تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837335764
این فوتبال زنده کش مرده پرست
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: از علی دایی تا مهدی مهدوی کیا، از آن خداحافظی – که بیشتر به اخراج و اجبار شباهت داشت – تا جدایی غم انگیز مهدی مهدوی کیا از پرسپولیس.به گزارش مشرق ، از علی دایی تا مهدی مهدوی کیا، از آن خداحافظی – که بیشتر به اخراج و اجبار شباهت داشت – تا جدایی غم انگیز مهدی مهدوی کیا از پرسپولیس. در فوتبال ایران کم نبوده نمونه های اینچنینی. مثلا فرهاد مجیدی؛ که او هم در اقدامی غافلگیرکننده، بدون تشریفات، بدون برنامه از پیش طراحی شده، در ورزشگاه خالی از تماشاگر، به یکباره با دنیای فوتبال خداحافظی کرد، در حالی که اگر برای او یک مسابقه ویژه ترتیب می دادند، در حضور 100 هزار نفر، با یک مراسم به یادماندنی می شد او را بدرقه کرد. داستان علی کریمی هم بی شباهت به بقیه ستاره ها نیست. او در شرایطی فوتبال را کنار گذاشت که همه می دانستند چقدر دلش می خواهد در ورزشگاه آزادی و در میان تشویق های بی امان هوادارانی که برایشان خاطره های ماندگار به جا گذاشته، با پیراهن پرسپولیس خداحافظی کند اما نه کسی برایش جشنی گرفت، نه مسابقه ای ترتیب داده شد و نه حتی اجازه دادند با پیراهن باشگاهی که سال های سال بر تن داشته از دنیای فوتبال کناره گیری کند. علی کریمی هم به یک بیانیه بسنده کرد. در حافظه تاریخی فوتبال ایران به ندرت خداحافظی باشکوه ثبت شده است. شاید تنها بتوان به بازی خداحافظی فرشاد پیوس که اواسط دهه هفتاد اتفاق افتاد اشاره کرد. حتی نمی توان بازی پرسپولیس – بایرن مونیخ را بازی خداحافظی احمدرضا عابدزاده بدانیم چرا که او چند سال قبل از این بازی عملا کفش هایش را آویخته بود و با دنیای فوتبال خداحافظی کرده بود. در واقع بازی بایرن مونیخ، تنها حکم تقدیر و تشکر از دروازه بان افسانه ای فوتبال ایران را داشت و با هدف و انگیزه خداحافظی عابدزاده ترتیب داده شده بود. به عابدزاده اشاره شد، از علی کریمی و فرهاد مجیدی سخن به میان آمد اما عمق فاجعه را در خداحافظی علی دایی – آقای گل فوتبال ملی در دنیا با نزدیک به 150 بازی ملی – به عبارت دقیق 149 بازی – و 108 گل ملی مشاهده می کنیم. بدرقه ای تلخ که نه در شأن دایی بود و نه در سطح بازیکنی که اسطوره نسل جدید محسوب می شود. علی دایی با پای خودش از فوتبال ملی کناره گیری نکرد بلکه سیستم ورزش ایران – که موج احساسی جمعیت فراوانی را پشت خود می دید – دایی را از تیم ملی اخراج کرد و کنار گذاشت. یادمان نرفته بر سر او چه آوردیم و پس از جام جهانی 2006 چه جوک ها و پیامک های طنزی که برای او در موبایل ها رد و بدل شد. این اتفاق را چه کسانی رقم زدند، جز این جماعت زنده کش مرده پرست؟ هادی نوروزی را در تهران و بابل خیل عظیم جمعیتی که لباس مشکی به تن دارند و اشک می ریزند، به خانه ابدی اش بدرقه می کنند و عکس و پوستر او را روی سر و دست نشان می دهند. اما همین جماعت دیروز از خود نمی پرسند که چرا محرم نویدکیا – که چهره ای ملی محسوب می شود و تنها به سپاهان و اصفهان تعلق ندارد – باید غریبانه، با غم و اندوه ناشی از بی توجهی ها از فوتبال کناره گیری کند؟ حالا هم نوبت به محرم نویدکیا رسیده که پس از 15 سال بازی برای تیم سپاهان، با قهر و دلخوری از فوتبال خداحافظی کند و بی آنکه جشنی برپا شود تا چهارسوی زمین فوتبال را ببوسد، کفش هایش را بیاویزد. محرم نویدکیا ستاره بی چون و چرای سال های اخیر سپاهان، نماد این باشگاه و فوتبال اصفهان از شهری می آید که کم آدم های دانه درشت در ورزش این مملکت ندارد اما انگار در اصفهان یک نفر پیدا نمی شود که درد محرم را بفهمد و برای بازگشت او قدم بردارد و چاره ای بیندیشد تا به اختلافات او و باشگاه – یا مربی – خاتمه دهد. از محمدرضا ساکت و مهدی تاج تا همین آقای محمود اسلامیان – نایب رییس فدراسیون فوتبال و حتی علیرضا رحیمی؛ می توان یک دو جین اسم کنار هم ردیف کرد که در سال های اخیر در نقش مدیران ورزشی و باشگاهی در پست های کلیدی مسوولیت داشته اند اما گویی این روزها در اصفهان هیچکس در قبال سپاهان و محرم احساس مسوولیت نمی کند تا پا پیش بگذارد و به بحرانی که ماه ها به فوتبال اصفهان آسیب رسانده و البته باز هم آسیب خواهد رساند، پایان دهد. درگذشت هادی نوروزی اتفاق غم انگیزی بود؛ او با فوتبال وداع کرد و رخت سیاه به تن فوتبال نشاند اما وداع ناخواسته ستاره های زنده، از علی دایی و فرهاد مجیدی تا علی کریمی، مهدی مهدوی کیا و محرم که اگر واژه ناخواسته برازنده اش نباشد، در بی شکوه و غریبانه شدن آنها که تردیدی نیست، به همان میزان دردآور و ناراحت کننده است تنها با این تفاوت که هادی نوروزی دیگر در جمع ما نیست تا برایش کف بزنیم و هورا بکشیم اما محرم و امثال او لااقل این فرصت را برای ما گذاشته اند تا به پاس سال ها زحمت و تلاش در فوتبال ایران از آنها قدردانی کنیم. بی شک محرم آخرین ستاره فوتبال ایران نیست که با دنیای بازیگری خداحافظی می کند و تمام ستاره ها روزی به پایان دوران بازی می رسند و در آستانه بازنشستگی قرار می گیرند؛ می توان از امروز به بعد رویه دیگری در پیش گرفت؛ بیا تا قدر یکدیگر بدانیم...
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها