محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831595460
کشنده ترین موشک های ضد تانک جهان را بشناسید + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:داغ نیوز: باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: موشک های ضد زره نقش تعیین کننده ای در جنگ دارند،به طوری که می توان به وسیله آنها، بدون درگیری میدانی به نتیجه رسید. ازمیان موشک های ضد تانک جهان، تعدادی از آنها قدرت انهدام بیشتری را در مقایسه با سایر موشک ها دارند.در این گزارش به بررسی عملکرد و قدرت انهدام تعدادی از آنها می پردازیم. ناگ برنامه ریزی وطراحی یک موشک هدایت شونده به نام ناگ ناگ نسل سوم موشکهای هدایت شونده این طرح یکی از ۵ طرحی است که سازمان دفاع هند بر روی آن تحقیقاتی انجام داد و در پایان به این نتیجه رسیدند می تواند طرحی مفید و کارا باشد. تحقیقات بر روی این طرح توسط DRDO: Defence Research and Development Organisation انجام گرفت که این شرکت برای این طرح در حدود ۵۴٫۳ میلیون هزینه کرد. ویژگی های فنی در ابتدا تصمیم گرفته شد که موشک ناگ توسط ۳ سیستم هدایت شود: ۱-روش سیمی ۲-روش مادون قرمز ۳-روش امواج لیزری{MMW} در ابتدا روش سیمی را برای آن نصب و اجرا شد و بعد از آن دو روش IIRو MMW بر روی ناگ تعبیه شدند، ولی در حال حاضر به جز آن ۳ روش، از یک روش تصویر برداری هم استفاده می شود .سیستم مادون قرمز این موشک یک جستجوگر فعال دارد که برخورد به هدف را تضمین می کند. این جستجوگر درقسمت جلو موشک تعبیه شده است. یکی از مزایای ناگ این است که اگر ۳ سیستم اولیه هدایت ناگ موفق برخورد به هدف نشدند، در مرحله آخر سیستم هدایت تصویری با استفاده ار دوربین های تصویری CCD موشک را به سمت هدف هدایت می کند که در این روش هدف راهی برای جم (منحرف کردن) موشک ندارد و موشک می تواند هدف را شکار کند.این موشک دایره خطای در حدود ۰٫۹ متر دارد.هدایت این موشک به این گونه است که اول در جهت هدف شلیک می شود و سپس بر روی آن قفل می کند و تا برخورد اتفاق بیفتد. وزن این موشک در حدود ۴۲ کیلوگرم است و این قابلیت را دارد که تا در حدود ۴ تا ۵ کیلومتر هدف رو شکار کند ( البته اگر موشک از سطح زمین شلیک شود و و اگر موشک در ارتفاع ویا توسط هلی کوپتر شلیک شود، برد آن افزایش چشم گیری پیدا میکند). جنس بدنه ناگ از فایبر گلاس است که این امر باعث می شود که موشک امواج راداری را کمتر بازتاب کند و کمتر توسط رادار دشمن شناسایی شود . لازم به ذکر است نیروی پیشرانه این موشک می تواند آن را در تمام شرایط آب و هوایی بدون هیچ خللی به خوبی هدایت کند. بیشتر موشک ها پس از شلیک، شعله بزرگی به دنبال خود دارند که این امر باعث می شود موشک به راحتی دیده شود، ولی در ناگ به جای یک خروجی از چند خروجی استفاده می شود که شعله کمتر شود و اگر این ستون آتش هم قابل رویت باشد؛فقط در ثانیه اول است. به علاوه یک بوستر تقویت کننده کوچک به آن اضافه شده است که از افت سرعت تا ۹۰%جلوگیری می کند. موتور ناک دارای دو موتور مبتنی بر سوخت نیترات سدیم است که همین سوخت دود کمی تولید می کند.سرعت ناگ در حدود ۲۳۰ متر بر ثانیه است و وزن کلاهک آن در حدود ۸ کیلوگرم است. در موشک ناگ این قابلیت هست که روی بالگرد نصب شود. این نسخه به عنوان هلیکوپتر ناگ شناخته می شود که دارای ۸ موشک با ۲ پرتاب گر ۴ تایی است که در دو طرف هلیکوپتر نصب می شود. در HELINA ناگ توسط قفل لیزری، مادون قرمز و هدایت تصویری هدایت می شود.در خودروی زرهی NAMICA یک سیستم هدایت بصری و قفل جداگانه تعبیه شده که بر امر هدایت این موشک تاثیر مثبت دارد. این هدایت بصری می تواند در شناسایی اهداف به اپراتور شلیک موشک بخصوص در بردهای بلند برد این هدایت چشمی در حدود ۳ کیلومتر است کمک کند. به همین منوال یک سیستم قفل و شناسایی اهداف در HELINA تعبیه شده که برد آن در روز به ۷ کیلومتر و در شب به ۶ کیلومتر می رسد که به روش NAMICA اول،هدف به طور کامل شناسایی و به سمت آن شلیک می شود و در فاز نهایی بر روی هدف قفل می شود. در این سیستم شناسایی پس از آن که هدف به طور ۱۰۰% شناسایی شد، موشک شلیک می شود و قفل اول توسط سیستم خود هلینا است که قفل می شود که اگر قفل شکسته شد قفل دوم توسط سیستم موشک کارگر باشد. در زمستان سال ۲۰۰۹ در آب و هوای سرد شمال هند این موشک مورد بررس قرار گرفت که به گفته ارتش هند در این آب و هوا برد این موشک دچار تقلیل شد. در زمستان ۲۰۰۹ همه از کارکرد این موشک خوشحال بودند و تصمیم گرفته شد که در تابستان سال بعد ساخته شود و در این مدت فقط تستهای نهایی جهت مانور دهی موشک انجام گرفته شد، به خصوص تست کنترل IIR و هدایت تصویری که این دو روش هدایت توسط هند بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. در ژانویه ۲۰۱۰ این موشک توانست یک تانک تی ۵۵ ارتقا یافته را در برد ۴٫۳۰۰ متری منهدم کند که در این تست از دو روش هدایت تصویری و مادون قرمز استفاده شد. اپراتور های شلیک این موشک از سیستم شلیک کن فراموش کن این موشک بسیار راضی بودند. کورنت نوعی موشک ضد تانک هدایت شونده سنگین روسی است که در سال ۱۹۹۴ ارائه شد. این موشک برای انهدام تانک های اصلی میدان نبرد نسل جدید و هلیکوپترهای کند و ارتفاع پایین طراحی شده اما به خاطر هزینهٔ بالای تولید قرار نیست به طور کامل جای سیستم های ضدتانک قبلی را بگیرد. کد گراو این موشک ۹M133 و نام ناتو آن AT-14 Spriggan است. کورنت برخلاف دیگر موشک های ضدتانک از هدایت سیمی استفاده نمی کند، بلکه با پرتو لیزر به سوی هدف حرکت می کند. این موشک ۲۷ کیلو وزن و توانایی عبور از ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی متر زره فولادی را دارد و در مسافت های ۱۰۰ تا ۵۵۰۰ متری کارایی دارد و مدلی از آن با سرجنگی ترموباریک برای استفاده علیه سنگرها و نفرات نیز طراحی شده است.در دهه ۹۰ میلادی ارتش سرخ سعی در جایگزینی موشک قدیمی کنکورس (آتی-۵) که در آن زمان بیش از ۲۰ سال بود که در خدمت بود با یک موشک جدید و کارآمدتر داشتند. موشک کورنت با دو سر جنگی قابل استفاده است ۱- برای اهداف انسانی و جنگ های شهری ۲- سر جنگی دومرحله ای برای مقابله با اهداف زرهی دارای زره واکنشگر برد موشک کورنت در روز حداقل ۱۰۰ متر و حداکثر ۵۰۰۰ متر است و برد این موشک در شب حداقل ۱۰۰ متر و حداکثر ۳۵۰۰ متر است.موشک کورنت یکی از جدیدترین موشک های نسل سه است که برای مقابله با جمینگ از یک سیستم لیزری جدید استفاده می شود. این سیستم معادل سیستم بکار رفته در اف جی ام-۱۴۸ جاولین است.در جنگ های اخیر ثابت شده که این موشک در جنگ های شهری در برابر بسیاری از زره پوش های معروف مانند مرکاوا مارک ۳اسرائیل، آبرامز و استریکر امریکا و بی ام پی و بی تی آر-۹۰ روسیه موثر است. شواهد نشان می دهد موشک کورنت مافوق صوت در جنگ حزب الله و اسراییل ۲۰۰۶ و جنگ عراق ۲۰۰۳ حضور داشته است است. سوخت موشک توسط سوخت جامد تامین می شود. در ضمن موشک دارای دو اگزوز می باشد و از یک سیستم لیزری SACLOS (هدایت لیزری خط دید نیمه اتوماتیک) استفاده می کند.سیستم هدایت این موشک در برابر اقدامات الکترونیکی مقاوم است و قابلیت عملیات در همه ی شرایط آب وهوایی و روز و شب را داراست. این موشک با کلاهک دومرحله ای قابلیت نفوذ ۱۰۰۰- ۱۲۰۰ میلیمتر پشت سر زره واکنش گر را داراست. همراه موشک کورنت سه پایه پرتاب ۹پی۱۶۳-۱ و دوربین حرارتی ۱پی ان۷۹ نیز می باشد. دهلاویه این موشک در برابر انواع اقدامات جنگ الکترونیک مقاوم است، مهمترین ویژکی ای موشک هدایت نیمه خودکار فرمان به خط دید سوار بر پرتو لیزر است که تجریه ساخت و بکارگیری چنین موشک ضد زرهی در توفان-۵ و تندر نیز وجود داشته است. بنابراین دقت می توان منطقاً بالایی برای دهلاویه متصور بود. همچنین اعلام شده که میزان نفوذ این موشک در زره های واکنش گر در بالاترین حد موشک های ضد زره جهان است. نگاهی به فهرست این تسلیحات عدد ۱۲۰۰ تا ۱۲۵۰ میلیمتر را نشان می دهد. در اینصورت هیچ یک از تانک های ساخته شده در دنیا نمی تواند در برابر دهلاویه با این میزان نفوذ مقاومت کند. باید توجه داشت بیشترین ضخامت زره تانک ها در نواحی جلو و بعضاً پهلوها بوده و در سایر نواحی از مقاومت کمتری برخوردارند. به عنوان مثال بیشترین عدد ادعا شده برای ضخیمترین بخش از تانک های ام-۱ آبرامز آمریکا و مرکاوا ام-کی-۴ رژیم صهیونیستی ۱۳۰۰ و ۱۰۸۰ میلیمتر عنوان شده است. البته اعداد متنوعی در منابع مختلف عنوان شده است که استناد به همه آنها ضرورتی ندارد زیرا نمونه ای از موشک های ضد زره روسی با میزان نفوذ ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ میلیمتر در جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان و حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ مورد استفاده قرار گرفت. در این جنگ ها به ترتیب انواع مدل های مرکاوا از جمله ام-کی-۴(در لبنان) و آبرامز(در عراق) مورد اصابت این موشک قرار گرفتند که بهترین مقاوت حاصل شده توسط این تانک از کار افتادن و از رده خارج شدن تانک های مذکور بوده و در مواردی به انهدام تانک انجامیده است. بنابراین اگر میزان نفوذ دهلاویه بیشتر از موشک مورد نظر نباشد، باز هم حریف سرسختی برای بهترین تانک های اصلی میدان نبرد(MBT) دنیا خواهد بود و از کار افتادن آنها کمترین نتیجه قابل حصول است. بدیهی است تانک از کار افتاده در میدان نبرد دیگر تهدیدی محسوب نمی شود و اساساً تانک های جدید از سازه های مستحکمی برخوردارند که در آزمایش های انجام شده مانعِ از هم پاشیدن آن حتی در صورت اصابت یک موشک سنگین مانند مارویک شده است. در حالی که تجربه دو جنگ یاد شده نشان می دهد همان موشک ضد زره برای از رده خارج کردن تانک های سنگین و مستحکم نیز کافی است. جالب اینجاست برخی کشورها مانند یونان و ترکیه پس از جنگ ۳۳ روزه اقدام به خرید موشک فوق نمودند در حالی که امکان تهیه موشک های هم رده غربی نیز برای آنها فراهم بوده است.نگاهی به میزان نفوذ موشک های ضد زره قبلی ایران و مقایسه آن با تخمین صورت گرفته برای دهلاویه نشان دهنده یک جهش حدوداً ۵۸ درصدی نسبت به بیشترین میزان نسل های قبلی دارد. پرتابگر دهلاویه نیز هر چند شباهت هایی به پرتابگر توسن دارد، اما در آن لوله حاوی موش کدر بالاترین موقعیت قرار دارد، پس از آن سامانه هدفگیری و پس از آن چشمی مورد استفاده کاربر که مشخص کننده محل سر او است. بنابراین مزیت مطرح شده برای پرتابگر توسن در اینجا باز هم بیشتر شده و هم حفاظت خدمه در برابر شعله ناشی از پیشران و هم اختفای او در عوارض بهتر است. از این رو احتمال بکارگیری یک پیشران راکتی قوی تر نسبت به توسن را در دهلاویه می توان مد نظر داشت.همچنین اعلام شده دهلاویه توانایی هدف قرار دادن بالگردها را نیز دارد. از این رو مانند خانواده موشک های توفان، تندر و توسن، این سلاح را نیز باید موشکی چند منظوره محسوب نمود.عدم استفاده از هدایت سیمی و استفاده از یک پیشران راکتی مفروض، برد بالاتری را برای دهلاویه در مقایسه با نسل های قبلی موشک های ضد زره ایران را فراهم خواهد کرد. شباهت های پرتابگر دهلاویه به توسن بیانگر وجود مزایای عملیاتی مناسب تر آن نسبت به موشک های توفان است. قابلیت جدا شدن لوله حامل موشک از مجموعه هدفگیری و سه پایه و راحتی نصب و آماده سازی در این نوع پرتابگرها مزیت حمل و نقل ساده تر توسط تعداد کمتری نفر را به همراه دارد در نتیجه این دهلاویه توسط واحدهای سبک رزمی مانند موتورسیکلت های دو و چهار چرخه قابل حمل و توسط نوع چهار چرخ قابل بکارگیری خواهد بود.موشک های فعلی ضد زره کشور همچنان برای انهدام طیف وسیعی از اهداف مانند نفربرهای زرهی، تانک های سبک وزن شناسایی، سنگرهای مستحکم و خودروها و حتی بالگردها کارایی دارند و موشک جدید دهلاویه که از قیمت بالاتری هم دارند به عنوان عضو جدید و جوان این خانواده خط دفاعی مستحکمی را در برابر تانک های پیشرفته غربی و شرقی برقرار نموده و تولید بومی آن نیز امکان ارتقاء و بهسازی های آتی را تضمین می کند. اسپایک توسعه موشک ضد تانک اسپایک در میانه دهه ۱۹۸۰ در شرکت اسرائیلی رافال شروع شد.هدف از توسعه این موشک، ساخت موشک ضد تانک با قابلیت استفاده در روز و شب برای جایگزینی موشک های چون تاو و دراگون بود. در نیازمندی اولیه این موضوع پیش بینی شده بود که موشک بتواند با اهدافی درگیر شود که در دید مستقیم کاربر نیست و بتوان آن را در حالت قفل نشده شلیک کرد و دارای هدایت همزمان باشد. این موشک در اوائل دهه ۱۹۹۰ تست شد و در سال ۱۹۹۷ عملیاتی شد.موشک اسپایک یک موشک با سامانه هدایت تصویر بردار فروسرخ است و توان شلیک کن فراموش کن دارد، یعنی بعد از شلیک نیازی به هدایت کاربر ندارد. سیستم اسپایک شامل سه بخش است . ۱- موشک که درون یک محفظه استوانه ای شکل از کارخانه پلمپ تحویل داده میشود. ۲-بخش کسب هدف شامل یک دوربین است و ماشه شلیک ۳- سه پاییه کاربر، بخش هدایت موشک را بر روی محفظه استوانه ای که موشک درون آن است متصل می کند و سه پایه را نیز به آن وصل میکند. با کمک دوربین، سایت آتش هدف را کسب کرده و یک علامت + را روی هدف قرار داده، موشک را روی هدف قفل می کند و بعد موشک شلیک می شود. اسپایک دارای یک دوربین بر روی دماغه است که در روز و شب با دید حرارتی یا بدون دید حرارتی می توان هدف را کسب کند. در واقع اطلاعات هدف از طریق دوربین سایت آتش به رایانه موشک داده شده و موشک بلافاصله بعد از خروج از لانچر به صورت خودکار دست به کسب هدف زده و دیگر نیازی به کاربر ندارد. سرانجام موشک اوج گرفته و با زاویه ۶۰ تا ۸۰ درجه روی سرهدف فرود می آید. تیر انداز استوانه خالی موشک را دور انداخته و برای آتش بعدی سایت آن را به محفظه موشک بعدی وصل می کند. کل سیستم در عرض ۳۰ ثانیه آماده آتش می شود. نسخه هایی از اسپایک دارای یک کابل فیبر نوری متصل به موشک است که می توان با آن موشک را هدایت همزمان کرد. این به معنی این است که مثلا اگر هدف پشت یک تپه و یا خاکریز باشد، کاربر موشک را شلیک کرده، تصاویر دوربین سر موشک با فیبر نوری به کاربر ارسال می شود، موشک بعد از گذر از فراز تپه یا خاکریز و کاربر با کمک دوربین هدف را کسب و روی آن قفل کرده و در نهایت هدف نابود می شود. موشک اسپایک دارای چندین مدل است اسپایک اس آر کوچکترین عضو خانوده اسپایک که می توان با دوربین سر موشک به صورت مستقیم روی هدف قفل کرد. این نسخه یک صفحه نمایشگر تک چشم دارد که به محفظه موشک متصل شده و کاربر می تواند از طریق آن با دوربین سر موشک ارتباط بر قرار کند. علامت هدفگیر را روی هدف قرار داده و موشک را شلیک می کند. این موشک شلیک کن و فراموش کن است. در پایان کاربر چشمی را برداشته و روی محفظه موشک بعدی نصب می کند.کل سلاح ۹ کیلوگرم است و بیشترین برد آن ۸۰۰ متر است و دارای توان پرتاب آرام برای شلیک از درون ساختمان است. سپایک ام آر نسخه متوسط اسپایک برای پیاده نظام است. کل سیستم ۱۴ کیلوگرم وزن دارد . در این نسخه اول کاربر هدف را با کمک دوربین سایت آتش مشخص کرده و بعد موشک شلیک می شود و موشک به صورت خودکار توسط دوربین خود؛ هدف را کسب می کند. این موشک هم، شلیک کن و فراموش کن است و برد آن ۲۵۰۰ متر است. این نسخه دارای سه پایه است و سه پایه در جلو نصب می شود و کاربر پشت سه پایه قرار گرفته و ته لوله موشک را روی شانه قرار می دهد. در این نسخه نیز حمله کننده از بالا است و توان نفوذ در ۶۰۰ م م زره را دارد. اسپایک ال آر نسخه دوربرد تر با برد ۴۰۰۰ متر که دارای همان سایت آتش، مشابه نسخه قبلی است و فقط موشک برد بیشتری دارد.این نسخه را می توان بر روی خودرو نیز نصب کرد و میتوان به اتصال یک کابل فیبر نوری به آن موشک را به صورت همزمان برای دسترسی به هدف پشت موانع طبیعی و غیر طبیعی بعد از شلیک هدایت کرد. این نسخه دارای توان نفوذ در ۷۵۰ م م زره است. اسپایک NOLS این نسخه برای آتش در خارج دید مستقیم کاربرد دارد. البته توان درگیری بر ضد اهدافی که پشت یک مانع هستند با اتصال یک کابل فیبر نوری در دو نسخه قبلی اسپایک وجود دارد، ولی در این مدل این کار تنها با ارتباط بی سیم انجام می شود. اسپایک NOLS دارای برد ۲۵ کیلومتر و وزن ۷۰ کیلوگرم است. بعد از پرتاب موشک، دوربین دید حرارتی تصاویر خود را از طریق امواج رادیویی به لانچر پرتاب ارسال می کند و کاربر با هدایت همزمان، هدف را کسب و با آن درگیر می شود. در فیلم های منتشر شده از جستجو گر این موشک در یک تصویر، موشک بعد از شلیک و رد کردن یک تپه بزرگ، یک تانک را در فاصله ۱۶ کیلومتری هدف قرار می دهد و در تصویر دیگر بعد از طی ۲۵ کیلومتر با دقت فوق العاده ای از داخل پنجره ساختمان رد شده و هدف را می زند.این نسخه بر روی خودرو های مخصوص در لانچر های دو و یا چهار تایی نصب می شود. کره جنوبی این نسخه را سفارش داده است. برد بالا؛ این سیستم را به یک موشک زمین به زمین تبدیل کرده است. این نسخه را می توان از بالگرد نیز شلیک کرد و کره جنوبی تصمیم دارد آن را از بالگرد دریایی سی لنیکس خود پرتاب کند. موشک tow بی جی ام-۷۱ تاو نوعی موشک هدایت شونده ضد تانک است که در دهه ۱۹۶۰ در شرکت هوانوردی هیوز طراحی شده و از سال ۱۹۷۰ به خدمت ارتش آمریکا پذیرفته شد.تاو در کنار موشک روسی ۹کی۱۱ مالیوتکا یکی از دو موشک هدایت شونده پرتیراژ دنیا بوده است. این موشک هم قابلیت شلیک سطح به سطح و هم قابلیت شلیک هوا به سطح را دارد.موتور این موشک دومرحله ای و از نوع سوخت جامد است. سامانه های پرتاب متعددی برای این موشک طراحی شده که شامل پرتابگرهای قابل حمل توسط پیاده نظام، پرتابگرهای نصب شونده بر روی خودروها و پرتابگرهای نصب شونده بر روی بالگرد می شود. موشک تاو در هیچیک از کشورهای کاربر آن از رده خارج نشده اما بهینه سازی های متعددی بر روی آن انجام شده است. برد مفید این موشک ۶۵ تا ۳٬۷۵۰ متر، کالیبر آن ۱۵۲ میلی متر، وزن کلاهک آن ۳٫۹ کیلو در مدل های آ تا سی و ۵٫۹ کیلوگرم در مدل های دی تا اف، و وزن کل موشک در مدل های مختلف بین ۱۸٫۹ کیلو تا ۲۲٫۶ کیلو است.قدرت نفوذ این موشک در زره حدود ۶۰ سانتی متر در مدل آ و بی و ۷۰ تا ۸۰ سانتی متر در مدل سی برآورد شده است. حداکثر شتاب موشک تاو ۲۷۸ متر بر ثانیه است و فاصله بین شلیک تا برخورد موشک با هدف در حداکثر برد مفید موشک ۲۰ ثانیه است که به معنای میانگین سرعت حدود ۱۸۷ متری این موشک است. دراگون دراگون را باید در حقیقت موشک ضد زره نسل دوم به حساب آورد . این موشک قابل حمل توسط نفر و هدایت شونده ، توسط کمپانی مک دانل داگلاس وریتون ساخته شده است. این موشک قابل شلیک توسط نفر است و به روش سیمی هدایت می گردد، یعنی فرمان های کنترلی و تصحیح مسیر به سوی هدف توسط یک سیم نازک از لانچر به موشک منتقل می گردد. تغییر مسیر موشک به روش تغییر بردار پیش ران صورت می گیرد. سیستم شامل موشک و لانچر پرتاب می باشد و مکانیزم ردیاب حرارتی و همین طور دید در شب بر روی لانچر سوار است. لانچر مجهز به دو پایه و باتری می باشد. کلاهک موشک، قدرت انهدام زره پوش های متوسط و سنگرهای سبک را به نیروهای پیاده می دهد. دراگون از اوائل دهه ی هفتاد میلادی وارد ارتش آمریکا شد. سیستم هدایت سیمی به کاربر این امکان را می دهد که موشک را در یک مسیر مستقیم نسبت به هدف حفظ کند. برای این منظور کافی است کاربر هدف را در مرکز سایت دید حفظ نماید. لانچر از جنس کامپوزیت و قابل استفاده به دفعات است. دراگون در اوائل دهه ی ۹۰ مورد بازنگری و ارتقاء قرار گرفت که نتیجه ی آن سوپر دراگون بود. نسل اول دراگون دارای برد ۱۰۰۰ متر و زمان پرواز ۱۱٫۲ ثانیه بود . نمونه ی بهینه سازی شده ی دراگون دارای ۱۸ اینچ قدرت نفوذ بیشتر و برد ۱۵۰۰ متری است. اولین استفاده ی رزمی دراگون مربوط به جنگ ایران و عراق است که این موشک توسط نیروهای ایرانی بر ضد قوای زرهی عراق به کار گرفته شد. تعداد محدودی از این موشک در زمان رژیم پهلوی تحویل ارتش ایران گردید. این موشک امروزه توسط وزارت دفاع ایران به روش مهندسی معکوس تولید می گردد و پاره ای از مشخصات آن نیز ارتقاء داده شده است. دراگون توسط نیروی زمینی و سپاه تفنگداران دریایی آمریکا و ۱۰ کشور دیگر به خدمت گرفته شده و تاکنون ارتش آمریکا ۷۰۰۰ لانچر و ۳۳۰۰۰ موشک دراگون را به خدمت گرفته که از این تعداد ۱۷۰۰۰ موشک مربوط به سپاه تفنگداران دریایی می باشد. دراگون در درگیری هایی نظیر جنگ های اول و دوم خلیج فارس و افغانستان با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت. قدرت نفوذ دراگون چیزی حدود ۵۰۰ میلیمتر است، با این حال این اژدهای کوچک در مقابل زره تانکهای مدرنی مانند آبرامز، مرکاوا وT 92S هیچ کاری از پیش نمی برد. امروزه ارتش آمریکا مشغول جایگزینی این موشک با موشک جاولین می باشد. جاولین جاولین اولین موشک ضد زره قابل حمل توسط نفر پیاده با قابلیت شلیک و بعد هیچ است که توسط ارتش آمریکا مورد استفاده قرار گرفته است. جاولین موشکی با قابلیت شلیک کن و فراموش کن است که قبل از شلیک توسط کاربر (فرد شلیک کننده) به اصطلاح روی هدف قفل می کند و دارای سامانه هدف یابی خودکار است. این موشک دارای قابلیت حمله از بالا به هدف خود می باشد، بدین صورت که ابتدا موشک مسافتی را به سمت بالا طی می کند و سپس به قسمت بالای هدف شیرجه می رود. با توجه به اینکه معمولاً زره بالای تانک از قسمتهای دیگر آن ضعیف تر است، حمله از بالا احتمال بالاتری برای از بین بردن تانک دارد. این موشک قابلیت حمله مستقیم جهت انهدام سنگر یا ساختمان و همچنین موقعیت هایی که امکان حمله از بالا وجود ندارد نظیر شلیک از داخل یک ساختمان را نیز دارد. این موشک همچنین قابلیت انهدام بالگردها را در حالت حمله مستقیم دارد. این موشک در حالت حمله از بالا حداکثر ۱۵۰ متر و در حالت حمله مستقیم ۵۰ متر از سطح زمین ارتفاع می گیرد. جاولین مجهز به سامانه رهگیری هدف با روش پردازش تصویر فرو سرخ است. سرجنگی دو مرحله ای این موشک مجهز به دو خرج متمرکز است که اولی زره واکنشی انفجاری تانک را از بین می برد و دومی زره اصلی تانک را منهدم می سازد. موشک جاولین به طور گسترده ای در تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ به کار رفت و باعث انهدام تعداد زیادی تانک تی-۷۲ و تایپ-۶۹ عراق شد. این موشک ابتدا توسط مکانیسم شلیک نرم از لوله پرتاب کننده به بیرون پرت می شود، سپس بعد از اینکه از پرتاب کننده فاصله مناسبی پیدا کرد، موتور راکت آن روشن می شود. این قابلیت باعث می شود تا شناسایی محل شلیک کننده توسط دشمن دشوار شود، همچنین امکان شلیک موشک از داخل ساختمان نیز فراهم گردد. با این وجود موج انفجاری که از پشت لوله پرتاب کننده خارج می شود برای افرادی که در نزدیکی آن هستند خطرناک است. با توجه به قابلیت شلیک کن و فراموش کن این موشک، افرادی که آن را شلیک کرده اند می توانند محل شلیک را به سرعت ترک کنند تا از سوی دشمن شناسایی نگردند. این موشک غالباً توسط دو نفر استفاده می شود که یکی شلیک کننده و دیگری حمل کننده مهمات است، اگر چه در موقعیت های اضطراری امکان حمل و شلیک آن توسط یک نفر نیز وجود دارد. زمانی که شلیک کننده مشغول هدفگیری و شلیک موشک است، حمل کننده مهمات در پی اهداف دیگر می گردد و همچنین مراقب خطرات احتمالی از سوی دشمن است. نکته متمایز کننده این موشک ازسایر موشکهای ضدزره هدایت شونده به خصوص در سالهای طراحی و ساخت این موشک (۱۹۸۹-۱۹۹۶)، بهره گیری از فناوری پردازش تصویر طیف نوری فرو سرخ جهت رهگیری هدف بود. به طوریکه این موشک قادر است پس از جدا شدن از پرتاب کننده تمام عملیات رهگیری هدف را به صورت خودکار و به طور مستقل انجام دهد. بخشهای اصلی سامانه رهگیری هدف در جاولین حسگر نوری حسگر نوری این موشک یک حسگر آرایه ای مستطیلی به ابعاد ۶۴ در ۶۴ واحد حس کننده نور فرو سرخ طول موج بلند است. این حسگر از نوع جیوه-کادمیم-تلوریم است. مجموعه حسگر در قسمت سر موشک داخل یک نیم کره شفاف نسبت به نور فرو سرخ قرار دارد. میزان نور دریافتی هر واحد حسگر متناسب با بار الکتریکی ذخیره شده در آن واحد می باشد. یک مدار الکترونیکی که در پشت مجموعه حسگر جاسازی شده است، وظیفه خواندن بار الکتریکی کلیه ۴۰۹۶ واحد نوری و تبدیل آن به یک سیگنال مناسب برای واحد پردازش کننده را به عهده دارد. بخش خنک کننده حسگر با توجه به اینکه حسگرهای جیوه-کادمیم-تلوریم برای عملکرد مناسب و دریافت سیگنال با اغتشاش کم می بایست در دمای حدود ۷۷ درجه کلوین قرار بگیرند، از این رو یک سامانه خنک کننده با استفاده از نیتروژن مایع تحت فشار در طول زمان پرواز موشک که بیشینه آن حدود ۹ ثانیه می باشد، وظیفه خنک کردن حسگر را به عهده دارد. بخش ثابت نگهدارنده موقعیت حسگر با توجه به اینکه می بایست همواره جهت دید حسگر رو به هدف باشد، سامانه ثابت نگهدارنده موقعیت، حسگر را طوری در داخل محفظه نگاه می دارد که تکان های موشک و حرکات ناگهانی آن دید حسگر را مختل نکند. این سامانه از یک جیمبال، شتاب سنج ها، ژیروسکوپ جرمی چرخشی و موتورهایی برای تصحیح موقعیت حسگر، تشکیل شده است. این سامانه را می توان به طور کلی یک خلبان خودکار نامید. بخش کنترل رهگیری این قسمت دارای یک پردازشگر سیگنال دیجیتال می باشد که با الگوریتم های پردازش تصویر، محل هدفی را که قبل از شلیک توسط کاربر معین شده است، از روی تصویر دریافتی از حسگر نور فرو سرخ تشخیص می دهد و فرمان لازم را به قسمت کنترل جهت حرکت موشک صادر می کند تا جهت حرکت موشک همواره رو به هدف از پیش معین شده بماند. این الگوریتم های پردازش تصویر شامل تشخیص الگو و برخی الگوریتم های دیگر می باشد. ضمناً این بخش، حرکت موشک را بسته به اینکه حالت حمله از بالا یا حمله مستقیم انتخاب شده باشد، تنظیم می کند. آتش جهنم ای جی ام-۱۱۴ هِل فایر (به انگلیسی: AGM-114 Hellfire) به معنای «آتش جهنمی»، نوعی موشک هوا به زمین ساخت ایالات متحده آمریکا است که به عنوان یک موشک ضد زره با سامانهٔ هدایتی شلیک و بعد هیچ در شرکت صنایع دفایی لاکهید مارتین طراحی و تولید شده است. هل فایر علاوه بر کاربرد اصلی خود یعنی نابودی تانک های دشمن علیه دیگر اهداف سطحی نیز قابل استفاده است. این موشک از توانایی حملات ضربتی دقیق برخوردار است و می توان آن را از روی سکوهای زمین پایه، دریاپایه و هواپایه شلیک نمود اما معمولاً بر روی بالگردهای جنگنده اصلی ارتش ایالات متحده آمریکا سوار می شوند و موشک هوا به زمین اصلی ارتش آمریکا و چندین ارتش دیگر دنیا در کلاس موشک های ۵۰ کیلویی است. طراحی این موشک از سال ۱۹۷۴ با اعلام نیاز نیروی زمینی ارتش آمریکا آغاز شد. آمریکایی ها نیازمند یک موشک ضد تانک کارآمد برای نابودی خودروهای زرهپوش دشمن بودند که از روی هلیکوپتر شلیک شود. تولید اولین مدل این موشک با نام ای جی ام-۱۱۴ای در سال ۱۹۸۲ آغاز شد. بیشتر مدل های هل فایر با سامانه هدایتی آشیانه یابی لیزری هدف خود را پیدا می کنند، به استثنای مدل ال این موشک معروف به لانگ بو (Longbow) که از هدایت راداری بهره می برد. هدایت لیزری را هم خود سکوی شلیک گر موشک می تواند انجام دهد. مثلا هلیکوپترهای آپاچی از طریق دوربین های الکترونیکی که بر روی دماغه آن ها نصب شده این کار را انجام می دهند و هم اینکه یک هواگرد دیگر یا یک ناظر زمینی قادر است با استفاده از علامت گذار لیزری کار هدایت موشک را به انجام رساند. این حق انتخاب به هل فایر این امکان را می دهد که حتی به اهدافی که خارج از میدان دید شلیک گر موشک باشد نیز حمله کند. روش به کار گیری موشک آتش جهنم به دو روش می توان این موشک را در میدان نبرد به سمت هدف شلیک نمود. ۱-روش خودکار و ۲-روش کنترل از راه دور.در روش خودکار سرنشینان بالگرد هدف را شناسایی کرده و سپس موشک را شلیک می کند و تا زمان تخریب موشک را به کمک علامت گذاری لیزری (مستقر روی همان بالگرد) هدایت می کنند.در روش کنترل از راه دور، بالگرد تنها موشک را شلیک می کند و علامت گذاری لیزری که در جایی غیر از بالگرد شلیک کننده موشک به عنوان مثال روی زمین یا بالگرد دیگر قرار دارد نقش هدایت موشک تا برخورد به هدف را بر عهده دارد.از آن جایی که در این روش بالگرد شلیک کننده موشک پس از شلیک نیازی به هدایت موشک ندارد می تواند از صحنه نبرد خارج شود که در نتیجه باعث افزایش حفاظت بالگرد و تیرانداز در صنحنه نبرد می شود. افزون بر دو روش به کارگیری فوق موشک آتش جهنم را به دو روش می توان روی هدف قفل نمود. ۱- روش قفل شدن روی هدف قبل از شلیک و ۲- روش قفل شدن روی هدف بعد از شلیک.در روش اول علامت گذار لیزری قبل از شلیک موشک هدف را با پرتو لیزر روشن می کند.مزیت استفاده از این شیوه اطمینان خلبان بالگرد از قفل کردن موشک روی هدف در مرحله قبل پرتاب است.در این روش احتمال از دست رفتن کنترل موشک کاهش می یابد.عیب این روش ، احتمال هوشیاری هدف و نشانه دادن واکنش همچون پرتاب نارنجک های دود زا است که عامل مهمی در ایجاد اختلال در فرایند هدایت موشک آتش جهنم است. در روش دوم، علامت گذار پس از شلیک موشک هدف را روشن می کند.در این روش پیش از هدف یابی لیزری بالگرد موشک را به سمت مسیر هدف شلیک می کند. در نتیجه موشک ابتدا بدون دید حرکت می کند. موشک به اندازه خیلی کمی اوج می گیرد، ولی تا بعد از زمان از پیش تعیین شده برای به کار افتادن لیزر در ارتفاع نسبتا پایین می ماند. مزیت این روش در آن است که علامت گذار در زمان مناسب هدف را با پرتو لیزر روشن می کند. از آن جایی که در این روش هدف مدت زمان زیادی تحت پرتو لیزر قرار نمی گیرد امکان نشان دادن واکنش مناسب ندارد. معمولا در این روش در مواجه با تانک های پیشرفته امروزی که به تشخیص دهنده های تهدید لیزر مجهز هستند استفاده می شود. اگر چه به طور مشخص روش”قفل روی هدف پس از شلیک”از روش”قفل روی هدف قبل از شلیک”پیچیده تر است. گزارش از حمیدرضا قربانی
سه شنبه ، ۲۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: داغ نیوز]
[مشاهده در: www.daghnewz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها