واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقدی بر نمایش «بگو حرام»
«بگو حرام» و بلاتکلیفی
نمایش «بگو حرام» کاری از گروه تئاتر طراوت که بعد از 14 اجرا به کار خود پایان داد با سردرگمی و ضعف نمایشنامه مواجه بود.
خبرگزاری فارس ـ محمد علی نباتی: «بگو حرام» کاری از گروه تئاتر طراوت است که به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا شاهمردی به روی صحنه رفته و پیش از این در جشنواره تئاتر قم جوایزی را در بخشهای بازیگری، طراحی لباس، دکور، نمایشنامه و کارگردانی به خود اختصاص داده بود.
«بگو حرام» نمایشی است که در دوران طاغوت و حوالی دهه 30 در حال جریان است. احوالات و منش لوطیها و داش مشتیهای گذر «حسین حاجی» طهران و گره خوردن آنها با «قدسی» محور اصلی نمایش است. طراحی لباس و به ویژه دکور نقطه قوت نمایش است. عموم بازیها هم خوب هستند؛ موسیقی متن هم در جای جای نمایش خوب به خدمت گرفته شده است. اما مشکل اصلی «بگو حرام» مانند اغلب نمایشها و حتی سینمای ما، ضعف نمایشنامه است چرا که متن نمایشنامه سردرگم است. شاهمردی کارگردان و نویسنده بگو حرام در مصاحبهای گفته بود: « مخاطب با دیدن این نمایش متوجه به چالش کشیده شدن آغاز تجددخواهی آمریکایی و نفوذ فرهنگ سیاه آمریکا در بدنه سینما و تئاتر آن برهه زمانی خواهد شد.» اگر این سخنان را به عنوان هدف نمایش نامه بدانیم، به نظر نه تنها نمایش در این زمینه موفق نبوده، بلکه به هیچ عنوان در این راستا حرکت نکرده است. شاهمردی همچنین این نمایش را «روایتی از پسماندههای آمریکایی کودتای 28 مرداد دانسته بود که تلاش شده با یک تفاوت قابل ملاحظه و با جذابیت خاص به روایت بخشی از تاریخ بپردازد.»
اما گویا همه این صحبتها صرفا برای مصاحبه بوده است. اگر نه کمتر پیوستی بین حرفهای گفته شده تا زبان نمایش وجود ندارد. نمایشنامه ضعف ساختار دارد. تکلیفش با خود و مخاطب روشن نیست. از ابتدا سعی دارد که مخاطب را با موسیقیهای «بابا کرمی» و دیالوگ «لوطیها» جذب کند و داستانی تکراری لوطی عاشق را مطول کرده و 70 دقیقه به طول بکشد. دیالوگ چند خطی «قدسی» در وصف «مصیب» پدرش در خصوص متفقین و کودتای 28 مرداد، هیچ کمکی به داستان نمیکند و انگار مثل وصلهای به نمایش چسبانده شده است. توبه کردن مملی، آغاز ماه محرم، دسته عزا، رخت سیاه به تن کردن و... اگر چه صحنههای زیبا و جذابی را رقم میزند اما حسابش با خط سیر نمایشنامه معلوم نیست. دیالوگهای پایانی رمئو و ژولیت و تلاش برای ایجاد صحنه ماندگار در آخر داستان هم، به هیچ عنوان در خدمت نمایشنامه نیست و تکلیف «بگو حرام» را نه با خود و نه با مخاطب مشخص نمیکند. ضمن خسته نباشید به گروه تئاتر طراوت برای همهی تلاشهایشان، امیدواریم در آینده کارهای بهتر و فاخرتری را از این هنرمندان قمی به نظاره بنشینیم. انتهای پیام/78009/غ40
94/07/21 - 09:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]