محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830086426
پرونده «مرگ» در آزادی
واضح آرشیو وب فارسی:فریادگر: چه کسی باور می کرد روزی "آزادی" با آن همه امید در میان افرادی که تمام لبخندها، فریادها، اشک ها و بغض هاشان را برایش به ارمغان می آوردند، به کابوسی تلخ تبدیل شود. به گزارش خبرنگار ایسنا، کمتر از ۶ ساعت به شروع دیدار حساس تیم ملی فوتبال ایران برابر ژاپن باقی مانده بود. استقبال ۷۰ هزار نفری تماشاگران یک ساعت پیش از بازی خبر از اهمیت بسیار بالای این مسابقه می داد. تماشاگرانی که نه تنها از تهران بلکه از نقاط مختلف ایران برای تماشای این دیدار خود را به ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری پایتخت رسانده بودند. دیداری از سری رقابت های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان که قرار بود ساعت ۱۸ روز جمعه ۵ فروردین ماه سال ۱۳۸۴ با قضاوت شمس المائدین داور سنگاپوری در ورزشگاه آزادی برگزار شود. در این دیدار برای تیم ایران ابراهیم میرزاپور، محمد نصرتی، یحیی گل محمدی، رحمان رضایی، مهدی مهدوی کیا، جواد نکونام، علی دایی، حسین کعبی، فریدون زندی، وحید هاشمیان و علی کریمی به میدان رفتند. در مقابل آن ها نیز سامورایی ها با ترکیب نارازاکی، ناکازاوا، میورا، میاموتو، کاجی، فوکونیشی، هیده توشی، ناکاتا، ناکامورا، شینجی اونو، تاکاهارا و تامادا بازی کردند. دیداری که با نتیجه دو بر یک به سود ایران به پایان رسید اما مرگ ۷ نفر از هموطنان ایرانی آن را به تلخ ترین پیروزی تیم ملی فوتبال تبدیل کرد. اولین اظهار نظر رسمی برای شفاف سازی اذهان عمومی دیداری که بلافاصله پس از اتمام آن اخبار تلخ و ناگوارش در بزرگ ترین رسانه های دنیا منعکس شد. ۷ کشته و ۳۹ زخمی. اجسام ۴۶ نفر به بیمارستان شماره ۲ کرج منتقل شد. از این تعداد ۵ نفر در لحظه جان باخته بودند و دو نفر دیگر نیز در بیمارستان جان خود را از دست دادند تا در نهایت درگذشت ۷ نفر از تماشاچیان ایرانی، دیدار ایران و ژاپن را به عنوان یکی از تلخ ترین اتفاقات فوتبالی تبدیل کند. همه چیز در سکوت خبری پیش می رفت. هیچ اخباری در مورد علت این حادثه به صورت رسمی مخابره نشد تا اینکه چیزی حدود ۴۸ ساعت بعد – حسن ضیاء آذری – مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی تهران از جزئیات این حادثه تلخ پرده بردارد. "اینکه به دلیل استقبال بی سابقه مردم از این دیدار درهای ورزشگاه از ساعت ۱۱:۳۰ تا ۱۲ روز جمعه بسته می شود و در حالی که بازی قرار است ساعت ۱۸ آغاز و حدود ساعت ۲۰ به پایان برسد، تقریبا هر تماشاچی حدود ۸ ساعت در استادیوم می ماند و پیروزی حاصل شده نیز التهاب بیش از اندازه را در میان مردم ایجاد می کند". "اینکه بعد از ساعت ۲۰ و هنگام خروج از معبرهای خروجی برخی از تماشاچیان پس از فروافتادن در آهنی روی زمین می افتند و در میان نرده های آن گیر می کنند، حادثه مکررا برای تماشاچیان بعدی نیز ایجاد می شود و افراد بسیاری روی یکدیگر می افتند. ۴۶ نفر به صورت جدی آسیب می بینند که در نهایت ۷ نفر آن ها فوت می شود و ۳۹ زخمی نیز به جا می ماند". ایران - ژاپن در ۱۳۸۴ فیفا دست به کار شد این حادثه بغرنج تر از آن بود که حتی بتوان به آن فکر کرد. حتی فیفا در این زمینه دست به کار شد. در سایت رسمی فیفا اینچنین آمد "شنبه ۲۶ مارس، فیفا تحقیقات رسمی و پرونده خود در مورد زیر دست و پا ماندن گروهی از تماشاگران در دیدار انتخابی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان که غروب جمعه ۲۵ مارس در تهران میان ایران و ژاپن برگزار شد، را شکل داده است". افشای جزئیات جدید توسط منابع آگاه از واقعه فراخوانی پی در پی از مردم برای حضور در ورزشگاه آزادی بدون فراهم آوردن امکانات حداقلی و محدود نمودن راه های ورود و خروج از طبقات مختلف (بویژه طبقه دوم) به بهانه کنترل بیشتر که امری مسبوق به سابقه است، یکی از عوامل اصلی این اتفاق بوده است. بنا بر اعلام منابع آگاه از حدود ۸ خروجی طبقه دوم تنها ۴ خروجی و حتی کمتر، برای بیرون رفتن حدود ۶۰ هزار نفر باز بوده است و این موضوع تنها نمونه ای از ضعف مدیرانی است که در نهایت منجر به چنین اتفاق تلخی شده است. روایت آسوشیتدپرس از مرگ ۷ نفری در آزادی "بیش از ۱۰۰ هزار نفر در این ورزشگاه جمع شده بودند و پزشکان محلی به شبکه های تلویزیونی گفتند این خروج ناگهانی تماشاگران سبب کشته شدن افراد شده است و هنوز دلیلی برای این خروج منتشر نشده است. دست کم ۷ نفر از تماشاچیان کشته شده اند و شاید تعداد کشته شدگان نیز بیشتر شود. اعلام جزئیات جدید از حادثه توسط مسئولان مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی ۸ فروردین جزئیات بیشتری را از حادثه منتشر کرد. "اینکه مسئولیت حفاظت مسیرهای رفت و برگشت در ورودی های ورزشگاه آزادی و داخل مجموعه به عهده ناجا بوده است. اینکه مسئولان این مجموعه و سازمان تربیت بدنی در ورود و خروج تماشاچیان دیدار تیم های ملی ایران و ژاپن منشاء اثر نبوده اند." ضیاء آذری این گونه ادامه داد: "ما کلیه درهای مجموعه را بسته به ترتیبی که در شورای تامین استان و از سوی مقامات امنیتی و انتظامی مقرر می شود، ۱۲ تا ۴۸ ساعت پیش از برگزاری دیدار به نیروی انتظامی تحویل می دهیم و درهای تمامی مبادی ورودی و خروجی به صراحت بند ۹ مصوبه کمیسیون ورزشی شورای تامین استان تهران در تاریخ ۲۴ اسفندماه ۸۳ بر عهده نیروی انتظامی قرار دارد". "کلیه کلید داران ما نیز از روز قبل کاملا در اختیار نیروی انتظامی بودند. حتی بارها اتفاق افتاده بود که برخی از کلید داران ما در موقع مقرر حاضر نمی شدند و درها از سوی این نیروها شکسته می شد تا مشکلی برای مردم ایجاد نشود بنابراین ما در ورود و خروج تماشاچیان در روز مسابقه منشاء اثر نبوده ایم. البته شورای امنیت کشور و قوه قضاییه به عنوان مراجع ذی صلاح در حال بررسی علل واقعه هستند که منتظر تشخیص آن ها هستیم". عدم قبول مسئولیت توسط ماموران ناجا و کارکنان مجموعه آزادی صحبت های مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی در مورد کلید واژه "ما" حکایت از سلب مسئولیتی بی سابقه داشت. اینکه به جای پذیرفتن واقعیتی تلخ دست به فرار رو به جلو می زد. منظور از "ما" مجموعه کارکنان ورزشگاه آزادی بود. مدیرکل این مجموعه با انداختن توپ به زمین ناجا نه تنها از قصور خود و کارکنانش در این واقعه ناگوار کم نکرد بلکه ناجا را به عنوان مسئول در این حادثه معرفی می کرد. علاوه بر این محمد محمدپور، مدیرکل وقت حراست سازمان تربیت بدنی با اعلام اینکه شورای امنیت ملی و قوه قضاییه در حال پیگیری حادثه ۵ فروردین ۱۳۸۴ در ورزشگاه آزادی هستند عنوان کرد که ۲۴ ساعت قبل از بازی استادیوم در خدمت نیروی انتظامی قرار دارد، صحبت های محمدپور در دفاع از مسئولان مجموعه آزادی بود. این موضوع تنها به مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی و مدیرکل حراست سازمان تربیت بدنی مربوط نمی شد بلکه مسئولان ناجا نیز خود را در این اتفاق مقصر تلقی نمی کردند و بر منشاء اثر نبودن خود در این واقعه تلخ تاکید داشتند. در هر حال هنوز پرونده باز بود و متهمان حادثه در حال رفت و آمد به دادسرا بودند. ورود شورای امنیت ملی، قوه قضاییه و وزارت اطلاعات به پرونده کار به همین جا ختم نشد. بررسی پرونده در سه نهاد شورای امنیت ملی، قوه قضاییه و وزارت اطلاعات در دستور کار قرار گرفت. مساله شوخی بردار نبود. ۷ نفر جان خود را از دست داده بودند و ۳۹ نفر نیز به صورتی جدی زخمی شدند. شورای امنیت ملی و قوه قضاییه دست به کار شدند و تحقیقات را به صورت جدی تر دنبال کردند تا عاملان اصلی حادثه مشخص شوند. مسئولان استادیوم آزادی، حراست ها و فرماندهان مامور در ورزشگاه، بازپرس و نماینده کارشناسان به دادسرا احضار شدند. در نهایت گزارش شورای امنیت به رییس جمهور ارجاع داده شد و این پرونده برای بررسی دقیق تر از سوی رییس جمهوری وقت به مراجع ذی ربط از جمله وزارت اطلاعات سپرده شد. ایران - ژاپن در ۱۳۸۴ سرنخ هایی از علل حادثه؛ "هلی کوپتری که متهم بود" یکی از مسائلی که در مورد آن به صورت غیر رسمی در آن روزها بسیار صحبت می شد، هلی کوپتری بود که در مقابل یکی از رمپ های ورزشگاه آزادی فرود آمده بود. گویا اصلا در این نقطه باندی برای فرود وجود نداشت و تنها به علت کم کردن مسافت در این نقطه قرار داده شده بود. هلی کوپتر مربوط به فرمانده وقت نیروی انتظامی بود. گویا به علت فرود هلی کوپتر در آن نقطه، سایر خروجی های نزدیک به هلی کوپتر بسته شده بود و تماشاچیان مجبور به خروج از رمپ های دیگری بودند. در ادامه بررسی تحقیقات پرونده مدیرکل حراست سازمان تربیت بدنی درباره دخیل بودن استقرار هلی کوپتر نیروی انتظامی در حادثه مربوطه عنوان کرد که این مسئله در کمیسیون تحقیق در دست بررسی است اما در نهایت گزارشی رسمی در این باره منتشر نشد. اعلام نتیجه پرونده توسط سخنگوی قوه قضاییه در نهایت جمال کریمی راد سخنگوی وقت قوه قضاییه اعلام کرد که بر اساس بررسی کارشناسان منتخب بازرسی و شورای امنیت کشور، مسئولان ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری آزادی و نمایندگان نیروی انتظامی در اتفاق تلخ رخ داده متهم هستند اما در میزان و درصد مسئولیت بین کارشناسان منتخب بازرسی با کارشناسان شورای امنیت ملی کشور تفاوت وجود دارد. در نهایت هم هر یک از دو متهم اصلی حادثه که مسئولان ورزشگاه آزادی و نمایندگان نیروی انتظامی بودند به میزان مساوی ۵۰ درصد در این اتفاق تلخ که منجر به فوت ۷ نفر ازتماشاچیان شد، مقصر شناخته شدند. یادی از جانباختگان مرحومان رحیم شفاعت، سید رحیم سید هاشمی، مجتبی ابراهیم زاده، هادی ربیعی، بهروز صدوقی، امید چوبدار خوشخو و محمد جعفری ۷ نفری بودند که جان خود را پس از تماشای دیدار تیم های ملی فوتبال ایران و ژاپن در ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی از دست دادند. افرادی که برای چند ساعت تفریح و حمایت از تیم ملی فوتبال کشورشان به ورزشگاه آمدند دیگر هرگز نتوانستند دوباره به استادیوم آزادی بیایند و پرچم ایران را بر فراز دست هایشان به دوربین ها نشان دهند. حاج محمدعلی ابراهیم زاده پدر مرحوم مجتبی ابراهیم زاده در حالی که حدود ۱۰ سال از این اتفاق تلخ برای تماشاچیان دیدار تیم های ملی فوتبال ایران و ژاپن می گذرد، به سراغ حاج محمدعلی پدر مرحوم مجتبی ابراهیم زاده که یکی از فرزندانش در این حادثه جان خود را از دست داد رفتیم تا با او در مورد این اتفاق هم کلام شویم. گویا برادر و پسرخاله مجتبی نیز در این دیدار به همراه او به ورزشگاه رفته بودند که در نهایت آن ها به خانه بازگشتند اما مجتبی برای همیشه از میان آن ها رفت. حاج محمدعلی درباره آن اتفاق شوم می گوید؛ من سه پسر و یک دختر داشتم. یکی از پسرهایم به نام مجتبی ۲۴ ساله بود که فوت شد. به هیچ وجه نمی توانم از بی کفایتی مسئولان اجرایی و بی نظمی موجود در ورزشگاه آزادی بگذرم. من کاری به این نداشتم که چه اتفاقی افتاده است تنها می خواستم بدانم که مقصر اصلی این حادثه کیست؟ در نهایت هم دیدید که ۵۰ درصد مسئولان ورزشگاه آزادی و ۵۰ درصد نیز ماموران نیروی انتظامی حاضر در ورزشگاه مقصر شناخته شدند. در مورد علل حادثه عنوان می کردند که هلی کوپتری که متعلق به قالیباف، فرمانده وقت نیروی انتظامی بوده، در محوطه ای که نباید، فرود آمده است. هلی کوپتر راه را بسته بود و مردم پس از هجوم به سمت رمپ خروجی در ازدحامی مرگبار قرار گرفته بودند. حادثه به قدری فجیع بود که رییس جمهوری وقت دستور پیگیری فوری مساله را داد تا در نهایت حدود ۲۰۰ میلیون تومان به فوت شدگان و مجروحان در آن سال تعلق گیرد. توسط دادگستری به هر یک از فوت شدگان این حادثه ۲۵ میلیون تومان دیه تعلق گرفت و مبلغ باقی مانده از دیه نیز به مجروحان حادثه پرداخت شد. قرار بود برای فرزند من و سایر فوت شدگان مراسم و یادبودی برگزار کنند، کتابی بنویسند، از مرگ شان را در روزنامه مطالبی را درج کنند و در ورزشگاه اسم و عکس شان را به یادگار به تصویر بکشند، که هیچ یک از این اتفاقات علی رغم وعده مسئولان وقت فدراسیون فوتبال، عملی نشد. ایران - ژاپن در ۱۳۸۴ "شاهد عینی واقعه" او برادرش را در این حادثه از دست داده است. کسی که برای تماشای دیدار تیم های فوتبال ایران و ژاپن به همراه پسرخاله و مرحوم برادرش به ورزشگاه آزادی رفته بود. "۱۰۰ هزار نفر جمعیت به ورزشگاه آمده بود. از اینکه وسیله داشتیم و می خواستیم در خوشحالی تیم ملی شریک باشیم عجله ای برای ترک ورزشگاه نداشتیم. می خواستیم اجازه دهیم که جمعیت به مرور از ورزشگاه خارج شود و ما نیز پس از آن ها از ورزشگاه خارج شویم اما ماموران نیروی انتظامی مردم را به بیرون فرستادند و گفتند که از ورزشگاه خارج شویم. ما از سمت رمپی که به گوشه دریاچه ختم می شد قصد داشتیم از سکوها به بیرون برویم. به یکباره وقتی در سرازیری رمپ قرار گرفتیم شنیدیم که در استادیوم را بسته اند. بعدها شنیدیم که حراست استادیوم و نیروی انتظامی با یکدیگر به اختلاف خورده اند و در را می بندند و می روند. این یکی از دلایل اصلی حادثه بود. علاوه بر این هلی کوپتری هم در مقابل یکی از رمپ ها قرار گرفته بود و به علت اینکه قصد داشتند مسافت خروج مسافرش را کم کنند، هلی کوپتر را در آن نقطه قرار داده بودند. جمعیت پشت سر هم به سمت در خروجی پیش می رفتند. ما از طبقه دوم وارد سرازیری رمپ شدیم. زمانی که به نرده ها رسیدیم متوجه شدیم که در بسته است. مردم نمی دانستند که در را بسته اند. فشار دائما بیشتر می شد. حتی روی مردم آب ریختند اما به میزانی ازدحام و فشار زیاد بود که لنگه در از جا کنده شد و به سمت بیرون افتاد. مردم پس از افتادن در قصد داشتند از روی آن خارج شوند اما بسیاری به زمین خوردند و پاهایشان میان نرده های در گیر کرد. اینقدر جمعیت و ازدحام زیاد بود که دائما افراد پشت یکدیگر فشار می آوردند و به روی یکدیگر می افتادند. برادر من هم پایش در میان در گیر کرد و خیل جمعیت بر روی او قرار گرفتند و از روی فشار بیش از حد در نهایت جان باخت. اگر همان دری را که ما از آن داخل آمده بودیم نبسته بودند خیلی راحت می توانستیم از ورزشگاه خارج شویم.
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فریادگر]
[مشاهده در: www.faryadgar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها