واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: اعتماد| چهارمین نشست از سلسله جلسات گفتمان ضرب اصول با موضوع «بررسی وضعیت موسیقی در صدا و سیما» با حضور میلاد کیایی، علی قمصری، مانی لطفی جعفرزاده و رضا مهدوی (کارشناس مجری) برگزار شد. جلسه ای که مدیر آن «رضا مهدوی» انتقاداتِ تند و تیزی را بیش از آنکه به تلویزیون انجام دهد، به خود هنرمندان کرد و گفت: «هر چه به سر ما می آید، خودمان می خواهیم و مقصر هستیم. » او دلیل خودش را هم برای این مساله دارد. می گوید: «ما مدت ها قبل متوجه شده ایم که اساسا مسوولان پاسخگو نیستند و این خود ما هستیم که باید پا پیش بگذاریم و فکری به حال خود کنیم و در عین حال راهکار هم پیدا کنیم. همین اساتید وقتی در مواقعی با آنها بی مهری می شود، صدای شان بلند می شود. اما وقتی از آنها دعوتی برای حضور در نشست های جدی اینچنینی می شود، می گویند که به صلاح نیست و ما را عفو بفرمایید.» این پژوهشگر و نوازنده سنتور می گوید این روزها موسیقی ای که از صدا و سیما و از کنسرت ها شنیده می شود، چیزی جز شو نیست. امروز جامعه به خاطر اینکه موسیقی بی هویت رواج پیدا کرده، در معرض خطر فرهنگی جدی قرار گرفته است. بخش عمده ای از این موضوع هم به عملکرد مدیران و مسوولانی مربوط می شود که فقط به فکر میزشان هستند و دغدغه ملی ندارند. در این میان، خیلی از پرسش های متداول درباره صدا و سیما را همین اساتید مطرح می کنند. اما خودشان حاضر نیستند سخنی در این باره بگویند و پای حرف شان بایستند. از آن طرف این سوال در صدا و سیما مطرح است که چطور در یک برنامه شبکه مستند به طور کامل ساز را نشان می دهند یا چطور در برنامه دیگری در شبکه جام جم این اتفاق تکرار می شود؟ اگر بحث فقهی بود، این اتفاق ها نمی افتاد. در شرع مقدس هم نیامده که نشان دادن یا ندادن ساز مشکلی دارد. آنچه که محل بحث است نوع موسیقی است که ارایه می شود و نمایش ساز اصلا مطرح نیست. بعد از آن میلاد کیایی، علی قمصری و مانی جعفرزاده سخنانی را مطرح کردند. هر کدام از آنها انتقاداتی به رویکرد صدا و سیما نسبت به موسیقی داشتند؛ انتقاداتی که نوک تیز پیکانش متوجه نشان ندادن ساز بود. این کارشناسان از رو یکرد دوگانه این سازمان گله داشتند. کیایی در این نشست از این موضوع انتقاد کرد که تلویزیون صحنه های قتل و خونریزی را نشان می دهد اما چرا ساز را نشان نمی دهد؟ علی قمصری نیز انتقادات دیگر به رویکرد صدا و سیما داشت که مهم ترینش به رسمیت نشناختن موسیقی از سوی آنها بود. هر روز از تلویزیون آهنگ های بسیاری پخش می شود، اما این آهنگ ها بدون اجازه صاحبان آنها پخش می شود این نکته دیگری بود که قمصری به آن اشاره داشت. مانی جعفرزاده اما از وجه دیگری سخن گفت و یادآور شد که حرف هایی که آنها در نقد صدا و سیما می زنند به معنای این نیست که می خواهند بگویند این سازمان چگونه عمل کند بلکه هنرمندان از صدا و سیما توقع دارند. در ادامه حرف های هر کدام از کارشناسان می آید. مانی جعفرزاده در این نشست گفت: موضوع صدا و سیما در ایران نسبت مهمی دارد با آنچه برداشت تاریخی حاکمیت از مفهوم فرهنگ و هنر و به خصوص موسیقی است. نخستین چیزی که از منتقد پرسیده می شود، این است که شما از کجا می فهمید یک اثر هنری خوب یا بد است؟ منتقد باید دو نکته را تشخیص بدهد؛ اول اینکه هنرمند چه می خواهد بگوید و دوم اینکه در آن چیزی که می خواسته بگوید تا چه حد موفق بوده است. در هر موضوع نقد دیگری نیز ما باید این گونه عمل کنیم وقتی ما سازمان صدا و سیما را نقد می کنیم، قرار نیست بگوییم دل مان می خواهد این سازمان چگونه عمل کند. ما می توانیم به عنوان هنرمند، توقعی از صدا و سیما داشته باشیم. اما آنچه مهم محسوب می شود این نکته است که ما باید بپرسیم صدا و سیما با موسیقی می خواهد چه کار کند؟ و در خواسته اش آیا موفق بوده یا نه؟ این علمی ترین کار نقدی است که باید اتفاق بیفتد.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]