واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: محمد حقگو-در سال های گذشته کلنگ های زیادی را دیده ایم که برای احداث طرح ها به زمین خوردند، اما گذر زمان گرد بی فرجامی را بر پیشانی آن ها نشاند و این طرح های نیمه تمام، به جای ایجاد ارزش افزوده، حاصلی جز اتلاف منابع و مستهلک نمودن آن ها نداشتند. در این رابطه، یکی از محورهای مهم در سیاست های اقتصاد مقاومتی، صرفه جویی در هزینه های عمومی کشور و حذف هزینه های زائد عنوان شده است. در این زمینه مرکز پژوهش های مجلس با انتشار گزارشی به بررسی شاخص های ارزیابی این بخش مهم از این سیاست ها با تکیه بر آمارهای سال 1381 تا 1393 پرداخته است. نگاهی به این آمارها نشان می دهد اگر چه انضباط مالی دولت در کاهش اعتبارات متفرقه، بهبود یافته است، اما طرح های نیمه تمام، هزینه های گزافی را بر اقتصاد کشور تحمیل کرده اند. در این راستا دولت می بایست با ارتقای قدرت هزینه سنجی و زمان بندی طرح ها، در زمینه کاهش این هزینه ها در کشور گام بردارد. تحقق تنها 26 درصد از طرح های پیش بینی شده سالانه یکی دیگر از شاخص های مرتبط با صرفه جویی در هزینه های دولت را می توان در نسبت زمان خاتمه طرح های عمرانی به زمان برنامه ریزی شده برای انجام آن ها دانست. در این رابطه آمارها بیانگر این موضوع می باشند که در سال های 1381 الی 1393، به طور متوسط 526 طرح می بایست در هر سال به اتمام می رسید که در عمل تنها 126 طرح (26 درصد) از آن ها خاتمه یافته اند و در مجموع هزینه ای حدود 90 هزار میلیارد تومان مازاد بر پیش بینی قوانین بودجه بر اقتصاد کشور تحمیل شده است.(در نمودار زیر دایره های سبز بیانگر طرح های خاتمه یافته، و دایره های آبی طرح هایی که می بایست خاتمه می یافتند، می باشد. اعداد کنار دایره ها اعتبار طرح ها به میلیارد ریال، و نمودار عمودی، تعداد طرح ها را نشان می دهد) ضرر هزینه های تاخیر در طرح ها، معادل 41 درصد کل هزینه های عمرانی محقق نشدن خاتمه طرح های عمرانی در هر سال، سبب ایجاد هزینه گزافی بر اقتصاد کشور شده است که با اقتصاد مقاومتی همخوانی ندارد. بر این اساس، تعداد طرح های تمام نشده که قرار بوده است در سال های مختلف به اتمام برسد اما بنا به دلایل مختلف، خاتمه نیافته است، و هم چنان در بودجه سال بعد با اعتبار مشخص تکرار شده اند، در سال های 1381 تا 1393 به طور متوسط 384 طرح بوده است. مجموع هزینه های عمرانی این طرح ها حدود 90 هزار میلیارد تومان بوده که نسبت به کل اعتبارات عمرانی در این مدت سهمی 41 درصدی را نشان می دهد. به عبارت دیگر 41 درصد از هزینه های عمرانی صورت گرفته در این دوره مربوط به تاخیر در اجرای طرح های عمرانی بوده است. دلیل این امر را می توان در عدم اجرای به موقع طرح ها از یک سو و عدم برآورد دقیق از هزینه ها و زمان اتمام طرح ها در ابتدا دانست. پرهیز از افزایش شدید تعداد طرح های سالانه، درس سال های اخیر در سال های 1381 تا 1393، نسبت تعداد طرح های عمرانی خاتمه یافته به طرح هایی که باید در آن سال تمام می شدند، برابر 105 درصد بوده است. به عبارت دیگر به ازای هر طرح خاتمه یافته در هر سال، حدوداً یک طرح جدید تعریف شده است. البته نسبت مذکور با نوسانات شدیدی همراه بوده و در برخی سال ها به 676 درصد نیز رسیده است. نکته منطقی مهم در این رابطه که خود را در عمل نیز نشان داده، این است که در هر سال تعداد طرح های عمرانی جدید با افزایش شدید روبرو بوده است، به دنبال آن درصد تحقق طرح ها در سال بعد با کاهش مواجه شده است. لذا از آن جایی که دیرتر به بهره برداری رسیدن طرح ها، آن ها را توجیه ناپذیرتر می نماید، این موضوع تجربی از اقتصاد ایران قابل توجه می باشد.
پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]