واضح آرشیو وب فارسی:خرداد: یک روان شناس تاکید کرد: برنامه های طنز مانند خندوانه می تواند روحیه شادی را به مردم تزریق کند اما سازندگانش باید مراقب باشند به ضد اهدافی که ترسیم کرده اند، نرسند. آمارهایی که از خشم و خشونت ایرانی ها حکایت می کند، این پرسش نگران کننده را ایجاد می کند که چه شده امروز با چنین وضعیتی مواجهیم و اگر کاری برای بهبود اوضاع صورت نگیرد، چه سرنوشتی در انتظار مردمانی است که به مهربانی و بخشش شهرت داشته اند. در این زمینه با دکتر محمود گلزاری، معاون سابق امور جوانان وزارت ورزش و جوان، روان شناس و مدیرمسئول مجله روانشناسی «سپیده دانایی» گفت وگو کردیم که در ادامه می خوانید: آقای دکتر با مرور اخبار حوادث به نظر می رسد شاهد نوعی عصبیت و کم تحملی در میان مردم هستیم. نظر شما در این زمینه چیست؟ بله همانطور که اخیرا اعلام شده ایرانی ها بعد از عراقی ها خشن ترین و عصبانی ترین مردم دنیا هستند، می توانیم ببینیم که تمام شاخص های خشونت در جامعه ما در حال افزایش است؛ قتل ها، قتل های خانوادگی، نزاع های خیابانی، همسرآزاری، کودک آزاری و سالمندآزاری به مراتب افزایش پیدا کرده است. در شرایط فعلی، جامعه ای پر از بدبینی، خشونت و درگیری داریم که حتی ساده ترین کارها مانند رانندگی را دچار تنش می کند. این موضوع هم تنها چیزی نیست که در آمارهای کشورهای دیگر به آن اشاره شده باشد بلکه حتی مسئولان امنیتی هم به این موضوع اشاره می کنند و دیدیم که معاون پیشگیری از جرم قوه قضاییه اعلام کرد خشونت، امسال پررنگ تر از سال های گذشته بوده است. ریشه این پرخاشگری ها را در کجا می بینید؟ باید وضعیت خشم و خشونت در ایران به طور جدی مورد بررسی قرار بگیرد. مسلما تنها یک عامل نیست که به این وضعیت دامن زده و سهم عوامل متعدد را باید بررسی کرد. مسائل امنیت اقتصادی مردم، اشتغال جوانان، استحکام خانواده، تغییرات اقلیمی، خشکسالی، گرما و بسیاری از موارد پیدا و پنهان دیگر در بروز چنین وضعیتی تاثیرگذارند. مهم این است که برای برطرف کردن این مسائل و در عین حال تزریق روحیه شادی و صبوری به مردم کارهایی انجام شود. مثلا چه کارهایی؟ هم نیاز به برنامه های بلندمدت داریم و هم کوتاه مدت و میان مدت. در برنامه های سطحی می توان اقداماتی را در جامعه نهادینه کرد از جمله برنامه هایی مانند عفو زندانیان و کمک مردم و هنرمندان در کمپین هایی برای بخشش زندانیانی که جرایم غیرعمد انجام داده اند، اقداماتی برای بهبود فضاهایی مانند استادیوم ورزشی که بالاترین سطح خشونت و توهین را در آن محیط شاهدیم، افزایش مهارت های اجتماعی که چطور می توان حق را گرفت اما نه لزوما با پرخاشگری و توهین، راه اندازی کلینیک های کنترل خشم و استفاده از تجارب کشورهای دیگر در این زمینه، ایجاد فضای شادی در کشور، تهیه برنامه های تلویزیونی که روحیه شادی را در مردم ایجاد کند و بسیاری از اقدامات دیگر که با طرح های کارشناسی قابل انجام هستند. برنامه های طنز تلویزیون را در کمتر کردن سطح پرخاشگری موثر می دانید؟ ببینید، شوخ طبعی یکی از راه های کنترل خشونت است و پیوندهای صمیمانه را زیاد و تنشها را کم می کند. این خیلی مهم است که خندیدن با دیگران را تمرین کنیم نه خندیدن به دیگران را، از این رو برنامه های طنز تلویزیون مانند خندوانه خوب است اما در عین حال سازندگان چنین برنامه ای باید مراقب باشند که به ضد اهدافی که ترسیم کرده اند نرسند. در این برنامه می بینیم که از وقتی وارد جریان رقابتی استندآپ کمدی شد، چه کامنت هایی در فضای مجازی گذاشته شد و چقدر طرفداران هر کدام از این افراد به دیگری توهین کردند. برنامه ای که با هدف خنداندن و ایجاد فضای پیوند و دوستی میان مردم تشکیل شده، باید خیلی مراقب باشد که فضای مسمومی ایجاد نکند. برنامه هایی مانند خندوانه اگر به افراد یاد بدهد که بخندند و شاد باشند خوب است اما دیدیم که وقتی ماجرا به رقابت برسد، افراد چطور نسبت به همدیگر خشونت می ورزند بنابراین به عنوان یک روانشناس هشدار می دهم که چنین برنامه هایی در رقابت هایی از این قبیل نیفتند و به روال قبلی کارشان را ادامه دهند. همانطور که به فضاهای مجازی اشاره کردید، گاهی می بینیم پیام هایی که ظاهرا مضمون شوخی و طنز دارند تبادل می شوند اما درواقع توهین هایی به جنسیت و قومیت و گروه خاصی هستند. بله با این که تاکید می کنم شوخ طبعی و طنز نیاز جدی امروز جامعه ماست، اما باید نوع شوخی کردن را هم به مردم یاد بدهیم. باید مواظب باشیم شوخ طبعی ها به سمت لودگی نرود، شوخی های مضر و قومیتی و جنسیتی نباشد و به قیمت خندیدن افراد هر اتفاقی صورت نگیرد. شوخی های ما نباید مسخره کردن، به کار بردن الفاظ نادرست، توهین کردن، هدف گرفتن ابعاد مختلف ظاهری و شخصیتی یک فرد، جنس یا گروه باشد. باید این را به مردم یاد بدهیم که شوخی نباید تیز باشد، دیگران نباید از شوخی های ما وحشت کنند و در دلشان ترس ایجاد شود یا رنجیده خاطر شوند. این آموزش ها کجا باید انجام شود؟ لازم است از تجربه کشورهای دیگر در زمینه ایجاد باشگاه های خنده یا کنترل خشم کمک بگیریم. برای این منظور باید ظرفیت دانشگاه ها را به کمک بگیریم و رسانه ها هم از دستاوردهای دانشگاهی در حوزه روان شناسی مثبت کمک بگیرند. دانشگاه های ما در حوزه روان شناسی، روان شناسی بیمارمحور را تدریس می کنند، آسیب شناسی روانی، اضطراب، افسردگی و ... را تدریس می کنند در حالی که در کنار اینها، لازم است روان شناسی مثبت را هم آموزش و ترویج دهیم. دستاوردهای روان شناسی مثبت به عنوان رویکرد جدید روان شناسی بر هیجان های مثبت کار کرده و یاد می دهد که چطور می توان به القاء هیجان مثبت در افراد پرداخت. روان شناسی مثبت نشان داده شوخی بهترین راه مبارزه با استرس است، دردهای روان شناختی یعنی دردهایی که منشاء جسمی ندارند را کاهش می دهد و لازم است مشاوران و حتی پزشکان هم از شوخی استفاده کنند تا در سلامت روان بیماران تاثیر بیشتر و بهتری بگذارند. خبرآنلاین
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خرداد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]