واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: مفت باشـه کفش باشـه! وسط یکی از روزهای پرکار و پر از بدو بدو، وقتی که یک گوشه می نشینید تا برای چند دقیقه نفسی تازه کنید، برای همان چند دقیقه کفش هایتان را هم در بیاورید! فقط خواهشمندیم قبل از هر اقدامی از تمیزی جوراب تان مطمئن باشید و حواس تان به حقوق شهروندی و گازافشانی احتمالی جوراب ها باشد! بعد که کفش ها را کندید خودتان می بینید که همان استراحت کوتاهِ چنددقیقه ای چقدر می چسبد، اصلا قابل وصف نیست، انگار مخ آدم نفس می کشد، اصلا مفرح ذات است این تجربه! دلیلش هم خیلی پیچیده نیست، فرض کنیم که همه ما جمله معروف «پا، قلب دوم انسان است» را می دانیم اما 99 درصد این حس خوب هیچ ربطی به این جمله ندارد و بیشتر به این دلیل است که ما بلد نیستیم کفش خوب و راحت بخریم و در هنگام خرید خودآزاری نهفته داریم! یعنی دوست داریم کفش مان فقط زیبا باشد و ارزان! غافل از این که با این دو معیار داریم به سلامتی مان ضربه می زنیم و به استقبال دردهایی مثل کمردرد و آرتروز می رویم که در آینده ای نزدیک یقه مان را می چسبد! جالب تر اینکه دوای خیلی از ناراحتی های این چنینی هم کفش درمانی است - واژه کفش درمانی همین الان توسط خودم کشف شد:) - یعنی کفش مناسب بخر و بپوش تا خوب شوی! یعنی به جز زیبایی و قیمت مناسب معیارهای مهم تر دیگری هم هستند که باید موقع خرید رعایت کرد، معیارهایی که به ما کمک می کند تا بتوانیم کفش خوب و راحت و در عین حال زیبا و خوشرنگی داشته باشیم... کفش خوب! بچه ها، بچه ها! کفش خوب موقع خرید باید حواستان را حسابی جمع کنید و کفش را از زاویای مختلفی بسنجید! مرحله به مرحله و دقیق. یک کفش استاندارد باید 4 ویژگی داشته باشد. جنس خوب: جنس کفش های موجود در بازار معمولا دو نوع است، یا چرم طبیعی است و یا از جنس پلاستیک و چرم مصنوعی. در بافت چرم طبیعی منفذهایی وجود دارد که هوا از طریق این منفذها رد و بدل می شود و وقتی در ساخت کفش از این نوع چرم استفاده می شود پای بیچاره می تواند نفس بکشد! در کل کفش هایی با جنس چرم و کتان در مقابل چرم مصنوعی و پلاستیک برتری دارند. قالب و پنجه استاندارد: معمولا به کفشی می گویند کفش خوب که شکل و فرم طبیعی پا را داشته باشد. از نظر قالب بندی، قسمت پنجه کفش باید طوری باشد که به انگشت ها هیچ فشاری وارد نشود. اکثر پزشکان به جای کفش هایی که پنجه باریک و تیز دارند، کفش هایی با پنجه واید را توصیه می کنند که در آن فضای کافی برای انگشتان وجود دارد تا کمرشان زیر بار خیابان گز کردن های روزانه ما نشکند! پاشنه مناسب: کفش خوب باید هماهنگ با قوس طبیعی پا طراحی شود و این یعنی این که خیلی محترمانه باید بی خیال کفش هایی با کفی تخت و یا مثلا کفش هایی با پاشنه های خیلی بلند شوید. پاشنه بیشتر از سه سانت غیر استاندارد است و همان طور که بلندی بیش از حد برای پا سم است، تخت و صاف بودن کفش هم به همان اندازه برای پا ضرر دارد. زیره و کفی مرغوب: حتما شما هم تجربه یک بار خرید کفش با پدرتان را داشتید! درست زمانی که از یک کفش خوشتان آمده، پدر محترم خیلی آرتیستی کفش را مقابل چشمان تان خم می کند تا از انعطاف و نرمی کفی کفش مطمئن شود. خب این حرکت خیلی هم علمی است چون زیره کفش باید منعطف باشد و بتواند خودش را با حرکات پا سازگار کند تا پا خیلی زود خسته و آزرده نشود. کفی های توپر این ویژگی را دارند و بسیار هم با دوامند. اصولی که باید زمان برخورد با فروشنده بلد باشید! اصل اول: یکی از مهم ترین اصول در هنگام خرید این است که هیچ وقت به فروشنده اعتماد نکنید! از نظر فروشندگان و موقع خرید، هر قسمت از پا که اذیت باشد و فشار تحمل کند، کفش دقیقا از همان محل جا باز می کند! پس بی خیال نظر فروشنده شوید. پای شما باید به راحتی داخل کفش شود و هنگام قدم زدن انگشتان روی هم نباشد و تغییر حالت پیدا نکند. اصل دوم: این است که ببینید کفش را برای چه استفاده ای می خواهید! حتما متوجه هستید که نوع و استایل کفش پیاده روی یا ورزشی با کفش مجلسی متفاوت است. شاید شما بتوانید خشکی کفش مجلسی را برای یکی دو ساعت تحمل کنید اما پیاده روی با چنین کفشی حسابی حال تان را می گیرد و زمین گیرتان می کند. کفش پیاده روی باید راحت باشد و به اصطلاح به پا بنشیند! پس نگذارید تعریف های فروشنده ذره ای شما را تحت تاثیر قرار بدهد. اصل سوم: اصل دیگر در موقع خرید، پوشیدن جوراب مناسب با همان کفشی است که قصد خریدش را دارید! حتما متوجه این قضیه هم هستید که یک آدم عاقل و بالغ مثلا با جوراب زمستانی برای خرید کفش تابستانی نمی رود، چون جنس جوراب به راحتی می تواند اندازه پا را یک سایز جا به جا کند. اصل چهارم: این اصل هم دانستن زمان مناسب برای خرید کفش است. بهترین زمان برای خرید کفش ساعات پایانی روز است، چون پا در این ساعت زور خودش را زده، فشارهای روزانه و معمول را تحمل کرده و به اندازه کافی متورم شده است. پس کفش خوب کفشی است که سایز این حالت پا باشد. معمولا زمانی که اندازه دو پا با هم برابر نیست توصیه می شود کفشی بخرید که هم سایز با پای بزرگ تر باشد. اصل آخر: این اصل می گوید که لطفا قبل از رفتن به خرید بنشینید و تکلیف خودتان را روشن کنید! بدون تعارف باید عرض کنیم که برای داشتن کفش خوب باید سر کیسه را مقداری شل کنید. از قدیم هم که گفته اند گران بخر، یک بار بخر! پس دست به جیب شوید، کفش خوب بخرید و خودتان را مدت ها از شر خرید، این اصول و تزهای مختلف فروشنده جماعت راحت کنید. نکته اخلاقی: این اصول و توصیه ها را جدی بگیرید! دینگ دینگ:) کفش بد، مایه دردسر بشر! همان قدر که شناخت کفش خوب مهارت می خواهد تشخیص کفش بد هم هنر است. کفش نامناسب همیشه مایه دردسر بشر بوده و هست، ببینید: بوی پا: باور کنید بوی بد پا صفت نیست که نسل به نسل منتقل شود و ارثی باشد! این ویژگی سراغ کسانی می آید که جنس کفش شان مرغوب نیست. جنس های نامرغوب کفش، تبادل هوای پا با محیط را قطع می کند و در واقع پا را در یک محفظه بسته زندانی می کند! در نتیجه پا عرق می کند، باکتری ها هم در چنین محیط مرطوب و تاریکی رشد می کنند و آن وقت بوی بد بلند می شود! دردهای عضلانی اسکلتی: معمولا کسانی که در سن جوانی دچار دردهایی در ناحیه کمر و زانو هستند مبتلا به پیری زودرس نیستند و آرتروز ندارند! چون اکثرا به محض مراجعه به پزشک متوجه می شوند که باید فکری به حال کفش هایشان بردارند و از کفش های مناسب و طبی استفاده کنند. کفش نامناسب با برهم زدن حالت طبیعی پا و از بین بردن تعادل هنگام راه رفتن باعث می شود در طول روز چند عضو از بدن تحت فشار باشد و درد تولید شود. تغییر حالت انگشتان پا: هر فرد به طور متوسط و روزانه چیزی حدود 10 هزار قدم برمی دارد و در هر قدم 2 تا 3 برابر وزن خود را روی پاها می اندازد. حالا اگر کفش حالت استاندارد نداشته باشد، مثلا کفشی که پنجه خیلی باریک و نوک تیز دارد، انگشتان پا تحت فشار زیادی قرار می گیرند و به مرور زمان حالت طبیعی انگشتان تغییر می کند که رایج ترین این تغییر، انحراف انگشت شست پا به خارج و سوار شدن انگشتان روی هم است. میخچه، تاول، زخم و عفونت انگشتان پا هم از دیگر تغییراتی است که سوغات این کفش های نامناسب است. حتی اسکیزوفرنی: دانشمندان ارتباط جالبی بین پوشیدن کفش با پاشنه ای بلند و غیر استاندارد و بیماری اسکیزوفرنی کشف کرده اند! بعضی از تحقیقات نشان می دهد که اولین کفش های پاشنه بلند حدود هزار سال پیش در بین النهرین ساخته شد و اولین کسانی هم که علائم این بیماری روحی را نشان دادند در این زمان و در این منطقه زندگی می کردند! دلیل این بیماری هم ارتباط عجیب گیرنده های عصبی موجود در پنجه پا با فعالیت سلول های مغزی است! کفش های پاشنه بلند فشار زیادی به پنجه پا وارد می کند و این حالت فشار، مزاحم فعالیت درست این گیرندهای عصبی است، هورمون های مرتبط تولید نمی شود و در نتیجه مصدوم ما آماده می شود! بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی دچار توهم های عجیب و غریب است، مثل توهم شنیداری و...
پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]