت چهار ماه از سال و لزوم نگهداری احترام آن ها به صراحت بیان شده است و این که شکستن حرمت آن ها و اقدام نمودند به جنگ و خون ریزی در این مدت، ستم بر بشریت است. مراد از «کتاب الله» در این آیه، لوح محفوظ است و هم چنین در کتاب هایی که بر پیامبران پیشین نازل شده اند، مطالب مزبور بیان شده اند.[۱۱] . ۸ – انما النسیی زیاده فی الکفر به الذین کفروا یحلونه عاما و یحرمونه عاما لیوا طئول عده ما حرم الله فیحوا ما حرم الله زین لهم سوء اعمالهم. [۱۲] . همانا فراموشی در کفر (عصر جاهلیت)، بسیار بود که به واسطه آن گمراهی می شدند آنانی که کفر ورزیده بودند، به طوری که سالی را حلال و سالی را حرام می شمردند تا پای مال کنند شمار آن چه را که خدا حرام کرده است. پس آنان، حلال می شمردند آن چه (ماه هایی) را که خدا حرام کرده بود. (بدین ترتیب) کردار زشت شان بر آنان آراسته می گردید. با توجه به اینکه حرمت ماه های حرام از یادگارهای پیامبران بزرگ الهی از جمله حضرت ابراهیم علیه السلام و فرزندش اسماعیل علیه السلام بود و عرب ها خود از پای بند سنت آبا و اجدادی خویش می دانستند، بدین جهت نمی توانستند به راحتی از این سنت الهی، یعنی پاس داشت ماه های حرام سرپیچی کنند. زیرا در آن صورت، حج ناامن می شد و رغبت سایر عرب ها به شرکت در مراسم حج از بین می رفت. در نتیجه عرب های مکه علاوه بر این که اعتبار و سیادت خود را از دست می دادند، از درآمدهایی که از بابت حاجیان و زائران نصیب آنان می گردید، محروم می شدند. به این جهت، تلاش همگی آنان بر نگهداری حرمت ماه های حرام و ایام حج بود. ولی در برخی از سال ها که میان قبایل و و طوایف حجاز، نبرد و درگیری هایی روی می داد، شکیبایی آنان و پذیرفتن آتش بس و متارکه جنگ در سه ماه پشت سر هم (ذی قعده، ذی حجه و محرم)، بر ایشان دشوار بود و در صدد گریز از آن بر می آمدند.[۱۳] . آنان برای گریز از این مشکل، دست به حیله هایی زدند که مورد مذمت و سرزنش قرآن و مسلمانان قرار گرفتند. یکی از حیله های آنان، این بود که گفتند: ماه های ذی قعده و ذی حجه، حرام و ماه محرم حلال گردد و پس از آن، ماه صفر حرام شود، تا میان ذی حجه و صفر، یک ماه فرصت تجاوز و خون ریزی یکدیگر را داشته باشند. ترفند دیگر آنان، این بود که در هر سال، در یک ماه مراسم حج را به جا می آورند. مثلا دو سال پشت سر هم، در ماه ذی قعده، دو سال پشت سر هم در ماه ذی حجه و دو سال پشت سر هم در ماه محرم، مراسم حج را انجام می دادند و بقیه ماه های را برای خود حلال می شمردند. بدین طریق، ماه های حرام و ایام حج را دستخوش هوا و هوس خویش قرار داده بودند. عرب های مکه، یک سال پیش از حجه الوداع، مراسم حج را در ذی قعده انجام دادند و در سالی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم برای آخرین بار به زیارت خانه خدا مشرف شد و سفرش به حجه الوداع معروف گردید، مراسم حج در ذی حجه قرار گرفت. در همین سال، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ضمن خطبه ای فرمود: همانا زمان، به مانند هیاتی که خدا در آفرینش آسمانها و زمین، به وجود آورد بر می گردد. به این صورت که هر سال، دوازده ماه دارد و چهار ماه از آنها حرام است که سه ماه پشت سر هم (ذی قعده، ذی حجه و محرم) و چهارمین ماه (رجب) میان جمادی و شعبان قرار گرفته است. [۱۴] . از آن هنگام، مراسم حج همه ساله در ذی حجه برگزار می گردد. ولی سه ماه دیگر نیز از ماه های عبادت، زیارت و حج خانه خدا (به صورت عمره و مفرده) بوده و نگهداری حرمت آنان، بر همگان لازم و واجب است. [۱] سوره مائده (۵)، آیه ۹۷٫ [۲] همان آیه ۲٫ [۳] سوره توبه (۹)، آیه ۲٫ [۴] مجمع البیان، ج ۳-۴، ص ۲۳۷٫ [۵] سوره بقره (۲) آیه ۲۱۷٫ [۶] نک: مجمع البیان، ۱-۲، ص ۵۴۹ و ترجمه تفسیر المیزان، ج ۳، ص ۲۳۹ و ۲۷۴٫ [۷] سوره بقره (۲)، آیه ۱۹۴٫ [۸] نک: فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، ص ۳۵۹٫ [۹] سوره توبه (۹)، آیه ۵٫ [۱۰] سوره توبه (۹)، آیه ۳۶٫ [۱۱] مجمع البیان، ج ۶-۵، ص ۴۲٫ [۱۲] سوره توبه (۹)، آیه ۳۷٫ [۱۳] نک: بحارالانوار، ج ۹، ص ۷۹ (بیان). [۱۴] مجمع البیان، ج ۶-۵، ص ۴۵٫
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شوشتر روز]
[مشاهده در: www.shushtarerooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها