واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: شب گذشته خواندید که حداقل یک-دو جین مشکل اساسی پیش روی انسان هاست تا بخواهند مریخ را به کره ای قابل حیات تبدیل کنند و بشر به این سادگی نمی تواند روی مریخ فرود آید، ماسک را از سر برداشته و بگوید: «به خانه جدیدم خوش آمدم».به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجیاتو، شب گذشته خواندید که حداقل یک-دو جین مشکل اساسی پیش روی انسان هاست تا بخواهند مریخ را به کره ای قابل حیات تبدیل کنند و بشر به این سادگی نمی تواند روی مریخ فرود آید، ماسک را از سر برداشته و بگوید: «به خانه جدیدم خوش آمدم». آیا ناسا و دیگر آژانس های فضایی و شرکت های خصوصی نظیر Mars One و SpaceX می توانند سفری سلامت را به کره مریخ تضمین کنند؟ آیا می توان اشتباهات انسانی را به ۰ رساند تا هیچ مشکلی سر راه زمین تا مریخ نباشد؟ آیا زمانی که مریخ می رسیم، می توانیم غذایی پرورش دهیم؟ خاک مریخ پر است از مواد غنی مورد نیاز برای گیاهان اما آیا شرایط دمایی و تشعشات خورشید به گیاهان اجازه رشد می دهد؟ شاید در نهایت به این نتیجه برسیم که انسان ها باید یک سری مراکز پوشیده برای خود بسازند و در آن ها شرایط زمین را بازسازی کنند اما آیا به هزینه های چند ده میلیارد دلاری آن می ارزد؟ در ادامه با دیجیاتو همراه باشید تا این ۶ تکنولوژی را با یکدیگر بشناسیم. ناسا علاقه بسیاری دارد تا نبوغ طراحان و مهندسین را با برگزاری مسابقات از آن خود کند تا چالش های پیش رویش را برطرف نماید. یکی از این مشکلات، ساخت مراکز قابل حیات است که به صورت پرینت سه بعدی ساخته شده اند. برنده این مسابقه تصویری است که در بالا مشاهده می کنید: ICE HOUSE. این خانه و سرپناه برای ۵ نفر می تواند مکانی مناسب باشد و از همین سو، ناسا به سازندگان این طرح، جایزه ای ۲۵ هزار دلاری اهدا کرد. سال گذشته، راکت فالکون ۹ از SpaceX اولین گلخانه مخصوص را به ISS فرستاد تا فضانوردان نیز بتوانند گیاهان را پرورش داده و مصرف کنند. همین چند ماه پیش بود که خبر مصرف سبزیجات در فضا را نیز شنیدیم. بنابراین زمانی که انسان بخواهد در مریخ زندگی کند، لزوما به خاک آن متکی نخواهد شد و با هزینه ای اضافه تر می تواند محیط زمینی که ۳۴ میلیون کیلومتر با آن فاصله دارد را شبیه سازی کند. چگونه در کره ای که کمتر از یک درصد اکسیژن دارد نفس بکشیم؟ ساده است، می توانیم ده ها کپسول عظیم اکسیژن را با خود میلیون ها کیلومتر جا به جا کنیم اما دانشمندان راه حلی جذاب دارند: استفاده از برگ های مصنوعی که توانایی تولید اکسیژن را از جو قالب مریخ یعنی دی اکسید کربن دارند. 30 الی ۲۸۰ روز، در خوش بینانه ترین و بد بینانه ترین حالت ممکن طول می کشد تا محموله ها از زمین به مریخ برسند. منطقی هم هست که ما در مریخ به ابزارهای متنوعی نیازمند خواهیم شد و وسیله ای که بتواند این ابزار را سریع تر در اختیارمان بگذارد لازم است. بنابراین پرینترهای مخصوص سه بعدی بسیار کارآمد خواهند بود. این یک بشقاب پرنده است که البته فعلا طرحی مفهومیست. همان بشقاب پرنده های فلزی که دورانی در فیلم ها و سریال های بسیاری می دیدیم حالا صورتی واقعی به خود گرفته اند و می توانند در سفر به ماه بسیار کارآمد باشند. این وسیله تا چند سال دیگر آماده خواهد شد. پرینترهای سه بعدی صرفا برای ساخت و ساز یا پدید آوردن ابزارها نیستند. حتی می توانیم با این وسایل غذا هم تولید کنیم، چرا که نه؟ اگرچه ممکن است طعم واقعی غذا را ندهند اما آمینو اسیدها و مواد لازم برای بدن به به ما منتقل خواهند کرد. منبع: دیجیاتو
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]