واضح آرشیو وب فارسی:شاخه طوبی: ماجرای جابه جایی نوزادان به خاطر اشتباهات سهوی پرسنل بیمارستان ها از آن دست اتفاقات نادر است که در صورت رخداد در زمان کوتاهی با شکایت خانواده هایی که متوجه جابه جایی نوزادانشان شده اند.به گزارش شاخه طوبی ماجرای جابه جایی نوزادان به خاطر اشتباهات سهوی پرسنل بیمارستان ها از آن دست اتفاقات نادر است که در صورت رخداد در زمان کوتاهی با شکایت خانواده هایی که متوجه جابه جایی نوزادانشان شده اند، پیگیری و با تست تشخیص هویت و آزمایش های دقیق ژنتیکی به نتیجه می رسد اما این بار یک زن و شوهر بعد از ١٠ سال از زمانی که تصور می کنند نوزادشان در بیمارستان جابه جا شده است، پرونده عجیبی را روی میز قاضی دادسرای جنایی قرار دادند. این زن که ادعا می کند نوزادش در یکی از بیمارستان های مشهور پایتخت جابه جا شده است، با مراجعه به شعبه هشتم دادسرا به بازپرس ایلخانی گفت: بعد از ١٨ سال نازایی حامله شده بودم که به علت فشار بالای ناشی از بارداری به بیمارستان منتقل شدم. ٢٥ اسفند سال ٨٤ در یکی از بیمارستان های خصوصی تهران زایمان کردم. فرزندم پسر بود. وقتی به هوش آمدم، خیلی کنجکاو بودم که آیا سالم است یا نه. به همین خاطر نوزادم را در آغوش گرفتم و با دقت تماشایش کردم. تا اینکه براساس تشخیص پزشکان به خاطر اینکه فرزندم زودتر از زمان پیش بینی شده متولد شده بود، او را به یک بیمارستان تازه تاسیس در غرب تهران منتقل کردیم تا در دستگاه های پیشرفته این بیمارستان قرار گیرد و بهبود پیدا کند. این در حالی بود که من از بیمارستان مرخص شده بودم. وی ادامه داد: عصر روز بعد با همسرم به بیمارستان رفتم تا پسرم را ببینم. ابتدا از پشت شیشه نوزادم را دیدم که در دستگاه خوابیده است اما وقتی پرستار پسرکم را به آغوشم داد، شوکه شدم. این نوزاد از لحاظ شکل و اندازه و حتی رنگ پوستش شبیه نوزادی که یک روز قبل در آغوش گرفته بودم، نبود! بلافاصله همسرم را در جریان این ماجرا قرار دادم اما او باورش نمی شد و می گفت غیرممکن است چرا که هر ٢ بیمارستان معتبر هستند و امکان جابه جایی نوزادان وجود ندارد. این زن افزود: همان موقع تصمیم گرفتم که هر وقت نوزاد از بیمارستان مرخص شد او را برای گرفتن گروه خونی و آزمایش DNA به آزمایشگاه ببرم تا بتوانم حرفم را به همسرم اثبات کنم و بچه خودمان را پیدا کنیم. سه روز بعد ما دوباره به دیدن نوزاد رفتیم و همان موقع از من و همسرم آزمایش خون گرفتند و مشخص شد گروه خونی او با من و پدرش متفاوت است. بیش از گذشته به این موضوع شک کردم و این بار همسرم نیز تا حدودی حرف هایم را پذیرفت و قرار شد بعد از ترخیص نوزاد این موضوع را پیگیری کنیم. او گفت: روز چهارم وقتی برای تحویل نوزاد رفتیم با جای خالی او در تختش روبه رو شدیم و وقتی وحشت زده سراغ نوزادمان را گرفتیم در کمال ناباوری به ما گفتند که نوزادمان فوت شده است. حالمان بد بود و باورمان نمی شد بعد از ١٨ سال انتظار داشتن فرزند او را از دست داده باشیم. همسرم اصرار کرد تا جسد فرزندمان را ببیند اما پرسنل بیمارستان اجازه این کار را به ما ندادند و با موضوع عجیب تری روبه رو شدیم. آنها گفتند نوزاد را همان موقع به بهشت زهرا منتقل کرده اند و بدون اینکه به ما خبر بدهند دفن شده است. این موضوع شکمان را نسبت به جابه جایی نوزاد بیشتر کرده بود. حال روحی خوبی نداشتم به همین خاطر همان شب همسرم من را به شهرستان برد تا پیش خانواده ام باشم اما چند روز بعد در حالی که هنوز ذهنمان درگیر این حادثه تلخ بود از بیمارستان با ما تماس گرفتند و ادعا کردند نوزادمان در سردخانه بیمارستان است و باید هرچه سریع تر جسدش را از بیمارستان تحویل بگیریم. این زن ادامه داد: حرف های متناقض پرسنل بیمارستان گره کور این معما را هر لحظه پیچیده تر می کرد. بالاخره جسد نوزاد را از سردخانه بیمارستان تحویل گرفتیم اما به محض رویت جسد با صحنه دلخراشی مواجه شدیم. روی صورت و بدن نوزاد جای زخم بود؛ زخم هایی که شبیه آثار سوزن و تزریق نبود. چیزی شبیه فرو رفتن شیشه در بدنش بود. چند فرضیه برای ما وجود داشت. یکی اینکه ناسازگاری گروه خونی، مرگ او را رقم زده بود یا اینکه دستگاه شیشه ای بیمارستان روی سرش افتاده بود. به همین خاطر رئیس بیمارستان را در جریان این موضوع قرار دادیم. او نیز گفت بیمارستان تازه تاسیس است و خواهش کرد تا این جریان را به کلانتری و دادگاه ها نکشانیم و قول داد خودش این حادثه را پیگیری خواهد کرد اما نتیجه ای از قول رئیس بیمارستان به دستمان نیامد. این زن اضافه کرد: بعد از آن افسردگی گرفتم. در مغازه پارچه رومبلی کار می کردیم و مجبور بودیم زندگی مان را تامین کنیم، برای همین وقت کافی برای پیگیری این ماجرا نداشتیم. دستمان به جایی بند نبود و نمی دانستم باید چه کنیم. حتی روال شکایت را هم بلد نبودیم تا اینکه مدتی قبل یکی از دوستان خانوادگی مان که وکیل است ما را راهنمایی کرد و به همین خاطر بعد از گذشت ١٠ سال به دادسرا آمده ام تا حقیقت این حادثه برایم روشن شود. من مطمئن هستم آن نوزاد، پسر من نبود. آن روزی که فرزندم از اولین بیمارستان به بیمارستان دیگری انتقال یافت، چند نوزاد دیگر هم با او منتقل شدند. من مطمئن هستم آن نوزادی که چند روز بعد از تولدش به کام مرگ فرو رفت، فررزند من نبود. با ادعاهای تکان دهنده این زن، بازپرس ایلخانی دستور تحقیقات از پرونده های بایگانی شده در ٢ بیمارستان را صادر کرد. این در حالی است که اگر نوزادی که این زن ادعا دارد در بیمارستان جابه جا شده و در این ١٠ سال در خانواده دیگری بزرگ شده است، پیدا شود، آزمایش های ژنتیکی و تست DNA می تواند از این ماجرا پرده بردارد که در صورت حقیقت داشتن این موضوع، این حادثه به ماجرایی جنجالی تبدیل خواهد شد. تحقیقات برای روشن شدن زوایای مبهم پرونده در دادسرای جنایی پایتخت ادامه دارد. برترینها
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخه طوبی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]