تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1862606780
سوغات غم از سرزمین وحی/ همسفرانی که جا ماندند
واضح آرشیو وب فارسی:شبستان: خبرگزاری شبستان: این روزها، زائران خانه خدا باز می گردند اما سوغاتی هایشان از این سفر کوله باری از غم و اندوه از دست دادن همراهان و نزدیکان است... .خبرگزاری شبستان - گرگان: با اینکه راه را بسته بودند برخی ها راه پرواز را خیلی خوب از میان موج عظیم جمعیت پیدا کردند و در سرزمین خدا به دیدار دوست شتافتند. حال و روز کاروان حجاج ما این روزها غمبار و غم زده است. هنوز خیلی ها در بهت و حیرت هستند، برخی ها گم کرده دارند و عده ای هم همسفرانشان را از دست داده اند. نه دل و دماغی برای ماندن باقی مانده و نه پایی برای آمدن به میهن. امسال عید قربان مان عزا شد و بازگشت حجاج ما از این سفر معنوی، همراه با اشک و آه و ناله است. اینجا هم وضعیت خوب نیست، روزها با استرس و اضطراب سپری می شود و حالا که قرار است حجاج برگردند، چه ولوله ای در خانه های هم وطنانمان برپاست. بنرها و پارچه نوشته های خیرمقدم را باید جمع کرد، خیلی از دل ها داغدار است. کوچه ها را چراغانی نکنیم، بچه هایی یتیم شده اند و پدر و مادرانی فرزند از دست داده اند. مسافران سرزمین وحی در حال بازگشت هستند، مطمئنم که دلشان را با گم شده هایشان در منا جا می گذارند و هیچ گاه صدای همراهانشان را که یاحسین یا حسین می گفتند و جان می دادند، فراموش نمی کنند. حالا هواپیماها یکی یکی در شهرهای مختلف به زمین می نشیند و آنهایی که موقع رفتن خوشحال بودند و قول سوغاتی به فرزندان کوچکشان داده بودند، بر نمی گردند. نمی دانم کسانی که همسرانشان را جا گذاشته اند آیا جوابی برای همسرانشان دارند، حالا که حاجیان بر می گردند نمی دانم چه کسی دست محبت بر سر یتیمانی می کشد که پدر و مادرشان را در این فاجعه از دست داده اند. سال ها چشم انتظاری برای رفتن به سفر حج، برای خیلی ها کابوس وار به پایان رسیده است. آنهایی که تل جنازه های زائران خانه خدا را دیدند، می دانم تا آخر عمر صحنه جان دادن دوستان شان را از یاد نخواهند برد. نمی دانم شاید آن موقع که لباس سفید احرام بر تن می پوشیدند، به نیت کفن پوش کردن بوده یا نه! یکی می گفت پدرش سال های سال منتظر بود قسمتش سفر حج شود، وقتی به پدرم خبر دادند که اسمش درآمده، آنقدر خوشحال شد که از شوق گریه می کرد، ما هم از خوشحالی پدرمان خوشحال و ذوق زده بودیم. 10 سالی بود که منتظر بود، پا به سرزمین امن خدا بگذارد، سعی صفا و مروه به جای آورد، به مشعر و منا مشرف شود، 10 سالی بود که آرزوی این روز را می کشید. وقت رفتن که شد از همه حلالیت خواست، خیلی ها برای بدرقه اش آمده بودند از دوست و آشنا و همکارانش. پدرم همیشه می خندید اما خنده های روزهای رفتنش، جوری دیگری بود، از ته دل بود. پدرم خواهر کوچکم را بغل و موهایش را نوازش کرد و او و مادرم را به من که حالا به گفته خودش، مردی شده بودم، سپرد. موقع رفتن و پای هواپیما هرکسی خواسته و حاجتی که داشت به پدرم می گفت، خیلی ها سفارش می کردند. وقتی رفت، مادرم یک لحظه آرام و قرار نداشت، انگار هر ساعتی برایش اندازه چند روز بود. هر روز صدایش را می شنیدیم، خود را برای استقبالش آماده کرده بودیم، سر در خانه را چراغانی کردیم، بنرهای خیر مقدم را هم سفارش داده بودیم، به فکر این بودیم که وقتی پدرم به در خانه رسید، گوسفندی جلوی پایش قربانی کنیم، راستی کارت های دعوت مهمانان را هم چاپ کرده بودیم اما ... . ما هم مدام اخبار را پیگیری می کردیم، مادرم چشم از تلویزیون بر نمی داشت، اما ناگهان خبری منتشر شد، دنیا روی سرمان خراب شد، تلفن خانه مان یک لحظه هم، صدای زنگش قطع نمی شد، مادربزرگم خود را به خانه ما رسانده بود، شماره تلفن پدرم را گرفتیم اما صدایی نمی آمد، دلشوره مادرم را از پا در آورده بود. شبکه های تلویزیون را تند تند عوض می کردیم تا شاید خبر جدیدی پیدا کنیم، اعلام کردند تعداد زیادی از حجاج کشته شدند اسامی کشته شدگان را بر روی سایت ها گذاشتند، خدا خدا می کردیم اتفاقی نیفتاده باشد. اسم ها را یکی یکی خواندیم و وای اسمی آشنا، نام بابا هم در لیست بود. مادرم غش کرد اما خواهرم نمی دانست و نمی فهمید. مدام از مادرم می پرسید، مامان بابا کی برمی گرده؟ یعنی واسم عروسک خریده؟ ریسه ها را جمع کردیم و منتظر آمدنت هستیم. اما منتظر چمدان های سوغات بابا نیستیم، کاش سوغاتی هایش به دست مان نرسد، کاش پدرم می دانست مرد خانه اش، کمرش زیر بار این مصیبت خیلی زود خمیده شده است.... حالا حاجیان بر می گردند و به جای خاطره های شیرین زیارت، فاجعه ای را بازگو می کنند که کابوس هر روز و شب شان خواهد بود. حالا خانواده هایی که عزیز گم کرده دارند، از هم کاروانی هایشان سوال و جواب می کنند و چه سخت است که خبری از آنها نداشته باشند. سوغات غم از سرزمین وحی/ همسفرانی که جا ماندند خبرگزاری شبستان: این روزها، زائران خانه خدا باز می گردند اما سوغاتی هایشان از این سفر کوله باری از غم و اندوه از دست دادن همراهان و نزدیکان است... .
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبستان]
[مشاهده در: www.shabestan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها