واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۴ - ۰۸:۳۱
بیش از 300 هزار هکتار از مساحت استان مرکزی مستعد سیل خیری فوق بحرانی است. رحمت عظیمی معاون آبخیزداری استان مرکزی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه مرکزی – با اشاره به اینکه در مناطق خشک و نیمهخشک که ریزشهای جوی ضمن ناچیز بودن، دارای پراکنش نامتناسب نیز هست، حجم قابل توجهی از جریان تولیدی بصورت رواناب و جریانهای مخرب سیلابی از دسترس خارج میشود، اظهار کرد: در چنین مناطقی آب از یک طرف مهمترین عامل محدودکننده توسعه پایدار بوده و از سوی دیگر سیلابهای فصلی مهمترین عامل تخریب و ایجاد خسارت است. وی تصریح کرد: استحصال آب در چنین اقالیمی با محدودیتها و قیود خاصی همراه خواهند بود که عدم توجه به این مقولات مطمئنا امر برنامهریزی را با شکست مواجه خواهد کرد. عظیمی مهمترین امور در مواجهه با این عوامل و شرایط محدودکننده را شناخت پتانسیل موجود منابع آب حوضه شامل بررسی توزیع مکانی و زمانی آب، شناخت محدودیتهای منابع آب از نظر کمی و کیفی، شناخت نیازهای آبی حوضه، بهینهسازی مصرف آب در زمینههای کشاورزی، شرب، صنعت و ...، تهیه برنامههای مدیریت بحران در مواقع خشکسالی و سیلاب، تعیین ارزش اقتصادی آب با توجه به شرایط و پتانسیلهای حوضه و پتانسیل موجود در حوزه منابع زمینی اراضی مستعد عنوان کرد. وی در خصوص وضعیت پتانسیل سیلخیزی آبخیزهای استان با اشاره به اینکه مهمترین عوامل تهدیدکننده منابع پایه تولید(آب و خاک)، عواملی همچون سیل، فرسایش خاک، رسوبگذاری و کمآبی است، گفت: عوامل مذکور موجب میشوند تولید و درآمد کاهش پیدا کند، بیکاری افزایش و روند توسعه کند و بعضا مختل شود. معاون آبخیزداری استان مرکزی اظهار کرد: سیل هر ساله خسارات جبرانناپذیری به منابع پایه استان وارد میکند. طبق بررسیها و نقشههای پتانسیل سیلخیزی استان که توسط این معاونت تهیه شده است، مساحت یک میلیون و 44 هزار و 829 هکتار (معادل 36 درصد مساحت استان) دارای شدت سیلخیزی نرمال(خیلی کم و کم) است. وی یک میلیون و 528 هزار و 566 هکتار از مساحت استان را(معادل 53 درصد) دارای شدت سیلخیزی بحرانی (متوسط تا زیاد) عنوان کرد و گفت: 329 هزار و 734 هکتار معادل 11 درصد مساحت استان دارای شدت سیلخیزی فوق بحرانی(زیاد تا خیلی زیاد) است. عظیمی افزود: این عرصهها قابلیت ایجاد هرزآبهای سریع را داشته و علاوه بر ایجاد خسارت مالی و جانی زیاد موجب فرسایش شدید خاک، هدررفت خاک حاصلخیز زراعی، کاهش کیفیت روانابها به لحاظ فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی، پرشدن مخازن سدهای در دست ساختمان و کانالهای آبیاری، وقوع زمین لغزش و ایجاد فرسایش بادی در مناطق بیابانی میشوند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]