واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جام جم: دست کم در یک دهه اخیر از جانب کارشناسان و خبرگان امور رسانه و ارتباطات، بر حرکت رسانه های اصلی، رسمی و سراسری کشور به سوی تخصصی کردن محتوا و داده های قابل ارائه به مخاطبان تاکید شده است. این تخصصی شدن و طیفی از مخاطبان با مشخصه ها و تعاریف خاص را مد نظر قرار دادن در دنیای امروزی که همه چیز رنگ مینی مالیستی به خود گرفته و مردمانش در گیر و دار زندگی ماشینی، بی حوصله و کم طاقت شده اند، البته دارای نتایج، فوائد و برکات قابل توجه و تامل است. از یک سو، محدود بودن موضوعات قابل پرداخت، گردانندگان، نویسندگان، سیاستچاره دیگری نیست یک استاد روزنامه نگاری تاکید دارد مطبوعات ایران با توجه به توسعه دیجیتالیسم و فناوری های مجازی هیچ چاره ای مگر تخصصی کردن محتوای خود ندارند. علی اکبر قاضی زاده، منطقه ای عمل کردن و انتشار نشریات سوپرتخصصی را توسط مطبوعات ایران به عنوان دو راهکار و تکلیف برای زنده ماندن شان برمی شمرد و می گوید: روزنامه ها و جراید ما باید منطقه ای، محلی و حتی محله ای عمل کنند و از سوی دیگر، جامعه مطبوعاتی هم به سمت انتشار نشریات سوپرتخصصی متمایل شوند. برای مثال یک مجله درباره موسیقی کلاسیک باشد و دیگری به بخش پاپ بپردازد. این رویکردها دو خاصیت دارد؛ هزینه ها پایین می آید و در عین حال، فرآیند گرفتن آگهی هم به علت محتوای تخصصی آسان تر می شود و دوم، به علت داشتن مخاطب خاص، دیگر نیازی به شمارگان آن چنانی نیست. به تعبیردیگر، ممکن است شمارگان یک جریده پایین باشد، اما در عوض به دست مخاطبان واقعی اش می رسد. در صورت عمل به دو تکلیف ذکر شده، نشر رسانه نوشتاری هم به لحاظ بازتاب مخاطبان و هم از نظر دریافت آگهی مقرون به صرفه خواهد بود. دست و پا زدن در حوزه های عمومی وی با تاکید بر این که رویکرد تخصصی سازی رسانه ای سال هاست در دنیا آغاز شده و در واکنش به این پرسش که تا چه میزان در مطبوعات ما جاری و ساری است، تصریح می کند: خیلی کم. 35 سال پیش مجله ای پا به عرصه وجود گذاشت به نام صنعت حمل و نقل که کاملا سوپرتخصصی بود و به یک رشته خاص از اقتصاد خدمات می پرداخت و اتفاقا کارش هم گرفت. یا هفته نامه ای داشتیم به نام «حوادث» که 200 هزار شمارگان داشت. اما امروزه مطبوعات ما هنوز در حوزه های عمومی دست و پا می زند و بعد هم شکایت می کنند که چرا فروش نداریم؟! اصلا رویکرد تخصصی وجود ندارد. مخاطب را نمی شناسیم و از همه بدتر این که هیچ نشریه ای در کشور ما با تعریف مخاطبانش منتشر نمی شود. شبکه های تخصصی برای مخاطبان خاص در چند ساله اخیر، اقدامات از سوی تلویزیون برای تخصصی سازی شبکه های متعددش اتجام می شود. از جمله آخرین این اقدامات اطلاق نام و عنوانی به هر یک از شبکه ها و سپردن ماموریت ها و وظایفی در راستای آن است. بر همین اساس بوده که شبکه ها یکی مختص خانواده ها شده و دیگری فرهیختگان، عنوان یکی سلامت و نام آن دیگری نمایش. شبکه مستند هم همان گونه که از اسم و رسمش پیداست با هدف نمایش و بررسی فیلم های کوتاه و بلند مستند و در نگاه جامع تر بسط و ارتقای این نوع آثار راه اندازی و آغاز به کار کرده است. تاجیک: در تمام دنیا بیشتر شبکه های کودک و نوجوان، ورزشی و خبری فرم و شکل تخصصی دارند. متاسفانه از بحث تخصصی سازی در تلویزیون تعبیر بدی شده است به گفته مدیر این شبکه، اگر مدل های موفق بین المللی در زمینه تخصصی سازی شبکه های تلویزیونی را بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که این اتفاق فقط در چند موضوع خاص صورت گرفته است. امیر تاجیک در این ارتباط توضیح می دهد: این تخصصی شدن هم بیشتر به رده سنی مخاطبان و با محتوایی که روی آنتن می رود بازمی گردد. در تمام دنیا بیشتر شبکه های کودک و نوجوان، ورزشی و خبری فرم و شکل تخصصی دارند. متاسفانه از بحث تخصصی سازی در تلویزیون تعبیر بدی شده است. معتقدم باید برای مخاطبان خاص شبکه های تخصصی داشته باشیم و نه هر موضوع خاص و متفاوت. به گمانم این که برای هر موضوع یک شبکه خاص داشته باشیم چندان درست نیست. وی ادامه می دهد: برخی شبکه های تلویزیونی نتوانستند متناسب با تعریفی که در دوره جدید مدیریت رسانه ملی برایشان تعیین و درنظر گرفته شد حرکت کنند و برنامه هایی در راستای اهداف از پیش تعیین شده بسازند. برای مثال، در شبکه ای که اقتصادمحور است فیلم سینمایی پخش می شود که بی معناست. به نظرم رسانه ملی باید از کثرت شبکه به سوی بالابردن کیفیت محتوا حرکت کند. چیزی که تلویزیون به آن نیاز دارد تولید برنامه های کیفی تر برای شبکه های کمتر است. یکی از دغدغه های مدیران ارشد سازمان صدا و سیما هم همین کیفی سازی برنامه هاست. قاضی زاده: امروزه مطبوعات ما هنوز در حوزه های عمومی دست و پا می زنند. مخاطب را نمی شناسند و بدتر این که هیچ نشریه ای در کشور با تعریف مخاطبانش منتشر نمی شود تفاوت قالب برنامه های تخصصی تاجیک در این باره معتقد است: شبکه یک به عنوان یک شبکه سراسری با پوشش اقصی نقاط کشور می تواند برای پر کردن آنتن خود از برنامه های مختلف و متفاوت استفاده کند. اما وقتی تعریف خاصی برای یک شبکه درنظر می گیریم، نوع و قالب برنامه هایی که در آن ساخته می شود با آثاری که در شبکه های دیگر تولید می شود باید متفاوت باشد. برای مثال مستندی که در شبکه مستند پخش می شود با یک مستند خبری که از شبکه خبر روی آنتن می رود تفاوت های بنیادین دارد و از ساختار عمیق تر و حرفه ای تری برخوردار است. محتوامحور بودن، دلیل موفقیت رادیو به نظر می رسد رادیو و شبکه هایش به نسبت دیگر رسانه های رسمی و اصلی ما بهتر توانسته از پس تخصصی سازی برنامه ها و تولیداتش بربیاید و از این منظر، کارنامه مقبول تری دارد. ورزش، جوان، اقتصاد، قرآن و فرهنگ از جمله عناوینی است که به شبکه های رادیویی اطلاق شده و ماموریت ها و کارکردهایی متناسب با این اسامی برایشان تعریف و درنظر گرفته شده است. مدیر رادیو فرهنگ، دلیل این موفقیت و ظفر رسانه شنیداری رادیو را محتوامحور بودن آن می داند و درباره شبکه مطبوع خودش می گوید: رادیو فرهنگ هم یک شبکه عمومی است، اما نگاه تخصصی به موضوعات قابل طرح دارد. داده های این شبکه از سطح محتواسازی سایر رسانه ها بالاتر است و برای مثال اگر قرار است به موسیقی بپردازد مطالبی که به شنوندگانش ارائه می دهد در سطح دانشجویان این رشته قرار می گیرد. رحمانیان: رادیو باید به سمت تولید هر چه بیشتر خبر و موسیقی برود. متاسفانه چند سال است رادیو این دو بال قدیمی اش را از دست داده است محمدصادق رحمانیان در عین حال اعتقاد دارد حتی در رادیو هم یک خلأ و نقصان درخصوص پرداخت تخصصی به برخی موضوعات وجود دارد. با وجود تفکیک موضوعی و محتوایی شبکه ها، رادیو باید به سمت تولید هر چه بیشتر خبر و موسیقی برود. متاسفانه چند سال است رادیو این دو بال قدیمی اش را از دست داده است. بررسی پیشینه این رسانه نشان می دهد روزگاری خود به تولید خبر و موسیقی می پرداخت، اما بعدها این امکان را از آن سلب کردند. رادیو و شبکه هایش ناچارند و الزام دارند به سمت تولید خبر و تولید موسیقی بر اساس اهداف و وظایف هر شبکه گام بردارند. محسن محمدی رادیو و تلویزیون
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جام جم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]