تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834609987
قانون 5 ثانیه افتادن غذا روی زمین واقعیت دارد؟/ تحقیق روی یک افسانه قدیمی
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: حتما شا شنیده اید وقتی تکه ای غذا روی زمین می افتد، اگر آن را ظرف مدت 5 ثانیه بردارید، آلوده نشده است و می توان آن را خورد! ولی واقعا این مسئله پایه علمی دارد ؟ اولین گزارش پژوهشی درباره قانون 5 ثانیه به جیلیان کلارک یک دانش آموز دبیرستانی مربوط می شود که در یک دوره کارآموزی پژوهش در دانشگاه ایلینوی شرکت کرده بود. کلارک و همکارانش سرامیک های کف اتاق را با باکتری آغشته کردند و بعد مواد غذایی را برای زمان های متفاوت روی آنها قرار دادند. آنها گزارش کردند که باکتری ها ظرف 5 ثانیه از کف اتاق به شیرینی و پاستیل ها منتقل می شوند، اما درباره مقدار معین باکتری منتقل شده از سنگفرش به غذا چیزی گزارش نکردند.اما محققان سرامیک ها، فرش یا کف پوش اتاق را با باکتری سالمونلا آلوده کردند. 5 دقیقه بعد غذا را به مدت 5، 30 یا 60 ثانیه بر روی سطح آلوده قرار دادند و سپس میزان باکتری انتقال یافته به غذا اندازه گیری شد. این آزمایش نشان داد که میزان باکتری منتقل شده نه به نوع غذا و نه به مدت زمانی که غذا با باکتری در تماس بوده (چه چند ثانیه و چه یک دقیقه) بستگی ندارد. بلکه مقدار کل باکتری موجود روی سطح، اهمیت بیشتری دارد و این میزان در طول زمان و بعد از تلقیح اولیه باکتری به سطح، کاهش یافته است. به نظر می رسد آنچه درباره این موضوع اهمیت کمتری دارد، مدت زمانی است که غذای شما با سطح موردنظر در تماس بوده و موضوع مهم تر این است که غذا به چه میزان با باکتری موجود بر روی کف اتاق آلوده شده است. نوع سطحی که غذا روی آن می افتد هم در این رابطه تفاوت ایجاد می کند. برای مثال به نظر می رسد فرش نسبت به چوب یا سرامیک، سطحی مناسب تر برای افتادن غذا روی آن باشد. زمانی که فرش با باکتری سالمونلا آلوده شد، کمتر از یک درصد باکتری ها به غذا منتقل شده بودند؛ اما زمانی که غذا با چوب یا سرامیک در تماس بود، 48 تا 70 درصد باکتری ها منتقل شده بودند. سال گذشته یک بررسی انجام شده در دانشگاه آستون بریتانیا، پارامترهای تقریبا مشابه با این مطالعه را مورد استفاده قرار داد و نتایج مشابهی پس از تماس غذا به مدت 3 و 30 ثانیه بر روی سطوح مشابه به دست آورد. آنها همچنین گزارش کردند که 87 درصد افراد مورد پرسش گفتند که غذای افتاده روی زمین را خورده اند یا خواهند خورد. آیا باید غذای افتاده روی زمین را بخورید؟ از جنبه ایمنی غذایی، اگر شما میلیون ها سلول باکتری یا بیشتر روی یک سطح داشته باشید، تنها یک درصد آن برای بیمار کردن شما کافی است. همچنین انواع خاصی از باکتری ها به شدت بیماری زا هستند و مقدار بسیارکمی از آنها موجب بروز بیماری در شما می شوند. برای مثال 10 سلول یا حتی شمار کمتر از سویه های بیماری زای باکتری اشریشیا کولای سبب بروز بیماری شدید و حتی مرگ در افراد دچار نقص سیستم ایمنی می شوند؛ اما شانس بودن این باکتری ها بر روی اکثر سطوح بسیار کم است. همچنین تنها افتادن غذا بر روی زمین موجب آلودگی باکتریایی نمی شود. باکتری ها به وسیله ناقلان گوناگونی شامل غذاهای خام، سطوح مرطوبی که باکتری ها در آن باقی مانده اند، دست ها یا پوست ما و یا از طریق عطسه یا سرفه کردن می تواند منتقل شوند. دست ها، غذاها و ظروف می توانند سلول های منفرد باکتریایی، کلونی های سلولی باکتریایی یا سلول های زنده در جمعیت های سلولی پوشیده شده با یک لایه فیلم محافظتی را با خود منتقل کنند. این لایه های میکروسکوپی تجمعات حاوی باکتری هستند که بیوفیلم یا فیلم زیستی نام دارند و بر روی اکثر اشیا و سطوح یافت می شوند. جمعیت های تشکیل دهنده بیوفیلم موجب حفظ باکتری ها به مدت طولانی تر می شوند و پاک سازی آنها بسیار مشکل است. باکتری های موجود در این جوامع، مقاومت بیشتری در برابر به ضدعفونی کننده ها و آنتی بیوتیک ها نسبت به سایر باکتری ها دارند. بنابراین دفعه بعد که قصد دارید غذایی را که روی زمین افتاده است، بخورید، اگر بخت با شما یار باشد، ممکن است آن غذا را بخورید و بیمار نشوید؛ اما اگر میکروارگانیسمی که موجب بروز بیماری در شما می شود دقیقا در جایی باشد که غذای شما افتاده است، می توانید تقریبا مطمئن باشید که این میکروب روی غذای به زمین افتاده ای است که آماده ورود به دهان شماست. پژوهش ها و عقل سلیم به ما می گویند، بهترین کار این است که دست ها، ظروف آشپزخانه و سطوح دیگر را پاک نگاه داریم.
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها