واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: در زمان پیش از انقلاب اسلامی ظرفیت پذیرش دانشگاه های کشور مانند دانشگاه اصلی و مادر یعنی دانشگاه تهران و دانشگاه ملی (شهید بهشتی) و دانشگاه های شیراز، تبریز، اصفهان، فردوسی مشهد، اهواز و غیره ...محدود بود و شرایط کنکور بسیار سخت. هر سال هزاران نفر در کنکور ورودی پشت در دانشگاه ها می ماندند و عده زیادی از ردی های کنکور با توجه به ارزان بودن نسبی هزینه زندگی در آمریکا و اروپا با قیمت برابری دلار 7 تومانی و لیره (پوند) 45 تومانی و مارک چهار تومانی رهسپار آن سرزمین ها می شدند. شمار زیادی از آنان درس می خواندند و بی سوادها و جاه طلب هایی که سودای رسیدن به مقامات بالا در اسرع وقت داشتند به فعالیتهای سیاسی (عمدتاً کمونیستی) روی می آوردند و کنفدراسیون کذایی تشکیل می دادند یا حتی در دام سر رشته داران سازمانهای اطلاعاتی غرب، وابسته به کارتلهای نفتی می افتادند. بعضی با وعده احراز مقامات مهم به کشور بازگشته بظاهر توبه کرده طی مدت کوتاهی با حمایت ساواک به مقامهای مهمی در وزارتخانه ها و حتی مدیرکلی و معاونت وزیر می رسیدند که نگارنده شخصاً شماری از آنها را دیده و متوجه شده بودم جز آشنایی سطحی به زبان خارجی معلومات دیگری نداشتند و پول وقاحت خود را می خوردند و ترس و بیم رژیم وقت که از بس از موقعیت خود می هراسید به آنان باج می داد. بعضی از آن فرهیختگان، نمره « E » یعنی پایین ترین نمره دانشگاهی را از دانشگاه ها کسب کرده بودند. شماری دانشجوی درس خوان در آمریکا و اروپا بودند که سلسله مراتب دانشگاهی را گذرانده عده ای به ایران بازمی گشتند و در چرخه ها و زنجیره های بروکراسی رژیم شاه اغلب سرگردان و مأیوس می شدند. اگر از خانواده های بالا بودند به شغل و مقامی می رسیدند، اگر نبودند مانند صدها تن که آنان را می شناسم سالها مأیوس و سرگشته و پشیمان از آمدن خود، در وزارتخانه ها و ادارات به این سو و آن سو می رفتند و اگر شأنی داشتند به شغلی مناسب معلومات خود گماشته می شدند.شمار زیادی از فرهیختگان نیز در همان آمریکا و اروپا با حقوق و مزایای عالی جذب می شدند و بیهوده نیست که امروز کتابچه آدرس پزشکان نیویورک پر از اسامی ایرانی است و پانصد استاد ایرانی در دانشگاه های آمریکا تدریس می کنند و مانند این اساتید در اروپا نیز کم نیستند. به هر حال از زمان رضاشاه که از 1307، دانشجو به خارج فرستادیم احزاب چپگرا و سازمانهای اطلاعاتی شرق و غرب در کمین آنان بودند و دانشگاه آزاد طرح خوبی بود که جلوی سرازیر شدن هزاران جوان ایرانی را از تهران و شهرستانها و حتی روستاها به اروپا گرفت. دانشگاه آزاد مؤسسه مفیدی بود که دانشگاه را در سراسر کشور گسترده کرد، همچنین مانع خروج ارز از کشور شد، و از سویی عطش جوانان ایرانی برای برخوردار شدن از تحصیلات عالیه را پاسخ داد، اما برنامه های این دانشگاه و دانشگاه های پیام نور و علمی- کاربردی با نیازهای امروزی کشور تطابق ندارد. در شهر کوچکی مانند تفرش، چندین و چند دانشگاه شعبه گشوده اند که بیشتر علومی در کلاس های آنجا تدریس می شود که پاسخگوی نیازهای منطقه نیست. در سالهای دهه 1310- 1300، اداره کل صناعت آن زمان ده ها هنرستان صنعتی در سراسر کشور تأسیس کرد و استادان آلمانی و ایرانی فرهیخته در آن هنرستانها، رشته های صنعتی و فیزیک و شیمی را تدریس می کردند که همین دروس پایه گذار صنعتی شن کشور شد. کشور ما نیاز به کشاورزی پیشرفته، دامداری و تولید آذوقه دارد. چرا این گونه رشته ها در دانشگاه آزاد و سایر دانشگاه ها تدریس نمی شود؟ خوشبختانه ویکی پدیا و گوگل تمام مدارک لازم برای نوشتن تز لیسانس و فوق لیسانس را آماده کرده اند و متأسفانه من اغلب می بینیم عده ای عین مطالب گوگل و ویکی پدیا را بروزنویسی کرده به عنوان پایان نامه خود در رشته های انسانی ارایه می کنند. این وضعیت نیاز به خانه تکانی دارد. علت خالی ماندن نیم میلیون صندلی در کلاسهای دانشگاه آزاد ناامیدی جوانان از رسیدن به حد یک زندگی عادی از طریق تحصیل است و به همین علت اکنون اغلب علاقه دارند یا دلال معاملات ملکی یا لاستیک فروشی یا قاچاقچی شوند و دیگر تحصیل برایشان جذاب نیست، زیرا تحصیلکردگان جزو طبقات فقیر و محتاج جامعه به شمار می روند.
چهارشنبه ، ۱۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]