تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836750769
تکرار سناریوی سقوط موصل درسقوط قُندوز افغانستان
واضح آرشیو وب فارسی:ملیت: ولایت قُندوز که در شمال شرق افغانستان قرار دارد و مرکز آن شهر قندوز است یکی از شهرهای مهم تجارتی و مرزی افغانستان می باشد. این شهر در شاهراه شمالی کشور قرار دارد و به دروازه آسیای مرکزی نیز معروف است.به گزارش ملیت به نقل از فارس؛ هر چند طالبان از ماه ها پیش، عملیات ها و حملاتشان را در استان های شمالی افغانستان (عمدتا بدخشان، تخار، فاریاب، قندوز و ...) متمرکز کرده اند، اما با این حال سقوط یک شبه شهر مهم قندوز به دست طالبان، دارای ابهامات و شبهات زیادی است. سوالات زیادی وجود دارد که باید به این سوالات پاسخ گفت. این که آیا واقعا طالبان آن چنان قدرتمند شده اند که بتوانند یک شبه استان مهمی در شمال افغانستان را که به دروازه آسیای مرکزی و تاجیکستان معروف است، تصرف کنند؟ آیا توطئه ای از سوی نیروهای داخلی و مقامات محلی رخ داده است و یا نه غربی ها به دلیل حضور نظامی روسیه در سوریه، به طالبان و حامیانشان در تصرف قندوز چراغ سبزی نشان داده اند؟ و یا این که مردم استان و حضور پشتون ها که در اوایل قرن بیستم به این مناطق کوچ داده شده اند، زمینه تصرف این شهر را برای طالبان فراهم کرده است؟ به هر حال پاسخ به چنین سوالاتی تا حدودی کُنه رویداد را نمایان می کند. اما نقطه آغار رویداد! طالبان بامداد روز دوشنبه ۶ مهر ۱۳۹۴ با حمله ناگهانی از چهار دروازه به مرکز شهر قندوز، کنترل این شهر را به دست گرفته و تمامی ساختمان های دولتی و حتی دفتر نمایندگی سازمان ملل در این شهر را تصرف کردند. طبق گزارش رسانه ها پس از تشدید نبرد میان نیروهای افغان با شبه نظامیان طالبان، آخرین مقام دولتی (محمد قسیم جنگل باغ فرمانده پلیس ولایت قندوز) از شهر فرار کرده و به دنبال آن صدها نیروی نظامی افغان که در آخرین دقایق نبرد با طالبان، از مقر فرماندهی پلیس می جنگیدند نیز از این شهر متواری شدند. این در حالیست که خبرنگاران محلی ولایت قندوز در شبکه های اجتماعی اعلام کرده اند که دست کم ۶۰۰ شبه نظامی طالبان در این درگیری حضور داشتند و با همین تعداد نیرو توانستند به طور کامل تمام شهر را اشغال کنند. طالبان پس از تصرف قندوز به سایر شهرهای افغانستان نیز حمله می کنند که با مقاومت نیروهای امنیتی افغان مواجه شده است. مسئولان امنیتی نسبت به سقوط شهر غزنی به دست طالبان هشدار داده اند، اما تأکید می کنند که این خطر اکنون رفع شده است. به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا) ژنرال امیر محمد، فرمانده ارشد ارتش در ولایت غزنی می گوید: «طالبان حملات وسیع تر از قندوز و هلمند را در ولایت غزنی انجام دادند و هدفشان تصرف شهر غزنی بود، اما این حملات با واکنش سریع ارتش ملی غزنی مواجه و خنثی شد.» ولایت قُندوز که در شمال شرق افغانستان قرار دارد و مرکز آن شهر قندوز است یکی از شهرهای مهم تجارتی و مرزی افغانستان می باشد. این شهر در شاهراه شمالی کشور قرار دارد و به دروازه آسیای مرکزی نیز معروف است. از سوی غرب با مزار شریف، از سوی جنوب با کابل و از سوی شمال با تاجیکستان مرتبط است. جمعیت شهر قندوز بنا بر برآوردهای رسمی هم اینک حدود ۲۵۰ هزار تن تخمین زده می شود. مردمان ساکن در این شهر عبارتند از تاجیک، پشتون، ازبک، هزاره، و کمی عرب. پشتون ها در سده معاصر توسط دولت افغانستان در قندوز سکونت داده شده اند. عرب های این منطقه پارسی زبان هستند. پیش از ویرانی های جنگ داخلی، قندوز از ولایات و شهرهای نسبتاً آبادتر افغانستان و مرکز کشت پنبه بود. طالبان در ۶ مهر ۱۳۹۴ با یک حمله غافلگیرانه این شهر را به تصرف خود درآود. رویکرد اشرف غنی به رفتار اخیر طالبان در قندوز اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در آخرین اظهاراتش پاکستان را به رفتار دوگانه در برخورد با تروریسم متهم کرده و از اسلام آباد خواست تا در قبال گروه های موجود در افغانستان، همان موضع محکم و سختی را اتخاذ کند که در قبال تروریسم در داخل خاک خود اتخاذ کرده است. وی بر این باور است که صلح میان افغانستان و پاکستان از اهمیتی فوق العاده برخوردار است و اگر صلح برقرار نشود، مخفی گاه های جریان های افراطی وابسته به طالبان و همچنین کشور هایی که از تروریسم حمایت می کنند، به حال خود باقی خواهد ماند. این در حالیست که تروریسم تهدید مشترک افغانستان و پاکستان است و نمی توان تروریست ها را به خوب و بد تقسیم کرد. اشرف غنی بر این نظر پافشاری می کند که اکنون زمان آن فرا رسیده است که طالبان تصمیم بگیرند که می خواهند بخشی از جامعه افغانستان باشند یا به عنوان ابزار دست افراط گرایان بین المللی و سلطه جویان منطقه ای عمل کنند. اگر طالبان تصمیم بگیرند که بخشی از جامعه افغانستان باشند، آن وقت صلح به افغانستان باز خواهد گشت و در غیر این صورت، طالبان منزوی خواهد شد و دیگر کسی از آنها حمایت نخواهد کرد. طالبان باید بداند که به دلیل کشتار کودکان و مردم بی گناه به عنوان گروهی منفور شناخته شده و جامعه افغانستان خسته از جنگ به دنبال صلح است. رویکرد دکتر عبدالله به حادثه قندوز از دید دکتر عبدالله اگر حمایت خارجی از داعش، طالبان و گروه های افراطی نبود، نبردهای ما به تاریخ می پیوست. رئیس اجرایی دولت وحدت ملی، در نشست مجمع عمومی سازمان ملل ضمن انتقاد از اسلام آباد، اظهار کرد که اگر پشتیبانی خارجی از داعش نبود، این نبردهای شبه چریکی و پراکنده تاکنون به تاریخ می پیوست. پاکستان باید به تعهدات خود برای مبارزه با شبه نظامیانی که مرزهای دو کشور را ناامن می کنند پایبند باشد. ما از پاکستان می خواهیم به قولی که رهبرانش چند ماه پیش برای سرکوب تروریسم دادند، عمل کند. سخنرانی عبدالله در مجمع عمومی سازمان ملل، ساعاتی پس از اشغال برخی مناطق شهر قندوز توسط نیروهای طالبان انجام شد. برخی کارشناسان، اسلام آباد را متهم می کنند که از طالبان به عنوان اهرم قدرت در افغانستان بهره برداری می کند. تحلیل رویداد حمله طالبان به استان قندوز دارای ابعاد و معانی مختلفی بوده و به نوعی یک هشدار و نشانه ای هم برای بازیگران داخلی و خارجی افغانستان است. هر چند که نمی توان در یک یادداشت به همه این ابعاد اشاره کرد، اما مطمئنا در تحلیل حادثه قندوز باید به قدرت نمایی طالبان برای امتیازگیری در آینده در مذاکرات صلح، ضعف نیروهای امنیتی افغانستان، رویکرد دوگانه آمریکا و غرب در برخورد با طالبان، سیاست دوگانه پاکستان در قبال گروه های وابسته به طالبان ، ایجاد جنگ روانی و تاکید ملااختر منصور به اصطلاح به آرمان های ملاعمر در ایجاد امارت اسلامی و خروج نیروهای خارجی از افغانستان و لغو قرارداد امنیتی کابل – واشنگتن، حمایت آی.اس.آی از گروه های وابسته به طالبان افغانستان (طبق آخرین اظهارات اشرف غنی که گفته بود پاکستان با طالبانِ افغانستان، همان برخورد و رویکردی را اتخاذ کند که در داخل خاک خود می کند) توجه کرد. اما آن طور که در سایت های خبری و گزارشات آمده است، شهر قندوز یک شبه به دست نیروهای طالبان افتاده است. هرچند این واقعیت وجود دارد که در استان قندوز به دلیل عقبه اجتماعی و وجود پشتون ها، تصرف این شهر برای طالبان تا حدودی می توانسته به آسانی صورت بگیرد، اما این مساله هم وجود دارد که درگیری ها چندان هم جدی نبوده است و طالبان بدون تلفات و درگیری سخت، کنترل شهر و برخی از فرمانداری ها در استان قندوز را در اختیار گرفته است. شاید به همین دلیل فضل هادی مسلم یار، رئیس مجلس سنا حادثه قندوز را دردآور خوانده و ضمن اشاره به این که مسئولان محلی قندوز باعث بدنامی نظام سیاسی افغانستان شده اند، خواستار محاکمه و اشد مجازات برای والی (استاندار)، فرماندهان امنیتی، رئیس امنیت و فرماندهان گردان های ارتش ملی در دادگاه نظامی و ... شد. عبدالرحیم حسنیار، عضو دیگر سنا مدعی است که در قندوز فاجعه بشری اتفاق افتاده و مسئول این فاجعه مقام های محلی این ولایت هستند و آنان باید به اشد مجازات محکوم شوند. به هر حال سقوط ناگهانی قندوز به دست طالبان آن هم با چند صد مهاجم را توطئه مقامات محلی در این مسئله می دانند. البته برخی از تحلیل گران افغانستان معتقدند ارتش پاکستان در ناامنی های داخل افغانستان نقش مهمی بازی می کند و بیشتر افراد حاضر در گروه داعشِ افغانستان و بویژه مهاجمین به استان قندوز پاکستانی هستند. طوری که سقوط قندوز را به سقوط موصل در عراق تشبیه می کنند که تروریست های داعش توانستند بدون هیچ گونه مقاومتی آن را تصرف کنند و خیانت فرماندهان محلی سبب شد تکفیری های داعش به پیشروی های خود ادامه دهند. با به دست گرفتن ذخایر ارتش و رهایی ۵۰۰ تن از زندانیان قندوز احتمال حملات گسترده از سوی طالبان افزایش یافته است. هر چند نمی توان این دیدگاه را بطور کامل رد یا قبول کرد و زود است که بدون اسناد و مدارک، چنین دیدگاهی را پذیرفت، اما به دلیل پیشینه دخالت های برخی کشورهای منطقه، فرضیه فوق قابل تامل و بررسی است. بویژه که در مقابله با طالبان نیز مقابله چندانی صورت نگرفته و شهر به کنترل طالبان درآمده است. سخن پایانی تصرف استان قندوز در شمال افغانستان، نه تنها آغازی بر تثبیت حضور و گسترش جغرافیای نفوذش در افغانستان است، بلکه این تصرف نشانه ای از قدرت نمایی طالبان و امتیازگیری در مذاکرات صلح آتی است. واقعیت این است که سال ها مبارزه طالبان با دولت افغانستان و نیروهای خارجی، باید دستاوردی برای این گروه نظامی – سیاسی داشته باشد و با توجه به تغییر رویکرد آمریکا و غرب و حتی عربستان از طالبان به داعش یا دیگر گروه افراطی مستعد در افغانستان، رهبران طالبان می خواهند از این فرصتِ ضعیف بودن دولت وحدت ملی استفاده کرده و ظرفیت های خودشان را در ذهن و عین افزایش دهند. شاید به همین دلیل نیز برخی از کارشناسان افغانستان، به جدّ پاکستان و دستگاه اطلاعاتی آن را در پشت صحنه حادثه قندوز و طالبان قلمداد می کنند. البته در کنار بازیگری فعال پاکستان، می توان جریان طالبان را محصول و برونداد اجتماعی افغانستان دانست، اما با این حال نمی توان سطح کنش گری بازیگران بین المللی و منطقه ای را در این قضایا بی ارتباط دانست. آمریکا و غرب برای اهداف کلانشان در منطقه و ضربه زدن به منافع روسیه، چین و ایران، به سطحی از ناامنی کنترل شده نیازمندند و به همین جهت در خصوص این که کابل دست اشرف غنی، دکتر عبدالله یا طالبان باشد، فرقی نمی کند و اگر طالبان به منافع آمریکا و غرب آسیبی نرساند، تنها یک شورشی و مخالف سیاسی قلمداد می شود. به هر حال سیاست دوگانه غربی ها نیز در خصوص تحولات افغانستان معنی دار است. به هر حال با گذشت ۱۴ سال بویژه زمانی که پایگاه اجتماعی طالبان، همواره تقویت کننده و تداوم دهنده این جریان در عرصه سیاسی – امنیتی افغانستان است، باید صلح بین طرف های درگیر حاصل شود و بخشی از تقلای طالبان به همین منظور است. اکنون زمان آن فرا رسیده است که دولت وحدت ملی، طالبان و حکومت پاکستان تصمیم بگیرند که می خواهند صلح در منطقه برقرار شود و یا نه هم چنان برای تثبیت حضور و نفوذ خود از صلح به عنوان ابزاری جهت قدرت نمایی استفاده خواهند کرد. واقعیت این است که اکنون صلح یک بهانه و ابزاری برای فزون خواهی تبدیل شده است و هیچ یک از طرف های درگیر حاضر به عقب نشینی از مواضع خود نمی باشند. اما نکته مهمی که در این میان وجود دارد همسویی و همگرایی پنهان بازیگران موثر در حوزه افغانستان با سایر گروه های افراطی از جمله داعش است که در خصوص اقدامات آنان سکوت اختیار کرده و به نوعی اراده ای برای درگیری با طالبان از طرف نیروهای خارجی دیده نمی شود و به همین جهت چشم انداز تحولات افغانستان با ابهامات زیادی روبرواست.
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ملیت]
[مشاهده در: www.meliyat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها