محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840573059
میوه بازنشستگی با طعم درخت فرق و فقر
واضح آرشیو وب فارسی:فرارو: یا دداشت دریافتی- محمدزارع؛ بدون شک هر کسی که معلمی را انتخاب می کند چیزی بجز عشق به هدایت وراهنمایی انسان ها نداشته و ندارد که پس از ۳۰ تا ۳۵سال معلمی و تلاش در عرصه تعلیم و تربیت باید از معلمی رسما و قانونا دست بکشد. در این سال ها با قدرت همین عشق، سختیهای پرورش علمی واخلاقی جوانان ونوجوانان را تحمل می کند. اما تحمل ظلمهای حاصل از تبعیض میان خود وسایر کارمندان برایش بسیار سخت و دردآور است. هرسال امیدوار از بهبود معیشت ومنزلت اجتماعی خود، هرسال وعده و وعیدهای بی اساس ودروغین وسرخرمن مدیران هرسال وعده لباس وزندگی مناسب به خانواده وفرزندان بخاطرتوجه ویژه مدیران و افزایش حق معلمی که از زیر سایه تبعیض شدید وتورم کمر شکن نجات خواهد یافت. اما ناخواسته زیر خط فقر اقتصادی واجتماعی وعدم توان رفع نیازهای اساسی هم له شد وهم تحقیر شد. ودر این بین مظلوم تر از خود معلم خانواده اوست که جور نداری او را بدوش می کشد. اما دریغ وصد افسوس از همدردی وهمدلی مسئولان ومدیران شعار زده. در مدت سه دهه معلمی با کوله باری ازغم وشادی وامید به فردایی بهتر، تنها دلخوشی معلم از پرورش یافتن جوانانی است که ارزش علم وعالم واخلاق وعدالت را سرلوحه خود قرار دهند و اینکه بیاموزند و بفهمند ارزش آدمی به تقوا وعلم است نه ثروت اندوزی وپست ومقام. ثروت ومسئولیت زمانی شایسته وارزشمند است که در خدمت انسانیت و مردم وعدالت باشد والا شیوه شاهان و حاکمان مستبد چیزی جز این نبوده و نیست. دراین مدت طلائی با انتقال ارزشهای انقلاب ونظام اسلامی نسلی وفادار وانقلابی و قدر شناس تربیت کند تا در دوران بازنشستگی نفس آرام بکشد و طعم شیرین میوه یک عمر معلمی را با افتخار و سرخوشی بچشد. در ظرف این مدت طولانی همیشه افتخار معلم این بوده که مشتریانش انسان زاده است نه گاو وگوسفند و کالا. و مطاع فروختنی اش انسانیت وعلم و رسالت رسولان است. دراین عمر ۳۰ ساله به شاگردانش فهماند که معلم تنها کسی است که او را اسکناس و کالا نمی بیند و همراه و رفیقی است که او را نه بخاطر ثروت و مقام پدرش می خواهد بلکه فقط او را بخاطر خودش وعشق به پرورش او می خواهد. وخوب می فهمد که معلمش بهترین باغبانیست که هدفی جز پرورش و رشد او ندارد. و سعادت و شقاوتش بدست تک تک معلمان از ابتدایی تا پایان دبیرستان است. اما زهی خیال باطل، پس از سال ها معلمی و حرص و جوش خوردن فهمیدیم که باید اجر خود را فقط از خدا بخواهیم و تا بحال گندم در شوره زار کاشتیم. نه آن سال ها برای کسی مهم بودیم و نه حالا. اکنون که همچون بچه لاک پشت از کوسه و ماهی های دریای متلاطم بی رحم از سکته قلبی و یا چاقوی دانش آموز نااهل و یا سیلی پدر ومادر پر توقع و یا هزارتوی دوایر نظارتی و دادگاه نظامی هیات تخلفات اداری جان سالم بدر برده ایم و مفتخر به بازنشستگی شدیم تنها و بی پناه باید زیر سایه سنگین فقر و تبعیض مضاعف کمر خم کنیم. در اینجاست که بازهم برای کسی مهم نیست. وقتی که در اقتصاد قطره ای و کشنده با نگاه بغض آلود مدیران و مسئولان مدعی عدل علی در حسرت یک مسافرت و یا تفریح مناسب برای خود وخانواده هستیم، وقتی ۳۰ سال گرد افسردگی واندوه ازظلم تازیانه های فقر و فرق و بی مهری در مقایسه با شغلهای پر زرق و برق صورتمان را چروک کرده فقط از معلمی بازنشست می شویم اما در شغلهای کاذب مثل مسافرکشی و دست فروشی و میوه فروشی که مدیون نان آنهاییم هنوز بناچار شاغلیم. دوران بازنشستگی بد تر وسخت تر از آن دوران است چونکه در این دوران بیش از پیش مخارج و هزینه زندگی وعروس وداماد کردن فرزندان سنگین تر و سخت تر شده و شیرینی عیدی وهدیه به نوادگان، این میوه های زندگی از قند وعسل شیرین تر است. در کنار این دلخوشی ها، هزینه های پرخرج درد ها وبیماریهایی مثل فشار خون، دیابت ومرض های دیگر نیز در این دوران همراه معلم هستند تا تنها نباشد. از پاداش بازنشستگی در مقایسه با شغلهای پرزرق وبرق مثل پزشکان ودانشگاهیان وقضات وسایر کارمندان نگوئیم که بسیارشرم آور وخجالت بار است. خنده دار تر اینکه در چند قسط باید دریافت کرد. وقتی یک پزشک یا قاضی و یا معلم دانشگاه ویا پرسنل لشکری وکشوری با پاداشهای میلیونی بازنشست می شوند و فورا هم می گیرند تازه اول زندگی وسرخوشی آنهاست وهمچون شیری هستند که بعد از یک شکار نشسته و با آرامش تمام گوشت لذیذش را می خورند. کافیست جشن ها و تفریحات و صد ها خوشی خود و فرزندانمان را با آن ها مطابقت و مقایسه کنیم. همان آه و حسرت دوران خدمت را در بازنشستگی هم در قلب رنجور وشکسته از ظلم مدیران خواهیم دید. بعد از ۳۰ سال معلمی برای فرزندان همین شاغلین شغلهای پرزرق وبرق، فهمیدم که بیراه رفته و به خود وفرزندانم ظلم کردم. وقتی فهمیدم امام علی سهم همه را از بیت المال ۳دینارتعیین کرد اما سهم معلم در مقایسه با سایرین کمتر از یک سوم شد. عده ای از سیری و معلمین از فقر جان بسر شدند. مثل سهم او از رسانه ملی وخصوصی در مقایسه با سایر اقشارکه هیچ سهمی ندارد. وقتی بازنشست شدم ودیدم که برای هیچ کس مهم نیستم و سهم من از بیت المال و رسانه یک به ۱۰۰است اما تلاشم ۱۰۰به یک و کوله بار درد و رنج زندگی را باید به تنهایی بدوش بکشم فهمیدم که دیگر «تعلیم وتعلم عبادت نیست» و شعار «شغل معلمی شغل انبیاست» دیگرواقعیت ندارد و فقط باید شعار باشد. وقتی می بینم که شاگردانی که دورو برم می چرخیدند و کلمه آقا معلم را با ذوق وشوق فراوان بزبان می آوردند و التماس می کردند که نمره ۱۹ و۲۰ بگیرند و تشنهٔ نگاه محبت من معلم بودند و حالا وزیر ومهندس و دکتر و قاضی و پلیس و معلم دانشگاه شدند و پست و مقامدار شدند دریغ از یک سایه برای معلمشان و اینکه همه آن دوران شیرین را فراموش کردند، فهمیدم یا معلم نبودم یا معلمی فایده ای ندارد. بله تنها زبان آمار است که خواهد گفت فقر وتبعیض چه خانمانی از معلمان به آتش زده ودرصد طلاق عاطفی و ازلت و افسردگی وعدم رضایت شغلی و اجتماعی معلمان و خانواده آن ها و فرزندان معلم که حاضر نیستند شغل پدر یا مادررا ادامه دهند چه زخم ها که برجا ن معلمان نگذاشته است. اگر از مدیران و مسئولان آموزش و پرورش پرسیده شود چرا بچه هایتان معلم نشدند جوهره جوابشان همین دلایل است. مهمتراینکه چون خود همین عالی جنابان مرفه اصلا نان معلمی مدرسه را نخوردند و از دردهای آن بی خبرند. وزیری که استاد دانشگاه باشد نمی تواند رنج معلم بازنشسته را بفهمد چون داد معلم تبعیضش با خود همین اقشار است. هرگاه وزیر ومدیران شایسته از قشر معلمین گرسنه و پابرهنه انتخاب شوند می توانند از حقوق تضییع شده معلم جانانه دفاع کنند. معلم چه شاغل و چه بازنشسته گرسنه نان نیست بلکه تشنه عدالت و توجه همان شاگردانش هست که الان وزیر و تصمیم گیر برای نمره ۱۹ و۲۰ معلمانشان شده اند. هان ای مدیران و مسؤولان خوب بدانید که معلمی با کارمندی در نهادهای کشوری و لشکری از عرش تا فرش تفاوت دارد. بدانید و بیدار باشید سعادت و رشد و یا بدبختی جامعه به معلمین آن است نه به مهندسین و پزشکان و قضات و پلیس و دانشگاهیانش. جامعه بدون بازیگر و خواننده و فوتبالیست میلیاردی و پزشک و قاضی حیات دارد اما بدون معلم چیزی بجز جنگل و دوران جاهلیت عرب نخواهد بود. سخنان رهبر را در حق معلم یک فریضه و واجب بدانید و حفظ حرمت و توجه ویژه به معلمین مخصوصا معلمین بازنشسته را سرلوحه کار خود قرار داده و آگاه باشید توجه بدان ها کمتر از دیگر شاغلین نباید باشد. بازنشستگان آئینه تمام نمای عمل مسئولان و اخلاق نسل آینده نظام است و بدانید سبدی را که پدرانتان را آویزان کردید به نسل آینده ارث خواهد رسید. پس از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو.
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرارو]
[مشاهده در: www.fararu.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها