واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ امروز: هر شهروندی وقتی در شهر پیاده رفت وآمد می کند، خیلی از مسائل جامعه را دقیق تر می بیند. کافی است کمی با نگاه تیزبین و کنجکاو به مردمی که از مقابل می آیند نگاه کنیم تا آنچه را در ذهن آنها می گذرد، ببینیمفرهنگ امروز /حسین انصاری راد؛ هر شهروندی وقتی در شهر پیاده رفت وآمد می کند، خیلی از مسائل جامعه را دقیق تر می بیند. کافی است کمی با نگاه تیزبین و کنجکاو به مردمی که از مقابل می آیند نگاه کنیم تا آنچه را در ذهن آنها می گذرد، ببینیم؛ نگاه های گویایی که مشکلات و ناکامی های اجتماعی را عیان می کند. این روزها مردم کمتر با هم وارد صحبت می شوند، اما ممکن است وقتی از کنار هم می گذرند، نیم نگاهی به هم بیندازند. از همین نیم نگاه هم می توان به افکار جامعه پی برد. من معمولا وقتی برای خرید روزنامه بیرون از خانه می آیم، کمی در پیاده روهای اطراف محل سکونتم قدم می زنم و حین قدم زدن در پیاده رو به نگاه و رفتار شهروندان بیشتر دقت می کنم. با کمی دقیق شدن در نگاه رهگذران، افکار و نگرانی های آنها را درک می کنم و متوجه شده ام که مدتی است در نگاه های مردم نوعی بیگانگی با روحانیان دیده می شود. احساس می کنم؛ وقتی در معابر راه می روم، افرادی که از کنارم می گذرند با من در تعارض هستند. نگاه ها سرد و بی تفاوت است و گاهی هم معترض. این نوع نگاه ها معمولا برای خیلی از روحانیان پیش آمده، شاید خیلی از روحانیان هم مثل من با آن درگیر شده باشند. غالبا مردم وقتی از کنار یک روحانی می گذرند، در نگاه شان نوعی بیگانگی موج می زند. این بیگانگی از تعارض درونی مردم می آید و برای جامعه اسلامی ما آسیب زا است. مردم در یک جامعه مسلمان نباید دچار دوگانگی و تعارض باشند و درگیر مسائلی که در جامعه شکاف ایجاد می کند. همه اقشار در یک جامعه باید با یکدیگر اتحاد داشته باشند و هر قشر، گروه و تفکری باید در کنار هم انسجام داشته باشند. شاید این رفتارهای مردم را باید به دلیل مشکلاتی دانست که با آن درگیر هستند و درست یا غلط، آن را به پای روحانیت می گذارند. برخی از مردم با روحانیت در تعارض قرار گرفته اند و برخی هم کم و بیش نگران و ناراحت هستند. بروز این رفتارها در جامعه بسیار نادرست است و باید برای آن علاج پیدا کرد. جامعه ما نباید دچار چنین دوگانگی ها و تعارض هایی باشد، چون ما در یک پهنه جغرافیایی کنار هم زندگی می کنیم و باید نسبت به یکدیگر احساس اعتماد و تعلق داشته باشیم. سرنوشت همه ما به هم گره خورده است، همه در یک سطح قرار داریم و باید با یکدیگر با صلح و دوستی رفتار کنیم. این رفتارها نوعی بیماری اجتماعی را نمایان می کند، اما باید برای این بیماری درمان موثری پیدا کرد. بهتر است با روش های سازنده و مطلوب به اصلاح خرابی های گذشته بپردازیم و از مردم دلجویی کنیم. جامعه روحانیت، بیشتر از هر قشر دیگری باید توجه خود را به اتفاق جلب و برای همراهی اکثریت مردم و از بین بردن این ناخوشایندی ها اقدام کند. از مردم هم باید کمک گرفت، باید از مردم خواست که برای رسیدن به اتحاد و همزیستی مسالمت آمیز هرچه بیشتر، دست در دست یکدیگر بگذاریم و به جامعه ای سالم فکر کنیم. جامعه ای که همه افکار و دیدگاه های مختلف می توانند در کنار یکدیگر و با یکدیگر باشند و اجازه اظهارنظر و زندگی مسالمت آمیز به یکدیگر می دهد. باید این فرهنگ را جا بیندازیم که نظرات متفاوت و دیدگاه های مختلف است که یک جامعه موفق را می سازد و جامعه ای با این شرایط به سمت توسعه و آبادی سریع تر حرکت می کند. ٭رییس سابق کمیسیون اصل نود
شنبه ، ۱۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]