واضح آرشیو وب فارسی:نگاه امروز: به گزارش نگاه امروز , محمدعلی طالبی، کارگردان «گل پامچال» می گوید آن موقع کشورهای همسایه و عربی، آنتن هایشان را رو به ایران می چرخاندند تا «گل پامچال» را ببینند، اما حالا اتفاق برعکس شده است و مردم ما آنتن هایشان را به طرف ماهواره ها می چرخانند. طالبی «گل پامچال» را سال ۱۳۷۰ ساخت و این مجموعه از شبکه یک روی آنتن رفت. این مجموعه که یکی از محبوب ترین سریال های دهه ی 70 است زندگی دختری به نام لیلا را به تصویر می کشید که پس از بمباران شدید محل زندگی اش در جنوب کشور و کشته شدن تمامی اهالی آن، به پیرمردی پناه می برد و از او برای یافتن خواهرش که در شمال کشور زندگی می کنند کمک می گیرد. طالبی در این باره به ایسنا گفت: هفت ماه پس از جنگ، کار های تحقیقاتی و نگارش گل پامچال شروع شد. سه- چهار ماه پس از آن که جنگ تمام شد، به منطقه جنگی خرمشهر و آبادان رفتم. خرمشهر با خاک یکسان شده بود و بخش های زیادی از آبادان هم خراب بود، ساختمان هایش ریخته بودند و حتی بسیاری از جاها مین گذاری شده بود. با این حال ما به آنجا رفتیم، یکسری کارهای تحقیقاتی و مقدماتی را انجام دادیم، محل را بازبینی کردیم و پس از آن که برگشتیم، با آقای کامبوزیا پرتوی روی فیلمنامه گفت وگو کردیم و این فیلمنامه را کار کردیم. وی درباره محبوبیت «گل پامچال» توضیح داد: به دلیل اینکه در آن تاریخ اساسا سریال ها یا فیلم های جنگی که ساخته می شد، یک سویه بود ، یعنی فقط نشان می دادند که سربازان در حال جنگ هستند، «گل پامچال» در این میان متفاوت بود؛ البته شرایط جامعه هم طوری بود که برای اینکه فضایی ایجاد کند که مردم روحیه سلحشوری داشته باشند و باید چنین فیلم هایی ساخته می شد. اما «گل پامچال» به مساله جنگ، پشت جبهه و مشکلاتی که برای بچه ها و خانواده ها و مردم به وجود می آید، مقاومتشان و سختی هایی که از جنگ کشیدند و رنج هایی که بردند، پرداخت. این سریال به طور غیرمستقیم به گونه ای مطرح کرد که جنگ به ما تحمیل شده است و ما صلح طلب هستیم. با این ذهنیت «گل پامچال» را ساختیم؛ به خاطر اینکه مردم درگیر جنگ بودند و در هر خانواده ای عزیزی را از دست داده بودند. وی در ادامه درباره تشدید جنگ و لزوم ساخت سریالی با محتوای «گل پامچال» گفت: آن زمان بسیاری از خانواده ها آواره شدند، حتی شهری مثل تهران که با خرمشهر فاصله داشت، دائما موشک باران می شد؛ بنابراین کل شهرهای کشور درگیر فضای جنگ بودند و نیاز به این بود که فیلم یا سریالی را ببینند که برگرفته از زندگی خودشان است و آن را لمس می کردند. همچنین این دختربچه و آن مادری که در شمال بود را درک می کردند. این سریال به تمام مشکلات یک کودک و نوجوان را از جایی که راه می افتد ، آواره می شود در چادرها زندگی می کند، به شهر می رود و گرفتار مسائل شهری می شود و بعد به روستا می رود و در آنجا مورد مهر و عطوفت یک خانواده ای قرار می گیرد، پرداخته است. فکر می کنم این موارد باعث شد که سریال «گل پامچال» بارها و بارها از تلویزیون و همین طور شبکه های ماهواره ای همچنان پخش می شود. وی توضیح داد: بازیگر لیلا خود کودک 10، 11 ساله ای بود که در خرمشهر زندگی می کرد و همه زندگی شان بر اثر جنگ خراب شده بود و به تهران کوچ کرده بودند. این ویژگی را می شد در خودش، خانواده اش و اطرافیانش دید. این نگاه عاطفی و انسانی بعدها در «چکمه»، «تیک تاک »، «کیسه برنج » و فیلم های دیگری که تبعات بعدی جنگ و مشکلات و مسائل اجتماعی آن را مطرح می کرد، ادامه یافت. به هر حال توجه ما در جامعه به این نوع بچه هاست و الان هم خیلی از کودکان و نوجوانان مشکلاتی دارند و ما خیلی دلمان می خواهد آنها را بسازیم. کما اینکه فیلم نامه ای به نام «پادو» درباره بچه های کار نوشتم که آن را تصویب هم کردند، اما متاسفانه هنوز امکان ساخت از نظر بودجه وجود ندارد. طالبی یادآور شد: در کارهایم نگاه به این افراد فرودست جامعه که تعداد آنها هم زیاد است وجود دارد . بعضی از این بچه ها در جنگ آسیب دیدند، بعضی از آنها به دلیل شرایط اجتماعی و اختلاف طبقاتی که الان واقعا وجود دارد، آسیب می بینند. من با این کودکان احساس همدردی می کنم و کم و بیش به آنها می پردازم. وی با بیان اینکه قرار بود ادامه سریال «گل پامچال» ساخته شود یادآورشد: من ادامه سریال «گل پامچال» را نوشته بودم و هنوز هم در انبارخانه من خاک می خورد. ولی در آن برهه یادم است در شورایی در تلویزیون وجود داشت که بعدها هم سکان سینما را در چهار- پنج سال پیش در دست گرفت، فیلمنامه های من را که درباره بازسازی بعد از جنگ بود رد کردند و نگذاشتند آن را ادامه بدهم. کارگردان «گل پامچال» گفت: 13 قسمت بعدی «گل پامچال» هم نوشته شده و ادامه اینکه لیلا بزرگ می شود ، در رودبار زلزله می آید و بعد مشکلات بازسازی جنگ و پیدا شدن برادرش پیش می آید همه نوشته شده بود که متاسفانه شورا آن را رد کرد و ساخته نشد. پس از آن هم خیلی تلاش کردم با تلویزیون همکاری هایی داشته باشم که موفق نشدم. چون تلویزیون خیلی ساده انگارانه به فیلم سازی نگاه می کرد و یک جوری کانالیزه کرده بود که با یک سری گروه و تهیه کنندگان خاصی که می شناسند همکاری کنم. کما اینکه غیر از من فیلم سازهای دیگری که فیلم ها و سریال های موفقی ساختند، مثل آقای کیومرث پوراحمد که سریال زیبای «قصه های مجید» را ساخت هم موفق نشد با تلویزیون کار کند و بسیاری از بچه هایی که بهترین سریال ها را در تلویزیون ساخته بودند، دیگر موفق نشدند که در تلویزیون کار کنند. وی در ادامه با اعتقاد بر اینکه فضای تلویزیون کاملا بسته است، یادآور شد: تلویزیون فضایی ایجاد کرده که کاملا خودش را بسته و با تعدادی تهیه کننده، نمی گذارد که ما فیلم سازها بیاییم و کارهای درخشانی بسازیم. طالبی در بخش دیگری از گفت وگوی خود عنوان کرد: همین حالا من کتابی دارم که نویسنده آن حبیب احمدزاده است. «شطرنج و روز قیامت» مربوط به دوران جنگ است. کتاب شاهکاری که مطمئنم مدیریت تلویزیون در سطحی نیست که بپذیرد آن را در تلویزیون سریال کنم. بارها به تلویزیون آمدیم و رفتیم، حتی کارهایی را به من پیشنهاد دادند و من دوست داشتم کار کنم، ولی در مرحله پیش تولید اینها متوقف شدند. اینها دست تهیه کنندگانی است که فقط مسائلشان مالی است و هیچ اندیشه ای برای اینکه کار فرهنگی کنند و سریال جذاب بسازند، ندارند. برای همین تلویزیون ایران کاملا در برابر تلویزیون هایی مثل تلویزین ترکیه و شبکه های ماهواره ای کاملا شکست خورده است. مردم تلویزیون ایران را خیلی به ندرت می بینند، مگر اینکه ماهواره نداشته باشند. اگر ماهواره داشته باشند ترجیح می دهند ماهواره ببینند و دلیلش هم این است که تلویزیون اجازه نمی دهد فیلمسازان درخشان بیایند و کار کنند. عده ای تهیه کننده خودشان را بسته اند و فقط اندیشه مالی دارند و پول می شمارند و در این سال ها میلیاردر شده اند. این کارگردان سپس گفت: همین جا اعلام می کنم که حاضرم کتاب آقای حبیب احمدزاده را که درباره هشت سال جنگیدن یک نوجوان است که در سخت ترین شرایط مبارزه کرده و قصه اش را به صورت کتاب نوشته، را برای تلویزیون سریال کنم ولی می دانم مدیریت تلویزیون به هزار و یک دلیل قبول نخواهد کرد اگر آنها پیشنهاد دهند که من این سریال را بسازم با کمال میل این کار را خواهم کرد. این کارگردان در ادامه درباره موسیقی «گل پامچال» که توسط محمدرضا علیقلی ساخته شد، گفت: ایشان یک سال روی موسیقی «گل پامچال» کار کرد از تم های جنوبی و همچنین شمالی استفاده کرده بود. یک موسیقی تاثیرگذار ساخته بود که بخش هایی از آن خیلی شاد بود مثل موسیقی تیتراژ. یا بخش هایی که آواز های گروه کر بود که «گل پامچال» را می خواندند. این مجموعه خیلی جذاب واقع شد و در مردم خیلی رشد کرد و خیلی علاقه مندی به آن نشان داده شد؛ به گونه ای که شاید از پرفروش ترین کاست هایی بود که در آن دوره عرضه شد و البته پول آن هم به جیب افرادی رفت که نه خود آقای علیقلی بود، نه خود من و نه تهیه کنندگان. این موسیقی همه جای کشور پخش شد. همه آن را شنیدند و هنوز هم که هنوز است گاهی پخش می شود و حتی من شنیدم این سریال در دوره ای درتلویزیون ان اچ کی (NHk) ژاپن هم نمایش داده شده است؛ یعنی کاری که آنها با اوشین خودشان برای ما کردند ، ما هم با گل پامچال برای آنها انجام دادیم. طالبی درباره بازیگران محبوب این سریال نیز گفت: در «گل پامچال» یکی از بهترین نقش ها را فاطمه معتمد آریا داشت که واقعا حضور فوق العاده ای داشت؛ البته ایشان قبل از آن هم در تلویزیون کار کرده بودند ولی اینکه به این شکل در تلویزیون کار کنند فکر می کنم اولین بار بود که آمدند و کارشان بسیارجذاب بود و بر مردم هم اثر گذاشت. آقای داود رشیدی عمو رحیم «گل پامچال» بودند. آقای رضا بابک نقش شوهر کاراکتر خانم معتمد آریا را بازی می کرد که در جنگ پایش آسیب دیده بود افرادی از جمله آقای ملک مطیعی که نقش پدربزرگ را بازی می کرد. سه دختر نوجوان هم بودند که خیلی زیبا بازی کردند. محمود بصیری و تعداد زیادی از هنرپیشه های دیگر که مجموعه آنها در کنار نابازیگران قرار گرفتند. کاری که دراین سریال انجام دادم این بود که بازیگران را با نابازیگران تلفیق کردم و کنار هم قرار دادم و از مجموعه اینها توانسته بودم بازی های موفقی بگیرم.
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نگاه امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]