تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868904565
ماجرای دست رد به احساس پدرانه در مقابل تکلیف
واضح آرشیو وب فارسی:جنوب پرس: وبلاگ رهسپار قدیمی نوشت: اعزام نیرو به جبهه بود، کوله پشتیم را برداشتم و خواستم با پدر و مادرم خدا حافظی کنم، آنها اصرار می کردند که این بار نرو! من گفتم باید بروم. خواستم دست پدرم را ببوسم و از او خدا حافظی کنم، اما دستش را کشید و گفت من راضی نیستم. رفتم خدمت مادرم که دستش را ببوسم ایشان هم حرف پدرم را تکرار کرد. من گفتم حضرت امام(ره) گفته موقعی که جبهه به نیرو نیاز دارد، رضایت پدر و مادر لازم نیست؛ من خواستم که خدا حافظی کنم و شما نخواستید. سرم را پایین انداختم و از منزل خارج شدم و رفتم به مسجد امام خمینی(ره) که محل تجمع نیروهای اعزامی به جبهه بود؛ چند دقیقه ای نگذشت که پسر عمویم آمد و گفت پدر و مادرت دارند گریه می کنند و می گویند علیرضا بدون خدا حافظی رفته! گفتم من که به وظیفه ام عمل کردم، خودشان نخواستند. پسر عمویم گفت حالا بیا برویم منزل با آنها خدا حافظی کن و برگرد. با او روانه منزل شدم، تا پدرم مرا دید دستانش را باز کرد و مرا در آغوش گرفت و گریه کنان گفت: من پدرم و از نظر عاطفه پدری راضی نیستم که به جبهه بروی، از طرفی هم می ترسم فردای قیامت شرمنده امام حسین(ع) شوم. مادرم هم مرا در آغوش گرفت و با حالت گریه حرف های پدرم را تکرار کرد و گفت می ترسم فردای قیامت شرمنده حضرت زهرا(س) بشوم. برو پسرم خدا به همراهت. من هم بعد از این که دست های پدر و مادرم را بوسیدم از آنها خدا حافظی کردم و راهی جبهه شدم. پدر و مادر رزمندگانی که فرزندانشان در جبهه بودند خیلی زجر می کشیدند، زیرا احساس پدرانه می گفت بمانید و نروید اما احساس تکلیف می گفت اگر بچه های ما نروند پس چه کسی به جبهه برود. از جمله ی آنها مرحومین پدر و مادرم بودند که در بعضی از عملیات ها من و دو برادرم هم زمان در جبهه حضور داشتیم؛ امیدوارم خداوند به آنها اجر معنوی بالایی عنایت فرماید و با اولیائش محشور گرداند و آنها هم بخاطر زجری که بهشان داده ایم ما را ببخشند. راوی: برادر عزیزم حاج علیرضا زارع
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جنوب پرس]
[مشاهده در: www.jpnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها