تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837307839
نقاب دیجیتال؛ بررسی چهره پردازی دیجیتال فیلم «سرباز زمستان»
واضح آرشیو وب فارسی:ماهنامه شبکه: یکی از چالش های مهم در حوزه چهره پردازی، تبدیل بازیگران جوان به شخصیت های سال خورده است. در روش های سنتی چهره پردازی برای این کار از پروتز و موادی استفاده می کنند که روی صورت هنرپیشه قرار می گیرد و می توان به این طریق یک چهره سال خورده را بازسازی کرد. اما مشکل این است که استفاده از این روش و اعمال پروتزها به چهره بازیگر زمان بر است، او را آزار می دهد و مهم تر از آن بر نحوه نقش آفرینی وی تأثیر منفی می گذارد.در شماره قبل، به پروژه ای اشاره کردیم که در آن گرافیک کامپیوتری به کمک چهره پردازی سنتی آمد و ترکیب روش های دیجیتال و سنتی این امکان را برای سازندگان فیلم فراهم کرد تا چهره پردازی فیزیکی را به طور اغراق آمیزتری نمایش دهند. در واقع، روش های دیجیتال مکمل روش های سنتی بودند. در این شماره به نوع دیگری از چهره پردازی دیجیتال خواهیم پرداخت که از طریق آن می توان به شکل ساده تری از بازیگران جوان در نقش شخصیت های بسیار مسن استفاده کرد. در این روش، در واقع نوعی نقاب دیجیتال تهیه می شود. خصوصیات چهره و بافت پوست یک فرد به طور دیجیتال استخراج شده و با استفاده از روش های کامپوزیت دیجیتال روی صورت بازیگر دیگر قرار می گیرد. در این صورت، نیاز نیست روی چهره بازیگر اصلی گریم اجرا شود. او می تواند نقش خود را بدون هر گونه گریمی ایفا کند و در مرحله پس از تولید یک نقاب دیجیتال روی چهره او در فیلم قرار می گیرد. این روشی است که شرکت جلوه های بصری Lola VFX در فیلم «کاپیتان امریکا: سرباز زمستان» به کار برده و به نوعی آن را برای این فیلم ابداع کرده است. در سابقه کاری شرکت Lola VFX نمونه های حیرت انگیزی دیده می شود که برجسته ترین آن ها تغییر خصوصیات ظاهری هنرپیشه ها با کمک گرافیک کامپیوتری است. Lola در قسمت دوم فیلم «کاپیتان امریکا» با عنوان «کاپیتان امریکا: سرباز زمستان» هنر خود را در سطحی دیگر نشان داده است. در چند صحنه از این فیلم، از جایگزینی دیجیتال چهره استفاده شده است که شاخص ترین این صحنه ها به بخشی از فیلم مربوط است که شخصیت پگی کارتر در 90 سالگی به تصویر کشیده می شود. این صحنه ها به طور کامل توسط هنرپیشه جوان اصلی این نقش، هیلی اتوِل، بازی شده است؛ بدون هیچ مدل سه بعدی و بدون استفاده از گریم فیزیکی. Lola در قسمت نخست فیلم «کاپیتان امریکا»، اجرای بخش هایی از جلوه های بصری فیلم را بر عهده داشت و به ویژه با تغییر ابعاد اندام کریس ایوانز بازیگر نقش اصلی فیلم و تبدیل او به فردی ضعیف و استخوانی شگفتی آفرید. اما برای نمایش پِگی سال خورده در فیلم جدید، تیم Lola با چالش جدیدی مواجه بود. چالشی که در نهایت به ارائه یک راه کار جدید در حوزه چهره پردازی دیجیتال منجر شد. هیلی اتوِل اعتراف می کند وقتی برای بار نخست فیلم نامه را خوانده، مطمئن بوده است برای ساخت این بخش از فیلم باید از چهره پردازی فیزیکی و پروتز استفاده شود. او درست فکر می کرد و این دقیقاً همان روشی بود که Lola VFX در ابتدا قصد داشت برای تبدیل این بازیگر 33 ساله به زنی 92 ساله از آن استفاده کند. اما بعد از چند بار آزمودن این شیوه و اجرای چهره پردازی و پیاده سازی پروتز تصمیم تغییر می کند. قدم های اولیه دن دلیوو سرپرست جلوه های بصری فیلم می گوید: «استفاده از گریم مانع از این می شد که اجرای صحیحی از بازی هیلی به دست آوریم. بنابراین، نمی توانستیم به هیچ وجه از چهره پردازی (سنتی) استفاده کنیم. در نهایت، تصمیم گرفتیم تمام کار را به طور دیجیتال انجام دهیم.» در ابتدا، تصمیم بر این بود که اتوِل به طور عادی و بدون گریم به ایفای نقش بپردازد و در مرحله بعد به شکل یک زن سال خورده گریم شود و از حرکات چهره او تصویربرداری شود و در نهایت، این چهره گریم شده به طور دیجیتال در نماهای اصلی روی چهره اصلی او قرار بگیرد. کار تصویربرداری این صحنه دقیقاً با همین برنامه ریزی آغاز شد. به طوری که تصویربرداری نخست بدون اجرای چهره پردازی انجام و فقط چند علامت روی چهره او قرار داده شد تا در ردیابی حرکات کمک کند. پس از اتمام این مرحله، چهره او را به طور فیزیکی گریم کردند. قرار گرفتن یک حجم اضافی روی صورت، تأثیر منفی روی بازی اتوِل داشت و محدودیت هایی در نحوه اجرای نقش ایجاد می کرد. در این جا، گروه تصمیم می گیرد کار تست زدن چهره پردازی را با کمک هنرپیشه ای که شباهت زیادی به اتوِل جوان داشت، ادامه دهد. ادسون ویلیامز، سرپرست جلوه های بصری Lola، می گوید: «ما سه تست گریم روی این فرد انجام دادیم و در هر مرحله به نتیجه بهتری می رسیدیم. با هر بار تکرار تست های چهره پردازی، متخصص چهره پردازی از لایه نازک و نازک تری از مواد روی چهره استفاده می کرد و نتیجه نهایی یکی از بهترین اجرای پروتزهایی بود که من دیده بودم. با این حال، حاصل کار به طور کامل آن چیزی نبود که ما به دنبال آن بودیم.» شکل 1 ـ الف: هیلی اتوِل بازیگر نقش پگی کارتر این صحنه را بدون گریم بازی کرد. تنها چند علامت روی صورت او قرار گرفت تا کار ردیابی تصاویر ساده تر شود. ب: اعمال نقاب دیجیتال به چهره اتوِل او را در قالب یک زن سال خورده به تصویر کشید. حالات چشم ها و بازی او در این نماها به طور قابل قبولی حفظ شد. گروه برای دستیابی به نتیجه بهتر، از یک هنرپیشه سال خورده درخواست می کند این صحنه ها را بازی کند تا آن ها بتوانند با مرجع قرار دادن چهره او مشکل گریم چهره اتوِل را بیابند. با کمک این هنرپیشه، آن ها می توانستند به طور عملی ایده ای از ظاهر و نحوه رفتار پوست در چنین سنی را به دست آورند؛ این که نور چه اثری بر ظاهر پوست می گذارد یا رفتار چین و چروک ها و حرکات پوست در اثر صحبت کردن چگونه است. این جا بود که گروه به ایده جدیدی برای دستیابی به هدف مورد نظر رسیدند. ویلیامز می گوید: «من گفتم بیایید چیزی را امتحان کنیم که تاکنون انجام نداده ایم.» آن ها تصمیم می گیرند از بازیگر سال خورده به عنوان بدل اتوِل استفاده کنند. ایده این بود که خصوصیات پوست و چین و شکن های چهره هنرپیشه سال خورده را به طور دیجیتال روی چهره اتوِل قرار دهند. بدین ترتیب، اتوِل بدون گریم نقش خود را بازی می کرد و پوست بدل به صورت نقابی دیجیتال جایگزین چهره اتوِل در فیلم می شد. در این صورت، دیگر به چهره پردازی فیزیکی نیاز نبود، بلکه یک بافت واقعی پوست چهره از فیلم بازیگر بدل برداشته می شد و در فیلم اصلی روی چهره اتوِل قرار می گرفت. روش غیر منتظره به گفته ویلیامز، یک هفته ای طول کشیده است تا Lola تستی در این زمینه انجام دهد: «ما یک عکس از پوست بازیگر بدل را برداشتیم و آن را با روش های ردیابی عناصر تصویر (Tracking) به تصویر اصلی اعمال کردیم و نتیجه بسیار خوب بود.» اجرای این روش باعث می شد که به گفته ویلیامز: «بیننده بتواند همچنان هیلی و ساختار چهره اش را تشخیص دهد و چشمان و دهانش را ببیند.» فقط چین و شکن ها و جزییات مربوط به کهولت سن را از چهره بازیگر سال خورده برداشتند و بر چهره جوان اتوِل منتقل کردند. به دنبال موفقیت آمیز بودن این تست اولیه، Lola تصمیم گرفت بار دیگر از زن سال خورده و این بار با نرخ فریم بالاتر و دقت بیش تر تصویربرداری کند. ویلیامز می گوید: «ما دوباره از او خواستیم به Lola بیاید و این بار با در نظر داشتن این شیوه جدید، از او دوباره تصویربرداری کردیم.» این فرد این بار همه دیالوگ ها و همه حالات احساسی را که اتوِل در فیلم اصلی اجرا کرده بود، دوباره بازسازی کرد. بار نخست او فقط دیالوگ ها را اجرا کرده بود، اما این بار سعی کرد تا جای ممکن ریتم و اجرای اتوِل را تقلید و بازآفرینی کند. با چند دوربین از بدل تصویر گرفته شد و با استفاده از چند عکس، بافتی از پوست پیر را از چهره بدل استخراج کردند و روی ژئومتری سه بعدی نسخه سال خورده پگی قرار دادند. نتیجه حاصل بافتی بود که با استفاده از روش های کامپوزیت می شد روی چهره اتوِل در فیلم اصلی قرار داد. Lola روی این تصاویر جدید گرفته شده از بازیگر سال خورده کار کرد و با تنظیم زمان بندی سعی کرد به طور مناسب تری آن را با اجرای اتوِل هماهنگ کند، به طوری که کلمات تقریباً در فریم های مشابهی ادا شوند. بعد از این مرحله بود که پوست بازیگر مسن آماده اعمال بر چهره اتوِل شد. لازم بود نورپردازی، زمان بندی و اجرا شات به شات تطبیق داده شود. ویلیامز معتقد است: «ما به طور ضمنی از اجرای هیلی استفاده کردیم و چهره بدل را حرکت دادیم.» وفاداری به اجرا این جلوه در حقیقت در مرحله کامپوزیت به دست آمده است، نه با استفاده از روش های گرافیک سه بعدی. در ساخت این سکانس، بر خلاف روش هایی نظیر آن چه در فیلم «مورد عجیب بنجامین باتن» به کار رفته است، یک مدل سه بعدی جایگزین اتوِل نشده است، بلکه فقط از طریق کامپوزیت دیجیتال عناصری به چهره او افزوده شده است. با این روش اجرای اصلی اتوِل حفظ شد. از آن جا که در برداشت نخست اجرای اتوِل از تعداد محدودی نشان گر استفاده شده بود، Lola مجبور شد حرکات چهره را بادقت بیش تر و با استفاده از حدود 75 نشان گر ردیابی کند و این 75 نقطه با همان تعداد نقطه در چهره بازیگر بدل تطبیق داده شود. بعد از اتمام کار ردیابی حرکات پوست، نوبت به سایر اعضای چهره نظیر لب ها و گونه ها رسید. لازم بود تا بخش های مهمی از نحوه اجرا و حالات چهره او را حفظ کنند. دن دلیوو می گوید: «بخش تدوین از ما خواسته بود تغییری در اجرای هیلی ایجاد نکنیم؛ زیرا چنین کاری باعث به هم ریختن تدوین می شد. ما به آن چه بازیگر سر صحنه انجام داده بود وفادار بودیم و فقط چهره او را مسن تر کردیم.» تعداد کم نقاط کار ردیابی حرکات بخش هایی از چهره نظیر گوشه دهان، اطراف حفره های بینی و چین و چروک های پیشانی را دشوار می کرد و بنابراین، گروه مجبور شد تا روی بخش هایی از پوست به دست آمده از بازیگر سال خورده کار کند تا با اجرای اتوِل منطبق شود. آن ها در نرم افزار Flame با دو مش چهره کار کردند. ویلیامز این طور توضیح می دهد: «ما به ترفندی دست یافتیم که می توانستیم با کمک آن نقاط را به هم چفت کنیم. شما یک مش روی تصویربرداری اصلی (مش چهره اتوِل) دارید و یک مش دیگر دارید که روی صورت بازیگر مسن تنظیم شده است. بنابراین، حرکات نقاط ردیابی شده چهره اتوِل را روی صورت بازیگر مسن کپی کرده و به طور ضمنی نقاط متناظر روی دو چهره را به هم متصل کرده اید.» ویلیامز می گوید در مرحله تست که تنها از یک عکس بازیگر بدل استفاده شده بود، به نتایج خوبی در بازنمایی چین و چروک ها و خصوصیات پوست دست یافتند، ولی استفاده از تصاویر متحرک دقت کار را بیش تر کرد. جدی گرفتن جرقه ها در مقاله شماره قبل، به این موضوع اشاره کردیم که تیم جلوه های بصری بعد از پایان تصویربرداری به گروه سازنده فیلم اضافه شدند و همین امر چالش های جدی پیش روی آن ها قرار داد که البته با خلاقیت آن را برطرف کردند و نتیجه کار هم بسیار قابل قبول بود. در فیلم «سرباز زمستان» هم تیم جلوه های بصری Lola با چالش مهمی روبه رو بودند که در ابتدا قصد داشتند با شیوه های مرسوم آن را رفع کنند. اما جرقه زدن یک ایده و اعتماد به گروه، نه تنها باعث شد سکانسی بسیار چشم گیر در حوزه جلوه های بصری را در این فیلم شاهد باشیم، بلکه سبب شد روشی ابداع شود که به عنوان یک شیوه جدید در چهره پردازی دیجیتال قابل استفاده است. تیم های جلوه های بصری که آمیخته ای از تخصص های فنی و هنری را در اختیار دارند، نه با تکنیک بلکه با تکیه بر همین ایده ها و کار روی ایده های بکر است که می توانند خودی نشان دهند و چیزی بر این صنعت بیافزایند. ویلیامز اظهار خوشحالی می کند که قادر بودند «با استفاده از تکنیکی که هرگز در آغاز کار به آن فکر نکرده بودند» به جلوه ای واقع گرایانه دست یابند. منابع: - http://www.fxguide.com/featured/captain-america-the-winter-soldier-reach... - http://www.digitaltrends.com/movies/inside-the-visual-effects-for-captai... - http://www.awn.com/gallery/dan-deleeuw-talks-captain-america-winter-soldier - http://www.studiodaily.com/2015/02/marvel-studios-vfx-supe-dan-deleeuw-c...
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ماهنامه شبکه]
[مشاهده در: www.shabakeh-mag.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها