واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری دانشجو: «خاکستر سبز» آخرین فیلمی که حاتمی کیا در خارج از مرزهای ایران ساخته است و بعد از این فیلم، قهرمانهایش درگیر قصه های داخلی شدند اگرچه واضح است که نگاهش به فراتر از مرزهاست و با قصه هایشان اشک می ریزد.به گزارش گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»، امروز صبح تصاویر تشییع پیکر سردار شهید حسین همدانی از شبکه ی خبر پخش می شد. میان خیل جمعیت، چهره کارگردانی نام آشنای سینمای ایران دیده می شود. ابراهیم حاتمی کیا! سردار سرتیپ پاسدار حسین همدانی از فرماندهان دوران دفاع مقدس و از مدافعان حرم پنجشنبه هفته پیش، در حین انجام ماموریت های مستشاری در حومه شهر حلب به دست تروریست های تکفیری به شهادت رسید. حاتمی کیا در اولین ساعات اعلام خبر شهادت حسین همدانی طی پیامی نوشت: خبر آمد که سردار حسین همدانی رفت. لحظه ای که خبر به جانم نشست ، بیش از آنکه به سردار فکر کنم از جا ماندگی خودم حالم گرفت. او در بخش دیگری از این یادداشت آورده بود: گمانم اکنون سردار سلیمانی غصه دار است ، گمانم اکنون مرغان دشت جهاد هوایی شده اند. ولی شما مرغان وحشی کجا و ما اهلی شدگان در قفس عادات کجا. آیا کسی صدای ما را می شنود؟ آیا امیدی برای ما هم هست؟ حاتمی کیا هم چون سایر بخشهای هنری مملکت، از دور شاهد تغییر شمایل خط جهاد و مقاومت انقلاب اسلامی ایران است. بخش اعظم جامعه سینمایی راه تکرار عادات را در پیش گرفته اند و او نیز در اندک حضور رسانه ایش راه حسرت خوردگان و جاماندگان را در پیش گرفته است. ابراهیم حاتمی کیا در مراسم بزرگداشتی که ابتدای امسال برای او گرفته شده بود در حالی که بغض گلویش را گرفته بود، به جنگ سوریه و حضور نیروهای قدس در جبهه مقاومت اشاره کرد و گفت: من خجالت می کشم که در سوریه نبودم و این نوجوان... . (بغض شدید حاتمی کیا در این بخش از سخنان تبدیل به گریه او شد) اما او ادامه داد: احساس می کنم عقب افتادم. یک زمانی خودم را پیشرو می دانستم ولی جبهه وسعت گرفت و می بینم که خیلی عقب هستم و خجالت می کشم وقتی بچه های افغانستانی یا بچه هایی که بی سروصدا در منطقه می جنگند کشته می شوند. او در حالی اشک بر گوشه چشمهایش نشسته بود به تقدیر قاسم سلیمانی از فیلم «چ» اشاره کرد و افزود: نه، من کار زیادی نکردم حاج قاسم (سلیمانی) محبت دارد که من را می بیند. من خاک پای ایشان هم نمی شوم. واقعاً دلم می خواست که این جسارت و قدرت را داشتم که میان این بچه ها باشم. بچه هایی مظلومی که بی صدا و بدون اسم... (حاتمی کیا گریه کرد و ادامه داد: ممنون می شوم که این تصاویر در هیچ جایی منعکس نشود و به خصوص در اختیار تلویزیون قرار نگیرد). کارگردان دفاع مقدس در ادامه صحبت هایش گفت: همیشه بعد از قصه بوسنی می گفتم تمام شد و ما هستیم. اما امروز وقتی می بینم که جبهه ای به این وسعت رخ می دهد و بچه های قدس چه می کنند تازه فهمیدم که چقدر عقب هستم و عالم سینما چقدر در این مسائل غریب است. حاتمی کیا این روزها مشغول تدوین فیلم جدیدش «بادیگارد» است. فیلمی که در ادامه آرمانخواهی هایش در فیلم های چون «روبان قرمز» و «آژانس شیشه ای» است. کارگردان قصه ی قهرمانان هشت سال دفاع مقدس، سالهاست که بعد از فیلم سینمایی «خاکسترسبز» دیگر از مرزهای ایران خارج نشده است. هنوز قصه هایش را میان خاک ایران با قهرمانهای ایرانی تعریف می کند هرچند خیلی وقت است که نگاهش به فراتر از مرزهاست. حاتمی کیا چند سال پیش در برنامه «راز» ساخته نادر طالب زاده، به فیلم سینمایی «خاکستر سبز» اشاره کرد. او با اشاره به این فیلم که با نگاه مخاطب خارجی ساخته شده بود گفت: ما فکر می کردیم که بعد از جنگ ماموریت جهادی تمام شده است ولی ماجرای بوسنی صحنه را باز کرد و دشمن هم وسیع تر شد و در آن فضا شامه ام به آن سمت کشیده شد. من زمانی که خواستم این فیلم را بسازم سارایوو در محاصره بود و ما اولین کشوری بودیم که درباره بوسنی فیلم ساختیم. با بچه های بوسنی نشستم و نتیجه اش شد این فیلم. در بسیاری از صحنه های فیلم بازیگران خود بچه های بوسنیایی هستند که در حال آوارگی سر صحنه فیلم من حاضر می شوند؛ گریه می کردند همه می دانستند چه کنند و اتوماتیک سر جای خودشان قرار می گرفتند. حاتمی کیا از تلخی های کار در زمان ارائه فیلمش می گوید: به این فیلم کج اندیشی شد، گفته شد که در این فیلم نظربازی کرده اند. بابا! این زبان اشاره است. من در تهران فیلم را برای مرد شماره دو بوسنی که به ایران آمده بود به نمایش گذاشتم و از او پرسیدم که فکر نمی کنید که سوء برداشت شده؟ گفت؛ من را امتحان می کنی؟ گفتم نه این حرفیی است که اینجا می زنند.گفت مگر غیر از این است که این [ماجرای عاشقانه فیلم] یک اشاره بود. وی از شرایط ساخت خاکستر سبز گفت: با خودم شرط کردم که تا من نروم و سر سفره اینها [بوسنیایی ها] ننشینم و با آنها ارتباط برقرار نکنم درباره این ماجرا فیلم نمی سازم. اما رفتم و دیدم که، نه اینها برادر و خواهرهای جدا افتاده ما هستند. حاتمی کیا در پایان حرفهایش به یکی از فیلمهایی که شروعش نکرده است د[نت فالش] و درباره یازدهم سپتامبر بود هم اشاره کرد و درباره موضع گیریش دربرابر تهاجم دشمن به انقلاب گفت: ما وقتی در موضع دفاع می افتیم لحنمان منفعلانه می شود. وقتی من مانیفست خودم را بگویم گوش ها و چشم های بینا خودشان حرف را می فهمند. ما اگر همان را که هستیم بروز دهیم باطل السحر خیلی از آن چیزهایی است که علیه ملت و انقلاب ما می سازند. باید ایدئولوگ ها بیایند حرفها را بگویند تا فیلم ساز حرف بزند. در حالی که این حرفها زده نمی شود وضعیت طوری می شود که ما تک یاخته هایی می شویم که تک تک عمل می کنیم. ما خاکستر سبز را می سازیم ولی حتی برای پخش جهانی زیرنویس هم نمی شود. «خاکستر سیز» تجربه نوی سینمای انقلاب در فراتر از مرزهای ایران بود. تجربه ای که با کج اندیشی و بدسلیقگی هرز رفت و راه سینمای دفاع و انقلاب را به سمت و سوی دیگری کشاند. پتانسیل فرامزی شدن انقلاب، دفاع و مقاومت اسلامی غیر از بکارگیری خلاقیت فیلمسازان، سرعت و دقت تصمیم گیری مدیران سینمایی را هم می طلبد. ضرورتی ندارد که مدیر سینمایی برای تولید مشترک دست به دامان قصه ها و سرمایه های ترکیه ای، هندی و چینی شوند. مدیر سینمایی چشم باز کند ظرفیتهای انقلاب در خارج از مرزهای ایران در حال شکفتن است و کافیست زلف سینمای ایران با آن گره بخورد.
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری دانشجو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]