تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837091948
انور براهم انقلاب تونس را تنها نمی گذارد
واضح آرشیو وب فارسی:رادیو پدیده: انور براهم عود می نوازد و از شهرتی جهانی برخوردار است. براهم همواره از مردم مظلوم فلسطین حمایت کرده و در انقلاب تونس هم مردمش را تنها نگذاشت.به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آخرین روز شهریور و نخستین روز مهر 1394، تالار وحدت میزبان انور براهم و گروهش بود. نوازنده ای که برای دومین بار به ایران سفر کرد. انور براهم دو سال پیش برای نخستین بار به ایران آمد تا در قالب جشنواره موسیقی فجر به اجرای برنامه بپردازد. براهم در آن اجرا قطعه «چشمان مبهوت ریتا» را نواخت که پیش ترها این قطعه را به محمود درویش، شاعر فلسطینی تقدیم کرده بود. انور براهم عود می نوازد و از شهرتی جهانی برخوردار است. از مهمترین ویژگی های او؛ داشتن دغدغه های مردمی است. براهم در مقابل جنایت های رژیم صهیونیستی هم ساکت نماند و بارها از مردم مظلوم فلسطین حمایت کرد. همچنین براهم در بیداری اسلامی(بهار عربی) که از تونس آغاز شد و موجب انقلاب در این کشور شد، هرگز مردم کشورش را تنها نگذاشت. براهم براساس اوضاع پس از انقلاب در تونس، قطعه هایی نوشته که آنها را در قالب آلبوم «یادگار» منتشر کرده است. این آلبوم به نوعی روایت موسیقایی از رخدادهای پس از انقلاب در تونس است. انور براهم به همراه گروهش در سفرِ دومشان به ایران، در روزهای 31 شهریور و یکم مهر 1394 به اجرای قطعه هایی پرداخت که بیشترشان را از آلبوم «یادگار» انتخاب کرده بود. براهم درباره رخدادهای پس از بیداری اسلامی در تونس و اوضاع پس از انقلاب در این کشور می گوید: «اتفاقات ناخوشایندی در حال رخ دادن است که زندگی روزانه میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. ما در این راه ناشناخته پیش می رویم با ترس ها، شادی ها و امیدهای بسیار. آنچه اتفاق می افتد ورای تصور ماست. زمان طولانی ای گذشت تا من توانستم این موسیقی(اشاره ی او به آلبوم «یادگار» است که براساس حال و هوای کنونی کشور تونس نوشته است) را بنویسم. من به این مشکوکم که مسائل سیاسی بر روی هنرمندان تاثیر بگذارد. البته نمی خواهم که در این مسیر باشم. می خواهم تصور مردم را آزاد کنم تا آنان به موسیقی به دور از هیچ گونه پیش فرضی سیاسی گوش دهند. هنرمندی هستم که می خواهم مسیر تازه ای برای موسیقی ام پیدا کنم. این خیلی عجیب است چرا که در چند روز گذشته رژیم سقوط کرده و رئیس جمهور فرار کرده و ما در شرایط انقلاب هستیم. همراه با آرزوها و ترس های زیاد. الان تظاهرات زیادی در خیابان هاست. گاهی شاهد بی نظمی هایی هستیم. نمی خواهم اینجا را ترک کنم. اما برایم آهنگسازی و نوشتن قطعه های تازه دشوار است. همه تلاشم را می کنم برای ساختن قطعه های جدید، اما در این شرایط آنچه می نویسم پیش پا افتاده است. ترسی دارم که ممکن است توان ساخت قطعه های تازه را از دست بدهم. برای من مهم است تا صبر کنم و فاصله ای از شرایط اکنون بگیریم. وقتی که شروع به تولید این آلبوم کردم احساس حضور در فضایی مه آلود را داشتم. من تلاش می کردم تا الهامات خودم را دنبال کنم. آلبوم «یادگار» در شرایط بیداری اسلامی در تونس ساخته شده است. همه این چهار سال گذشته اندکی سخت بود و گاهی پر از هرج و مرج. اما فکر می کنم در راه خوبی هستیم. ما انتخابات دموکراتیکی برای ریاست جمهوری و پارلمان داشتیم و شرایط در حال بهتر شدن است. نسبت به گذشته امیدهایمان بیشتر است. اما تونس هنور در شرایط باثباتی نیست، با این حال ما همه امیدواریم». در ادامه کارنامه ی این هنرمند را از هنگام ورودش به دنیای موسیقی تا کنون، مرور می کنیم: انور براهم در 20 اکتبر 1957 در هالفوین در تونس به دنیا آمد. او از طریق پدرش مورد حمایت و تشویق قرار گرفت تا گم در راه موسیقی بگذارد. پدرش به کار قلم زنی و چاپگری مشغول بود و در عین حال به موسیقی علاقه بسیاری داشت. همین امر سبب شد تا فرزندش براهم را به سمت موسیقی سوق دهد. براهم در 10 سالگی هنگامی که در هنرستان موسیقی در تونس مشغول به تحصیل بود به مطالعاتش درباره عود پرداخت. اولین و اصلی ترین معلم او در این زمینه استاد علی سریتی بود. البته براهم شاگرد استثنایی و بی نظیری بود. او از همان 15 سالگی به طور منظم با ارکستر های محلی به اجرا می پرداخت و در 18 سالگی تصمیم گرفت تا تمام دقت خود را صرف تمرین و پرداختن به موسیقی نماید. به مدت چهار سال متوالی علی سریتی هر روز به طور خصوصی به او تدریس می کرد تا بتواند پیچیدگی ها و راز و رمزهای موسیقی عرب را به او بیاموزد. به تدریج براهم حوزه فعالیت خو را با گوش سپردن به انواع موسیقی های دیگر گسترش داد. موسیقی هایی از مدیترانه، ایران و هند و موسیقی جاز حوزه شنیداری او را افزایش داد. براهم می گوید: «من به ارتباط نزدیکی که میان همه انواع موسیقی ها وجود دارد پی بردم». براهم می خواست خود را از موسیقی که به طور گسترده ای تحت تسلط موسیقی عوام بود فاصله دهد، در واقع او می خواست تا فراتر از آنچه که وجود دارد ظاهر شود. او به کهنه و قدیمی بودن این موسیقی پی برده بود. از نظر او «عود» بسیار فراتر از یک همراهی کننده ی خوانندگان بود. براهم پی برده بود که موسیقی عرب به ساز «عود» علاقه بسیاری دارد و او می بایست جایگاه آن را ارتقا دهد. به همین دلیل تلاش در زمینه ارتقا جایگاه این ساز را آغاز کرد. نوشتن ترکیب ها و برخی رسیتال های عود و اجرای آنها در سالن های فرهنگی مختلف بخشی از کارهای آغازین براهم بود. او آلبوم های شخصی اش که شامل دو نوازی در کنار سازی ضربی بود را ارائه داد. در سال 1989 به همراه رابب و اندالوسیات به سمت موسیقی کلاسیک عرب بازگشت. با وجود میراث گرانبهایی که از جانب علی سریتی به او رسیده بود و این واقعیت که این موسیقی کانون اصلی تمرینات براهم را تشکیل داده است، او به این باور رسید که حق این موسیقی را به درستی ادا نکرده است و با این بازگشت تصمیم جدی به احیای فوری این موسیقی گرفت. در سال 1981 به دنبال کسب تجربه های تازه تر به پاریس عزیمت نمود و در آنجا موفق به ملاقات با موزیسین های بسیاری شد که هر کدام در ژانری متفاوت فعالیت می کردند. برهم مدت 4 سال در پاریس ماند. در آنجا به طور گسترده ای به فعالیت در زمینه آهنگسازی برای فلیم ها و تئاترهای تونسی پرداخت. در سال 1985 طی دعوتی که برای اجرا در جشنواره کارتیج از او به عمل آمده بود به تونس بازگشت. شرکت در این جشنواره اولین طرح بزرگ انوربراهم بود که در آن موفق به کسب موفقیت های بسیاری شد. این در حالی بود که او تنها بیست وهشت سال سن داشت. در سال 1987 براهم به عنوان رهبر گروه موسیقی شهر تونس برگزیده شد. او به جای حفظ شکل فعلی ارکستر، آن را به شکل ها و ابعاد مختلفی در جهت اهداف جدید بازسازی و احیا کرد. او یک سال از وقت خود را صرف تولید آهنگ های جدید نمود و مابقی را صرف موسیقی سنتی کرد. در سال 1988 در حضور جمعی در حدود 10 هزار نفر به همراه لیاتو تایر در مراسم افتتاحیه جشنوار کارتیج به اجرا پرداخت. در سال 1990 او رهبری ارکستر تونس را رها و سفر به آمریکا و کانادا را آغاز کرد. همزمان با انجام کارهای شخصی اش انور براهم همکاری های پراکنده ای برای ساخت برخی فیلم ها با برخی از عوامل سینما داشت. در سال 1991 او اولین فیلم مستدش را کارگردانی کرد. این فیلم کاری بزرگ از تعهد سیاسی اش به شمار می رفت. این فیلم در لبنان ساخته شد و در آن از یک آتش بس در جنگ میان اسرائیل و حزب الله مصاحبه هایی با بازیگران و هنرمندان لبنانی و روشنفکران لنبانی صورت گرفته بود را به نمایش می گذاشت. این فیلم برای شرکت در جشنوراه فیلم لوکارنو برگزیده شد. افزایش تعهد شخصی براهم درهایی را برای او به دنیای فیلم باز کرد. در سال 2012 مدت کوتاهی پس از انقلاب در تونس آکادمی علم، هنر و ادبیات در تونس به نام انور براهم نام گذاری شد. با وجود نفوذ میراثی از موسیقی عرب که به طور عمیقی دراو وجود داشت، اما همچنان در سلایق و جهت گیری هایش به دنبال مدرنیته (نوآوری) است. انور براهم در واقع تعریف زیبایی از هنرمند زمان خودش است. به عبارت دیگر موسیقیدانی است که آینده را به همراه خود تغییر می دهد و دیگرگونی های بزرگی را ایجاد می کند. این امر بدون شک دلیل این که چرا او هیچ ترسی از شوک فرهنگی ندارد را نشان می دهد. براهم همیشه از اینکه با نوازندگانی با رویکرد هایی مختلف برخورد داشته باشد خوشحال می شود. نوازندگانی چون ژان گاربارک، ریچارد گالیانوف، دیو نلند و ژان سارمن و همچنین مانو دیبانگو و بسیاری دیگر، که همه آنان جزء نوازندگانی هستند که همزمان یا در طول گذشت زمان با این موسیقیدان دنیای عرب برخورد کرده اند. در هر یک از این برخوردها انور براهم به عنوان ابزاری برای تجدید و بازسازی دنیای خویش بهره برده است در حالی که هویت خود را در عین حال حفظ کرده است. هنگامی که از او در مورد هدفش سوال کردند، انور براهم آزادانه تصویری از یک درخت تداعی کرد که در حالی که به سمت بالا رشد می کند فضای بیشتری را در بر می گیرد و همچنان به رشد کردن ادامه می دهد و ریشه هایش به طور عمیق تری در درون زمین فرو می روند. تصویری که به طور کامل و واضحی به تونس، زادگاه مادری اش ارجاع می دهد. شهری چند وجهی که ریشه آن در فرهنگ اسلامی عربی است و در عین حال از تاثیرات فرهنگ آفریقایی، مدیترانه ای نیز بی بهره نمانده است. انور براهم متعتقد است سنتی که قابل تغییر و انطباق پذیری نباشد عاقبت محکوم به مرگ است. به همین دلیل است که او سعی داشته تا موسیقی خود را به شکل های جدیدی بیان کند. ولفگانگ ساندنر در فرانکفورتر آلگمانیه سایتونگ نوشته است: «مردی از تونس بسیار بیشتر از بسیاری از نوازندگان که صرفا در زمینه جاز مشغول به فعالیت هستند، به دنبال موسیقی نوین رفته است و البته هیچ راهی برای آنجام آن بهتر از این وجود ندارد».
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رادیو پدیده]
[مشاهده در: www.radiopadide.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها