محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828647236
سد یا جنگل، مساله این است!
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: از رود تاریخی و نمادین ولگا در روسیه گرفته تا سفید رود ایران و بسیاری دیگر همه منتهی به حوضه آبریز خزر می شوند. اما این رودها و جنگل های اطرافشان برای گروه های مختلف؛ حامل معانی متفاوتی هستند.برای کشاورز، رود به معنای معیشت است، برای گردشگر به معنای تفریح و برای مهندس به معنای «عاملی برای مهار شدن». اما سوال اساسی اینجاست که چه نقطه یی می تواند منافع گروه های مختلف را در این نگاه ها پوشش دهد؟ رحیم میدانی معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا روز گذشته با اشاره به این مساله که وزارت نیرو بر سر احداث سد روی آب های منتهی به دریای خزر و خلیج فارس با «چالش» مواجه است؛ به نوعی درپوش زخمی کهنه و بحثی قدیمی را برداشت. «جنگل» در برابر «سد». دعوای محیط زیستی ها و مهندس ها. معاون وزیر نیرو روز گذشته به ایلنا گفته بود که مساله سد سازی روی رودهای حوضه آبریز خزر یک بار در شورای عالی آب هم مطرح شده اما به خاطر وجود جنگل و اینکه ممکن است بخشی از آن تخریب شود؛ فعلا در دست مطالعه قرار دارد. او البته با اشاره به مخالفت سازمان حفاظت محیط زیست در تخریب جنگل ها تصریح کرده بود: ما معتقدیم که باید راه حل بینابینی پیدا کنیم که از هدررفت آب های شیرین جلوگیری کرده و در عین حال تخریب جنگل ها نیز به حداقل برسد. میدانی برای مثال اشاره کرده بود که امکان «احیای جنگل ها» پس از قطع آنها وجود داشته و همچنین ممکن است راه حل هایی برای کاهش سطح تخریب جنگل نیز به دست آید. برای بررسی این مساله که کارشناسان با جهت گیری های مختلف؛ نسبت به این اقدام چه رویکردی دارند، به سراغ مهدی قربانی عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی تهران، مهدی میرزایی کارشناس مسائل آب و علی ظهراب مهندس سد سازی رفتیم تا در مقیاسی کوچک شده به نتیجه یی نسبتا جامع دست پیدا کنیم. در میان این کارشناسان میرزایی با رویکردی متفاوت اظهار می کند که از اساس این تنها «مردم منطقه» هستند که می توانند راجع به چنین مسائلی تصمیم گیری کنند. قربانی بیش از هر چیز بر مطالعات علمی و مکان سنجی برای یافتن کمترین آسیب به جنگل ها پیش از احداث سد تاکید کرده و ظهراب معتقد است مهار رودها برای «معیشت» مردم و «جلوگیری از سیلاب» ضروری است. مشروح گفت وگو با این کارشناسان را در ادامه می خوانید. مهدی قربانی عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران بر این باور است که پوشش جنگلی در نواحی بالادست یک رودخانه به صورت طبیعی نقش آبخیزداری و کنترل روان آب ها را ایفا می کنند. به همین خاطر است که تاکید می کند تاسیسات سد باید در مناطق پایین دست رودخانه انجام گیرد تا کمترین آسیب و تخریب را برای جنگل داشته باشد. البته این جمله بدین معنا نیست که قربانی با سدسازی های وزارت نیرو در مناطق جنگلی موافق است. اتفاقا او در صحبت های خود به نکاتی اشاره می کند که نشان می دهد به صورت کلی با سدسازی در مناطق جنگلی مخالف است. این استاد دانشگاه برای تشریح بیشتر موضع خودمی گوید: «وزارت نیرو برای ساختن سد در مناطق جنگلی باید ابتدا جنگل را ارزش گذاری کند؛ البته در مفهوم توسعه پایدار این ارزش گذاری باید برای 50 سال آینده صورت بگیرد که کار بسیار دشواری است و قیمت آن آن قدر بالاست که نه تنها دولت ایران بلکه کل خاورمیانه هم نمی تواند آن را پرداخت کند.» طبق گفته قربانی برای قیمت گذاری یک جنگل باید تمام ارزش ها و کارکردهای آن را در نظر بگیریم. به طور مثال یک جنگل ابتدا کارکرد تولید چوب دارد. شاید بتوان این کارکرد جنگل را به راحتی قیمت گذاری کرد اما کارکردهای دیگری نیز وجود دارند که قابل قیمت گذاری نیستند. برای مثال می توان به کارکرد تنظیمی و کنترل روان آب، کنترل فرسایش، ایجاد اکسیژن یا حتی کارکرد تفرجگاهی یک جنگل اشاره کرد که به راحتی قابل محاسبه و قیمت گذاری نیست. برخی از این کارکردها 10 تا 20 برابر تولید چوب، ارزش دارند و اگر هم بخواهیم قیمت آن را برای 50 سال آینده برآورد کنیم شاید اصلا قابل پرداخت نباشد. به این ترتیب این نخستین چیزی است که وزارت نیرو در رابطه با احداث سد در مناطق جنگلی باید در نظر داشته باشد. اما مساله فقط این نیست. یکی دیگر از نکاتی که قربانی به عنوان کارشناس این حوزه بر آن تاکید دارد، این است که وزارت نیرو باید برای احداث سد، مکان سنجی کند. او در این باره می گوید: «نباید هر جا که برای ما راحت بود را برای سد ساختن انتخاب کنیم و درختان را قطع کنیم. هر سدی که ساخته می شود باید از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر، از لحاظ اجتماعی قابل قبول و از لحاظ زیست محیطی نیز سازگار باشد.» به این ترتیب باید پیش از ساختن سد مطالعات جامعی صورت بگیرد که به اعتقاد قربانی وزارت نیرو این کار را به درستی انجام نمی دهد. او در این باره می گوید: «من قبول ندارم که هر شرکتی مطالعه سد را به عهده بگیرد بلکه این کار باید به یک نهاد دانشگاهی بی طرف سپرده شود. اینکه چه کسی مطالعه می کند بسیار مهم است. باید بدانیم وزارت نیرو چه مبنای مطالعاتی برای کارها و اقدامات خود دارد.» این استاد دانشگاه بر این باور است که وزارت اعتقاد چندانی به فعالیت های آبخیزداری توسط پوشش های جنگلی در مناطق بالادستی ندارد و بهتر است این سدها و تاسیسات برای مهار روان آب ها در پایین دست رودخانه انجام شود. در حالی که او چنین نظری دارد. بگذارید، مردم تصمیم بگیرند مهدی میرزایی دیگر کارشناس حوزه آب اما بر این باور است که در کل چه پایین دست و چه بالادست این ما نیستیم که باید برای آن منطقه تصمیم بگیریم بلکه مردم بومی همان منطقه باید در این باره نظر بدهند. میرزایی در پاسخ به این پرسش که در شرایط فعلی سد و مهار آب باید اولویت کشور باشد یا جنگل کمی مکث می کند و می گوید: «جواب این سوال کمی دشوار است. قطعا باید حداقل مطالعاتی صورت بگیرد اما مساله فقط این نیست.» او برای اینکه بهتر بتواند منظور خود را برساند، ساختن یکی از بزرگراه ها توسط شهرداری تهران را یادآور می شود که با واکنش های شدید عده یی از مردم مواجه شد؛ اما به اعتقاد او که از این بزرگراه استفاده می کند کارکرد آن برای نزدیک کردن مسافت و کاهش میزان مصرف بنزین خیلی بیشتر از درختان خشک آن جنگل است. در حقیقت برای میرزایی که جزو افراد بومی این منطقه است وجود این بزرگراه با ارزش تر از آن جنگل است. این کارشناس آب در ادامه می گوید: «اکنون هم داستان همین است. باید ببینیم مصرف آن آب چیست. گاهی جنگل را خراب می کنیم تا آب پشت سد را بیشتر کنیم و مصرف آن را در کشاورزی افزایش دهیم.» که به نظر میرزایی این پاسخگو نیست. او ادامه می دهد: «گاهی اوقات هم جنگل را حفظ می کنیم و بعد به دلیل عدم دسترسی به آب، بیماری هایی شایع می شود و باز هم به مشکل بر می خوریم.» این تحلیلگر حوضه آب این طور نتیجه می گیرد که اولویت برای ما اهمیتی ندارد بلکه چرایی و کارکرد آن سد برای ما اهمیت دارد. یکی از نکات قابل تاملی که در این باره به آن اشاره می کند این است که برخی از سدها به خاطر لابی ها ایجاد می شوند؛ او در این باره می گوید: «برخی سدها در کشور ما صاحب دارند؛ چند نماینده پشت آن است. نمونه اینها را در شمال کشور زیاد داریم.» میرزایی بر این باور است که بهترین پاسخ دهندگان «مردم» هستند. مردمی که در همان منطقه زندگی می کنند. او می گوید: «من و هیچ کسی صلاحیت نداریم برای 400 کیلومتر آن سوتر تصمیم بگیریم که از آب منطقه خود استفاده کند یا خیر.» البته مردم نیز نباید بدون آگاهی نظر بدهند. این نکته یی است که این کارشناس آب نیز به آن اشاره می کند و تاکید می کند مردم باید از همه مسائل آگاه شوند و بعد در این باره نظر بدهند. یکی دیگر از نکاتی که میرزایی به آن اشاره می کند، این است که مردم اغلب نسبت به مسائل احساس تهرانی دارند؛ برای مثال سیل را در هر شرایطی بد و وحشتناک می دانند این در حالی است که برای مردم سیستان و بلوچستان اگر سیلابی به راه نیفتد، زندگی شان به خطر می افتد. به این ترتیب او معتقد است باید از مردم بومی منطقه رأی گیری شود؛ او تاکید می کند که در بسیاری از کشورهای اروپایی نظیر هلند، پیش از آغاز سدسازی از مردم بومی آن منطقه رأی گیری می شود پس چرا در ایران این کار انجام نشود؟ در پایان نیز می گوید که ساختن کار آسانی است اما بهره برداری است که دشوار است و ما آن را بلد نیستیم. اما واکنش علی ظهراب که نسبت به دو کارشناس دیگر از منظری متفاوت به سدسازی می نگریست تا حدودی با تفاوت همراه بود. این مهندس سدسازی در این باره می گوید: «مساله هدررفت آب و نیز حفظ جنگل ها هر دو از موضوعات حائز اهمیت کشور است. در چنین شرایطی باید به گونه یی عمل شود که هردو موضوع مدنظر قرار گرفته شود.» او در ادامه به مساله «معیشت مردم» اشاره کرده و می گوید: «موضوعی که همیشه بسیار مورد اهمیت بوده معیشت مردم است. در شرایط حاضر که کم آبی به شدت احساس می شود و باتوجه به این موضوع که «آّب» به طور مستقیم با معیشت بسیاری از مردم ارتباط دارد، توجه به بحث هدر روان آب ها کاملا ضروری و اورژانسی به نظر می رسد.» ظهراب می افزاید: «وجود رودخانه هایی که به وسیله سد مهار نشده باشد به طور بالقوه امکان جاری شدن سیلاب و فرسایش خاک را به همراه دارد. بنابراین ایجاد سد یکی از مطمئن ترین راه ها برای کنترل حوادثی از این دست و نیز استفاده بهتر از آب های جاری در کشاورزی، صنعت و شرب است. اما در این رابطه نکاتی وجود دارد که باید مدنظر قرار گیرد؛ نخست اینکه سدهای ساخته شده باید مورد ارزیابی مجدد قرار گیرند.» او در تشریح این مساله بیان می کند: «ارزیابی مجدد سد به این معناست که حجم مخازن سد ها با شرایط فعلی آب منطقه یکسان شود. در حالی که اکنون در ایران مخازن بسیار بزرگ تر از حجم آب پشت سدها به نظر می رسد. دومین نکته یی که باید مورد توجه قرار گیرد، همکاری وزارت نیرو به عنوان متولی تامین آب و وزارت جهاد کشاورزی به عنوان توزیع کننده آب در زمینه کشاورزی است. متاسفانه این دو وزارتخانه طی سالیان گذشته در موارد زیادی دچار عدم هماهنگی می شده و همکاری خوبی با یکدیگر نداشته اند.» ظهراب در بخش پایانی سخنانش بیان می کند: «در نهایت این طور به نظر می رسد که مساله آب و تبعا مشکلات معیشتی مردم در اولویت باشد و باید با رعایت مصالح زیست محیطی و با کمترین خسارت ممکن، به وضعیت روان آب های کشور رسیدگی کرده و حداکثر استفاده ممکن از این منابع خدادای به عمل آید.»
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها