واضح آرشیو وب فارسی:مثلث آنلاین: مذاکره لوازم، ابزار و الزامات خاص خودش را دارد. قطعا در مذاکره دست دادن و روبوسی و لبخند وجود دارد. نمی شود با چوب وچماق و خشونت رفت و مذاکره کرد. مذاکره از روش های حل اختلاف است. آنچه آقای ظریف انجام داده است از نظر من از ابزار مذاکره و در راستای پیشبرد منافع ملی و اهداف سیاست خارجه است. به هر حال وقتی سیاست نظام بر این موضوع قرار گرفته است که مناقشه سیاسی کشور حل شود و تنش های ما با جهان بیرون کاهش پیدا کند راه آن مذاکره است. آقای ظریف هم در همین چارچوب اقدامات دیپلماتیک خودشان را انجام دادند. بنده فکر نمی کنم که آقای ظریف کار خطایی انجام داده باشند. کاش کسانی که به آقای ظریف انتقاد می کنند به اندازه ایشان به وظایف خود آشنا باشند. چون آقای ظریف به عنوان یک دیپلمات به خوبی به وظایف خود آگاه است. کاش آنهایی که به عنوان نمایندگان ملت در مجلس نشسته اند معنای نمایندگی ملت را می فهمیدند و به وظایف خود به خوبی عمل می کردند. البته نظر بنده به همه نمایندگان نیست منظورم فقط آن افراد تندرویی که به آقای ظریف تاختند. آنها اگر وظایف خود را به خوبی می شناختند و به آن آگاه بودند به این شکل به آقای ظریف نمی تاختند. آقای ظریف در دو سال گذشته به صورت شبانه روزی زندگی خود را صرف پیشبرد اهداف و منافع ملی کشورمان کرده است. آنچه آقای ظریف انجام داده یک اقدام دیپلماتیک و در عرف دیپلماتیک بوده است. اقدامات ایشان در راستای اهداف و منافع ملی کاملا قابل تقدیر است. در همین راستا دو دیدگاه وجود دارد؛ عده ای می گویند مواجهه آقای ظریف و اوباما اتفاقی بوده است و عده ای نیز می گویند این مواجهه از قبل برنامه ریزی شده است. به اعتقاد بنده به هر صورتی که این دیدار انجام شده باشد در راستای منافع ملی بوده است. در گذشته هم این اتفاق بارها تکرار شده که مسئولان ایران و آمریکا در سازمان ملل با یکدیگر مواجه شده اند اما اتفاقی نبوده است. به یک معنا من فکر می کنم چندان هم اتفاقی نبوده است. این دیدار در چارچوب یک سری منافع صورت گرفته است. قطعا اگر روابط ایران و آمریکا به شکل سال های قبل بود این اتفاق هرگز رخ نمی داد. این کار نشان می دهد که تحولاتی در روابط دو کشور صورت گرفته است. این دست دادن نمی تواند اتفاقی باشد. شاید اتفاقی در آنجا همدیگر را دیده باشند اما مقدمات این دیدار از قبل فراهم شده است. به هر حال وزرای امور خارجه ایران و آمریکا از قبل هم با هم دست داده اند و مذاکره کردند. من نمی دانم منتقدان به این امر چه تفاوتی بین وزیر امور خارجه و رئیس جمهور می بینند که این قدر برآشفته می شوند. البته در پاسخ به این نکته که گفته می شود آقای ظریف چه در مذاکرات و چه در رابطه با آمریکا هیچ کاری را بدون اجازه رهبری انجام نمی دهند، باید بگویم بنده در این مورد نمی توانم اظهارنظری داشته باشم. اما قطعا و یقینا رهبری از روند مذاکرات هسته ای همواره دفاع و حمایت کرده اند. آقای ظریف هم در هیچ موردی از چارچوب و خطوط قرمز عبور نکرده اند. اما درباره این موضوع که اساسا آقای روحانی به دنبال ایجاد رابطه در زمان خودشان هستند و اینکه چقدر این موضوع را جدی می بینم باید بگویم بحث رابطه با آمریکا جزو محرمات نیست. ما هیچ آیه و حدیثی نداریم که ایران تا ابد باید با آمریکا قطع رابطه کند. نه حرام دینی است و نه حکم شرعی خاصی دارد. مسئولان ارشد جمهوری اسلامی و شخص رهبری همواره بر این نکته تاکید کرده اند که تغییر رفتار آمریکا یکی از شروط مذاکره با این کشور است. نشانه هایی از این تغییر رفتار در هیات آمریکایی دیده می شود. به نظر من همین ایستادگی و مقاومت اوباما در مقابل کنگره به نوعی نشانه ای از این تغییر رفتارهاست. البته اگر زمانی این تندروها و افراطیون جمهوریخواهان بخواهند طور دیگری رفتار کنند جمهوری اسلامی هم به شکل گذشته با آنها رفتار خواهد کرد. در کل من فکر می کنم که باید از این فرصت تغییر رفتار استفاده کرد. البته باید جلوتر رفت و دید که این تغییر رفتار تا چه حد جدی است. از این تغییر رفتار باید برای تحولاتی در مناسبات دو کشور استفاده کرد. در مورد اینکه آقای روحانی می تواند یخ روابط ایران و آمریکا را آب کند یا خیر باید بگویم قطعا و یقینا اگر حسن نیت از طرف آمریکایی ها وجود داشته باشد این امر امکان پذیر است. درباره نامه نگاری های بین آقای روحانی و اوباما باید بگویم این موضوع هم در چارچوب همین مذاکرات است. مذاکره در قالب همین صحبت ها و نامه نگاری ها است. قطعا نامه نگاری های آقای روحانی در راستای پیشبرد همین مذاکرات انجام شده است. مذاکره در خلاء انجام نمی شود، مذاکرات باید در چارچوب بستر مناسبی به نتیجه برسد. این اراده کلی نظام را برای حل مناقشه در سطوح عالی نظام می رساند و در طرف مقابل نوعی اعتماد به ایران در جهت حل این مناقشات ایجاد شد. اینها همگی در پیش برد مذاکرات موثر بوده اند. به هر حال وزیر امور خارجه و سایر کارشناسان هم به شکل فنی این مسائل را اجرایی کرده اند و مذاکرات را به خوبی پیش برده اند. درباره اینکه شوق ایجاد رابطه بیشتر در تیم اوباما دیده می شود یا در تیم آقای روحانی باید بگویم به نظر من گرایشاتی در هر دو طرف وجود دارد. من احساسم این است که شاید دموکرات ها بیشتر می خواهند که مناسبات با ایران رو به بهبودی برود. در حال حاضر هم تحت فشار بسیاری در جامعه آمریکا هستند که به ایران امتیازات بیشتری داده اند و در مقابل امتیازات کمتری گرفته اند. این نشان می دهد که طرف آمریکایی اشتیاق بیشتری برای برقراری رابطه با ایران دارد. آنها حاضرند که حتی دوستان دیرینه، قدیمی و سنتی خودشان را آزرده خاطر کنند تا بتوانند رابطه با ایران را بهبود ببخشند. در کل از لحاظ اینکه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در پیش است، این بهترین فرصت است که دموکرات ها رای بیشتری نسبت به جمهوریخواهان کسب کنند. این یک موفقیت اساسی برای دموکرات ها و شخص اوباما است که بتواند مناقشه چند ساله با ایران را حل کند. اوباما علاقه مند است در تاریخ آمریکا به عنوان کسی که توانسته این مناقشات طولانی را حل کند، نام خود را به ثبت برساند. به همین دلیل به شکل جدی به دنبال حل مناقشات با ایران است. بنده فکر می کنم به همین دلیل آمریکایی ها حاضرند امتیازات بیشتری به ایران بدهند و شرایط خوبی در حال حاضر برای امتیاز گرفتن از آمریکایی ها وجود دارد. در پاسخ به سوال آخر و اینکه اساسا هدف آمریکایی ها بر اصرار رابطه با ایران در زمینه های مختلف چیست هم باید بگویم ایران کشوری مهم در منطقه است. ایران به لحاظ ژئوپولتیک موقعیت منحصر به فردی در منطقه دارد. رابطه با ایران به لحاظ اقتصادی و سیاسی اهمیت خاصی دارد. در کل رابطه آنها با ایران که یک کشور مقتدر در منطقه است دارای منافع زیادی است.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مثلث آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]