واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: بخشی از قسمت های خانه فخرالدوله که تا پنج ماه پیش سالم بود، خراب شده و به نظر می رسد مالک آن همین رویه را پیش گرفته تا بهانه خوبی برای خراب کردنش داشته باشد.به گزارش مشرق، دو خانه علی امینی (نخست وزیر دوره پهلوی) و مادرش فخرالدوله در شهرستان ری مربوط به دوره قاجار است. معماری این دو بنا تلفیقی از معماری سبک اروپایی و معماری سنتی ایرانی است که می توان آنھا را از اولین خانه ھای ییلاقی اشرافی به شمار آورد. خانه های اشرافی که حال خوبی ندارند و با مرگ تدریجی دست و پنجه نرم می کنند. به گفته حمید عبدلی، مسوول سابق میراث فرهنگی شهرری، سازمان اوقاف و امور خیریه مالک این دو خانه است و اجازه تامین بودجه در اعتبارات استانی و ملی را برای مرمت به میراث فرهنگی نمی دهد. شهرداری فکر می کرد خانه فخرالدوله مربوط به آنهاست، در حالی که خانه برای اوقاف است. اوقاف هم می گوید باید بهره بردار خودم باشم و اگر شما مرمت می کنید، باید به ما بدهید تا در کنار آن مغازه تجاری بسازیم. سازمان اوقاف در کل به آثار تاریخی به دید مالی نگاه می کند نه ملی. از طرفی امیر مسیب رحیم زاده، مسوول فعلی میراث فرهنگی شهرری می گوید: زمانی که برای ثبت ملی آن اقدام کردیم، اوقاف با آن موافقت نکرد. اوقاف فکر می کند جایی که ثبت می شود، از تملکش خارج می شود. اوقاف با میراث فرهنگی در این زمینه مشارکت نمی کند و ما هم نمی توانیم برای مرمت اثری که ثبت نشده بودجه تعیین کنیم. حالا این دو خانه تاریخی در بین ساختمان سازی های منطقه رها شده اند. در و پنجره خانه امینی را گِل گرفته اند تا مکانی برای معتادان و کارتن خواب ها نشود، خانه فخرالدوله هم سرپناه خوبی برای زباله جمع کن ها و افغان ها شده است. بخشی از سقف خانه که تا 5 ماه گذشته سالم بود نیز حالا تخریب شده است. به گفته محمد حسن طالبیان (معاون میراث فرهنگی) زمانی که درست تاریخ را نمی شناسیم، نمی توانیم به درستی هم از آن حفاظت یا آن را مرمت کنیم و در حفاظت بسیاری از بافت های تاریخی به مشکل برمی خوریم. شاید برای آنکه ارزش این دو خانه را بدانیم بهتر باشد با افرادی که زمانی مالک این خانه ها بودند بیشتر آشنا شویم تا بلکه به خودمان بیاییم و کمی میراث داری کنیم. اشرف الملوک امینی (فخرالدوله) دختر مظفرالدین شاه و سرورالسلطنه از زنان مشهور تاریخ معاصر ایران بود و در سن 14 سالگی به عقد محسن خان، پسر میرزا علی خان امین الدوله، صدراعظم پدرش درآمد و با آموزش های او به مسائل سیاسی و اجتماعی عصر آشنا شد. علی امینی، پسر فخرالدوله در خاطراتش می نویسد: «در اوایل سلطنت رضاشاه، روزی از دربار خبر دادند که شاه می خواهد به دیدن مادرم بیاید. مادرم فوری دستور داد وسایل پذیرایی را آماده کنند و مبل ها را طوری ترتیب دهند که رضاشاه پایین تر از مادر بنشیند . در ضمن دستور داد لنگه ی در ورودی باغ را هم ببندند که رضاشاه نتواند با کالسکه و با اتومبیل خودش وارد باغ شود و ناچار مقداری راه را پیاده تا عمارت طی کند. مرا هم که بچه ده دوازده ساله ای بودم، دم در فرستاد که از شاه استقبال کنم. رضاشاه همراه من تا داخل عمارت آمد، اما روی مبل ننشست و همانطور که قدم می زد شروع به صحبت کرد و قدم زنان به داخل باغ برگشت. مادرم هم ناچار به دنبال او روان شد.» فخرالدوله بسیار حسابگر بود. کلیه مخارج منزل، هزینه تحصیل و پوشاک فرزندان، تحت ضابطه خاصی قرار داشت و به هر یک از فرزندان خود ماهیانه می داد. هر سه ماه یک بار فرزندان ایشان پس از امضا کردن صورتحساب مقرری خود را دریافت می کردند. این امر تا پایان عمر فخرالدوله ادامه داشت. می گویند در زمان حکومت زاهدی هنگامی که علی امینی وزیر دارایی بود برای اخذ مقرری ماهانه خود نزد مادر رفته بود، با کمال تعجب دید بابت حقوق سه ماهه او فقط دو هزار تومان واریز شده است، چون علت تقلیل آن را پرسید، فخرالدوله گفت: «یکی از مأمورین مالیه، شش هزار تومان از مستأجرین من رشوه گرفت، من آن پول را به مستأجر پس دادم و گفتم از حقوق تو که وزیر مالیه هستی کسر کنند تا بهتر بفهمی مردم از دست مأمورین جنابعالی آقای وزیر چه می کشند؟» فخرالدوله اولین موسسه تاکسیرانی را در تهران پایه گذاری کرد، گرچه این اقدام بعدها از سوی دیگران دنبال شد، اما ابتکار و ابداع چنین کاری به نام او است. وی همچنین قصد تأسیس یک موسسه بورس ملی در مقابل بانک ملی (شعبه فردوسی) را داشت که به علت فراهم نبودن شرایط، موفق به ایجاد آن نشد. فخرالدوله چندین فرزند یتیم تحت تکفل داشت که پس از رسیدن به سن بلوغ، به دختران با دادن جهیزیه کامل و به پسران سرمایه کاری شرایط ازدوا ج شان را فراهم می کرد. البته شرایط پیمودن مدارج تحصیلی برای افراد مستعد نیز مهیا بود. مجموع آنها 28 عروس و داماد بودند. شب های جمعه مرتبا دیگ های پلو و قیمه در مسجد امین الدوله جهت اطعام ایتام و فقرا بار گذاشته می شد. همچنین چندین مسجد و مدرسه و بیمارستان و آسایشگاه در املاک خود بنا و وقف کرد. این تنها بخش کوچکی از تاریخ فخرالدوله و فرزندش است که از آنها تنها این دو خانه ییلاقی در حال ویرانی باقی مانده است... در این گزارش از اطلاعات تاریخی موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران استفاده شده است.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]