تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838062789
اندونزی؛ کشور هزار جزیره در میان بیست قدرت جهان+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:شاخص نیوز: شاخص : اندونزی حدود 250 میلیون جمعیت دارد و چهارمین کشور پرجمعیت دنیاست. کشوری که تا حدود شش دهه قبل، مستعمره بود. طی 50 سال اندونزی چگونه خود را به صف قدرت های برتر اقتصادی جهان برساند؟ ایران چقدر این قدرت نوظهور آسیایی و مسلمان را جدی گرفته است؟به گزارش پایگاه شاخص ، اندونزی، کشوری با ویژگی های خاص اقلیمی که محور کشورهای در حال توسعه در جنوب شرق آسیا است. اگر اندیشمندان گفته اند قرن نوزدهم و بیستم به ترتیب در دست اروپا و آمریکا بود و قرن بیست و یکم در دستان آسیا قرار می گیرد، قطعاً نگاهی به قدرت های نوظهور در آسیا داشته اند که یکی از آنها اندونزی است، کشوری که در قرن بیستم فراز و نشیب زیادی داشت اما در پایان قرن، نه تنها به یک ثبات استراتژیک در سیاست داخلی و خارجی رسیده بود، بلکه آماده بود تا رهبری حرکت پرشتاب جنوب شرق آسیا را برای رسیدن به جایگاهی شایسته در جهان برعهده گیرد. فراز و نشیب های اندونزی در قرن بیستم چه بود و چگونه پایان یافت؟ چه چیزی موجب نزدیکی کشورهای جنوب شرق آسیا به یکدیگر شد؟ امکانات اقتصادی اندونزی برای افزایش تولید داخلی چیست؟ علت تنوع فرهنگی اندونزی با وجود اکثریت مسلمان چیست؟ اینها و سؤالات دیگری پیرامون پرجمعیت ترین کشور مسلمان، پاسخ خود را در این گزارش می یابند. سخن از تغییر پایتخت در اندونزی هر از چندی اوج می گیرد، اما فعلاً مشکلات بزرگتری در اولویت دولتمردانِ جاکارتانشین است اندونزی را به چه می شناسند؟ چهار ویژگی اندونزی بیش از هر چیز به ذهن ما آشناتر است: اول از همه، جمعیت این کشور است. اندونزی حدود ۲۵۰ میلیون شهروند دارد که در مقایسه با کشورهای اطرافش بی نظیر است. جمعیت مالزی و استرالیا روی هم به ۶۰ میلیون نمی رسد. اندونزی بر این اساس، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا پس از چین و هند و آمریکا است. حدود ۶۵% از جمعیت این کشور در جزیره جاوه زندگی می کنند. تلاش های برای جابجایی جمعیت این جزیره به مناطق دیگر در اندونزی با شکست نسبی مواجه شده است. اندونزی یک مجمع الجزایر است. حدود ۱۳۵۰۰ جزیره در این کشور وجود دارد و اساساً بخش های بزرگ آن مانند سوماترا و جاوه هر کدام یک جزیره هستند. البته تنها حدود ۶ هزار مورد از این جزایر، قابل سکونت هستند. این وضعیت، بیش از ۵۰ هزار کیلومتر خط ساحلی را برای اندونزی به ارمغان آورده است که بخشی از آن در اقیانوس آرام و بخشی دیگر در اقیانوس هند قرار دارد. مساحت کل جزایر به علاوه حدود ۹۳ هزار کیلومتر مربع از دریا، به یک میلیون و ۹۲۰ هزار کیلومتر مربع می رسد. سازمان آسه آن نیز که دفتر آن در جاکارتا قرار دارد، یکی دیگر از مواردی است که نام اندونزی را برای ما تداعی می کند. یکی از بخش های این گزارش به آ سه آن اختصاص دارد. آخرین مورد نیز آب و هوای اندونزی است. خط استوا دقیقاً از روی اندونوزی می گذرد و با توجه به پراکنش افقی این کشور، مناطق زیادی از آن زیر خط استوا قرار گرفته است. باران های استوایی، شالیزارهای طبقاتی را سیراب می کند منازعات سیاسی در داخل، دستخوش نفوذ قدرت های خارجی اندونزی تا جنگ جهانی دوم یکی از مستعمرات هلند بود که زیر نظر شرکت هند شرقی هلند اداره می شد. اما بر اثر مداخله ارتش ژاپن در طول جنگ جهانی و همچنین مبارزات جنبش ملی گرایان به رهبری احمد سوکارنو، توانست معاهده ای را در ۱۹۴۹ با هلند امضا کند و در ازای چشم پوشی از زمین های گینه نو، جمهوری اندونزی استقلال خود را به دست آورد. در ادامه خواهیم دید که این «استقلال» و حتی آن «جمهوری» تا سال ها معنای کاملی در اندونزی نداشته است. در دهه ۱۹۵۰ میلادی، حکومت اندونزی از یک دموکراسی پارلمانی به سمت دیکتاتوری نظامی حرکت کرد. طرفداران سوکارنو که او را با توجه به مبارزات آزادی طلبانه و دموکراسی خواهی اولیه، بی تقصیر می دانند، این تغییرات اقتدارطلبانه را یک ضرورت در اوضاع آشفته اجتماعی در کشور هزارجزیره می بینند. سوکارنو در دهه ۱۹۶۰ میلادی به تدریج از حزب کمونیست اندونزی موسوم به PKI حمایت کرد و روابط خود را با شوروی و جمهوری خلق چین تقویت نمود. سوکارنو، مؤسس و اولین رئیس جمهوری اندونزی ۱۰ سال در زندان هلندی ها حبس کشید تمایلات سوکارنو به بلوک شرق و فعالیت های او با نام مبارزه با امپریالیسم کار دستش داد چون مورد مخالفت جناحی از همکارانش قرار گرفت که از طرف آمریکا مورد حمایت قرار گرفتند. اواسط دهه ۱۹۶۰ میلادی، صحنه کشمکش میان این دو نیرو بود تا اینکه در ۱۹۶۷ میلادی، ژنرال محمد سوهارتو طی یک کودتا که در مراحل اولیه شکست خورد، روی کار آمد و سیاست خارجی این کشور را به سمت بلوک غرب تغییر جهت داد. سوهارتو بلافاصله با مشورت و حمایت بلوک غرب، کشورهای جنوب شرق آسیا را علیه نفوذ شوروی با یکدیگر متحد ساخت و و آسه آن را در جاکارتا تأسیس کرد. این کشورها به صورت همزمان به اجرای سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول اقدام کردند و با کمک سرمایه گذاران غربی در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به رشدهای حدود ۱۰ درصدی دست یافتند. با این حال در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی اعتراضات اقتصادی علیه سوهارتو بالا گرفت و همین مسأله موجب استعفای وی به توصیه وزیر امور خارجه آمریکا، مادلین آلبرایت شد. در بخش بعدی در مورد علل و پیامدهای این بحران اقتصادی بیشتر خواهیم گفت. رئیس جمهور اندونزی در حال قرائت استعفانامه؛ “یوسف حبیبی” معاون اول سوهارتو و جانشین او نظاره گر استعفای رئیس جمهور است بد نیست اشاره کنیم به مدت ۵۰ سال از زمان استقلال اندونزی، تنها دو رئیس جمهور در این کشور حکومت کرده اند بنابر این اندونزی در این پنج دهه بیش از اینکه یک دموکراسی باشد، بوروکراسی نظامی بوده است. اگر این دو دوره را در کنار دهه های پیش از استقلال در نظر بگیریم، اندونزی به ترتیب دستخوش نفوذ هلند، شوروی و آمریکا بوده و یک بار نیز توسط ژاپن اشغال شده است. خروج پرفرازونشیب از معرکه بحران اقتصادی حتماً در مورد بحران اقتصادی در اواسط دهه ۱۹۹۰ در جنوب شرق آسیا شنیده اید اما برای فهم وضعیت اقتصادی کنونی در اندونزی، حتماً باید نگاهی به این نقطه عطف بیاندازیم. با روی کارآمدن سوهارتو و تأسیس آ سه آن در جنوب شرق آسیا، اندونزی و همسایگانش سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول را در اقتصاد خود به اجرا گذاشتند و با رشد اقتصادی ۸ تا ۱۲% برگ برنده بلوک غرب در برابر کشورهای کمونیستی در شرق آسیا مانند کره شمالی بودند. اما به ناگاه، بحرانی در ۱۹۹۷ میلادی از تایلند آغاز شده و در کره جنوبی، اندونزی و مالزی منتشر شد و سایر کشورهای منطقه را نیز هر یک تا حدی متأثر ساخت. (گزارش ویژه: سرمایه داران آمریکایی و صهیونیست چگونه مالزی را یک شبه به خاک سیاه نشاندند) اما در واقع این بحران از حدود ۱۹۹۳ میلادی آغاز شده بود، زمانی که بدهی خارجی این دولت ها تقریباً با تولید داخلی آنها برابر شد و به تدریج تا ۱۹۹۶ به ۱٫۶ برابر تولید سالانه رسید. داستان این بود که سه محور اصلی سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، ایجاد تسهیلات بی سابقه برای سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سپس سودآوری در صادرات محصولات تولیدی و نهایتاً بازپرداخت وام هایی که برای رشد تولید داخلی و توسعه کشور دریافت شده است. اما مشکل این بود که نقطه اصلی در این فرآیند یعنی صادرات محصول تا حدود ۹۰% در اختیار سرمایه گذاران خارجی بود و این خطرپذیری بالایی را در منطقه ایجاد می کرد. زیرا سرمایه گذاران خارجی منافع ملی اندونزی و مالزی را در نظر ندارند و هر لحظه ممکن است به هوای سودآوری به نقطه ای دیگر در جهان مهاجرت کنند. بحران جنوب شرق آسیا نرخ بیکاری را در اندونزی بالا برد اما از زمان بروز بحران اقتصاد جهانی، بیکاران اندونزی هرساله کمتر شده اند. با این حال خیلی مانده تا به سال های اوج رشد اقتصادی در دهه ۱۹۸۰ برگردند همین خطرپذیری عاقبت گریبانگیر جنوب شرق آسیا شد. تا زمانی که رقابت میان بلوک شرق و غرب، پابرجا بود، سرمایه گذاران غربی در جنوب شرق آسیا سنگ تمام گذاشتند، اما پس از فروپاشی بلوک شرق، به تدریج سودآوری شرکت ها کاهش یافت تا جایی که در ۱۹۹۷، بسیاری از سرمایه گذاران خارجی تصمیم گرفتند سرمایه خود را از جنوب شرق آسیا خارج کنند. خروج سرمایه ها موجب کاهش ارز خارجی و ناتوانی شرکت ها و دولت ها در بازپرداخت وام های خارجی شد. با بروز بحران اقتصادی، بسیاری از شرکت ها ورشکسته شد و تعدادی از سهام داران و مدیران داخلی آن یا دست به خودکشی زده یا سکته کردند. بانک جهانی و صندوق بین المللی پول که سیاست خود را ورشکسته می دید (و حتی برخی خود این نهادهای بین المللی را به توطئه علیه کشورهای منطقه متهم کردند) تلاش کردند این تهدید را به یک فرصت تبدیل کنند به این صورت که اولاً ریشه بحران را به مسائلی چون عدم شفافیت اقتصادی و اختلاس مسؤولان داخلی نسبت دادند که در نتیجه با اشاره آلبرایت وزیر خارجه آمریکا، سوهارتو در اندونزی استعفا کرد. ثانیاً به این دولت های درآستانه فروپاشی که با تورم بی سابقه و رشد فزاینده بیکاری مواجه بودند، وعده داد در صورت پذیرش سیاست های جدید این نهادها برای حل بحران (که چیزی جز تشدید سیاست های گذشته نبود)، میلیاردها دلار وام به آنها خواهد داد. این یعنی عملاً کشورهای یادشده تحت قیمومیت اقتصادی دولت های غربی قرار می گرفتند. بحران اقتصادی دهه ۱۹۹۰ میلادی تمام شد اما هنوز زندگی خیلی از اندونزیایی ها بحرانی است… نشانه این قیمومیت اقتصادی در اندونزی، جایگزینی دلار به جای روپیه در بسیاری از شرکت ها بود. در آگوست ۱۹۹۷، ناگهان سقوط ارزش روپیه آغاز شد. دولت تلاش کرد با آزادسازی ارز شناور تا حدی بر مشکل فائق آید، اما وضع بدتر شد. صندوق بین المللی پول، یک کمک ۲۳ میلیارد دلاری به اندوزی ارائه کرد اما از آنجا که شرکت ها از تداوم سقوط روپیه نگران بودند، تلاش می کردند آن را با دلار مبادله کنند. همین موجب عرضه بیش از حد روپیه به بازار و در نتیجه، سقوط هر چه بیشترِ آن شد تا جایی که در ماه سپتامبر، بورس ارز جاکارتا با سقوط بی سابقه ای روبرو شد. سال ۱۹۹۸ هر ۱۴۰۰۰ روپیه، یک دلار بود در حالی که پیش از بحران اقتصادی، نرخ دلار ۲۶۰۰ روپیه بود. رشد منفی ۱۳٫۵% در تولید داخلی چیزی نبود که پیامدهای سیاسی نداشته باشد. سوهارتو ابتدا رئیس بانک مرکزی اندونزی را برکنار کرد اما نهایتاً بر اثر تداوم اعتراضات مردمی، خود در مه ۱۹۹۸ استعفا کرد و کشور را به معاون اولش، حبیبی واگذاشت. تیمور شرقی نیز که استان بیست و هفتم اندونزی به حساب می آمد، از این فرصت استفاده کرده و فرآیند استقلال خود را آغاز کرد. این کشور نهایتاً در مه ۲۰۰۲ میلادی مستقل شد. یوسف حبیبی معاون سوهارتو اگر چه درآمد سرانه اندونزیایی ها از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۵ میلادی حدود ۵۰۰ دلار آمریکا افزایش یافت اما حجم اقتصاد این کشور همچنان کوچکتر از ۱۹۹۷ بود. پس از سال ۲۰۰۰ به جز در سال ۲۰۰۲ میلادی، اندونزی رشدی حدود ۴ تا ۷% را تجربه کرده است گر چه روند چند سال اخیر نشان می دهد که بعید نیست سال بعد به زیر ۴% سقوط کند. اندونزی چه داشته هایی برای مقابله با این وضعیت و افزایش رشد اقتصادی خود دارد؟ بحران اقتصادی جهانی دو درصد از رشد اقتصادی اندونزی کاست. اما مهمتر اینکه پس از ۲۰۱۱ میلادی رشد اقتصادی اندونزی هرساله کاهش یافته است زغال سنگ و صنایع چوب، توریسم، محصولات کشاورزی و نفت چهار حوزه اصلی در تولید داخلی و منبع عمده درآمدهای اندونزی به حساب می آید. قیمت جهانی نفت رو به کاهش است و اگر روند فعلی تداوم یابد، هم درآمد ارزی اندونزی از فروش نفت کاهش می یابد و هم اگر چه باران های موسمی و جنگل های استوایی، نویدبخش ذخایر هنگفت زغال سنگ برای اندونزی است اما با توجه به ارزانی نفت و جایگزینی آن به جای زغال سنگ در بسیاری از کشورها، فروش زغال سنگ نیز کاری از پیش نخواهد برد. بنابر این دولت اندونزی باید هر چه بیشتر بر سه حوزه متمرکز شود: گسترش صنایع چوب و کاهش خام فروشی، گسترش توریسم با ایجاد مراکز تفریحی در جزایر بیشمار (و عمدتاً فراموش شده) و بهبود روابط با دنیا، گسترش محصولات کشاورزی با بهره گیری از مزیت نسبی در باران فراوان و خاک حاصلخیز. در سال های اخیر، دولت اندونزی تلاش هایی را در این رابطه صورت داده است ولی آمار رشد اقتصادی این کشور نشان می دهد ناکافی بوده است. گردهم آیی ببرهای آسیا نقش آسه آن در فضای کنونی جنوب شرق آسیا چنان بی بدیل است که نمی توان بدون فهم آن در مورد اندونزی سخن گفت. در فضای امنیتی و نظامی جنگ سرد، «انجمن ملل آسیای جنوب شرقی» با همت اندونزی تأسیس شد. اعضای اولیه آن شامل اندونزی، فیلیپین، مالزی، سنگاپور و تایلند بودند که پس از کودتای غرب گرا در اندونزی، گردهم آمدند و در آگوست ۱۹۶۷ میلادی این سازمان را عمدتاً برای مقابله با کشورهای کمونیستی چون ویتنام تأسیس کردند. طبیعی است آمریکا در آن دوره حمایت کاملی از اتحادیه های ضدشرقی در آسیا به عمل می آورد تا بتواند «پرده آهنینی» در برابر نفوذ شوروی ایجاد کند. دفتر اصلی اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا موسوم به آ.س.آن در جاکارتا قرار دارد. بزرگترین تولیدکننده در این سازمان نیز همان اندونزی است. کشورهای عضو در ۱۹۷۱ در کوالالامپور گرد هم آمدند و در اعلامیه ای «منطقه صلح، آزادی و بی طرفی» را میان خود برقرار کردند. معنای این اعلامیه، توافق اعضا بر عدم پیگیری در مورد سلاح هسته ای و کشتار جمعی بود. ۲۴ سال بعد، اعضای سازمان در بیانیه بانکوک بار دیگر بر این مسأله تأکید کردند و «منطقه عاری از سلاح هسته ای» (nuclear weapon free zone) را تشکیل دادند. مناطق رنگی، قلمرو اندونزی را نشان می دهد خط استوا دقیقاً از روی اندونزی رد شده است، با همه جنگل ها و کوه ها و سواحلش دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، سازمان آسه آن از نو متولد شد زیرا اولاً پنج کشور برونئی، ویتنام، لائوس، میانمار و کامبوج به آن پیوستند، ثانیاً با پایان فضای دو قطبی جنگ سرد، فعالیت اصلی سازمان در حوزه اقتصادی قرار گرفت که در حاشیه آن، مسائل سیاسی و فرهنگی نیز قرار دارد. در این مسیر در سال ۱۹۹۴ آسه آن با یک نگرش فرامنطقه ای مجمع منطقه ای آ.سه.آن موسوم به «آرف» را تاسیس کرد. ASEAN Regional Forum در واقع یک کارگروه رسمی برای گفتگو، مشورت و دیپلماسی بازدارنده است که علاوه بر اعضای آسه آن، هم اکنون شامل استرالیا، بنگلادش، چین، کره جنوبی، هند، ژاپن، مغولستان، نیوزیلند، گینه نو، تیمور شرقی، سریلانکا، روسیه، اتحادیه اروپا، آمریکا و کانادا می شود. این سازمان اگر چه تنها ۱۰ عضو دارد اما با قراردادهای راهبردی خود با کشورهای چون هند، ژاپن، کره، روسیه، چین و استرالیا بر اهمیت بین المللی خود افزوده است. حتی اعضای سازمان تصمیم گرفته اند نشست های خود را با نام آ.س.آن+۳ یعنی با حضور چین، کره و ژاپن برگزار کنند. تشکیل منطقه تجارت آزاد آ سه آن موسوم به «افتا» ادامه روند گسترش این همکاری های منطقه ای بوده است. آفتا یا ASEAN Free Trade Area توافقی بود که اعضای سازمان برای کاهش تعرفه ترانزیت کالا میان خود به ۵% و حتی حذف تعرفه در ۶۰% از محصولات خود ایجاد کردند. تدوین چشم انداز «آسه آن ۲۰۲۰» یکی دیگر از اقدامات سازمان بوده است. در این چشم انداز که در ۱۹۹۷ میلادی در کوالالامپور به امضا رسیده است، کشورهای عضو به تداوم صلح و همکاری میان کشورهای منطقه و دوری از سلاح هسته ای تأکید کرده اند و در مورد همکاری اقتصادی نوشته اند:«ما خود را متعهد می دانیم که به سمت پیوستگی بیشتر و یکپارچگی اقتصادی حرکت کنیم، شکاف میان سطح توسعه کشورهای عضو را کاهش دهیم، در مورد تداوم نظام تجاری چندجانبه آزاد اطمینان حاصل کنیم و به رقابت پذیری در سطح جهانی دست یابیم… ما به عینه می بینیم که آ سه آن نقشی محوری در عرصه بین المللی بر عهده خواهد داشت.» آخرین اجلاس آسه آن در آوریل سال جاری در مالزی برگزار شد. حالا دیگر آ سه آن به رقیب سرسختی برای اتحادیه اروپا، نفتا در آمریکا شمالی و سازمان شانگهای در آسیا تبدیل شده است. کثرت فرهنگی در عین وحدت ملی مذهب، سنت های قدیمی و اندیشه هایی که توسط اروپاییان به اندونزی آمده است، سه عنصر اصلی در فرهنگ اندونزی است. کمک به یکدیگر، برابری زن و مرد، ریش سفیدی در کنار مشورت و اجماع، سنت های دیرینه در روستاهای اندونزی بوده که در زندگی مدرن امروزی نیز رگه هایی از آن تداوم داشته است. همبستگی خانوادگی و تعلق خاطر به گروه در عین نقش بارز پیشکسوتان در تصمیم سازی، نقش بارزی در روابط اجتماعی این کشور دارد. آبروداری و اهمیت آن موجب شده مردم اندونزی در سخنان و رفتارهای خود احتیاط فوق العاده ای داشته باشند، کمااینکه انتقاد علنی از یکدیگر نیز در این کشور مرسوم نیست. آنها دوازده لغت و اصطلاح برای «نه» گفتن دارند و بسیاری شان در حین سلام کردن، دست را بر سینه می گذارند یا اندکی خم می شوند. اندونزیایی ها طبیعت را با احترام، حمل می کنند بیش از ۸۵% از مردم اندونزی مسلمان هستند و سایرین عمدتاً پروتستان و کاتولیک یا دارای آیین هندو، بودا یا کنفوسیوس هستند. همین شش مذهب در قانون اساسی اندونزی به رسمیت شناخته شده است. هنرهای تصویری و تجسمی نیز متناظر با مذاهب اندونزی و ترکیبی از هنرهای مالایی، چینی، اروپایی و اسلامی است. زبان اندونزیایی که قواعد نهایی آن در زمان استقلال این کشور ارائه شد و بسیار به زبان مالایی نزدیک است، زبان معیار در مدارس و رسانه های این کشور است، اما تقریباً در تمام مناطق این کشور، یک یا چند زبان محلی نیز به ویژه در محافل خانوادگی و ارتباطات میان فردی مورد استفاده قرار می گیرد کمااینکه حدود ۳۰۰ گروه قومی نیز در مناطق مختلف این کشور زندگی می کنند. شاید به همین دلیل است که شعار اصلی دولت، «اتحاد در عین تفاوت» است و حکمت سینه به سینه در این کشور، برابری میان همه اندونزیایی ها را توصیه می کند. البته مردم این کشور، خود را ابتدا با گروه قومی و جزیره محل سکونت، می شناسند و می شناسانند و در درجه بعد، خود را اندونزیایی معرفی می کنند. هنر معماری در اندونزی ترکیبی از هنرهای اسلامی، چینی، مالایی و اروپایی است شنیدن برخی کلمات اندونزیایی میزان ترکیب آن با زبان عربی را نشان می دهد: bapak و ibu به معنای پدر، musyawarah به معنای مشورت، adat به معنای رویه قضایی و selamat به معنای سلام. جاوه، سوماترا و بالی مهد بسیاری از سبک های موسیقی در اندونزی بوده است. سبک گاملان در مرکز و شرق جاوه و بالی مرسوم بوده و دانگدوت نیز که معمولاً با حرکات هماهنگ همراه می شود و حتی در تجمعات انتخاباتی مرسوم شده است، دو سبک مشهور در موسیقی اندونزی هستند. کرونکان از پرتغال، ساساندو از تیمور و دگونگ و آنکلونگ که با چوب های بامبو نواخته می شود، از دیگر سبک های محبوب اندونزیایی هاست. مراسم بودایی ها در معبد یازده هزارساله بارابادور در جاوه به اندونزی خوش آمدید! جزایر اندونزی عمدتاً آب و هوای استوایی دارد. یعنی گرم و مرطوب است و سقف های شیروانی پدیده ای رایج در این کشور است. اندونزی با این باران های پربرکت، سومین ذخیره جنگل استوایی را در دنیا پس از برزیل و زئیر در اختیار دارد. آب و هوای خوب و زمین های حاصلخیز موجب شده از دیرباز، جمعیت های زیادی در اندونزی ساکن شوند و میراث فرهنگی ارزشمندی از خود بر جای گذارند. اما این تنها یکی از علل جذب گردشگر به اندونزی است. در کل می توان سه جاذبه اصلی گردشگری در اندونزی را این گونه دسته بندی کرد: جاذبه های مردمی: حضور اقوام گوناگون با سبک زندگی متنوع در کنار بناها و آثار فرهنگی متعدد از قرن های گذشته جاذبه های طبیعی: سواحل وسیع، جنگل های انبوه و کوهستان های خوش منظره جاذبه های مصنوعی: اماکن تفریحی متعددی در سال های اخیر با حمایت دولت برای گردشگران ساخته است یک استراحتگاه ساحلی در بالی دولت اندونزی در راستای جذب گردشگر، ویزای رایگان سی روزه در اختیار شهروندان ۱۳ کشور و ۲ قلمرو خودمختار قرار می داد: تایلند، مالزی، سنگاپور، برونئی دارالسلام، فیلیپین، هنگ کنک، ماکائو، شیلی، مراکش، پرو، ویتنام، اکوادور، کامبوج، لائوس و میانمار. خبر جالب اینکه از ژوئن سال جاری میلادی، ۳۰ کشور به فهرست قبلی اضافه شده است: جمهوری خلق چین، روسیه، جمهوری کره، ژاپن، ایالات متحده آمریکا، کانادا، نیوزیلند، مکزیک، انگلیس، آلمان، فرانسه، هلند، ایتالیا، اسپانیا، سوئیس، بلژیک، سوئد، اتریش، دانمارک، نروژ، فنلاند، لهستان، مجارستان، جمهوری چک، قطر، امارات متحده عربی، کویت، بحرین، عمان و آفریقای جنوبی. همانطور که می بینید، فهرست جدید شامل کشورهایی است که هم از جمعیت قابل ملاحظه ای برخوردارند و هم رفاه اقتصادی نسبی به شهروندانش اجازه می دهد به کشورهای مختلف سفر کنند و از زیبایی های مختلف فرهنگی و طبیعی لذت ببرند. یادبود ملی و اکواریوم بزرگی که به اقیانوس متصل است، دو جاذبه گردشگری زیبا در جاکارتا است شورای جهانی مسافرت و گردشگری اعلام کرد در سال ۲۰۱۳ میلادی، اندونزی بیشترین رشد توریسم را در میان کشورهای گروه بیست داشته است. این کشور توانست ۱۵% بر میزان گردشگر خارجی و ۷% به میزان گردشگران داخلی خود اضافه کند. جزیره بالی یکی از مقاصد اصلی گردشگران در اندونزی است. این جزیره با عرض و طول ۸۰ در ۱۴۰ کیلومتر مربع در کنار جاوه، پرجمعیت ترین جزیره اندونزی قرار دارد و به سبب وجود اکثریت غیرمسلمان، گزینه های بیشتری را در اختیار گردشگران قرار می دهد. اسب سواری، موج سواری و شنا در سواحل، قایق سواری در رودخانه هایی با مناظر زیبا و تپه های سرسبز اطراف آن، حضور در مراکز خرید مدرن، خرید صنایع دستی زیبا از چوب و نقره و طلا، بازدید از معابد دیرینه هندو و بودایی و نهایتاً حضور در فستیوال های هنری ژوئیه و جولای با ترکیب موسیقی محلی در لباس های طلاکاری شده، گردشگران زیادی را به بالی کشانده است. دولت جدید اندونزی و روابط آن با ایران در سال های ۸۵ و ۸۶ در دولت نهم طی دو سفر، رؤسای جمهور دو کشور و هیأت های بلندپایه با یکدیگر دیدار کرده و قراردادهای متعددی را به امضا رساندند. اما با افزایش تحریم ها علیه ایران، روابط اقتصادی دو کشور کاهش یافت، گر چه روابط سیاسی پابرجا بود یعنی در آبان ۱۳۹۱ در سفر دکتر احمدی نژاد به مجمع دموکراسی بالی و همچنین در سفر دکتر ظریف در مهر ۱۳۹۲ به مجمع عمومی سازمان ملل، دیدارهای صمیمانه ای میان مقامات کشور ما با یودیونو رئیس جمهور پیشین اندونزی و وزیر خارجه اش ناتالگاوا صورت گرفت. دو کشور در قالب آسه آن و جنبش غیرمتعهدها نیز از روابط خوبی برخوردار بوده و هستند. دیدار سران دو کشور در آوریل ۲۰۱۵ میلادی در حاشیه شصتمین اجلاس سران آسیا و آفریقا روابط تجاری میان دو کشور در سال ۲۰۱۰ میلادی به ۶۰۰ میلیون دلار می رسید. اگر چه سطح تعاملات تا دو سال بعد به حدود ۲ میلیارد دلار بالغ شد اما بر اثر تحریم های بین المللی بار دیگر به میزان گذشته خود بازگشت . رئیس جمهور جدید اندونزی، جوکو ویدودو که از اکتبر ۲۰۱۴ میلادی در جاکارتا به قدرت رسیده است، یک گیتاریست است که ادعا می کند هیچ ارتباطی با ارتش ندارد و از خارج از حلقه قدرت به کاخ ریاست جمهوری راه یافته است. وی پیش از این فرماندار جاکارتا بوده است و از سوی مگاواتی سوکارنو، رئیس جمهور اسبق اندونزی (۲۰۰۱-۲۰۰۴) برای کاندیداتوری حزب دموکراتیک اندونزی برگزیده شد. ویدودو با مشکلات اقتصادی فراوانی در داخل روبرو است ولی وعده داده که رشد سالانه اقتصادی را به ۷% برساند. یکی از برنامه های او در مبارزات انتخاباتی، کاهش یارانه سوخت برای جبران کسری بودجه دولت بوده است که با مخالفت های زیادی روبرو شد. پرابووو سوبیانتو رقیب وی که با فاصله کمی از وی شکست خورد، هوادارانی در مجلس دارد و ممکن است فشار خود را بر رئیس جمهور جدید افزایش دهد . جان کری در مراسم ادای سوگند ویدودو شرکت کرد و از او خواست تا آمریکا را در مبارزه با گروه های اصطلاحاً جهادی در عراق و سوریه و جلوگیری از جذب شهروندان اندونزیایی به این گروه ها یاری کند. او همچنین ویدودو را تشویق کرد تا در توافق تجاری برای همکاری کشورهای دوسوی اقیانوس آرام مشارکت کند . ظاهراً ویدودو همان گونه که خود گفته است، سیاست خارجی «آزاد و فعال» در عرصه بین الملل را در دستور کار خود قرار داده تا از همه فرصت های خارجی برای حل مشکلات داخلی و رسیدن به اهدافی که از آنها با عنوان «حاکمیت سیاسی، استقلال اقتصادی و تشخص فرهنگی» نام برده است، بهره گیرد. کارشناسان، او را یک تکنوکرات عملگرا و اصلاحگرا می دانند . جمع بندی کشور اندونزی با مساحت و جمعیت فراوان، یکی از نقاط کانونی آسیا است و مرکز سیاسی و اقتصادی منطقه جنوب شرق آسیا شده است. وجود تنوع قومی و فرهنگی در این کشور زمینه مساعدی را برای تقویت جایگاه این کشور ایجاد کرده و منابع طبیعی و امکانات توریستی بر امکانات رشد اندونزی افزوده است. با این حال سه مشکل اصلی در مسیر توسعه اندونزی وجود داشته و تا حدودی دارد: بی سوادی در میان خیل عظیم روستائیان، ناسازگاری میان منابع فرهنگی اندونزی به ویژه اسلام و غرب، تکیه بر صادرات مواد خام و عدم تمرکز بر فناوری های نو. جمهوری اسلامی ایران از زمان تأسیس جنبش غیرمتعهدها و حتی پیش از آن روابط دیپلماتیک مثبتی با جمهوری اندونزی داشته است. هر دو کشور شباهت زیادی از لحاظ مختلف دارند: پیشینه مستعمرگی، کودتای آمریکایی، تنوع قومی، تنوع آب و هوایی، اکثریت مسلمان، صادرات مواد خام، امکانات گردشگری، کاهش رشد اقتصادی در سال های اخیر و … . اما متأسفانه تا کنون به صورت جدی برای حل مشکلات مشابه در دو کشور اقدام نکرده اند. همکاری روزافزون دو کشور در زمینه اقتصادی و اجتماعی و هم راستایی دو کشور در سیاست خارجی علاوه بر تسریع در حل مشکلات داخلی، به دلیل مرکزیت دو کشور در منطقه خود، می تواند جنوب شرق آسیا را با جنوب غرب آن پیوند دهد. منابع: http://www.opanal.org/NWFZ/Bangkok/bangkok_en.htm http://www.asean.org/communities/asean-economic-community/category/asean-free-trade-area-afta-council http://www.asean.org/news/item/asean-vision-2020 http://hamshahrionline.ir/details/14167 http://stylish-family.com/the-most-beautiful-places-in-indonesia http://islam.ru/en/content/story/indonesia-records-fastest-2013-travel-tourism-growth-g20-countries http://theiranproject.com/blog/2015/04/23/iran-indonesia-presidents-discuss-mutual-international-issues https://en.wikipedia.org/wiki/1997_Asian_financial_crisis#Indonesia https://solidarity-us.org/node/1837 https://www.tradingeconomics.com/indonesia http://indonesia.gr/indonesian-culture-arts-and-traditions http://www.kwintessential.co.uk/resources/global-etiquette/indonesia.html http://www.indonesia.travel http://www.indonesia-tourism.com http://www.jakarta.mfa.ir/index.aspx?siteid=29&pageid=7060 http://www.abc.net.au/news/2014-10-19/jokowi-has-ambitious-reform-agenda-say-analysts/5825214 http://www.theguardian.com/australia-news/2014/oct/20/joko-widodo-takes-office-in-indonesia لینک برای مطالعه بیشتر http://www.everyculture.com/Ge-It/Indonesia.html http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—ed_protect/—protrav/—ilo_aids/documents/legaldocument/wcms_174556.pdf منبع : مشرق انتهای پیام/۱۴۰۴/د
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخص نیوز]
[مشاهده در: www.shakhesnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]
-
گوناگون
پربازدیدترینها