واضح آرشیو وب فارسی:مارکتینگ نیوز: مارکتینگ نیوز- دو نوع متمایز از کارآفرینان وجود دارند؛ کارآفرین هایی که متناسب با تعریف قدیمی هستند و به دنبال ایجاد کسب وکار هستند و کارآفرین هایی که در دسته دوم قرار دارند و افرادی هستند که با ایجاد کسب وکارهایی که در تلاش برای اخلال در وضع موجود بازار هستند، خطرات مالی را می پذیرند. چرا تمایز؟ با اینکه من این تعریف گسترده را قبول دارم اما دقیقا متوجه نمی شوم که چرا گروه اول صاحبان کسب وکار یا صاحبان شغل آزاد نامیده نمی شوند و یک دفعه کارآفرین نامیده می شوند. اگر شما دست کم در تلاش برای اخلال در وضع موجود نیستید، استفاده از واژه کارآفرینی اشتباه است و بهتر است از القاب دیگر استفاده کنیم. از طرف دیگر اگر شما در آرزوی قرار گرفتن در دسته دوم کارآفرینان هستید، یعنی افرادی که برای به چالش کشیدن وضع موجود و تحمل خطرات واقعی که ممکن است پاداش های بزرگی داشته باشد، به اندازه کافی شجاع هستند، جای بحث وجود دارد. با کاهش هیجان آن متوجه می شوید که کارآفرینی درست، اساسا روش سقراطی در قالب کسب وکار است. این روش، یک روش سوالی عقلی مشترک یا اعتقادی برای تعیین اعتبار آنها یا یافتن راه حل های بهتر برای یک مساله است. کارآفرینان واقعی همه چیز را می پرسند. آنها باورهای جزمی مشترک که چگونه همه چیز انجام می شود، چگونگی رفتار مردم و حتی اعتقادهای شخصی را زیر سوال می برند. دلیل انجام این کار ساده است؛ نحوه تغییر به همین صورت است. نحوه اخلال در وضع موجود به همین صورت است، در غیر این صورت بیشتر به نظر می آید که شما فقط راه دیگران را دنبال می کنید. این چیزی است که امروزه از جنبش کارآفرینی کم شده است. هیچ کس، هیچ چیزی نمی پرسد. انطباق فرهنگی، خارج از نقشه است.چیزی که من را شگفت زده می کند و شکاف کارآفرینی را تعیین می کند این است که چه تعداد از آن افراد که وضع موجود را دنبال می کردند با این فکر که رهبر هستند، خودشان را فریب می دادند. آنها به طورقطع کارآفرین نبودند. بسیاری حتی کارآفرین نیستند و تنها کارآفرین نما، غیرحرفه ای، جعلی و تازه کار هستند. مشکل کار وقتی جدی می شود که دیده می شود حجم زیادی از تفکرات گروهی خودگردان در جهان آنلاین سرازیر شده اند، منظورهمه مدهای زودگذر و اسطوره هایی است که افراد آنها را دنبال می کنند (مانند گروهی از رسانه های اجتماعی) و دیگر وقتی برای فکر کردن و تولید ایده های جدید باقی نمی ماند. نکته قابل توجه این است که هیچ یک از آنها از خود سوال نمی کنند که روشی که آنها دنبال می کنند کوچک ترین مفهومی دارد یا خیر، اگر آنها این کار را می کردند باید از خودشان چند سوال منطقی می پرسیدند: - آیا نام تجاری شخصی واقعا مهم است؟ من چطور متوجه خواهم شد که نام تجاری، درواقع اثر مادی بر زندگی حرفه ای من یا کسب وکار من دارد؟ معیار چیست؟ - آیا کسانی که وبلاگ ها و کتاب هایی را که من خوانده ام، نوشته اند واقعا کاری بیشتر از ایجاد یک حس خوب که من را ترغیب به خواندن وبلاگ یا خرید کتاب آنها می کند، انجام داده اند؟ - آیا شخصیت های مجازی دقیقا بازتاب واقعی دستاوردهای افراد است یا بیشتر از حد نمایان شده اند؟ - آیا صحبت های الهام بخش و سخنرانی ها تاثیر بلندمدت بر رفتار من دارند یا فقط یک حس خوب لحظه ای هستند؟ در کنار این، آیا کار من نباید برای خودم الهام بخش باشد؟ - آیا هوش هیجانی واقعا با موفقیت در کسب وکار و عملکرد مدیریت رابطه دارد؟درحالیکه بهره عاطفی و اندازه انحصاری خود آزمون است و هر فردی می تواند آن را دستکاری کند، این عمل چگونه ممکن است؟ - آیا این فرض که عادات و اعمال یک فرد موفق به درد من می خورد، منطقی است؟ به علاوه، اگر افرادی مانند ریچارد برانسون و استیو جابز راه انجام کارهایشان را یافته اند، من هم نباید این کار را انجام دهم؟ - چه گواهی وجود دارد که رسانه اجتماعی، بازگشت سرمایه ای که قابل وقت گذاشتن روی آن است، ارائه می دهند؟ شاید من معتاد توجه و خشنودی فوری هستم! - آیا من زمانی که باید کارکنم و تجربه بیاموزم و از پیدایش فرصت های جدید و افراد موفق بهره ببرم با انجام کار دیگری زندگی ام را تلف می کنم؟ توجه کنید که این نکات به این معنی نیست که کاملا باید با آن موافق باشید و از آن پیروی کنید، بلکه فقط به شما می گویم که از دیگران پیروی نکنید و وضع موجود را به چالش بکشید. اگر شما می خواهید که یک کارآفرین واقعی، یک مدیر کسب وکار واقعی باشید، یاد بگیرید که همه چیز را بپرسید. این چیزی است که کارآفرینان واقعی را از بقیه گروه جدا می کند. منبع: دنیای اقتصاد
سه شنبه ، ۲۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مارکتینگ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]