تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870431680
۱۰ راهبرد مؤثر برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: یک اندیشکده انگلیسی ۱۰ راهکار را جهت ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هسته ای و تبعیت دیگر کشورها از الگوی ایران پیشنهاد دادبه گزارش بولتن نیوز ، مؤسسه بین المللی مطالعات راهبردی در گزارشی به قلم مارک فیتزپاتریک مدیر برنامه عدم اشاعه و خلع سلاح این اندیشکده نوشت: پس از آنکه توافق هسته ای با ایران بازبینی ۶۰ روزه کنگره آمریکا را با موفقیت پشت سر گذاشت توجهات به سمت چگونگی ممانعت از فریبکاری ایران و مهار رفتارهای دردسرآفرین این کشور در دیگر حوزه ها معطوف شد. با این حال، موضوع بسط دادن توافق و کاستن از خطرات هسته ای و بی ثباتی منطقه ای چندان مورد توجه قرار نگرفته است. در اینجا ده راهکار جهت بهره مندی از برنامه جامع اقدام مشترک ارائه می شوند. • ایران باید ایمنی هسته ای خود را ارتقا دهد • ۱- ارتقای ایمنی هسته ای . اکنون که ایران هنجارهای بین المللی مربوط به شفاف سازی پادمان های هسته ای را پذیرفته است دیگر دلیلی ندارد که استانداردهای جهانی مرتبط با شفاف سازی ایمنی هسته ای را نپذیرد. عدم پیوستن ایران به کنوانسیون ایمنی هسته ای آژانس بین المللی انرژی اتمی ـ برخلاف دیگر کشورهای دارای راکتور هسته ای ـ نگرانی همسایگانش را به همراه داشته است. وقوع هرگونه پیشامد در راکتور بوشهر موجب می شود تا پایتخت های کشورهای عربی خلیج فارس بیش از تهران در معرض تشعشات اتمی قرار بگیرند. ایران باید با اتخاذ بالاترین استاندارد ایمنی هسته ای و دعوت از همسایگانش جهت مشارکت در فرآیند بازنگری ایمنی هسته ای خود کشورهای حوزه خلیج فارس را خاطرجمع کند. • لزوم تشویق ایران به پذیرش کنوانسیون حفاظت فیزیکی از مواد هسته ای • ۲- ارتقای امنیت هسته ای. به دلایلی که قابل درک هستند از ایران جهت شرکت در اجلاس امنیت هسته ای دعوت به عمل نیامده است. پس از آنکه رهبری اجلاس -که قرار است بهار آینده در واشنگتن برگزار شود – به آژانس بین المللی انرژی هسته ای انتقال داده شود ایران نقش مهمی در بحث ها ایفا خواهد کرد. ایران اگر به کنوانسیون حفاظت فیزیکی از مواد هسته ای و الحاقیه سال ۲۰۰۵ این کنوانسیون بپیوندد در آن صورت نظرات و دیدگاه هایش بیشتر خریدار خواهند داشت. خوشبختانه آمریکا خود نهایتاً الحاقیه مذکور را در ماه جولای به تصویب رساند و در نتیجه جهت همراهی با دیگر قدرت های بزرگ در تشویق ایران به تصویب کنوانسیون و الحاقیه در موضع قوی تری قرار خواهد گرفت. • لزوم حفظ اتحاد میان قدرت های بزرگ در ارتباط با امنیت و ایمنی هسته ای • ۳- بهره گیری از مشارکت روسیه در برجام هسته ای. نقش سازنده مسکو در مذاکرات هسته ای با ایران از معدود موارد همکاری میان روسیه و کشورهای غربی در حوزه هسته ای بود. اگرچه می شد اینگونه اندیشید که وخامت مسئله هسته ای ایران به نحو بهتری می توانست منافع روسیه را تأمین کند، اما مسکو محکم و استوار به اتحاد میان شش قدرت بزرگ پایبند ماند و به ایران فرصت نداد تا قدرت های بزرگ را رو در روی هم قرار دهد. ایمنی و امنیت هسته ای از حوزه هایی هستند که می توانند تداوم همکاری میان شش قدرت بزرگ را به همراه داشته باشند. • تبعیت از پروتکل الحاقی باید اجباری شود • ۴- تبدیل تدابیر راستی آزمایی برجام به یک هنجار بین المللی. پذیرش پروتکل الحاقی توسط ایران باید فرصتی باشد برای اینکه پذیرش این پروتکل برای همه کشورها اجباری شود. در حالت حداقلی، آمریکا باید تبعیت از پروتکل الحاقی را به یکی از شروط توافق بیشتر بر سر همکاری هسته ای تبدیل کند. همانگونه که در شماره اخیر نشریه «سوروایوال» خاطرنشان کرده ام، توافق هسته ای با ایران از چند جهت فراتر از معاهده عدم اشاعه تسلیحات هسته ای (ان.پی.تی) و پروتکل الحاقی رفت و رویه های مفیدی در این زمینه بر جای گذاشت. فعالیت های تسلیحاتی منع شده در برجام را باید بخشی از فرآیند ممنوع سازی تولید تسلیحات هسته ای دانست که در ماده ۱ ان.پی.تی غیرقانونی اعلام شده اند. به همین نحو، باید توجه داشت که آژانس بین المللی انرژی اتمی محق و مسئول است آن دسته از فعالیت های تسلیحاتی که لزوماً مواد هسته ای را شامل نمی شوند راستی آزمایی کند و این امر صرفاً به ایران محدود نمی شود. به علاوه، ممنوعیت بازفرآوری و تولید اورانیوم با غنای بالا توسط ایران از تلاش های جهانی جهت متوقف ساختن تولید مواد شکاف پذیر پشتیبانی می کند. • لزوم تصویب معاهده جامع منع آزمایش های هسته ای توسط ایران • ۵- ممنوعیت آزمایش های هسته ای. گام طبیعی بعدی که ایران می تواند در راستای پررنگ تر کردن معاهدات مرتبط با عدم اشاعه تسلیحات هسته ای بردارد تصویب معاهده جامع منع آزمایش های هسته ای است. اسرائیل، مصر، و عربستان نیز در دیگر نقاط منطقه باید نسبت به تصویب این معاهد تشویق شوند ـ آمریکا، چین، هند، پاکستان، و کره شمالی نیز باید معاهده را بپذیرند تا بدین ترتیب بتوان آن را به اجرا گذاشت. اینکه تصور شود سه کشور اسرائیل، مصر، و عربستان در زمینه تصویب معاهده فوق همکاری کنند امری غیرواقع گرایانه است، هرچند تقریباً هیچ چیز دیگری نمی تواند به این خوبی هدف ایجاد یک منطقه عاری از تسلیحات هسته ای را محقق سازد. حداقل ایران، مصر، و عربستان مدت هاست که ایده خاورمیانه عاری از تسلیحات هسته ای را ترویج می کنند. • مهار قابلیت موشکی دوربرد ایران با امضای یک توافق چندجانبه • ۶- همکاری در زمینه مهار توسعه موشکی. فعالیت های نگران کننده ایران در زمینه توسعه سامانه های موشکی دوربرد را می توان در قالب یک توافق چندجانبه که محدودیت های دوسویه وضع می کند به بهترین نحو کنترل کرد. انعقاد یک معاهده منطقه ای معادل معاهده قوای هسته ای میان برد میان آمریکا و روسیه که توسط همکارم «مایکل المن» پیشنهاد شده می تواند سامانه هایی را در بر گیرد که از برد بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر برخوردارند. وضع چنین محدودیتی باعث ممنوعیت سامانه هایی که اسرائیل و ایران در حال حاضر در اختیار دارند نمی شود، بلکه سامانه هایی را ممنوع می سازد که می توانند اروپا و آمریکا را در معرض تهدید قرار دهند. در ضمن، بکارگیری رژیم کنترل فناوری موشکی در مورد ایران بدان معناست که حتی پس از آنکه محدودیت های شورای امنیت سازمان ملل در زمینه توسعه موشکی پس از هشت سال برداشته شدند ایران باز هم قادر نخواهد بود از تجارت بین المللی در این زمینه بهره مند شود. • لزوم محدودسازی انتقال فناوری غنی سازی در سطح دنیا • ۷- حفظ محدودیت های جهانی در زمینه غنی سازی. عقب نشینی در زمینه مشروعیت بخشیدن به غنی سازی اورانیوم در ایران یک گام ضروری جهت رسیدن به توافقی بود که قابلیت غنی سازی را محدود می کرد. چنین چیزی نباید بهانه ای باشد برای اینکه دیگر کشورها هم به دنبال آن دسته از فناوری های دارای کاربرد دوگانه بروند که برای برنامه های هسته ای غیرنظامی ضروری نیستند. برای مثال، امارات متحده عربی از لحاظ حقوقی یا راهبردی حق ندارد از موضع خود در قبال غنی سازی و بازفرآوری چشم پوشی کند. آمریکا باید همچنان آنچه «استاندارد طلایی» نامیده می شود را در توافقات خود بر سر همکاری هسته ای ترویج دهد. اگر این نگرانی وجود دارد که فناوری غنی سازی در راستای تکثیر تسلیحات هسته ای بکار گرفته شود محدودسازی انتقال این فناوری باید همچنان در دستورالعمل گروه تأمین کنندگان هسته ای لحاظ شود. • لزوم ممانعت از همکاری هسته ای میان کره شمالی و ایران و همسایگانش • ۸- ممانعت از تکثیر تسلیحات هسته ای از حالا به بعد. یک نگرانی معقول در رابطه با همکاری هسته ای میان کره شمالی و ایران وجود دارد، هرچند مدارک مستندی در این راستا موجود نیست. نظارت اطلاعاتی، ابتکار امنیتی تکثیر تسلیحاتی، رهگیری فعالیت های مالی، و دیگر ابزارهای ضد تکثیر تسلیحاتی را باید همچنان در راستای کشف و ممانعت از هرگونه همکاری غیرقانونی بکار گرفت. اگر هر یک از همسایگان ایران تلاش کرد فناوری های تسلیحاتی که از طریق گروه تأمین کنندگان هسته ای قابل تهیه نیستند را به دست آورد در آن صورت آژانس های اطلاعاتی باید مواظب باشند که مبادا این کشورها به سمت کره شمالی بروند و این کشور را جایگزین بازار سیاه کنند. • استفاده از کانال های ارتباطی میان مقامات ارشد ایران و آمریکا • ۹- استفاده از کانال های ارتباطی جدید. مقامات ارشد ایران و آمریکا به لطف مذاکرات هسته ای برای اولین بار در طول چند دهه گذشته به طور مرتب با هم در ارتباط بودند. اینگونه کانال های ارتباطی پیشاپیش مفید و سودمند بودنشان در دیگر حوزه ها به اثبات رسیده است. برای مثال، «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه را در ماه آوریل متقاعد ساخت تا یک کاروان از کشتی های ایران که به سمت یمن در حرکت بودند را تغییر مسیر دهد و از نفوذ کشورش جهت تشویق حوثی ها جهت پیوستن به گفتگوها بر سر آتش بس استفاده کند. • لزوم حمایت از تغییرات سیاسی در ایران • ۱۰- تقویت فرصت های دگرگون کننده. با توجه به آرمان های سکولار جمعیت جوان ایران و انتظارات مبنی بر تغییر در پی حصول توافق هسته ای باید گفت ایران شاید در آستانه تغییرات سیاسی مثبت باشد. ناظران بیرونی البته نباید چندان روی موضوع حساب کنند، اما در عین حال نباید گام هایی بردارند که بر سر راه تغییر مانع ایجاد می کنند. هنگامی که تدابیری در راستای مهار فعالیت های هژمونیک ایران اتخاذ می شوند باید دقت کرد که بی دلیل به مردم ایران توهین نشود و فرصت گفتگوهای سازنده نادیده گرفته نشود. به نظر می رسد آیت الله علی خامنه ای رهبر ایران خود نیز درباره تعامل بیشتر دچار شک و تردید است. وی در ماه آوریل احتمال مذاکره بیشتر با آمریکا بر سر دیگر مسائل را مطرح ساخت، اما در ماه سپتامبر علیه هرگونه معامله با «شیطان بزرگ» سخن گفت. با این حال، بهتر است پیامی را انتخاب کنیم که پیامدهای صلح آمیز را به حداکثر می رساند، یعنی همان کاری که «جان اف کندی» در مواجهه با پیام های ضدونقیض «نیکیتا خروشچف» رهبر شوری در جریان بحران موشکی کوبا انجام داد. منبع:اشراف
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها