واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: بیشتر قربانیان حملات تروریستی در عراق از زائران حسینی هستند شفقنا- هیچ کس نباید تعجب کند که چرا دو تا از قدیمی ترین و بدخیم ترین منابع تنش های سیاسی و مقاومت ملی گرا در سراسر جهان عرب در دو هفته گذشته افزایش یافته است. این دو مقاومت عرب بومی در برابر قدرت های خارجی هستند که با ارتش خود برای کنترل تحولات وارد منطقه شده اند. یکی مقاومت فلسطین علیه استعمار صهیونیستی و گسترش ادعاها در سرزمین های عرب فلسطینی که از سال ١٩٣٠ به بعد اشغال شده است. در حالی که بیشتر تنش های متعدد و مشکلات طاعونی منطقه ما، عللی داخلی دارند و فقط ربطی به مهاجمان خارجی، اشغالگران یا استعمارگران ندارند. آنها عبارتند از فساد، استبداد سیاسی، سوءمدیریت منابع، فقدان حقوق شهروندی، فشارهای فرقه ای و مسائل دیگر. اما دو تهدید مزمن صهیونیسم و نظامی گری خارجی عوامل عمده خشونت سیاسی خاورمیانه باقی می مانند. هر دو اینها به طور مستقیم با مشکل اصلی سیاسی ما مرتبط است که شهروندان عرب در طول قرن گذشته فرصت مشارکت در تعیین سرنوشت خود را نداشته اند. به غیر از روند دموکراتیک نوپا در تونس، هیچ کدام از جوامع عربی به خود ندیده است که شهروندانش در سیستم دموکراتیک شکل یابند و یک قرارداد اجتماعی میان خود و دولت خود برقرار کنند. مبارزه با نظامی گری خارجی و انقیاد صهیونیستی و اشغال فلسطین و برخی از زمین های مجاور عربی سال هاست که رخ می دهد و چیزی مانع آن نمی شود تا هیچ پیشرفت جدی در ثبات و آرامش داخلی و منطقه ای نداشته باشیم. چرا؟ این خود ضربه انسانی به آزادی، کرامت، احترام به خود و احساسات و رفتار ده ها میلیون نفر از زنان و مردان عرب سراسر منطقه است. اثبات آن به شورش های مکرر و مقاومت فلسطینی ها در مقابل کنترل صهیونیستی و بریتانیا در فلسطین از دهه ١٩٣٠ و شورش در جهان عرب در برابر رژیم های استبدادی در پنج سال گذشته بازمی گردد. چنین زمانی وقتی نیروهای خارجی، به عراق یا سوریه وارد می شوند انتظار مقاومت محلی دارند. رویدادها در فلسطین از دهه ١٩۵٠ به طور غیرمستقیم به بسیاری از نقاط ضعف سیاسی در کشورهای عربی کمک کرده است. این دستاوردهای صهیونیستی و اسراییل در فلسطین است که رژیم های نظامی عرب بهانه را برای حکومت با مشت آهنین و جلوگیری از هرگونه تحولات دموکراتیک به دست آورده اند. عراق و سوریه نمونه های خوبی از این مشکل هستند، همچنین حکومت مستمر نظامیان در مصر از سال ١٩۵٢. اینها متصل به تهدید قدرت های خارجی هستند که به مدت طولانی از استبداد بی رحم عربی حمایت می کنند. تظاهرات خودجوش فلسطین معمولا در پاسخ به تلاش تحریک آمیز اسراییل برای اشغال بیشتر زمین عربی یا اخلال در مناطق مقدس مانند مسجدالاقصی است. هفته گذشته حداقل چهار اسراییلی توسط جوانان فلسطینی و چهار فلسطینی توسط اسراییلی ها کشته شدند. ۵٠٠ معترض فلسطینی نیز مجروح شدند. چنین فوران خشونت سیاسی و مقاومت ملی گرایانه فلسطین معمول است زیرا منعکس کننده یک پدیده طبیعی است. این امتناع فلسطینی دربرابر اشغال و استعمار صهیونیستی اسراییل است. اسراییلی ها از سال های ١٩۴٧ و ١٩۴٨ و به ویژه از ١٩۶٧ برای سرکوب فلسطینی ها، با استفاده از قدرت سخت نظامی، تبعید، حبس جرم، سعی کرده اند اما کمتر موفق به دستیابی به یک آرامش شده اند؛ همان گونه که ارتش امریکا با خشونت در عراق، شوروی در افغانستان، یا دولت سوریه اکنون موفق نشده اند. خشونت اسراییل باعث مقاومت اجتناب ناپذیر فلسطین شده است. یک نظرسنجی تازه توسط مرکز معتبر بررسی و تحقیقات سیاسی فلسطین نشان می دهد که ۴٢درصد از فلسطینیان احساس می کنند که مبارزه مسلحانه تنها راه رسیدن به تشکیل دولت مستقل فلسطینی است و ۵٧درصد از بازگشت به انتفاضه مسلحانه در غیاب مذاکرات صلح حمایت می کنند. در صحنه گسترده تر جهان عرب، واقعیت این است که میلیون ها شهروند تحقیرشده و مرعوب برای آزادی با دولت های بی رحم خود، که از سوی قدرت های خارجی حمایت می شوند، مبارزه می کنند. هنگامی که این دو با هم اتفاق می افتد، مانند تحولات این هفته، ما باید مرکزیت آنها را در مشکلات منطقه ببینیم. بیشتر نگرانی ها به این بازمی گردد که هنوز برخی از کشورهای عربی به دنبال روابط نزدیک تر نظامی با قدرت های خارجی و عادی سازی روابط با اسراییل هستند؛ سیاست نادرستی که به طور جدی از آن به عنوان تنها مشکلات پیش رو باید یاد کرد. این ناشی از آماتوریسم دیپلماتیک عربی است که به دنبال همکاری یا امنیتی کردن با دو نیروی خارجی هستند؛ اسراییل و قدرت های نظامی خارجی که در طول قرن گذشته بیشتر به خشونت و بی ثباتی خاورمیانه دامن زده اند. نویسنده: رامی خوری/منبع: دیلی استار www.fa.shafaqna.com
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]