واضح آرشیو وب فارسی:صبح زاگرس: منصور نظری با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر این که "مذاکره با آمریکا ممنوع است زیرا این مذاکره نه تنها هیچ نفعی ندارد بلکه ضررهای بی شماری نیز دارد" مثنوی "کلام نور" را سروده است.به گزارش صبح زاگرس ، منصور نظری ، با اشاره به دست دادن ظریف وزیر امور خارجه کشورمان و اوباما در حاشیه نشست سازمان ملل در نیویورک و با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر این که "مذاکره با آمریکا ممنوع است زیرا این مذاکره نه تنها هیچ نفعی ندارد بلکه ضررهای بی شماری نیز دارد" مثنوی "کلام نور" را سروده است. مثنوی «کلامِ نور» کشتی نشینان را بگو، فرمان بَریدَش نوح را - اسرارِ معنا می رسد، آن سینۀِ مشروح را وحی از توسُّل می رسد، آن پیرِ غرقه نور را - چشمان او دارد خبر، صبحِ قبس در طور را طوفانِ جهل و گُمرهی، گردیده در عالم به پا - در پیش رو نیلِ بلا، فرعون و لشکر از قَفا نتوان گذشتن بی وِلا، از نیلِ پُر طوفان به شب - بی مُعجزِ دست و عصا، هر قوم گردد مُنقَلَب هرکس نهد پا را برون ، از کشتیِ عشقِ وِلا – در بحر پُر موجِ خطر، گردد به سختی مبتلا گر بشکند کشتی در این، دریایِ پر موجِ هوَس - گردابِ تندِ تفرقه، گیرد تمامی را نفس بر ساحلِ اَمن واَمان، کَس ره نمی یابد اگر - از کشتیِ اَمنِ وِلا، پا را نهد یک دم به دَر صد فتنه سازد سامری، بر قومِ مهجور از ولی - سَر می شکافد اَشعَری، در فتنه هایِ بر علی از سِکّه های سیم و زر، در چنگِ مُشتی کور و کَر – خواهد بسازد سامری، گوساله ای بر قومِ خَر تا زر پرستان را خدا، گوسالۀِ زَر آورد - دین هُدا را بی وَلی، از فتنه ابتر آورد آید ز دوری از ولا، نو فتنه هایی بس غریب - یک چِلّه قومِ بی ولی، شد گُم به وادیِ فریب یک چِلّه تنها شد ولی، در طورِ سینا دورِشان - شد تا همیشه چشمۀِ، جوشانِ رحمت شورِشان سرپیچی از حُکمِ ولی، آورده بر سَر طورِشان - از فتنه آمد تا ابد، لوح و قلم مَستورِشان از فتنه هایِ سامری، گُم می شود قومی که او - افسانۀِ سُرخِ طلا، در دل نماید آرزو ای دل به دنیا داده ها، حکم ولی را تن دهید - گر سر بخواهد از شما، بر نَطعِ او گردن نهید ای قوم، گَر حُکمِ ولی، یک شب بماند بر زمین - صد فتنه گر چون سامری، آید شما را در کمین ما را ولایت کشتیِ، محکم به طوفان بَلاست - بر ساحلِ حق می رسد، او را که کشتیبان وِلاست از ابتدایِ کارِ هست، از صبحِ زیبایِ اَلَست - ما را سبویِ بادۀِ عشقِ ولایت، کرده مست قوم غیورِ کاوه را، صحبت چه با ضَحاک ها؟ - جان را چه آرامش دهد، دیدارِ وحشتناک ها؟ دستی که سَر او می بُرَد، از پیکرِ غَزّاله ها - کِی صُلح و سازش می کند با او امامِ لاله ها؟ بنگر که خون چون می چکد، از پیکرِ شام و دمشق - بنگر به خاک افتادنِ مردانِ زیبا رویِ عشق این حرب و کشتار و ستیز، خونریزی و جنگ و گریز - باشد تمامی فتنۀِ، ابلیسِ پُر ضد و نقیض دستی که شیطان آوَرَد، بیرون برایِ دوستی - مرد ظَریفش پَس زند، زیباتر و نیکوستی دستی که از آزادگان، بر دار سَرها می کند - آزاده گر بیند، از او، همواره پروا می کند رویی که شیطان در پَسَش، پنهان به چشمِ یارها - از دیدنش ناید مَگر، آتش به گندُمزارها رویَد چه جز بدکارگی در وادیِ ابلیس ها - ما را سَحَر سر می بُرَد در مَقتلَ تدلیس ها از فتنۀِ او می نِگَر، خونین تنِ هابیل ها - تاراج، غوغا می کند، او را به راه ایل ها او که سَرِ آزادگان، بر دار کرده بارها - قومِ تبار از لاله را، با او چه باشد کارها؟ دستی که شیطان آورد، بیرون برایِ دوستی - مرد ظَریفش پَس زند، زیباتر و نیکو ستی ای از تبارِ کاوه ها، ما را سیاوَش خو بیا - ای بر حسینِ فاطمه دل داده، هم چون او بیا ای از تبارِ لاله ها تو اهلِ ذلّت نیستی - دانم که با مولایِ خود، در کربلا می ایستی بر عهدِ قومِ ناشریف، دل خوش مکن، مردِ ظریف – از عنکبوتان خانه ها، سست است و بنیانش ضعیف قومِ تبار از کاوه را، باکی نباشد از حریف - ما را نه سودا در سَری، جز مرگِ ضحاکِ کثیف منبع: پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب
جمعه ، ۱۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح زاگرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]