تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837355306
مثنوی «شور عشق» در حمایت از رهبر انقلاب در تفهیم آل سعود
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): شاعر انقلابی وحماسه سرای کشور منصور نظری، مثنوی «شور عشق»رادر تفهیم به آل سعود به رهبر انقلاب تقدیم کردبـِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ و الصِّـدیقیــن مثنوی «شور عشق» تقدیم به رهبر دلیر و آزادۀ ایرانِ اسلامی و ولیِ امر مسلمین جهان، سید علی خامنه ای دامت برکاته در تفهیم به آل سعود که : اگر ایران تصمیم به واکنش بگیرد، اوضاع مسئولان عربستان خوب نخواهد بود و این واکنش سخت و خشن خواهد بود. مثنوی «شورِ عشق». کامِ یمن تشنۀِ، صُبحِ ظهورِ وَلا - می رسَدَم از مِنا، بویِ خوشِ کربلا از یمن و از مِنا تا به عِراق و دمشق - غُلغُله ای در جهان، کرده به پا شورِ عشق نعره جَرَس میزند، می رسد از رَه کَسی - او که به در دیدۀ، منتظرانش بَسی سِرِّ سحر می شود، فاشِ، به لب های نور - می خورد آخر تَرَک، تُنگِ بُلورِ ظُهور جانبِ چَشمش سَحَر، می دوَد آسیمه سَر - تا که کُند غُسلِ دَر، چَشمۀِ خورشیدِ زَر این شب دور و دراز، این غمِ جان ها گُداز - می رسد آخَر به سَر، در سَحَری دِلنواز گَشته به پا کربلا، بارِ دگر در یمن - بارِ دگر می بُرَد، سَر ز مَلَک، اَهرِمَن کُشته به خاکِ یمن، خفته به خون بی کَفن - دشت ِ شقایق شده، چشمِ اُویسِ قَرَن می تَپَدم دل به خون، جان به لَب از غَم کُنون - بس که زِ خاکِ یمن، لاله زند سَر بُرون چَشمِ اُوِیسِ قَرَن؛ خون شده از درد و داغ - بس که شقایق زند، سر زِ گریبانِ باغ کُشت غم و محنت و داغِ یمن، شیعه را - ما به تماشایِ این، کرب و بلا از چرا آمدنش را مگر ما نه دعا خوانده ایم - او به یمن می رود، ما به چه جا مانده ایم او به یمن می رود، بی کس و بی یار و تَک - بارِ دگر کوفیان، کرده دریغ از کُمَک حِسِّ بدی دارم، از شهره به کوفی شدن - کاش که سهمم شود، یارِ یمن آمدن داغِ گرانِ یمن، می شِکَند پُشتِ ما - تا به کجا از بَلا، کرده گِرِه مُشتِ ما؟ تا به کجا تا به کِی؛ خَشمِ فُرو خورده را؟ - تا به کجا طاقت این، قومِ دل آزُرده را؟ تا به کجا از مِنا، بویِ فراقم رسد ؟ - تا به کجا نِفخۀِ؛ غَم زِ عِراقم رِسَد؟ تا به کجا خون چِکد، از سر و رویِ دمشق؟ – کی و کجا می زند، سَر زِ فَلَق، نورِ عشق؟ تا به کجایم به جا، بر چه ببندم رَجا ؟ - دستِ دل و دامَنِ، صبحِ ظهورش کجا؟ خون جگرِ فاطمه، داغِ تو ما را بِکُشت - کرده چرایی به ما، یوسفِ دزدیده، پُشت تا به کجا شیعه را، بی کسی و بی بَری - تا به کُجا هر سَحَر، ظُلمتِ اِسکندَری طعنه مرا تا به کِی، بر تو زند دیگری - قلبِ علی تا به کِی، خون زدَمِ اَشعَری تا به کجا تا به کی، صورتِ زهرا کَبود - غرقه به خون تا کجا، فرقِ علی در سُجود قامتِ سروِ مِنا، بارِ جنایت خَمود - تا به کجا کعبه را، ظُلمتِ آلِ سعود تا به کجا خانۀِ، فاطمه را بویِ دود - تا به کجا باید این، غِصۀِ غَم را شُنود تا به کدامین شَفَق، سَر ز اَهورا به نِی - شامِ غریبانِ ما، تا به کُجا، تا به کِی تا به کجا فاطمه، دل نگران دمشق - صبحِ ظُهورِ تو را، کو سَحَراِی شمسِ عشق ضَجِه دُعا می زند، آمدنت را به عشق - شانۀِ غَم می زند، بر سَرِ زُلفِ دمشق لاله اذان می دهد، بر سر گُلدسته ها - کرده سَحَر نیَّتِ، قومِ زِ شب خسته ها قامتِ غَم بسته گُل، بر سَرِ سَجاده باز - غرقه به خون، قَد کمانِ، فاطمه خواند نماز بر سِرِ سِرِنیزه ها ، غافلۀِ ماه را - سرمه به خون می کشم، چشمِ سَحَرگاه را ضَجِه به شب می زند، بی کَس و درمانده ای - مُنتظرِ عاشقِ، دیده به دَر مانده ای زمزمه بر لب کند، بُغضِ فرو خورده ای –خونِ جگر، دیده را، تا سَحَر اَفشُرده ای کِه ی سَحَرِ آرزو، او به کجا بُرده ای - یوسف ِما را به سَر، گو که چه آورده ای تا که شود شاید از، بندِ فراقَش خَلاص -خون شده از دردِ یاس، دیده کند التماس صبحِ ظهورش بیا، موکبِ نورش بیا - در شب گُم گشتگی، آتشِ طورَش بیا یوسفِ عیسی نفس، فاطمه را مُقتبَس - خیز و به کنعان بیا، شیعه به فریادرَس حادثه در حادثه، کرده گِرِه مُشتِمان - رنج و بلا می دهد، تاب سر انگشتمان بین زِ سعودی فُرو، خنجرِ در پُشتِمان - یوسف زهرا بیا، داغِ مِنا کُشتِمان خون جگرم ای ولی، از غمِ بسیارِ تو - منتظرم در یمن، تا که شوم یارِ تو از یمنم می رسد، بویِ خوشِ نَرگِسَت - در تبِ داغِ مِنا، می کنم آقا حِسَت داغ مِنا می دهد، بویِ ظُهور وَلی - باده به جوش آمده، در خُمِ سَیِّد علی چهره برافروخته، پیرِ خراسانیَ ام - قصدِ یمن کرده آن، سَیِّد نورانیَ ام قصدِ یمن کرده تا، یارِ یَمانی شود - تا به ظهورِ وَلی، باعث و بانی شود بسته میان را کَمَر، تیغِ دودَم، چون علی - از رُخِ زهرایی َاش، هِیبَتِ حیدر جَلی تیغ دودَم را بُرون، گر زِ نیام آورَد - کارِ سعودی به یک، حمله تمام آوَرَد سَیّدِ قوم وَلا، خون جگرِ کربلا - ای به غمِ فاطمه، جان و دِلَت مُبتلا پیرِ خراباتِ ما، قبلۀِ حاجاتِ ما - فاطمه ات را قسم، قصدِ مِنا را نَما کرده تو را خون جگر، داغ ِمِنا دانَمَت - باخبر از آن غَمُ، ماتم و حِرمانَمَت مویِ سفیدت کِشَد، سینه به آتش مَرا - عشق تو پیرانه سَر، کرده سیاوَش مرا پیرِ خراسانیَ ام، تا به کجا مَصلَحَت - این سپهِ عاشقی، را بِنَمایَش به خَط چون قَمَرِ کربلا، مَشک و عَلَم را به دوش - تیغِ دودَم را به کَف، خیز و بر آوَر خُروش پیرِ خراسانیَ ام، اِذنِ جهادم بِده – درسِ خوشِ عاشقی، را تو به یادَم بده خیز و به کف گیر آن، تیغ دودَم را علی - تشنه لبِ یاریِ، ما شده کامِ وَلی کُن علم آن بیرقِ، سُرخِ شَقایق نِشان - این سپهِ شیعه را، سویِ سعودی کشان تیغِ دودِم را بِنِه، در کفِ سردارِ عشق - تا که بگیرد یمن، هم چو عراق و دمشق او که جهان خیره بَر، نورِ سلیمانیَ اش - مستِ علمداریِ پیرِ خراسانیَ اش. خیز و به صَف کن علی، لشکریانِ ظهور- بر کَفَت آوَر عَلَم، بیرقِ سبزِ غُرور از غَم و دردِ منا، خون جگری یا علی - زآتشِ اندَر یمن، شعله وری یا علی موی سفیدت به سر، جان به لبم کرده یار- زُلفِ چلیپای تو، می کِشدَم سَر به دار بارِ بلا می کشی، بس که به دوش غَمَت - بویِ علی می دهد، آهِ روان از دَمَت دل مَکُن آشفته تر، از غمِ مِحنَت دِگَر - از یمن و از منا، شورِ ظهورَش نِگَر لَب زِ لبَت واکُنی، پیرِ خراسانیَ ام - غرقه جهانی شود، در یَمِ طوفانیَ ام لب ز لبَت واکنی، روبه حِجاز آوَریم - سَر زِ سعودی به نِی، پیشِ تو باز آوریم شورِ تو در سینه ها، سیّدِ خوبانِ ما - نذرِ لبت باشد این، رو ح و تن و جانِ ما پیر خراسانیَ ام، قَصدِ منا کرده ای - قَصدِ علمداریِ، کربُ و بَلا کرده ای قصدِ مِنا کرده ای، خون جگرِ فاطمه – تا که دهی کار این، آلِ زبون خاتمه چهره بر افروختی، میر و علمدارِ ما - قصدِ یمن کرده ای، دلبر و دلدار ما کرب و بلا پا کنم، گر که تو اِذنَم دهی - باده اگر از خُمِ، سُرخِ حُسینَم دهی پیرِ خراباتِ غم، بیرقِ حق کُن عَلَم - تا که زَند سَر زِ خون، تیغ دودَم از قلَم تِشنه لبِ رفتنم، کرب و بلا را به سَر- تا که بگیرم به بَر، خنجر و تیر و تبر رفته دگر یا علی، صبر و قرارم زِ کَف - می زند آشفته دل، سازِ پریشان چو دَف بی سر و سامانم از داغِ مِنا و یمن - اِذنِ جهادم بده، سَیّد و آقایِ من تا که کنم آن شهِ پستِ حِجازی خموش - تا شِنَود نَعرۀِ، قومِ دلیران به گوش اِذنِ جهادم بده، سید و سالار من - تا که بگیرم سَر از، پیکر آن اَهرِمَن کاخ سعودی کنم، زیر و زِبَر در یمن - تا کُنم از غم رها، قلبِ اویسِ قَرَن لب ز لبت واکنی کرب و بلا می شود - جانِ همه عاشقان، بر تو فدا می شود لب ز لبت واکن ای، پیرِ خُراسانیَ ام - اِذنِ جهادم بده، سید نورانیَ ام به امید ظهور حضرت یار ...... سحرگاه پنج شنبه نهم مهرماه 1394- منصور نظری
پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها