تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837654184
جامعه احسن در گرو توجه به ارزش والای زن
واضح آرشیو وب فارسی:ناب نیوز: متأسفانه اندیشمندان غرب زده و مکتب های غربی بر این باورند که غرایز جنسی تنها عامل جذب زن و مرد به یک دیگر هستند؛ در حالی که قرآن کریم عامل جذب مرد و زن به یک د یگر را مهر و عاطفه بیان می کند. از این رو از دیدگاه قرآن روابط مردان و زنان نه از سر خودخواهی و حرص، بلکه برای به آرامش رسیدن است.به گزارش ناب نیوز به نقل از رسا از دیدگاه قرآن کریم نخستین زندگی اجتماعی بشریت با خلقت همزمان یک مرد و زن که زوج و همسر یک دیگر بوده اند، آغاز و از نسل این دو، حیات جامعه بشری گسترش یافت. همان گونه که کتاب الله می فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَهٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً کَثِیرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِی تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًا؛ ای مردم بترسید از پروردگارتان، آن که، شما را از یک تن بیافرید و از آن یک تن همسر او را و از آن دو ، مردان و زنان بسیار پدید آورد و بترسید از آن خدایی که با سوگند به نام او از یکدیگر چیزی می خواهید و زنهار از خویشاوندان مبُرید. هر آینه خدا مراقب شماست.»(۱) در ابتدای زندگی جمعی بشر، هدایت فطری و پیوندهای طبیعی، غریزی و احساسی در تنظیم روابط جوامع انسانی با یک دیگر کافی بوده و به تشریح، تنظیم قوانین و ضابطه های رفتاری در تعامل اجتماعی نیاز مبرم نبود. ولی با گذر زمان و وسعت حیات بشر که متأثر از پیوندهای طبیعی و محبت های خانوادگی رو به ضعف و سستی قرار گرفت و دیدی بد همراه با تخیلات و اوهام بر سرشت سالم و ذاتی انسان ها غلبه و همزیستی مسالمت آمیز به جنگ و جدل و افراط در زیاده خواهی بشر مبدل گشت؛ بنابراین لزوم نظم دادن قوانین و مقرراتی که روابط اعضای جامعه بشری را سامان ببخشد، ایجاد شد. قرآن در این باره می فرماید: «کَانَ النَّاسُ أُمَّهً وَاحِدَهً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُواْ فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلاَّ الَّذِینَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ لِمَا اخْتَلَفُواْ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللّهُ یَهْدِی مَن یَشَاء إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ؛ مردم یک امت بودند، پس خدا پیامبران بشارت دهنده و ترساننده را، بفرستاد و بر آنها کتاب بر حق نازل کرد تا آن کتاب در آنچه مردم اختلاف دارند میانشان حکم کند، ولی جز کسانی که کتاب بر آنها نازل شده و حجت ها آشکار گشته بود از روی حسدی که نسبت به هم می ورزیدند در آن اختلاف نکردند و خدا مؤمنان را به اراده خود در آن حقیقتی که اختلاف می کردند راه نمود، که خدا هر کس را که بخواهد به راه راست هدایت می کند.» (۲) بر اساس این آیه مبارکه، انسان ها در راه زندگی جمعی، سه دوره را پیموده اند؛ دوره نخست، دوره ای که اکثریت انسان ها یک امت واحد بوده اند و زندگی مسالمت آمیز داشته اند. دوره دوم، دوره ای که زمینه های اختلاف پدید آمد و انسان ها به درگیری و جدل پرداختند. دوره سوم، دوره حاکم شدن قوانین زیست جمعی و معیارهای حقوقی. بخشی از قوانین و مقررات دوره حیات جمعی و قانونمندی انسان به تشخیص ملاک ها، شیوه ها، باید و نبایدهای رفتار طرفین یعنی همان مرد و زن که دو گروه اصیل بنیانگذار در پایه گذاری زندگی اجتماعی انسان به شمار می روند، اختصاص دارد. روابط دو طرفه مردان و زنان در سه حالت قرار دارد؛ حالت نخست، نقش مادری و پدری که از ازل با تقسیم و تدبیر سرشت صورت پذیرفته و انسان جایی برای اراده و انتخاب باقی نگذاشته است. حالت دوم، عقل و اندیشه انسانی است که در قالب آداب و آیین های قبایل، طوایف و ملل گوناگون رشد یافته است. حالت سوم، قوانینی است که به وسیله انبیای دریافت شده و در اختیار انسان قرار گرفته است. در میان ادیان الهی، اسلام نظام معاشرتی ویژه ای در روابط مردان و زنان در دو حوزه اجتماع و نهاد خانواده تقسیم بندی کرده است که از سویی بر اصل انسان شناختی قرآن و اسلام استوار است و از سوی دیگر ناظر بر اهدافی است که اسلام برای اصیل ترین و بنیادی ترین نهاد اجتماعی و خانواده ترسیم می کند. در قرآن کریم مبانی معاشرت مردان و زنان در آیاتی چند بر همسانی مرد و زن در ابعاد گوناگون تأکید دارد که از جمله زمینه های زیر را می توان برشمرد؛ نخست، همسانی در فطرت قرآن مجید، زنان و مردان را دو گروه از انسان می شناسد که از اصل و ذات یگانه آفریده شده اند. در آموزه های قرآنی انسانیت یک نوع است؛ بدین منظور که جنسیت نقشی در کاستی و یا افزونی انسان بودن ندارد و هر دو در پیشگاه پروردگار متعال یکسان هستند. «خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَهٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها؛ شما مردم را از یک جان آفرید و همسر او را از همان جان آفرید.»(۳) آیه دیگر می فرماید: «هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَهٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا…؛ اوست خداوندی که شما را از یک جان آفرید و از همان جان همسر او را بیافرید.»(۴) دوم، همسانی در ذات انسانی از دیدگاه قرآن کریم دارای ذات مشمول بر گرایش های فطری خاص هستند. قرآن در این باره می فرماید: «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ؛ سرشت خدایی همان که جان مردم را بر آن سرشت، برای سرشت و آفرینش خدایی، دگرگونی رخ نمی دهد.»(۵) واژه(ناس) اگر محدودیتی بر آن نباشد، تمامی انسان ها را با هر صفت و ویژگی در بر می گیرد. در آیه مبارکه به دلیل این که علامت و نشانه ای برای پی بردن به اراده فرد یا گروه معینی وجود ندارد، هدف از آن همه انسان ها از زن و مرد هستند. چنان که زمانی زن و مرد در ذات ابتدایی شبیه به هم باشند، در گرایش های فطری چون گرایش به رشد، پیشرفت، تعالی، حقیقت جویی، خلاقیت، دوست داشتن و یکتاپرستی که در مجموع سرشت خاص انسانی است، همسان و یکسان خواهند بود. سوم، همسانی در سبک و سیاق انسانی، همان اندیشه ورزی و تعقل است که مهم ترین شاخصه انسانی شناخته شده است. قرآن می فرماید: «إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذِینَ لاَیَعْقِلُونَ؛ به یقین کسانی که اندیشه به کار نمی بندند، بدترین حیوانات اند.»(۶) در آیه دیگر نیز می فرماید: «وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیراً مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَیَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لاَیُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَیَسْمَعُونَ بِهَا أُولئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ…؛ به یقین ما شمار بسیاری از جن و انس را برای آتش دوزخ آفریده ایم، آنان که دل دارند و نمی فهمند، چشم دارند و نمی بینند، گوش دارند و نمی شنوند، آنان بسا چارپایان، بل گمراه ترند، آنان همان بی خبران اند.»(۷) چهارم، زنان و مردان در بهره مندی از مبدأ این شاخصه انسانی(فؤاد) سهم یکسان و برابری دارند. آنجایی که قرآن می فرماید: «قُلْ هُوَ الَّذِی أَنشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَهَ؛ بگو: اوست که شما را پدید آورد و برای شما گوش و چشمان و دل ها قرار داد.»(۸) یا در آیه دیگر تأکید می کند: «وَاللَّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَیْئاً وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَهَ؛ و خدا شما را از شکم ها ی مادرانتان بیرون آورد، با آن که هیچ نمی دانستید و برای شما گوش و چشمان و دل ها قرار داد.»(۹) عبدالرحمان بن خلدون(م ـ ۸۰۸ ه.ق) در مفهوم و معنای «افئده» در دو آیه یاد شده می نویسد: «باید دانست که خدا ـ سبحانه و تعالی ـ بشر را از دیگر جانوران به اندیشه متمایز ساخته و این اندیشه را مبدأ کمال و نهایت فضیلت و شرف او بر کائنات قرار داده و معنای افئده در گفتار خدای تعالی همین اندیشه است.»(۱۰) علامه طبرسی(م ـ ۵۴۸ ه.ق) نیز افئده را جمع فؤاد و به معنای مرکز اندیشه و معرفت می شناسد و می نویسد: «و جَعلَ لکم السَمعَ و الأبصار و الأفئده أی تفضل علیکم بالحواس الصحیحه التی هی طرقٌ إلی العلم بالمُدرَکات، و تفضَّل علیکم بالقلوب التی تفقهون بها الأشیاء إذ هی محلُّ المَعارف؛ به شما حواس صحیح و درستی بخشید که مجاری آگاهی به امور درک شدنی است و قلب هایی که به وسیله آن ها اشیا را درک می کنید، چه این که قلب، جایگاه دانش ها و آگاهی هاست.»(۱۱) در آیه پنجم سوره مبارکه نسا نیز از سپردن اموال به سفیهان نهی و حق تصرف در مال از افراد سفیه سلب شده است: «وَلاَ تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَکُمُ…»، «سفیه» چنان که زبان شناسان عرب، چون راغب اصفهانی می گویند: «فرد سبک مغز و کم عقل است.»(۱۲) از سوی دیگر، قرآن این صلاحیت ها و حقوق مالی را برای زنان ثابت می شمارد. این موضوع نشانگر آن است که قرآن، زنان را همانند مردان دارای جنبه عقلانی می شناسد و بر اساس همین نگرش، مسؤولیت ها و صلاحیت هایی را که میزان بهره وری از عقل در واگذاری آن مسؤولیت ها و صلاحیت ها دخالت دارد، برای زنان محفوظ و مسلم می شمارد. از جمله حق مالکیت و تصرف در اموال که در این باره می فرماید: «لِلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا اکْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِمَّا اکْتَسَبْنَ؛ مردان را از آنچه کسب می کنند و به دست می آورند، بهره ای است و زنان را نیز از آنچه کسب می کنند و به دست می آورند، بهره ای.»(۱۳) این آیه مبارکه همان سان که مردان را مالک و صاحب اختیار محصول و فرآورده ها ی کارشان می شمارد، زنان را نیز مالک نتیجه کار و کوشش اقتصادی شان می شناسد. در آیه ۷ سوره مبارکه نسا می خوانیم: «لِلْرِجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلْنِسَاءِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ؛ مردان را از مالی که پدر و یا خویشاوندان – بعد از مرگ خویش – بر جای می نهند، بهره ای است و زنان را نیز از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود برجای می گذارند، بهره ای است.» تفاوت های مرد و زن هر کدام از این دو موجود دارای استعدادها، وظایف و حقوقی هستند که بسته به نوع آفرینش به هر کدام تعلق می گیرد. دستگاه آفرینش زن را مادر و مرد را پدر می نامد. طبیعت و مسؤولیت زن عاطفه و از سویی دیگر طبیعت و مسؤولیت مرد قدرت است. «ویل دورانت» در تقسیم طبیعی وظایف و مسؤولیت ها ی مردان و زنان می نویسد: «کار خاص زنان خدمت به بقای نوع است و کار ویژه مرد، خدمت به زن و کودک. ممکن است کارهای دیگری هم داشته باشند، ولی همه از روی حکمت و تدبیر، تابع این دو کار اساسی گشته است. این مقاصد اساسی و نیمه آگاهانه ای است که طبیعت معنای انسان و سعادت را در آن نهفته است.»(۱۴) قرآن نیز از تفاوت ها ی طبیعی مردان و زنان که مبنا و اساس حقوق و وظایف آن دو در عرصه زندگی شده، چنین سخن می گوید: «وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَاناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَوَضَعَتْهُ کُرْهاً وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلاَثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَهً؛ و انسان را نسبت به پدر و مادرش سفارش کردیم. مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنیا آورد و بار برداشتن و از شیر گرفتن او سی ماه است، تا آن گاه که به رشد کامل خود و به چهل سال برسد.»(۱۵) اهداف بنیادین نهاد خانواده پایان و سرنوشت خلقت زن و مرد چیست؟ از دیدگاه قرآن دو هدف در پاسخ به این پرسش وجود دارد؛ پاسخ نخست، گسترش و بقای نسل انسانی است. پدیده های جهان خلقت، پس از نخستین جرقه وجود که برای ما انسان ها رازی سر به مهر است. نظم یافته و هر مخلوقی پس از ورود به این نظام به زنجیره هستی می پیوندد. قرآن کریم می فرماید: «…رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَى کُلَّ شَیْ ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى »(۱۶) بشریت نیز پس از آفرینش ابداعی نخستین زن و مرد، نظام ویژه خود را در گسترش و بقای نوع، بر اساس دو قاعده زنان و مردان بازیافته اند. قرآن کریم سامان مند شدن گسترش و فزونی نسل انسانی را از جمله اهداف زوج آفرینی انسان برمی شمارد و می فرماید: «فَاطِرُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ جَعَلَ لَکُم مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجاً یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ؛ دید آورنده آسمان ها و زمین، برای شما از جنس خودتان همسرانی آفریده و از چارپایان نیز جفت ها، تا بر شمار شما بیفزاید.»(۱۷) بخش نخست این آیه مبارکه یعنی «فَاطِرُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ» آغاز ابداعی و بدون الگو و پیشینه خلقت از سوی آفریدگار را بیان می داردغ اما جمله دوم، یعنی «جَعَلَ لَکُم مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً… یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ…» از مرحله سامان مندی و نظام یابی دستگاه آفرینش در قلمرو انسان ها و حیوانات سخن می گوید. سامان و نظامی که از رهگذر آفرینش دو جنسیتی انسان ها و چارپایان شکل یافته است. جارالله محمود بن عمر زمخشری(۴۶۷ ـ ۵۲۸ ه.ق) در تفسیر این آیه می نویسد: «(جعل لکم)، یعنی آفرید برای شما، از جنس خود شما مردمان، زوج هایی تا بیفزاید شما را. گفته می شود: «ذرأ الخلق»؛ یعنی پراکنده ساخت و بر شمارشان افزود. «فیه» یعنی در این تدبیر، آفرینش جفت هم نوع برای انسان ها و چارپایان، هدف آن است که از جنس نر و ماده زاد و ولد و افزایش نسل صورت پذیرد.» اگر پرسیده شود: چرا خداوند نگفته است «یذرؤکم به» پاسخ داده می شود که ـ این تعبیر کنایه است ـ گویی این تدبیر به مثابه معدن و منبع گسترش و تکثیر نسل است.»(۱۸) علامه طباطبائی در تفسیر المیزان می نویسد: «برای شما از جنس خودتان همسر آفرید؛ یعنی از راه آفرینش نر و ماده که با ازدواج آن دو با یک دیگر کار زاد و ولد، ادامه نسل و افزایش افراد اتمام می پذیرد.» (۱۹) پاسخ دوم، تشکیل مکانی امن برای حیات انسان است. مهیا کردن کانونی برای آسایش و آرامش برای دو جنس زن و مرد دومین هدف خلقت انسان از دیدگاه قرآن کریم است. قرآن نیز می فرماید: «وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَوَدَّهً وَرَحْمَهً؛ و از نشانه ها ی او [خدا] است که برایتان از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنار آن ها آرام گیرید.»(۲۰) در قرآن سه موضوع مایه آرامش شمرده شده است؛ نخست، تاریکی شب که خدا می فرماید: «و جعل الیل سکناً؛ و خداوند شب را مایه سکونت شما قرار داد.» دوم، خانه های مسکونی که در قرآن آمده: «و الله جعل لکم من بیوتکم سکناً؛ و خداوند خانه های مسکونی شما را مایه آرامشتان قرار داد.» و سوم، ازدواج و همسران یک دل. راز دو طرفه مردان و زنان اندیشمندان غرب زده و مکتب های غربی بر این باورند که راز دو طرفه، کشش و جاذبه مرد و زن از سوی هم در غریزه جنسی و بهره مندی از یک دیگر در هر زمینه ای و ادامه نسل است. در نگرش قرآنی خاستگاه جذب مرد و زن در یکدیگر مهر و عاطفه ای است که در وجود هر یک نهان است. آن جا که قرآن می فرماید: «و جَعَلَ بینکُم موده و رَحمَه…» مودت به معنای دوست داشتن است. از این رو قرآن کریم روابط مردان و زنان را نه رابطه دو حیوان حریص می داند که در صدد خودخواهی باشند. بلکه دو دوست ایثارگر و خیرخواه معرفی می کند که هر دو به یک آرامش درونی برسند، می داند. گردآورنده: عاطفه دویده ۹۴۶۶/۷۰۳/ر ———————————————————————————————————————- منابع ۱٫ نساء،آیه ۱ ۲٫ بقره ، آیه ۲۱۳ ۳٫ زمر، آیه ۶ . ۴٫ اعراف، آیه ۱۸۹ . ۵٫ روم، آیه ۳۰ . ۶٫ انفال، آیه ۲۲ . ۷٫ اعراف، آیه ۱۷۹ . ۸٫ ملک، آیه ۲۳ . ۹٫ نحل، آیه ۷۸ . ۱۰٫ ابن خلدون، مقدمه ابن خلدون، ترجمه محمد پروین گنابادی، ج ۲، ص ۸۶۰ . ۱۱٫ طبرسی، مجمع البیان، مکتبه العلمیه الاسلامیه، ج ۳، ص ۳۷۶ . ۱۲٫ اسراء، آیه ۳۶ . ۱۳٫ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ماده «سفه» ۱۴٫ نساء، آیه ۳۲ . ۱۵٫ ویل دورانت، لذات فلسفه، ترجمه عباس زریاب، ص ۱۳۶ . ۱۶٫ احقاف، آیه ۱۵ . ۱۷٫ طه، آیه ۵۰ . ۱۸٫ شوری، آیه ۱۱ . ۱۹٫ زمخشری، تفسیر الکشاف، ج ۴، ص ۲۱۲ . ۲۰٫ علامه طباطبائی، المیزان فی تفسیر، ج ۱۸، ص ۲۶ . انتهای پیام/
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناب نیوز]
[مشاهده در: www.nabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها