تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836790587
طالقانی: هاشمی دچار «خود پدر پنداری» شده / فتنه گران جز به هم ریختن...
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: طالقانی نگاه پدرانه به هاشمی داشت/ فتنه گران جز به هم ریختن مملکت کاری نمی کنند مهدی طالقانی با بیان اینکه پول هایی که آقای هاشمی به مجاهدین خلق می داد از کسی پوشیده نیست، گفت: هاشمی گاهی بی دلیل از بنی صدر حمایت می کرد و درحال حاضر هم دچار نوعی «خود پدر پنداری» شده است.به گزارش فارس، مهدی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی متولد 22 دی 1329 است که دبیرستان خود را در مدرسه علوی گذرانده و به دارالفنون رفته است. او که در دبیرستان پهلوی پایتخت دیپلم گرفته و از شاگردان شهید رجایی هم بوده، بعد از دیپلم دیگر درس را ادامه نداده است و وارد کار اقتصادی شده است و به قول خودش در یک شرکت ساختمانی از آقازادگی بهره برده است. طالقانی که خود از گفتن این سخن خنده اش می گیرد، برایمان از تاکید آیت الله طالقانی به برادران و خواهرانش می گوید که آنها را از فعالیت اقتصادی منع کرده بود، مهدی طالقانی می گوید: «آن زمان با خود گفتم این چه نصیحتی است که پدر به ما می کند؟ اما الان که اوضاع و احوال را می بینم که نتیجه اش می شود زندان (البته زندان با سکه!) می بینم نصیحت بدی نیست»! مهدی طالقانی در این گفت و گو از نقش آیت الله طالقانی در هدایت نیروهای مبارز و انقلابی و در عین حال مرزبندی اش با منافقین و مجاهدین خلق سخن می گوید و از مصادره جایگاه پدر توسط برخی جریانات سیاسی داخلی گلایه مند است و می گوید: « اولین لقب «پدر» را امام به طالقانی دادند که گفتند «او برای من برادر و برای ملت پدری است»؛ منتها به جای اینکه دوستان ما از این القاب استفاده کنند، خودشان را کشیدند کنار و اینها سوءاستفاده می کنند.» طالقانی در این مصاحبه از اطلاعات غلط سیدمحمد غرضی درباره پدرش در مصاحبه با یکی از روزنامه های اصلاح طلب هم انتقاد می کند و می گوید «تاریخی که اینها می گویند اشتباه است، اصلا ایشان (غرضی) آلزایمر دارد، آن زمان که غرضی تعریف می کند آیت الله طالقانی مرحوم شده بودند»! یکی دیگر از محورهای این مصاحبه نیز طرح موضوعات مهدی طالقانی درباره نقش، جایگاه و نوع مراوده آیت الله هاشمی رفسنجانی با آیت الله طالقانی است و تاکید می کند که طالقانی نسبت به هاشمی حالت پدری داشت. آنچه در ادامه می آید مشروح گفت و گوی خبرنگاران حوزه احزاب خبرگزاری فارس با مهدی طالقانی است که به گفته خودش الان یک زندگی معمولی و عادی دارد و در خانه ای استیجاری و با کار آزاد و ساخت و ساز روزگار می گذراند: فارس: آقای طالقانی! در برهه ای از زمان مطرح شد آیت الله طالقانی مجتهد نیست و ایشان خبره مسائل سیاسی بوده و آثار علمی شایانی در حوزه فقه و اصول نداشته و بیشتر وجهه ایشان سیاسی است، در این زمان بود که بیت ایشان از اسنادی درباره اجتهاد ایشان سخن به میان آورد که نمونه آن آیت الله حائری بود. این سند کجاست و اساساً کسی این سند را دیده است؟ طالقانی: همه دیدند، حاج عبدالکریم (آیت الله حائری) به کسی به این آسانی اجازه اجتهاد نمی داد ولی به ایشان داد؛ در ضمن همین یک نفر بودند، مرحوم آیت الله قمی، مرحوم اصفهانی، همه اینها هم اجازه روایت و هم اجازه اجتهاد داشتند، منتها مرحوم طالقانی خودش دنبال این داستانها نبود. در یکی از خاطرها گفته است که من می توانستم قم بمانم و بروم دنبال اجتهاد و کاری هم به کار کسی نداشته باشم و به مسائل تدریس بپردازم، ولی لازم دانستم که اینها را رها کنم و به تهران بیایم و بیشتر با قشر جوان و دانشجو برخورد داشته باشم و کار کنم. بخصوص دوره ای که کمونیست ها بیشتر در مملکت جولان می دادند و اگر بچه مسلمانی در دانشگاه قرار بود دو رکعت نماز بخواند باید پنهانی نماز می خواند تا کسی او را مسخره نکند؛ لذا ایشان در آن دوران ایشان لازم می دیدند به تهران بیایند. فارس: چه کسانی مخالف این هستند وجهه فقهی آیت الله طالقانی نشان داده شود و به همین خاطر بیشتر وجه سیاسی ایشان را پررنگ می کنند؟ طالقانی: یکسری افرادی هستند که خودشان در جنبه های سیاسی و مسائل مبارزاتی فعالیتی نداشتند و حالا می خواهند بگویند که اگر ایشان در این جنبه فعال بوده در آن جنبه ضعیف بوده است؛ حالا ما اصراری نداریم ثابت کنیم، چیزی است که خودمان می دانیم. فارس: چنین سندی الان موجود است؟ طالقانی: سندش یکبار در دادگاه سال 42 ارائه شد، آن موقع می گفتند یک مجتهد را نمی شود محاکمه کرد به خاطر همین من یادم است عمویم به منزل مان آمد، نامه مرحوم حاج شیخ عبدالکریم را به دادگاه ارائه داد، منتها باز هم دادگاه او را محاکمه کرد. یک جاهایی در کتاب هایی چاپ شده و افراسیابی کتابی دارد آنجا چاپ شده است. فارس: رابطه مرحوم طالقانی با مهندس بازرگان چطور بود؟ این ارتباط از کجا شکل گرفت؟ طالقانی: این ارتباط از زمان دوستی در دوران بچگی بوده است، مرحوم طالقانی در قنات آباد زندگی می کرد. یعنی آنجا پدر طالقانی مسجدی و تشکیلاتی داشت؛ مرحوم عباسقلی بازرگان، پدر مرحوم بازرگان هم از تجار تبریزی بسیار ثروتمند و متمدن و مومن بود، ایشان هم همان آن منطقه زندگی می کرد و به دلیل همان کسب و کار خوبی که داشت اسمش را گذاشتند بازرگان و اینها از بچگی با هم بزرگ شده بودند و به هر حال رفاقت شان بعد از همان سالهای 1320 بیشتر شد و مسائل سیاسی که پیش آمد رفاقتشان نزدیکتر شد و مرحوم طالقانی به عنوان یک آدم معتقد و متدین، مرحوم بازرگان و مرحوم دکتر حسابی را قبول داشت. فارس: نقش پدر آیت الله طالقانی و پدر مرحوم بازرگان در زمینه مبارزه چگونه بود؟ طالقانی: تا آنجا که من اطلاع دارم مرحوم عباسقلی خان بازرگان یک منزل بزرگی داشت در همان منطقه قنات آباد، مرحوم طالقانی یک چیزهایی خودش از مرحوم پدرش یاد گرفته بود، پدرشان معتقد بود که با گروه های مختلف هر کس مشکلی دارد با دین، با مذهب، بیایید بحث و صحبت کنیم، ما قرار نیست فحشی به کسی بدهیم و کسی را کتک بزنیم؛ برای این کار از مرحوم عباسقلی خان بازرگان کمک گرفت و ایشان هم خانه اش را در اختیار گذاشت، البته یک مدت در خانه مرحوم عباسقلی خان بازرگان بود و بعد این بحث ها به مدرسه مَروی انتقال پیدا کرد و بعد از مذاهب مختلف دعوت می کردند تا با هم بحث کنند. فارس: بعضی ها معتقدند آیت الله طالقانی پدر همه گروه های مبارز جریان سیاسی قبل از انقلاب در برابر پهلوی بود و ایشان برایش فرقی نمی کرد این گروه چپ باشد یا لیبرال بلکه نوع و هدفشان مبارزه طلبی بود. حتی شاهد بودیم بعد از انقلاب گروه های خواستند ایشان را مصادره به مطلوب کنند و ایشان آن خطبه قرّا را قرائت فرمودند. به نظر شما آیا آیت الله طالقانی واقعا خطوطی نداشت و هر حزبی در کنار ایشان می توانست قرار گیرد. در این زمانه هستند افرادی که مدعی اند باید پدر همه احزاب و جریانات باشند. آیا اصلا آیت الله طالقانی چنین شخصیتی داشت؟ طالقانی: این دو تا بحث است؛ یکی بحث قبل از انقلاب و مبارزه؛ یکی بعد از انقلاب. دلایلش را هم می گویم. قبل از انقلاب بله هر کس که مبارزه می کرد ایشان می پذیرفت. حتی در زندان دوستان با چپی ها مشکل داشتند، طالقانی هرگاه هر کدام از این چپی ها به زندان می آمد می رفت و نزد اینها می نشست و با آنها حرف می زد، نتیجتا هم بعضی از دوستان که آن دوران را یادشان است وقتی بیرون آمدند تعریف می کردند هر کدام از اینها درد و دلی داشتند فقط با مرحوم طالقانی صحبت می کردند. چند روز پیش من با آقای دولت آبادی راجع به دوره ای که ایشان با مرحوم طالقانی زندان بود، صحبتی داشتم و می گفت هروقت می آمدند تهدید می کردند و دلهره می گرفتم، 5 دقیقه ای با مرحوم طالقانی در حیاط صحبت می کردم و ایشان اینقدر به من آرامش می داد من خیالم راحت می شد. این در مورد همه بود و می نشستند با هم صحبت می کردند و آخر هم به این نتیجه می رسیدند که شما مبارز هستید و یک مشکل کوتاه دارید و یک اشهد ان لا اله الله بگویید و بیایید وسط. منتها داستان بعد از انقلاب قصه دیگری است. *پول هایی که آقای هاشمی به مجاهدین خلق می داد از کسی پوشیده نیست فارس: ایشان را نسبت می دهند به حمایت از مجاهدین خلق. طالقانی: بله ایشان را به مجاهدین خلق نسبت می دهند، اولاً مجاهدین خلق اول انقلاب از طریق همه بزرگان حمایت می شدند، پول هایی که آقای هاشمی به مجاهدین خلق می داد از کسی پوشیده نیست، پول هایی که حتی توسط مرحوم طالقانی از طریق آقای غیوران (الان زنده است) به اینها داده می شد؛ منتها بعد انشعاب شان آقای غیوران تعریف می کرد وقتی رفتیم با آنها دیداری داشتیم، مرحوم طالقانی گفت من دیگر اینها را قبول ندارم و دیگر دیناری از طرف من به اینها ندهید و از سال 54 کمک ها را قطع کرد. اینها بعد از انقلاب تحت عنوان سازمان مجاهدین خلق سابقه مبارزاتی داشته و مبارزین اولیه اش هم آدم های بزرگی بودند؛ افرادی مثل مسعود رجوی هم به هر حال یک سابقه طولانی مدت سیاسی داشته و وقتی بیرون آمدندرهبری این گروه را برعهده گرفتند، مرحوم طالقانی با گارد با اینها راه می رفت، یعنی خیلی به اینها نزدیک نمی شد، البته اگر نزدیک می شد، ایرادی هم نداشت چون اینها تا سال 59، 60 در مملکت کاملا آزاد بودند. تظاهرات و میتینگ می گذاشتند.بنابراین اینها تا آن زمان مشکلی نداشتند. از طرف دیگر بسیاری از نزدیکان امام روابط نزدیکی با اینها داشتند، مثل احمدآقا و حسین آقای خمینی و هیچ ایرادی هم نداشت. منتها کسانی که مشکل با خود طالقانی داشتند این را عَلم کردند، نمونه اش آقای غرضی. می گوید در خانه مرحوم طالقانی پایین خانه شان پر از منافق بود، اولاً آن زمان ما منافق نداشتیم مجاهد بودند، منافق زمانی شد که اینها اسلحه در دست گرفتند، دوماً خانه طالقانی جایی بود در یک آپارتمان در خیابان سمیه و یک آپارتمان 75 متری بود، یکی از پاسدارهای آقای طالقانی عباس ترکان بود که از پاسدارهای نزدیک امام در پاریس بود، یکی دیگر از پاسدارها شهید محسن ارودی بود که در حادثه مکه شهید شد، جواد بافقی نیز یکی از پاسدارهای آقا بود که الان از سرداران نیروی انتظامی است؛ کدام اینها منافق بودند؟ اول انقلاب سال 57 که دو ماه از انقلاب گذشته یک عده در دفتر آمدند و گفتند ما می خواهیم کمک کنیم، شخصی به نام اسماعیل زاده، این آقا تنها کسی بود که بعدها فهمیدیم ارتباط دارد و ما از او در نماز جمعه و حفاظت استفاده می کردیم نه جاهای دیگر. ولی بدیع زادگان، برادرش جز بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق بود و لی خودش نه؛ اولش که آمد در دفتر ما او را اصلا نمی شناختیم، نمی دانستیم چه کسی است، گفت می خواهم اینجا کار کنم، آقا هم گفت باشد، بعدا گفت من برادر شهید اصغر بدیع زادگان هستم، آقا هم تحویلش گرفت. سوء استفاده جریان منافقین از لقب «پدر» طالقانی فارس: برخی با استنادهایی که می کنند می خواهند آیت الله طالقانی را مصادره به مطلوب کنند، برخی از مجاهدین سابق، منافقین فعلی و امثال تیم رجوی. طالقانی: اولین لقب «پدر» را امام به طالقانی دادند که گفتند «او برای من برادر و برای ملت پدری است»؛ منتها به جای اینکه دوستان ما از این القاب استفاده کنند، خودشان را کشیدند کنار و اینها سواستفاده می کنند. فارس: البته برخی ها هم لقب کمونیست به ایشان می دهند. طالقانی: بله از این القاب هم می دهند. فارس: فکر می کنم علت التقاط فکری که به آیت الله طالقانی منتسب می کنند به دلیل آزاداندیشی ای بود که ایشان داشتند. طالقانی: دقیقا. خودشان مشکل دارند. مرحوم طالقانی تمام خطبه های نماز جمعه اش و تمام سخنرانی هایش معمولا با یک یا دو آیه از قرآن شروع می شود، یعنی هیچ جا بدون استناد به قرآن صحبت نکرده است. تفسیرهای قرآن مرحوم طالقانی از سال 1320 در مسجد هدایت خیابان جمهوری بسیار روان و راحت بود و تفسیر قرآن ایشان منطبق با مسائل روز بوده و قرآن کتابی نبوده که آقا بگذارد لبِ طاقچه و بگوید 1400 سال پیش آمده است. یکی از این دوستانی که (نمی خواهم اسم ببرم) می گفت هر وقت طالقانی صحبت می کرد ما می گفتیم چقدر این به روز است و ایشان یک روحانی نواندیش بود و متاسفم که صدا و سیما و جاهای دیگر تفسیر ایشان را در اختیار دارند اما کم استفاده می کنند. * هاشمی گاهی بی دلیل از بنی صدر حمایت می کرد/ هاشمی دچار «خود پدر پنداری» است فارس: به نظر شما در فضای فعلی سیاسی کشور کسانی وجود دارند که مدعی باشند پدر تمام احزاب و جریان های سیاسی هستند؟ طالقانی: بله. آقای هاشمی رفسنجانی خود پدر پندار هستند. اولا یک برگشت به کارها و دیدگاه های خود نمی کنند. عیب ندارد هر کس می تواند اشتباه کند. مگر می شود کسی اشتباه نکند؟ اشتباه بزرگان بیشتر است، یک مثالی کوچک می زنم؛ آقای هاشمی یک جاهایی بی دلیل از بنی صدر حمایت می کرد، چرا نمی گوید اشتباه کردم؟ من یادم هست هیات دولت آقای بازرگان هر وقت نزد امام می رفتند کراوات داشتند، آقای هاشمی حالا همه چیز را رها کرده و این را مطرح می کند که «یک دُم خری آویزان کرده اند به نام کروات و این طرف و آن طرف می روند.» این حرف ها چیست؟ آیا مردم مشکل دیگری ندارند؟! من هیچ وقت یادم نمی رود زمانی که ایشان رئیس مجلس بوده، آن پایین آقای بازرگان را کتک می زنند و او آن بالا می خندید. آن وقت آن دوره آنطوری، الان یک طور دیگری صحبت می کند که انگار نه انگار آن قضایا بوده! ژست روشنفکری می گیرند. فارس: آقای هاشمی هم تاکید دارد که تغییری نکرده. ارزیابی شما چیست؟ طالقانی: خیر واقعا تغییری نکرده و همان است منتها این حرفهایش دروغ است و اگر تغییر نکرده پس ادا درمی آورد و هاشمی را همان هاشمی می بینیم، همان هاشمی قتل های زنجیره ای در وزارت فلاحیان می بینیم. *اظهارات غرضی درباره پدرم اشتباه است فارس: رابطه آقای هاشمی با آیت الله طالقانی چگونه بود؟ چون بعد از قضیه برادرتان ایشان می گویند من به احمدآقا گفتم مراقب باشید آقای طالقانی با نهضت آزادی ارتباط نگیرید. طالقانی: مراقب چه باشد؟ اولا ایشان چه جایگاهی داشته که بگوید مراقب باشید؟ بعد هم احمدآقا خودش وقتی آمد من خودم مرحوم پدر را از تهران بیرون بردم؛ سه روز آمده بود تهران نشسته بود و بچه های تهران هم نمی دانستند ما کجا هستیم، می گفت من با آقا کاری دارم و باید ایشان را ببینم، ما هم آدرس را به بچه های تهران دادیم و گفتیم باشد ایشان را بیاورید تا او را ببریم، آقا به شدت از این داستان ناراحت می شد، آقا می گفت مگر می شود آدمی را بدون محاکمه دستگیر کنند بعد بگویند تو آدم کشتی؟ اینکه می شود ساواک، اولا گفتند یک نفر را کشته، آقای غرضی مدعی شد دو نفر را و بعد گفته 17 نفر را کشته ای! گفتند یک زنی را که جزء مجاهدین خلق بوده، کشته است، الان چه شده که یک زن مجاهدین که در پاریس کشته می شود یا می میرد برای شما جالب شده است؟ با افتخار مصاحبه می کنید و می گوید قاتل این زن، سید مجتبی بوده و ما او را دستگیر کرده ایم؟ بعد هم ما از وزارت اطلاعات استعلام کردیم و گفتند ما سندی نداریم، از دادستان انقلاب آن روز آقای هادوی (لان زنده اند) استعلام کردیم گفته است ما هیچ سندی نداریم. هیچ سندی اینها پیدا نکرده اند. چه سندی است که فقط آقای غرضی و آقای بشارتی جهرمی (به خاطر اینکه فامیل این خانم ها بوده و اینها سه تا خواهر مجاهدی بودند که یکی از آنها توبه می کند و یکی می رود عمان و یکی هم می رود پاریس ازدواج می کند، یک شوهر خوش چهره داشته و آن هم جزء منافقین بودند و این خانم ناراحتی داشته و دارو می خورده و مجتبی می گوید من بارها به او می گفتم استراحت کن، شنا کن، این خانم قرص زیادی خورده و مرده است، حتی پزشک قانونی فرانسه هم تایید کرده) حالا شما از کجا فهمیدید مجتبی او را کشته است؟ این مسائل را عمدا مطرح می کنند. من آقای هاشمی را خیلی هم دوست دارم اما انتقاداتی هم به ایشان دارم. اخیرا آقای غرضی انتقاداتی را در روزنامه اعتماد مطرح کرده است و خیلی هم مساله دارد و بعد چه مزخرفاتی می گوید! گفته است «آقای طالقانی خیلی با منافقین نزدیک بوده و بعد از اینکه حادثه 7 تیر که اتفاق افتاد، آقای طالقانی خودش را می کشد کنار.» این در حالی است که حادثه 7 تیر که اتفاق افتاد سال 60 بود، اصلا ایشان (غرضی) آلزایمر دارد، آن زمان آیت الله طالقانی مرحوم شده بودند، بعد هم از آقای هاشمی تعریف می کند و می گوید ایشان را روی صندلی داغ نشاندند و او را سوزاندند. ما زندان به ملاقات ایشان می رفتیم و اصلا صندلی داغ ندیدیم که او را بنشانند. فارس: بعضی ها معتقدند این پدرسالاری (از لحاظ منفی) در آیت الله طالقانی هم وجود داشت و ایشان نیز چنین دیدگاهی داشتند و می گویند به خاطر همین ارتباط خود را با طیف ها قطع نمی کرد و خودش نیز در این وادی بوده است و به خاطر همین با اینها تعامل داشت. طالقانی: مجاز هستند چنین فکری بکنند. اما شما می توانید از کسانی در سن و سال من که در آن زمان بودند و یا آن زمان را درک کرده باشند؛ بپرسید که مشی ایشان چگونه بود. فارس: برخی می گویند چرا ایشان تعامل خود را قطع نمی کردند. طالقانی: آقا حتی همین مجاهدین خلق را هم می گفت به جای اینکه اینها را دفع کنید، بیایید جذب کنید. می گفت همین جوان های 14-15 ساله که دنبال شعارهای اینها می روند را بیاورید و با آنها صحبت کنید و حرف بزنید و گفتگو کنید چه ایرادی دارد؟ چه اشکالی داشت؟ من خیلی افتخار می کنم. سال 57 انقلاب پیروز و ایشان از زندان آزاد شد و گفت من وابسته به هیچ حزب و گروهی نیستم (نوار ویدیویی آن را هم دارم)؛ می گوید برای اینکه من بخواهم در حزب فعالیت کنم باید در چارچوب حزب باشم و از مردم فاصله می گیرم؛ پس بنابراین من در چارچوب هیچ حزب و گروهی نیستم و در خانه من روی همه باز است. مرحوم بازرگان نظر ایشان را تایید می کند. حالا دوستان دیگری هم بودند همان زمان زودتر یا دیرتر از چارچوب نهضت آزادی خارج شدند خیلی هم این به نظرم خوب بوده. الان بعضی از آقایان نهضت آزادی می گویند، طالقانی بعد از انقلاب تغییر کرد؟ معلوم است تغییر می کند. آنجا در چارچوب حزب مبارزه می کرده است، وقتی انقلاب به پیروزی می رسد، ایشان می گوید من بیایم در چارچوب آن حزب دوباره حرکت کنم؟ ایشان از سال 1318 مبارزه اش را شروع کرد. ایشان از سال 42 زندان رفتند و46 آزاد شدند و در سال 46 در نهضت آزادی بیشترین کسی که به زندان و تبعید رفت طالقانی بود. دیگران در زندان و تبعید همراه طالقانی نبودند. فارس: مسئله ای مطرح شده در مورد ایت الله طالقانی و نگاه فقهی ایشان به موضوع حجاب. اساسا ایشان نگاه خاصی در مورد حجاب داشت؟ از کجا می توان آرای فقهی آیت الله طالقانی را دریافت؟ آیا مرکزی هست که افکار و اندیشه های ایشان را تدوین نموده باشد؟ طالقانی: نوار آن را گوش کنید، خیلی جالب است. بله وجود دارد. من خودم از صدا و سیما گرفتم. خود خانواده و من توسط موسسه تاریخ معاصر و موسسه نشر کتاب توسط شهرداری فشار آوردیم و یکسری کتابهای ایشان را تصحیح و غلطگیری و دوباره چاپ کردیم مثل کتاب «پرتویی از قرآن». فارس: غلطگیری یعنی چه؟ طالقانی: یکسری مثل کتاب پرتویی از قرآن، چاپ و نشرش برمی گشت به سالهای 56 و 57، و غلط املایی زیاد داشت لذا آن را به حوزه علمیه قم دادیم، غلطگیری کردند و چاپ کردیم ولی گفته های ایشان متاسفانه زیاد پیاده نشده است. در مورد حجاب نیز ایشان توضیح کاملی می دهد و می گوید آن حجاب اسلامی را رعایت کنید ولی حجاب اجباری ندارد ولی مثال های زیادی می زند، مثال می آورد از خانم گاندی که روسری روی سرش می انداخته و توضیح کاملی راجع به بهتر بودن حجاب و عمل کردن به حجاب می دهد منتها چیز خاصی نبود. ایشان امروز با روزنامه اطلاعات مصاحبه کرد و نشنیده بود با خانم ها به خاطر حجاب برخورد کرده اند و مسافرت بود، فردای آن روز امام می گوید نظر من درباره حجاب همان است که آیتالله طالقانی گفته است. این چیز مساله داری نبوده است. حالا بعضی وقتها ایجاب می کرد که این را پیراهن عثمان کنند و بر سر بعضی ها بزنند. احمدی نژاد هم آمد و گفت من اینطور نیستم که یک نفر دو تار مویش بیرون باشد با او برخورد کنم. این حجاب یک مانور سیاسی شده است، بعضی می خواهند شروع به کار کنند در این مورد حرف های قشنگ می زنند اما ممکن است در وسط کار برخوردهای بدی هم بکنند. فارس: یک سخنی که از آیت الله طالقانی در شبکه های اجتماعی زیاد دیده می شود که می گویند من می ترسم از روزی که به جای رسیدگی به مسائل بزرگ، گیر ما چند تار موی زنان باشد. طالقانی: می گویند در نوارهای ایشان این صحبت هست، اما این جمله را من در نوارها ندیدم. فارس: این سیاسی کاری نیست شما تایید می کنید؟ طالقانی: من نشنیدم. آقای طالقانی در بیمارستان ایرانشهر می آمد، بیمارستان در اختیارم بود، برای مجروحان اول انقلاب از این بیمارستان کمک می گرفتیم، خود آقای طالقانی را آنجا بستری کردیم. برای بازدید بیمارستان می آمدند، آن زمان حجاب هم اجبار نبود و روسری سر پرستاران نبود و خیلی به این مساله حساسیت نداشت. فارس: ولی به قید و بند اسلامی پایبند بودند؟ طالقانی: بله پایبند بود. تا زمانی که ایشان فوت کرد حجاب آزاد بود. اگر روال را ادامه می دادیم وضع مان خیلی بهتر بود الان مشکلاتمان بیشتر است. فارس: یک بحث درباره جبهه ملی است که می گویند ایشان رابطه مستحکمی داشت اما از آن طرف در مورد بحث نواب صفوی نقدی به آقای مصدق داشتند. طالقانی: ایشان یک بار سخنرانی کرد و دیگر انجام نشد، سالگرد مرحوم دکتر مصدق زمان ایشان برنامه گذاشتند و سر خاکش رفتند، اتفاقا خیلی هم زیرکانه این کار کردند. خیلی ها خودشان را جلو انداخته بودند که بعد از ایشان سخنرانی کنند، یعنی خود دوستان جبهه ملی و خود منافقین (مسعود رجوی) گارد بسته بودند که سخنرانی کنند، ایشان هم متوجه شده بود و سخنرانی اش را طولانی کرد تا اینکه مراسم تمام شود. ایشان به مرحوم مصدق علاقه مند بودند اما می گویند نواب صفوی نیز در ملی شدن نفت تاثیرگذار بودند، همان جا ایشان بیان می کنند که «رزم آرا ترور شد و نفت ملی شد» این جمله ایشان است که من یادم است. فارس: گرایش ایشان به جبهه ملی را چگونه ترسیم می کنید؟ گرایشاتی که منجر به تعطیلی شد. طالقانی: جبهه ملی زمانی به وجود آمد که نه نهضت آزادی بود و نه چیز دیگری. تنها گروه مبارزی بود که در زمان مرحوم مصدق به وجود آمد و به هر حال یکی از بنیانگذاران خود مرحوم مصدق بوده است و اینها را در قالب حزب ترغیب کرده بود. آنها تنها گروه سیاسی بودند که در سالهای 33 و 34 در مملکت مبارزه می کردند. نواب صفوی و امثال او هم بودند اما همه را گرفتند و اعدام کردند. بعد از آن گروه های موتلفه آمدند و اینها در حاشیه رفتند ولی گروه سیاسی آزاد، غیرمذهبی فقط این گروه بود. البته مرحوم طالقانی با گروه های مذهبی هم ارتباط داشت و ارتباط را قطع نکرده بود و می خواست اینها را داشته باشد و این برمی گردد به اینکه می خواست همه گروه ها را جذب کند. منتها در سال 40 باز به توصیه مرحوم بازرگان که ایشان دید مذهبی اش خیلی غالب بود، معتقد بود اینها زیاد دنبال مذهب زیاد نیستند و فقط دید سیاسی دارند، از این رو می گویند بیاییم و یک سازمان سیاسی مذهبی درست کنیم و نهضت آزادی را درست می کنند. فارس: شاهدیم عده ای خود را اینطور به نسل های بعد از انقلاب معرفی می کنند که از پیشتازان اصلی انقلاب بودند، در صورتی که در داستان بیانیه روز تاسوعا سال 57 بعضی ها حتی زیر پای این بیانیه را امضا نکردند. یکی از این افراد هاشمی رفسنجانی است. آیا این ماجرا حقیقت دارد؟ طالقانی: تاسوعای آن سال مصادف با روز جهانی حقوق بشر بود، ایشان معتقد بود باید آن روز یک بیانیه بدهیم و یک راهیپمایی بزرگ بگذاریم. تا به حال هم به آن صورت اعلامیه داده نشده بود. ایشان یک متن را تهیه می کنند و پیشنهاد می دهند من تنها نباشم که امضا کنم و دوستان دیگر هم امضا کنند تا مردم به خیابان بیایند. منتها به هر کس زنگ می زنند (حالا نظر آنها بوده) می گویند نه خطرناک است و ممکن است مردم کشته شوند ولی ایشان (طالقانی) می گویند نه اگر ما منسجم باشیم و شعارهای متفرق ندهیم، مشکلی پیش نمی آید و متاسفانه دوستان دیگر حاضر نشدند. طالقانی در اعلامیه اش می گوید، من از منزلم حرکت می کنم. همان شب یعنی چند شب قبل از حرکت، ساواک می آید و به خانه مان می ریزد. برای آخرین بار دیدیم ماموران ساواک آمدند منزل که آقا را ببرند، منتها همیشه در کوچه ما پر از جمعیت بود، روش مرحوم طالقانی هم همیشه این بود که می گفت اگر بخواهید من را ببرید ساک من بسته است و مرا ببرید ولی این دفعه گفت من نمی آیم و می توانید من را کشان کشان از میان این جمعیت ببرید من اعلامیه داده ام باید باشم. آنها هم می بینند نمی شود، رفتند و مرحوم بهشتی را گرفتند که ایشان هم یک یا دو شب نگه داشتند و بعد آزاد کردند. منتها کسی این اعلامیه را امضا نکرد و ما خودمان روز تاسوعا توقع نداشتیم جمعیت اینگونه در راهپیمایی بیاید. واقعا اول و آخر جمعیت را نمی توانستیم ببینیم و اتفاقی هم نیفتاد و فردا که عاشورا بود، دیگر همه اعلامیه دادند و پرشورتر بود. حتی نمازی که آقای طالقانی در میان آزادی خوانده است می بینیم از کسانی که توقع نداشتیم پشت سر ایشان نماز بخوانند، آمدند، حاج میرزا خلیل کمره ای بود که هم از ایشان بزرگتر بود و هم استاد ایشان بود و هم سیاسی نبود، او ایستاده بود و شرکت کرده بود در راهپیمایی و یا مثلا مرحوم مهندس بازرگان و سحابی نیز بودند. فارس: رابطه آقای هاشمی و آیت الله طالقانی چگونه بود؟ طالقانی: رابطه بدی نداشتند. آقای هاشمی آقا را بسیار دوست داشت. زندان اوین که برای ملاقات می رفتیم، آقای هاشمی هم آنجا زندانی بود، بچه هایش برای ملاقات می آمدند، آقا با او شوخی می کرد و سر به سرش می گذاشت، یک دفعه مرحوم طالقانی سیگار را ترک کرده بود و آنجا حالش بد شده بود و آقای رفسنجانی گریه می کرد. * طالقانی نگاه پدرانه به هاشمی داشت فارس: چقدر ایشان روی آقای هاشمی نفوذ داشتند؟ طالقانی: من فکر می کنم چیزی که آقای طالقانی می گفت آقای هاشمی همیشه می پذیرفت و مثل پدر به ایشان نگاه می کرد. اولین بار آقای طالقانی آقای هاشمی را برای سخنرانی به مسجد هدایت برد و آنجا سخنرانی کرد،شاید سال 48 و 49 بود. خیلی آقای هاشمی را دوست داشت و آقای هاشمی را به دوستانش که از بازاریان معتبر بودند، معرفی کرد که از آقای هاشمی حمایت کنند. فارس: به نظر شما اگر آیت الله طالقانی امروز بود و می دید فرزندش بر خلاف مسیر مردم و انقلاب در دادگاهی محکوم به حبس شده است آیا از مسیر انقلاب خارج می شد. عده ای معتقدند داستان حرکت ایشان به سمت شمال در موضوع دستگیری فرزندش شبیه داستان افراد حال حاضر است. چقدر این تشابه واقعیت دارد؟ طالقانی: اجازه بدهید من یک مثال بزنم؛ جواب آنهایی است که این حرف ها می زنند؛ سال 52 مرحوم طالقانی در یک مقطعی آزاد بود، یک اعلامیه ای از یک جایی کشف شود و بعد ریختند در خانه ما و من هم بیرون بودم، دایی من با زن دایی ام در خانه ما زندگی می کردند، آنها را گرفتند و برادر بزرگ من حسین هم وارد خانه می شود که آن هم در جا گرفتند، به من هم گفتند خانه نیا مامورها اینجا هستند و تو را می گیرند. من رفتم خانه و همان جا به من دستبند زدند و بردند. مادرم گریه می کرد و گفت آقا اینها را می برند گفت عیب ندارد بگذار ببرند آدم می شوند. اینطور برخورد می کرد. بعد از انقلاب به خاطر دستگیری مجتبی که 4 ساعت او را گرفته بودند و ما آقای غرضی را گرفتیم و بچه ها را پس گرفتیم، حالا می شود طالقانی به خاطر بچهاش قهر کند؟! فارس: این شبهه را مطرح می کنند. طالقانی: نه این شبهه را آقای غرضی مطرح می کند و مهمل می گوید. آقای طالقانی می گوید ما انقلاب کردیم که دیگر ساواک بازی نداشته باشیم. آقا می گفت اگر کسی محکوم و متهم است دادگاه تشکیل شود، شما چه کاره هستید؟ تشخیص می دهید چه کسی مجرم و گناهکار است؟ خود شما مشکل دارید. اگر قرار است حکمی صادر شود چرا نباید شما را که با ساواک در دستگیری بسیاری همکاری کردید، ببرند؟ حالا اسلحه افتاده دست تان باید یکی را بگیرید و حکم صادر می کنید. مجتبی زندانی شد، ما همه سابقه زندانی داریم و هیچ وقت هم پدرمان عفو نکرده بود، اعظم را گرفتند، بنده، حسین را گرفتند، ابوالحسن را گرفتند، پدرم اصلا ناراحت نبود، آزاد که می شدیم پدرم می پرسید کسی را که لو ندادید؟ می گفتیم نه، همین دغدغه اش بود. فارس: آیا آیت الله طالقانی توصیه ای به فرزندانشان برای بحث فعالیت های اقتصادی داشتند؟ مقایسه ای می کنند از فعالیت اقتصادی فرزندان هاشمی و فعالیت اقتصادی فرزندان طالقانی. نظر ایشان چه بود؟ طالقانی : آقای هاشمی کلاً به مسائل اقتصادی علاقمند است وقتی خودش علاقه دارد فرزند 20 ساله اش را می کند رئیس شرکت تاسیسات دریایی؛ حالا اگر آقای هاشمی فوت کند چقدر اموال به اینها می رسید. من یادم است وقتی پدرم فوت کرد پول زیادی در حسابش بود چون مردم کمک های مالی زیادی میکردند، من یادم است یک بار به عباس شیبانی گفت بیا یک حساب مشترک در بنیاد مستضعفان باز کنیم، یک حسابی داشتند برای امورات کمک به سیاسیون و انقلابیون، بسیاری از حقوق سیاسیون از همان دفتر ما داده می شد آن هم از طریق کمک های مردمی. من یادم است هر وقت راهپیمایی می شد اولین چیزی که می آمد خانه ما کارتون های پول بود و ما دو سه نفر را می گذاشتیم پول ها را می شمردند و می گذاشتند به حساب، منتها ایشان که فوت کرد هر چه در حساب مرحوم طالقانی بود به حساب امام سپرده شد و همه واریز شد، من معترض بودم، گفتم آیا هر چه بود ریختید در آن حساب؟ گفتم یعنی پدرمان خودش 50 هزار تومان پول نداشته است که به عنوان ارث به فرزندانشان برسد؟ خیلی هم اعتراضی نکردیم. تنها چیزی که از پدرمان ماند دو خانه یکی در پیچ شمیران بود که ما در آنجا بودیم و یکی دیگر هم در شمیران که خواهر و برادر دیگرم در آن بودند، آن هم موقوفی بود و بعد بین خودمان تقسیم کردیم. *پدرم نصحیت کرد که وارد مسائل اقتصادی نشوید من از پولدارترین آقازاده های قبل از انقلاب بودم، یعنی کار اقتصادی می کردم و بیزینس داشتم و وضع مالی ام خوب بود. بنده بعد از انقلاب ورشکسته شدم و آنها شدند میلیاردر. پدرم نصحیتی به ما کرد که وارد مسائل اقتصادی نشوید، دو سه جا هم پیشنهاد کردند عضو هیات مدیر فلان جا شوید، اول انقلاب واقعا دست آقای طالقانی بود، آقای طالقانی در تشکیلات همه جا نفوذ داشت لذا همه دوست داشتند بند ما شوند و ما را بند کنند و این کار هم بار مالی داشت و هم کار آنها راه می افتاد؛ ولی پدرم گفت ابداً وارد این داستانها نشوید. ما فکر می کردیم وقتی فشار مالی روی ما زیاد است این چه نصیحتی است که پدر به ما می کند؟ الان که دارم اوضاع و احوال را می بینم نتیجه اش می شود زندان (البته زندان با سکه بد نیست) می بینم نصیحت بدی نیست حداقل آبرویمان حفظ شده است. فارس:مرحوم طالقانی آیا تاکیدی مبنی براینکه فرزندانش در مسائل سیاسی وارد شوند داشتند؟ طالقانی: پدرم می گفت ده تا بچه داریم هر کدام یک سازی می زنند؛ من سعی می کنم دیدگاه های خودم را به آنها می گویم. من شخصا اصلا جناح خاصی ندارم هر کس حرف حساب بزند من دنبال او صحبت می کنم و هستم، حالا این آدم جزء حزب موتلفه ممکن است باشد یا اصلاحطلب باشد. مشکل خاصی با هیچ کدام ندارم. با همه هم رفیق هستم. خواهرم می گوید نباید با آن گروه اصولگرا صحبت کنید. فارس: آیت الله طالقانی در سخنرانی خود و حتی آخرین سخنرانی مسئله شورا و رای را تاکید ویژه ای داشت. به نظر شما امروز که مطرح می شود رای حق الناس است چه میزان این مسئله در اندیشه آیت الله طالقانی وجود داشت؟ طالقانی: ایشان واقعا فکر می کرد رای حق الناس است. اولا آدم ها را برای رای دادن دسته بندی نمی کرد، اولین مجلسی که در این کشور شکل گرفت مجلس خبرگان قانون اساسی بود که ایشان نفر اول شد، ایشان نظرش این بود از یک دسته و گروه خاص کسی نیاید مجلس و می گفت بگذارید گروه های دیگر هم بیایند، اگر روحانی ها همه برویم بنشینیم، دیدگاه هایمان شبیه هم است، از آدم های دیگر بیاوریم که دیدگاه های دیگر دارند و مثل ما فکر نمی کنند تا با هم بحث کنیم و چیز جدید یاد بگیریم. همیشه نظرش این بود که سه چهار تا عقل همیشه بیشتر از یک عقل کار می کند. فارس: فکر می کنید اگر آیت الله طالقانی در قید حیات بودند با نظارت استصوابی مخالف بود؟ طالقانی: خیر. بالاخره باید یک تشکیلاتی باشد که نظارت داشته باشد. مگر می شود شورای نگهبان نداشته باشیم؟ یک نهاد نظارتی همه جای دنیا است، در کشور ما اسمش شورای نگهبان است. چند تا آدم باتجربه که در مسائل سیاسی اجتماعی تجربه دارند در این شورا هستند. فارس: موضع آیت الله طالقانی نسبت به استکبارستیزی چه بود؟ طالقانی: سخنان ایشان در نماز جمعه هایش وجود دارد که می گوید «اگر نخواهید سر جای خودتان بنشینید و ادامه دهید به شیطنت ها، من پیرمرد و مریض پشت تانک می نشینم و می آیم به جنگ تان» امام هم همینطور. اصلا در این مورد کوتاه نمی آمد بخصوص در مساله اسرائیل. مرحوم طالقانی به نظر من اولین روحانی بود که در مقابل اسرائیل از ابتدا موضع گرفت، بعد به کراچی و دانشگاه الازهر مصر رفتند و با بزرگان دیدار کردند و بحث اصلی اش این بود که اسرائیل یک نطفه ناپاکی است و حق مردم فلسطین را خورده و از این رو با اسرائیل نمی شود سر دوستی داشت. یک مشکل بزرگش هم زمان شاه، این مشکل مبارزه با اسرائیلش بود. شاه همیشه صحبت های ایشان را قَدغن می کرد. ایشان در یکی از سفرهایش به کشورهای اسلامی با انورسادات که آن زمان معاون جمال عبدالناصر و معروف به اسرائیل ستیزی بود دیدار کرد، سال 48 در نماز عید فطر مسجد هدایت، خطبه نماز را می خواند و بعد می گوید من امسال فطریه های شما را برای مردم فلسطین جمع می کنم. مردم هم با جان و دل هر چه داشتند می دادند. به شدت با اسرائیل موضع داشت. فارس: افرادی که در برابر خواسته مردم می ایستند حال چه در سال 88 و چه در سال های دیگر به نظر شما این افراد چه میزان شناخت از اندیشه آیت الله طالقانی دارند؟ طالقانی: این داستان عجیبی است. من می بینم هنوز برخی نان را به نرخ روز می خورند. یک جاهایی که به نفعشان نباشد حرف از طالقانی می زنند، اینها موضع گیری می کنند. مثل اینکه مصاحبه ای کردم با فارس و انتقاداتی به آقای هاشمی داشتم، پشت سرش روزنامه اعتماد که علاقمند به آقای هاشمی است سه صفحه با آقای غرضی مصاحبه می کند البته او هم آلزایمر گرفته است، ایشان جایی صحبت می کند و من جوابش را می دهم. من به روزنامه اعتماد زنگ زدم و گفتم رودرو با هم گفتگو کنیم. اولا هزار تا ایراد به ایشان دارم، چیزی که درباره مرحوم طالقانی گفته دروغ است، گفته است من با آقای طالقانی صحبت کردم در حالی که مجتبی نماز می خواند، نه مجتبی الان هم نماز نمی خواند، ولی ربطی هم به منافقین ندارد. بارها اعلام کرده من جزء هیچ گروهی نیستم. وزارت اطلاعات مجوز داد برای ایشان مجوز گرفتیم. تنها کسی که ما دیدیم گاهی می آمد مسجد هدایت آقای کروبی و سالم ترین شان هم بود. من فکر نمی کنم اگر کسی از طالقانی شناخت داشته باشد، بگوید رای مردم غلط است. در شوراها یک بحث داریم، بسیاری از افراد کاندیدا می شوند. من خودم رای دادم، شوراها را نگاه می کنم می بینم یک نفر شوراها را نگاه می کند و می بیند یک نام ورزشکار برایش آشناست دیگر فکر نمی کند که این ورزشکار برای شورا مناسب است یا نه و رای می دهد. حالا این نفر رای داده، رایش هم غلط ولی او رای داده و باید به رای او احترام بگذاریم. خیلی ها در دور دوم آقای احمدی نژاد را قبول نداشتند ولی به او رای دادند، حتی به خاطر یارانه به او رای دادند. غلط و درستی را من نمی دانم در مغز کسی بکنم. فارس: بعضی از افراد معتقدند الان نیز به ابوذرهایی برای انقلاب نیازمندیم. افرادی که قادر باشند به کمک انقلاب بیایند و جریان های مختلف را تبیین و نفاق را آشکار کنند. چقدر احتمال می دهید اگر آقای طالقانی بود به مسائل سیاسی ورود می کرد؟ به نظرتان در کدام دسته قرار می گیرد یا اصلا در دسته های متداول امروزی نبود؟ طالقانی: من دربست نمی گویم همه چیز خوب است اشکال هم داریم، ولی کسانی که دنبال فتنه و به هم ریختن مملکت هستند، می خواهند چه به دست بیاورند؟ الان سی و اندی سال است آن طرف مملکت در آمریکا دارند برای خودشان برنامه می ریزند که این رژیم باید عوض شود، اگر این رژیم برود چه کسی باید بیاید؟ این حرفها جز به هم ریختن مملکت چیز دیگری ندارد، فکر پشت آن نیست. این مملکت جا افتاده است، چه کسی این کار را می خواهد بکند کدام گروه و کدام دسته؟ گروه 4 نفری در مملکت راه می افتند که جز به هم ریختن مملکت کاری نمی کنند. ایشان حتما ورود می کرد. ایشان خیلی شبیه من بود می توانست با همه رفیق شود. قبلا هم همینطور بود، گروه های سیاسی به اصطلاح سیاسی بودند که فقط مبارزه می کردند و در چارچوب اهداف اسلامی شان، طالقانی با همه رفیق بود، نمی توانست عوض شود و برای خودش جناح بندی کند و در چارچوب حزب قرار گیرد. فارس: مسئله ای که کمتر به آن پرداخته شده است مدیریت خانه ایت الله طالقانی بوده است. جایی شما گفتید ما حتی قرارهای خانوادگی مان را در زندان در ملاقات پدر می گذاشتیم. حالا چطور پدر به خانواده می رسید؟ اگر پدر الان بود برای شما ممنوعیتی ایجاد میکرد تا فعالیت های اقتصادی خاصی نداشته باشید؟ طالقانی: مرحوم طالقانی یک حقوق از مدرسه سپهسالار داشت و تا اواخر زندان بودنشان من یادم است آقای کاشانی حقوق ایشان را درب منزل می داد در اسناد ساواک آمده که سازمان امنیت اعتراض می کند که این فرد زندان است اما به او حقوق می دهید که از این رو اواخر حقوق قطع شد. یک سری نشریات و کتاب های مرحوم طالقانی بود که انتشارات محمدی چاپ می کرد از آنجا کمک هایی به ما میشد. یک خانه در امیریه داشتیم که نصفش برای مادرم و نصفش برای پدرم بود، مادرم از طرف پدرم وکالت داشت، دوستان آقا گفتند این خانه برای آقا کوچک است آن را بفروشیم، آقا تا بیرون بود اجازه نمی داد، تا اینکه وقتی آقا به زندان رفت این دوستان خانه را فروختند و خودشان هم پول گذاشتند و یک خانه در پیچ شمیران خریدند. آقا خیلی راضی نبودند. آقا که آزاد شد نمی دانست کجا برود. من روی پشت بام بودم یک ماشین آمد ایستاد آقا از زندان آزاد شده بود، پیاده شد، آمد خانه و خیلی دلخور شد و گفت این خانه به این بزرگی را می خواهید چه کنید؟ بعد از اوایل انقلاب این خانه خیلی به درد خورد و پایگاهی شد. فارس: وضعیت سیاسی اجتماعی آینده را چطوری ارزیابی می کنید. چرا آیت الله طالقانی محجور و هم دوستدارانش و هم دشمنانش از ایشان به درستی و دقت یاد نمی کنند و هرکس مایل به مصادره به مطلوب است طالقانی: چرا مصادره به مطلوب می کنند؟ چون واقعا همه او را دوست داشتند و می خواهند برای خودشان مصادره کنند. چرا خودشان راه ایشان را جلو نمی روند، در مقابل مردم گارد نگیرید. طالقان مراسمی داشتیم برای مرحوم طالقانی، نماینده ای که الان در طالقان داریم آقای کیایی نژاد به او گفتم دعواهای سیاسی تان را در مجلس بگذارید کنار و کمی برای مردم کار کنید. اینها جز اینکه وقت و پول ملت را هدر می دهید چیز دیگری ندارد. به جای اینکه مصادره به مطلوب کنید خودتان راه او را ادامه دهید. مملکت ما اسلامی است. باید دقیقا این معیار اصلی تان باشد. فارس: برخی افراد در روایت اول انقلاب طوری تفسیر می کنند که گویا محور تمام تصمیمات خودشان بودند و اگر نبودند انقلاب شکل نمی گرفت. در حالی که آیت الله طالقانی رئیس شورای انقلاب چنین دیدگاهی نداشتند. نظر شما چیست؟ طالقانی: ما اصلا نمی دانستیم ایشان رئیس شورای انقلاب است وقتی فوت شد تازه فهمیدیم. اصلا دنبال این داستانها نبود. گفتم رئیس جمهور بشویید، گفت این حرفها چیست می زنید، گفت ما خیلی هنر کنیم مساجدمان را درست کنیم، بتوانیم 4 تا جوان را جذب کنیم و اگرنه رئیس جمهور خیلی ها می توانند بشوند نیازی نیست من بشوم. ایشان 8 ماه بعد از انقلاب فوت کرد. زمان حیاتش بیشتر در مبارزه و زندان و درگیری بود. فارس: نظرتان راجع به این که برخی مدعی اند محور انقلاب هستند، چیست؟ طالقانی: مختصر و مفید غلط اضافه می کنند! یک دفعه قبل از اینکه انقلاب شود تشتت آرا بین افراد بود. گروه مرحوم بازرگان بودند و یک عده هم گروه روحانیون بودند، آقای طالقانی آنها را در خانه خودمان جمع کرد و گفت بیاید تشتت آرا نداشته باشیم، بیایید با هم تصمیم بگیریم. آنجا پایه شورای انقلاب گذاشته شد، منتها دو روز بعد گفتند امام تصمیم گرفته این شورا را درست کند. ما هیچ وقت نمی دانستیم ایشان رئیس شوراست، تا زمانی که آقای مطهری زنده بود می گفتند ایشان رئیس شوراست و بعد آقای طالقانی شده است. فارس: بحث پدیده آقازادگی و ریشه این از کجا شکل می گیرد؟ طالقانی: مشکل از خود بزرگان است. آن آقازاده وقتی به رانتی دست پیدا می کند و به ثروت می رسد از کجا اینطور می شود؟ خودش که ثروتی ندارد، آن بزرگ است که آن آقازاده را حمایت می کند والا پدر بنده اگر بنده را یک جا می فرستاد من دستم به جایی بند نبود، پدرم باید من را حمایت می کرد. مشکل اصلی از خودشان است و باید خودشان را اصلاح کنند. اگر چیزی راجع به بچه هایشان می شنوند باید خودشان را درست کنند. هیچ چیز بدتر از پول نیست، دین و مذهب را می گذارد کنار و همه چیز را درو می کند. فارس: از ماجرای تماس آیت الله طالقانی با امام روز 21 سال 57 خاطره ای دارید؟ طالقانی: یک نامه را نسبت می دهند به مرحوم آیت الله طالقانی که این نامه مربوط به او نمی شد، نامه را یکی از مسئولین دفتر آیت الله طالقانی، آقای علی بابایی با سربرگ دفتر آیت الله طالقانی نوشته بود. که بعد هم باعث کدورت آقا با او می شود؛ ولی روز 21، زنگ می زنند به امام که اگر شما بیایید بیرون آیا امنیت برقرار است؟ امام هم به هر حال به ایشان دلداری می دهد که مطمئن باش اتفاقی نمی افتد بحث های عرفانی زیبایی بین هم برقرار می شود که آقا هم گریه می کند. فارس: اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید. طالقانی: در مورد مرگ شعار ندهیم. همه می گوییم مرگ از پلک چشم به آدم نزدیکتر است خوب است این را درک کنیم و فکر کنیم ده دقیقه بعد شاید نباشیم، اگر این فکر را کنیم خیلی کارهای دیگر را نمی کنیم. خیلی ها این شعار را می دهند اما در عمل انگار نه انگار. یعنی مرگ بر همسایه است و این شعارها برای خودشان نیست. واقعا فکر بکنیم هر آنی ممکن است نباشیم خیلی از کارها را نمی کنیم منتها یادمان می رود. انتهای پیام/
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]
-
گوناگون
پربازدیدترینها