محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827989644
مردم به ما پشت کنند، دیگر برای چه بازی کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر ورزشی: توپ و تور > والیبال - نمی خواست حرفی بزند. می گفت مگر حرفی هم مانده؟ اما وقتی راضی شد، سر درددلش هم باز شد؛ میلاد عبادی پور دریافت کننده تیم ملی والیبال. او خیلی صریح حرف می زد و حتی به اشتباه خودش و همقطارانش هم اعتراف کرد. میلاد که این روزها با تیم شهرداری ارومیه برای لیگ برتر تمرین می کند، هنوز خستگی اش درنرفته است. با اینکه خودش می گوید: «جام جهانی تمام شده است و باید به فکر مسابقات بعدی باشیم.» اما انگار مرور خاطرات تلخ باخت های تیم در جام جهانی، او را هنوز رها نکرده است.همه شما قبل از جام جهانی با انگیزه بودید و حرف، حرف سهمیه المپیک بود. چه شد؟ ما خیلی دوست داشتیم در بازی اول به ولاسکو ثابت کنیم که حرف هایش درست نبود، برای برد به زمین رفته بودیم و بچه ها هم سرحال بودند ولی کمی بد شروع کردیم و اسیر تکنیک های ولاسکو شدیم. در این شرایط بازی از دست مان دررفت. با باخت به آرژانتین همه حب و غرورمان شکست. ما از 5 بازی مرحله اول حداقل روی 4 بردش حساب کرده بودیم اما باخت به آرژانتین انگیزه های مان را نابود کرد. از طرفی انتقادات، استرس های بازی و ترس از باخت هم به جان بچه ها افتاد و کارایی آنها را پایین آورد. با همان یک باخت، تیم بی انگیزه شد و در سراشیبی افتاد؟ نه. اصلاً این طور نیست. بعد از باخت اول، دو بازی را بردیم. در آن دو بازی تیم با روحیه صددرصدی بود. در بازی با لهستان هم 2 ست بردیم که لهستان از ست سوم تاکتیکش را تغییر داد و ما را اسیر کرد و 3 ست بعدی را هم برد. با این دو باخت ترس مان بیشتر شد و کارایی کمتر. کم کم بچه ها به حساب و کتاب برد و باخت برای وضعیت تیم افتادند. کاری که هر وقت در تورنمنتی انجام دادند، آنها را بیشتر اذیت کرده است. بله. چرتکه انداختن، تیم را اذیت می کند. از طرفی ما برای سهمیه رفته بودیم. استرس اینکه نباید ببازیم، چطور بازی کنیم تا ست ندهیم و برنده باشیم و... شرایط را سخت تر می کرد. با این حال ما با همه توان مان بازی کردیم. حتی مقابل لهستان و روسیه. البته برابر ایتالیا ضعیف بودیم اما مقابل آمریکا و ژاپن نه. ما با صد درصد توان بازی می کردیم اما باخت به ایتالیا و آمریکا کارمان را ساخت. دیگر کورسوی انگیزه ای هم نمانده بود. بچه ها بعد از 4، 5 باخت هیچ انگیزه ای نداشتند، چرا که دیگر مطمئن بودند صعود نمی کنیم. یعنی دیگر برای تان فرقی نمی کرد و خوب بازی نمی کردید؟ ما همه زورمان را زدیم. کم کاری هم نکردیم اما بدون انگیزه زورمان به تیم ها نمی رسید. هرچند ایتالیا با یک باخت، سهمیه گرفت. با همه توان بازی کردیم و تنها یک ست از آمریکا گرفتیم. به جز ژاپن به بقیه تیم ها باختیم. البته اگر لهستان را برده بودیم، ورق برمی گشت و شک نکنید ما روسیه را 3 امتیازی می بردیم و حتی شاید ایتالیا را. به ژاپن هم مهلت نمی دادیم و استرالیا و کانادا را هم شکست می دادیم. بعد هم شرایط جور دیگری بود اما نشد. انگار جدای از بی انگیزگی، حاشیه ها هم بدجوری بلای جان تیم شد؟ همیشه پشت تیم های بزرگ چه والیبال و چه فوتبال شایعات زیادی هست که نباید صد درصد آنها را باور کنیم. هرچه باشد. می گویند دو بازیکن با هم بزن بزن کرده اند، اگر درگیری بود که بچه ها به زمین نمی رفتند. حتی بچه ها در صورت هم نگاه نمی کردند. اصلاً چنین چیزی نبود. بچه ها همه یکدل و منسجم بودند. نمی دانم چرا با باخت به آرژانتین انگیزه بچه ها نصف شد. ما از بازی اول تا روسیه خودمان را روی سکو می دیدیم. شاید اشتباه ما همین بود که روی برد حساب کرده بودیم، بدون اینکه درصدی هم برای باخت گذاشته باشیم. تیم ایران در جام جهانی نتیجه خوبی نگرفت اما در رنکینگ جهانی هشتم شد. این یعنی بدشانسی؟ باید قبول کنیم بین بهترین های دنیا بودیم اما نشد که نتیجه خوبی بگیریم. باختیم اما باخت عار نیست. بازی با تیم های باتجربه خیلی سخت است. ما رفته بودیم تا با بازی خوب رنکینگ مان هم به چشم بیاید اما نشد. همه توان مان را هم گذاشتیم. نمی خواستیم بازنده باشیم. برنده نشدیم اما کم کاری نکردیم. همه برنامه مان نتیجه در رقابت با ابرقدرت ها بود. می دانید والیبالی ها با باخت در جام جهانی محبوبیت شان کمتر شده است؟ شاید مردم به خاطر برآورده نشدن توقعات شان حق داشته باشند اما من می خواهم به آنها بگویم همه چیز با باخت در تورنمنت تمام نمی شود. جام جهانی فقط تورنمنت بود، مثل لیگ جهانی. درست است که سهمیه نگرفتیم اما همه چیز تمام نشده است. سال آینده هم هست و ما هم شانس خیلی زیادی داریم تا سهمیه المپیک بگیریم. من مطمئنم مردم ما را درک می کنند که زیر فشار بودیم. دو باخت اول، فشار انتقادات، استرس نباختن و... بازیکنان هم ظرفیتی دارند مثل بقیه آدم ها. به یک کامپیوتر هم برنامه زیادی بدهیم هنگ می کند، چه برسد به ما... انسان جایزالخطاست. یعنی کسی در زندگی خطا نکرده است؟ ما هم نمی خواستیم اما پیش آمد. حالا هم دوست دارم مردم به والیبال پشت نکنند. ما تورنمنت مهم دیگری داریم. اگر مردم به ما پشت کنند، ما چه انگیزه ای داریم؟ پس در ژاپن به شما خیلی سخت گذشت؟ روزهای خیلی بد و سختی بود. تک تک بچه ها خدا، خدا می کردند جام جهانی زودتر تمام شود. خیلی تحت فشار بودیم. ما شروع بدی داشتیم و به جای برد می باختیم، به خاطر مردم زحمت می کشیدیم و نمی خواستیم بد باشیم اما هیچ چیز جفت و جور نمی شد.
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر ورزشی]
[مشاهده در: www.khabarsport.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها