تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837686478
مُهره مار خودروسازان
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: آیا خودروسازان مهره مار دارند؟ آیا نفوذشان در دستگاه های دولتی بیش از دیگر صنایع و دست اندرکاران آن است؟ آیا کسی نمی تواند به آنها بگوید بالای چشمتان ابرو است؟به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم ، خودورسازان همان تولیدکنندگانی هستند که خودروهای بی کیفیت تولید می کنند و در برابر مصرف کننده هم پاسخگو نیستند. خودروسازان همان تولیدکنندگانی هستند که در همه این سال ها، سودهای حاصل از فروش خودروهای 40 سال پیش دنیا را از مشتریان ایرانی گرفته و با آن ملک و املاک خریده اند به طوریکه املاک در تصاحب خودروسازان ایرانی به اندازه 4 شهرک صنعتی وسعت دارد. حال چون یکی دو سالی است که تولید و فروششان کم شده و درآمدهایشان آب رفته به عز و جز افتاده اند و هر روز با مجلسیان جلسه می گذارند و درنهایت روداری درخواست اعتبارات 2 تا 3 هزار میلیارد تومانی می کنند. خودروسازان همان مدیران بنگاه های اقتصادی هستند که خودروهای تولیدی شیفت شب کارخانه شان با خودروهای تولیدی شیفت صبح و خودروهای تولیدی شیفت عصر متفاوت است و به همین دلیل مشتری پس از خریدن خودرو با این پرسش روبه رو می شود که: «ماشین شما خوب از آب درآمد؟» پرسشی کاملاً منطقی که حتی اگر هم از سوی دیگران پرسیده نشود از سوی صاحب خودرو در پاسخ به احوالپرسی دیگران به زبان می آید که: «خدا را شکر ماشین خوب از آب درآمد!» به راستی این چه کالایی است که تا نخری، سوار نشوی و به اصطلاح چندین صد کیلومتر با آن نرانی بازهم نمی توانی از سلامت و کیفیتش اطمینان داشته باشی!؟ حال با این وضع چنان چه به مشکلی برخورد کنی و خودروی نوی شما دچار نقص فنی شود، کسی پاسخگوی آن نقص فنی نخواهد بود و اگر هم باشد، پولش را به طور کامل از شما می گیرد. در نهایت اینکه خرید خودروی صفر آغاز خوشی و آسایش نیست بلکه ابتدای دردسر و گرفتاری است. با این همه اما بنگاه های خودروسازی و مدیران آن همیشه از زمین و زمان طلبکار هستند؛ اگر در دوره زمانی رونق و فروش باشند، قراردادهای فروش و پیش فروش را آنچنان یکطرفه تنظیم می کنند که گویی مشتری به آنها بدهکار است و چنانچه در تحویل دچار تأخیر شوند، پاسخگوی مشتری نبوده و ضرر و زیانی به او پرداخت نمی کنند. اگر هم در دوره زمانی کم رونقی و فروش باشند پیوسته آه و ناله می کنند و کاهش درآمدهایشان را در بوق و کرنا می دمند و از دولت و مجلس درخواست اعتبار می کنند. ولی گویی حق با آنهاست چراکه هرچه می گویند و هرچه می خواهند، بی کم و کاست برایشان فراهم می شود. وزیر صنعت، معدن و تجارت برایشان جامه می درد که کمپین نخریدن خودروی بی کیفیت، خیانت است و برخی مجلسیان تلاش می کنند تا برایشان وام های 2 تا 3 هزار میلیارد تومانی بگیرند. رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی به دیدارشان می رود و یارانه 200 میلیارد تومانی تولید را دو دستی تقدیمشان می کند. جالب اینکه محمدباقر نوبخت و محمدرضا نعمت زاده که تا دیروز بر سر پرداخت یارانه تولید با هم بگو مگو داشتند حالا باهم به کارخانه خودروسازی می روند و این بار نه با طعنه و کنایه که با رضایت کامل، یارانه تولید را تقدیمشان می کنند. آیا دیگر صنایع و تولیدات بچه سر راهی هستند؟ آیا آنجا که وزیر صنعت، معدن و تجارت داد از تولید ملی می زند فقط خودرو را می گوید یا نیم نگاهی هم به صنعت نساجی، صنایع تبدیلی، صنعت ساختمان، فرش، صنایع معدنی، کشاورزی، لوازم خانگی، سیمان و گچ، خشکبار، صنایع دیجیتال، تجارت الکترونیک و ... هم دارد. آیا تاکنون وزارت صنعت، معدن و تجارت از صنایعی که قدرت رقابت بالایی دارند و کالاهای خارجی نمی توانند زمینگیرشان کنند را آنگونه که از خودروسازی ها حمایت می کند، حمایت کرده است؟ چندبار صدای وزیر از ورود پوشاک قاچاق و به تعطیلی کشیده شدن کارخانجات نساجی، بلند شده است؟ البته ابلاغ بخشنامه ضوابط لازم درباره عرضه محصولات وارداتی پوشاک به استناد ماده 13 قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز برای حمایت از تولید داخل و جلوگیری از عرضه پوشاک قاچاق در سراسر کشور از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت قابل تقدیر است اما بازهم نگاه به این صنعت از سر مهربانی و حمایت نیست. آیا قالیبافان کشور و صنعت فرش ایران که مصداق عینی و عملی اقتصاد مقاومتی است و از دیرباز تاکنون زینت خانه هر ایرانی و غیرایرانی و گل سرسبد صادارت غیرنفتی بوده به همان اندازه قدر می بیند که خودروسازان؟ شاید چون کسی صدای قالیبافان ایرانی را از پشت دارهای قالی نمی شنود و اینان در دولت و مجلس، دوستانی و حامیانی پر و پاقرص ندارند بنابراین هرچه بر سرشان آید، مهم نیست. به راستی وزارتخانه و دستگاهی جرأت می کند آن گونه که با قالیبافان کم مهری می کند با خودروسازان نیز چنین کند؟ آیا کشاورزان و دامداران ایرانی که در دورترین نقاط ایران بهترین فرآوردها را تولید می کنند و تولیداتشان به ثمن بخس خریده می شود را کسی جدی می گیرد؟ این زحمتکشان بی توقع تا سال ها پیش در میان دعواهای 3 وزارتخانه بازرگانی، جهاد کشاورزی و صنایع و معادن گرفتار و اسیر بودند و سپس این گرفتاری به 2 وزارتخانه جهاد کشاورزی و صنعت، معدن و تجارت رسید و اکنون نیز در زیر قانون افزایش بهره وری بخش کشاورزی و منابع طبیعی(مصوب 23/4/1389) و قانون تمرکز وظایف و اختیارات مربوط به بخش کشاورزی در وزارت جهاد کشاورزی(مصوب 1391/11/24) در حال له شدن هستند و بازهم صدایشان شنیده نمی شود. برخی خودروسازان را موتور صنعت کشور می دانند که اشتغال 500 هزار نفری ایجاد کرده و چنانچه از آنها حمایت نشود باعث گسترش شدید بیکاری و زمینگیر شدن صنعت داخلی می شود اما آیا اینگونه است؟ پس صنایع دیگر چطور؟ آیا آنها اشتغال های 100 هزار نفری به وجود نیاورده اند؟ منتقدان می گویند حجم اشتغال مستقیم خودروسازان داخلی تنها 60 هزار نفر بوده و باقی 440 هزار نفر مربوطه به خدمات خودرویی است که آن هم ربطی به خودروسازان داخلی ندارد. خودروسازان همان شرکت های خودروسازی هستند که بیش از 234 شرکت اقماری دارند و این شرکت ها را پس از انتخابات مختلف از جمله ریاست جمهوری تأسیس کرده اند. قابل بیان است که بیش از 60 درصد این شرکت ها زیان ده هستند ولی به دلیل آنکه حساب این شرکت ها تلفیقی است درنتیجه همه زیان های آنها وارد حساب شرکت مادر می شود. از سوی دیگر اگرچه شکل ظاهری شرکت های خودروسازی شرکت ثبت شده، خصوصی است اما در باطن، دولت 24 درصد در ایران خودرو و 17.5 درصد در سایپا سهامدار و بنابراین در هر دو شرکت، رئیس هیأت مدیره، معاونان وزیر صنعت، معدن و تجارت هستند و عزل و نصب ها نیز از سوی وزیر صنعت، معدن وتجارت و سازمان گسترش و نوسازی صنایع و حتی معاونان وزارت صنعت، معدن و تجارت انجام می شود. به همین دلیل نعمت زاده و نوبخت یارانه 200 میلیارد تومانی تولید فقط به خودروسازان که وابسته به خودشان هستند، دادند. در حال حاضر 35 درصد سهام بانک پارسیان متعلق به ایران خودرو است اما این شرکت حاضر نیست درصدی از آن را برای رفع مشکلات مالی اش بفروشد. با استناد به گزارش ها و آمارهای رسمی از ارقام عجیب و قابل تأمل انحراف منابع خودروسازی به نفع افراد خاص، مشاهده می شود که اگر انتظار از عملکرد سایپا و ایران خودرو آن اندازه باشد که فقط از پس سود بانکی دارایی های خود بربیایند باید سالانه رقمی حدود 6500 میلیارد تومان سود خالص داشته باشند. همچنین تطبیق این شرکت ها با همنوعان خارجیشان نشان می دهد که یک خودروساز با ابعاد فروش خودروسازان ایرانی، بصورت استاندارد سالانه حدود 6000 میلیارد تومان سود کسب می کند، حال آنکه جمع زیان سال 1391 دو خودروساز بزرگ ایران رقمی معادل 900 میلیارد تومان است. با این حال آمار قابل اعتمادی از این 2 شرکت در دست نیست. میزان انحراف منابع خودروسازی به نفع مدیران و افراد خاص در سال 1391 بین 7 تا 8 هزار میلیارد تومان است. این رقم در سال 1394 نیز با لحاظ تورم 34 درصدی سال 1392 و 16 درصدی سال 1393 قابل برآورد است. با این حال حیف و میل در صنعت خودروسازی هم اکنون سالانه در حدود 12 هزار میلیارد تومان برآورد می شود. همچنین بیشترین فروش ایران خودرو در سال 1389 رقم خورده و معادل 13 هزار و 600 میلیارد تومان بوده است. بیشترین فروش ریالی برای سایپا نیز در سال 1390 و بالغ بر 10 هزار و 400 میلیارد تومان است. براساس استاندارهای خودروسازی دنیا(سوددهی 25درصدی) ایران خودرو و سایپا باید به ترتیب 3400 و 2600 میلیارد تومان سود خالص سالانه داشته باشند در صورتی که زیان ده هستند. چرا؟ در میزان مشکلات ایران خودرو همین بس که با وجود گردش مالی سالانه حدود 20 هزار میلیارد تومانی، وثایق این خودروساز نزد بانک ها از رقم 30 هزار میلیارد تومان فراتر رفته است؛ یعنی ایران خودرو به اندازه گردش مالی یک سال و نیم کل صنعت خودروسازی به بانک ها بدهکار است. در وخامت اوضاع سایپا نیز این مورد کافی است که بدهی های این خودروساز در سال 1393 رقم 3 هزار میلیارد را نشان می داد و امسال از مرز 6 هزار و 700 میلیارد تومان گذشته است. ارقام دیگری هم هست که جای بسی شگفتی دارد؛ 8 هزار میلیارد تومان مطالبات وصول نشده، 1800 میلیارد تومان دپوی بی مورد محصول، 234 شرکت داخلی و خارجی اقماری تودرتو با مدیریتهای ضربدری و شبکه ای که 60 درصدشان زیان ده هستند و بهره وری نیروی انسانی حداکثر 1 به 6 نسبت به شاخص های دنیا دارند، حسابرسی داخلی نامنظم و غیرشفاف و در عین حال اعطای تخفیفات تا 80 درصد روی یک محصول به افراد توصیه شده خاص. بله به جرأت باید گفت که خودروسازان مهره مار دارند چون با وجود این همه دارایی و سودبری بازهم زیان می دهند و البته وام های کلان می گیرند و برایشان مهم نیست چه خودرویی با چه کیفیتی تولید می کنند و به کسی پاسخگو نیستند. و این داستان ادامه دارد. دانش پورشفیعی
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[مشاهده در: www.tasnimnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها