محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825992693
گزارشی از اقدامات رهبر انقلاب در هفته اول جنگ/ ما به سوی میدان نبرد پرواز می کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری دانشجو: حضرت آیت الله خامنه ای -عضو شورای انقلاب، نماینده مجلس و نماینده ی حضرت امام خمینی رحمه الله در شورای عالی دفاع- جزو انقلابیونی بودند که نقش مهمی در تحولات روزها و ماههای ابتدایی جنگ ایفا کردند.به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، تابستان سال ۵۹ تنش ها و درگیری های مرزی بین ایران و عراق بالا گرفته بود و افزایش تحرکات مرزی و تغییرات آرایش نظامی خبر از آغاز تهاجمی بزرگ می داد. در تاریخ ۲۶ شهریورماه ۵۹ صدام در صفحه تلویزیون عراق ظاهر شد و ضمن پاره کردن عهدنامه ۱۹۷۵ حُسنِ همجواری ایران و عراق، گفته بود: «ما به این پای بند نیستیم؛ حقوق اعراب در اینجا ضایع شده و من به دنبال احقاق این حق هستم.» ساعت ۱۴ روز دوشنبه سی و یکم شهریور فرودگاه های اهواز، کرمانشاه، تهران، همدان، سنندج، اصفهان و تعدادی دیگر از شهرهای ایران توسط جنگنده های عراقی بمباران شد. در هفته ی اول جنگ شهرهای مختلف مرزی مثل سرپل ذهاب، مهران، سومار و نفت شهر به تصرف عراق درآمد. حضرت آیت الله خامنه ای -عضو شورای انقلاب، نماینده مجلس و نماینده ی حضرت امام خمینی رحمه الله در شورای عالی دفاع- جزو انقلابیونی بودند که نقش مهمی در تحولات روزها و ماههای ابتدایی جنگ ایفا کردند. آنچه در ادامه می آید گزارشی است که مختصری از اقدامات حضرت آیت الله خامنه ای در هفت روز ابتدایی دفاع مقدس را روایت می کند: سخنرانی در وضعیت بمباران آیت الله خامنه ای نماینده ی امام در شورای عالی دفاع، ظهر روز سی و یکم شهریور برای سخنرانی در کارخانه ای در اطراف فرودگاه مهرآباد حاضر شده بود. با وجود بمباران فرودگاه، ایشان به ایراد سخنرانی در جمع کارگران پرداخته و سپس راهی جلسه ی سران کشور در ستاد مشترک می شوند. «من شخصاً خودم در یک کارخانه اى رفته بودم که سخنرانى کنم و در حالى که نشسته بودیم و منتظر بودیم که وقت سخنرانى بشود، کارخانه هم نزدیک فرودگاه مهرآباد بود ناگهان صداى عجیبى و حرکاتى در پنجره ها و درها و اینها که ناشى از موج انفجار بود را شنیدم و برادران پاسدارى که با من بودند رفتند بیرون بلافاصله و آمدند خبر آوردند که چند هواپیماى شکارى را در آسمان دیدند که بمب روى فرودگاه مهرآباد و جاهاى دیگر پرتاب کرد و طبعاً من سخنرانى را که لازم بود تقویت روحیه ى آن کارگرها هم باشد انجام دادم، سریعاً آمدم به محل ستاد مشترک که اطاق جنگ در آن جا بود و نشستیم به بحث و بررسى این رویداد غیر منتظره با بقیه ى مسؤولین کشور که آن وقت همه بودند، از رئیس جمهور و نخست وزیر و رئیس مجلس شوراى اسلامى و رئیس دیوان عالى کشور و اینها تا همه ى مقامات نظامى که ذیربط بودند.» [۱] پیام نماینده ی امام در شورای عالی دفاع به مردم آیت الله خامنه ای که در ۲۰ اردیبهشت همان سال به همراه شهید دکتر مصطفی چمران توسط حضرت امام خمینی رحمه الله به عنوان نمایندگان ایشان در شورای عالی دفاع منصوب شده بودند، پیامی کوتاه صادر نمودند که از رادیو و تلویزیون منتشر گردید: «ملت مسلمان و انقلابى ایران! برادران و خواهران! دولت دست نشانده و مزدور عراق تجاوز هوایى را به حریم جمهورى اسلامى ایران آغاز کرده و به چند پایگاه هوایى حمله نموده است. ما تاکنون نخواسته بودیم حمله را آغاز کنیم، اما ارتش جمهورى اسلامى تجاوز این بعثى هاى دست نشانده را تحمل نمى کند و درس تلخى به صدام خواهد داد. مردم عزیز ما باید خونسردى و متانت خود را حفظ کنند. هرگونه شایعه را که احیاناً ضد انقلاب منتشر مى کند نفى کنند؛ به پادگانهاى نظامى نزدیک نشوند و در انتظار لحظه ى انجام مسؤولیت همگانى که از سوى رهبر عظیم الشأن محول خواهد شد باشند. هم اکنون نیروهاى رزمنده ى ارتش جمهورى اسلامى ایران، در زمین و هوا و دریا به نبرد سرگرمند. نتایج متعاقباً به اطلاع ملت ایران خواهد رسید. ۵۹/۶/۳۱» عصر همان روز جلسه ای با حضور مسئولان سیاسی و نظامی کشور در ستاد مشترک ارتش به منظور بررسی چگونگی برخورد با تجاوز نظامی عراق تشکیل می شود. آیت الله ری شهری که آن زمان در سازمان عقیدتی سیاسی ارتش حضور داشته، بخشی از این جلسه را این گونه روایت می کند: «در آن جلسه پیشنهاد شد یکی از اعضای شورای انقلاب به جبهه برود تا از نزدیک بر کارها نظارت داشته باشد، نخستین کسی که این پیشنهاد را پذیرفت آیت الله خامنه ای بودند که در آن وقت ایشان عضو شورای انقلاب، امام جمعه ی تهران و نماینده امام در شورای عالی دفاع بودند. ایشان فرمودند: من می روم.» [۲] گزارش اولین روز جنگ به مجلس یکم مهرماه ۱۳۵۹؛ ۱۴۰ فروند جنگنده نیروی هوایی ارتش طی یک عملیات هماهنگ به نام «کمان ۹۹» به پرواز درآمدند و مراکز مهمی در عراق را بمباران کرده و تقریباً همگی سالم به آشیانه بازگشتند. آیت الله خامنه ای که نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و ریاست کمیسیون دفاع را نیز عهده دار بود در روز اول مهرماه گزارشی کوتاه از فعالیت های ۲۴ ساعت گذشته را در صحن مجلس ارائه داد. «بسم الله الرحمن الرحیم؛ گزارش های دیشب تا آخر وقت را قاعدتا هم در پیام آقای رئیس جمهور و هم در خبرها شنیدید. رادیو و روزنامه ها هم تقریبا تفصیلاً نوشتند. بنده آنچه که عرض می کنم گزارش های از صبح تا نیم ساعت پیش است که ما در مرکز فرماندهی ستاد بودیم. از صبح سه فروند میگ عراقی سرنگون شده است. [تکبیر نمایندگان] ...حملات زمینی در مرزهای خوزستان از شلمچه به طرف شمال از دیشب ادامه داشت. شلمچه و بعضی از پاسگاه ها را عراقی ها کوبیده بودند و مقداری هم جلو آمده بودند و صبح نیروهای خودی آنها را عقب نشاندند و شلمچه را بازپس گرفتند و حدود ساعت هشت که به ما خبر می دادند، نیروهای عراقی با شدت می گریختند.» [۳] حضور در مرکز فرماندهی جنگ نمایندگی امام در شورای عالی دفاع فرصت مناسبی بود تا ارتباط مناسبی بین آیت الله خامنه ای و یگان های تحت امر ارتش شکل گیرد. ایشان از فردای آغاز تجاوز عراق، در مرکز فرماندهی تشکیل شده در ستاد مشترک حضور یافته و ضمن دریافت جدیدترین اخبار و اطلاعات، برای رفع کمبودها و نیازهای آنان تلاش می کردند. البته این تلاش ها و پیگیری ها اغلب در صحنه ی عمل با کارشکنی های بسیاری مواجه می شد. ایشان در تشریح این ایام می گویند: «دیدم که هر چه خبر مى آید یأس آور است، هیچ کار هم از دست من این جا بر نمى آید، زمان بنى صدر بود من البته نماینده ى امام در شوراى عالى دفاع بودم آن روز و سخنگوى شوراى عالى دفاع بودم. اما خب هیچکارى دستمان نبود، مى رفتیم توى مرکز فرماندهى توى ستاد مشترک آن جا مى نشستیم یک صبح تا ظهر، یک ظهر تا شب، ظهر آن جا مى ماندم، گاهى شبها من در ستاد مشترک مى ماندم خانه نمى آمدم همه اش دوندگى، همه اش تلاش، اما قیچى دست دیگرى است که ببرد، کلید دست دیگرى است که باز کند یا ببندد... مرتب از دزفول، از اهواز، از جاهاى دیگر پیغام، طلبه هایى که، علمایى در این شهرها ساکن بودند آن وقت طلبه اى در جبهه نبود، یا کسانى که در سیاسى عقیدتىِ بعضى از یگانهاى نظامى بودند با آشنائى که با ما داشتند تماس مى گرفتند آقا ما این جا فلان چیز مى خواهیم، خمپاره مى خواهیم، چه مى خواهیم، چه مى خواهیم. ما این جا توى ستاد مشترک مرکز فرماندهى مطرح مى کردیم، با بى اعتنائى با لبخند تمسخرآمیز بعضى ها مواجه مى شدیم.» [۴] ما به سوی میدان جنگ پرواز می کنیم رادیوی عراق که در روزهای ابتدایی جنگ با شور و حرارت مشغول خبررسانی و ایجاد جنگ روانی بود همان روزها از آیت الله خامنه ای نام برده و می گوید «چرا افرادی مثل [آیت الله] خامنه ای که دیگران را به مبارزه در برابر عراق تشویق می کنند خودشان به جبهه نبرد نمی آیند؟» چهارم مهرماه، آیت الله خامنه ای اولین نمازجمعه ی پس از آغاز جنگ را اقامه می کند. ایشان در بخشی از خطبه های نمازجمعه با اشاره به ماجرای جنگ احزاب و پیش دستی کفار در جنگ با مسلمین که منجر به شکست آنها شد، چنین می گویند: «تحلیل ما این است که اسلام و انقلاب اسلامی میدانی برای جولان می جست، این میدان به دست دشمن در مقابلش باز شد. ما کسی نبودیم که به خاک عراق یا هر خاک دیگری وارد بشویم و حمله را شروع کنیم. لذا ما حمله را شروع نکردیم اما دشمن که شروع کرد ما ضرب شصت را اول به این دشمن نزدیک و شروع کننده نشان دادیم. عمربن عبدود خودش به میدان ما آمد، ما او را دعوت نکرده بودیم اما حالا که آمد دیگر برگشتن ندارد.» ایشان همچنین به ادعای رادیو عراق اشاره می کنند و در ادامه ی خطبه ها می گویند: «شنیدم دستگاه تبلیغاتی مزدور عراق پیغام داده است و سخن پراکنده است که چرا آنها که میگویند خودشان به میدان نمی آیند و شنیدم اسم مرا آورده است. ما میدان آمدنمان مانند میدان آمدن خائن و کافری چون صدام نیست؛ ما به سوی میدان جنگ پرواز میکنیم. آن روزی که امام اشاره کند و اجازه دهد من اول کسی خواهم بود که به میدان خواهم رفت. ما میدان جنگ را سالهاست آزموده ایم. آن هم با کسی از صدام قویتر و شقی تر و بر او پیروز شده ایم. در میدان رفتن ما شکست نیست. ما به میدان خواهیم رفت و اگر منِ شخصی، از میدان برنگردد و در آن جا شهید بشود یقیناً جمعِ به میدان رفته ها از میدان برنمیگردد مگر آن وقت که پیروز شده باشد. خدا راه شکست را به روی ما بسته است. «قل هل تربصون بنا ایها الکفار، ایها الصدام، قل هل تربصون بنا الا احدی الحُسنِیین» شما مگر دو راه در مقابل ما بیشتر میبینید؟ این هر دو راه برای ما افتخارآمیز است. یکی راه شهادت که افتخارش همیشگی و ثابت و لایزال است و دیگری راه پیروزی، پیروزی ظاهری. و هر دو برای ما پیروزی است.» [۵] امام گفتند برو فردای نمازجمعه، پنجم مهرماه، آیت الله خامنه ای به دیدار حضرت امام خمینی رحمه الله می رود تا برای رفتن به جبهه از ایشان کسب اجازه کند. شهید چمران دیگر نماینده ی امام در شورای عالی دفاع هم که همان موقع به دیدار امام آمده بود، از ماجرا با خبر می شود و ایشان هم از امام اجازه میخواهد تا به جبهه برود. امام اجازه می دهند و هر دو نماینده شان در شورای عالی دفاع راهی اهواز می شوند. «من از امام اجازه گرفتم که به جنوب بروم و مردم را برای مقابله بسیج کنم. راز رفتن ما این بود. در آن جلسه ای که من رفته بودم مساله را در میان بگذارم و از ایشان اجازه بگیرم، امام هم به جای اجازه، به من تکلیف کردند، یعنی گفتند برو. –که من امیدوار نبودم که آنطور به این صراحت و خوبی به من تکلیف کنند- در همان جلسه مرحوم شهید چمران هم آمده بود و او ظاهرا برای اجازه گرفتن به این معنی نیامده بود. اما وقتی من اجازه گرفتم او رو به امام کرد و گفت پس اجازه بدهید من هم بروم. امام فرمودند که مانعی ندارد. بعد بلافاصله از منزل امام بیرون آمدیم. پیش از ظهر بود با هم قرار گذاشتیم که بعد از ظهر همان روز به اهواز برویم. البته من زودتر می خواستم بروم. او (شهیدچمران) گفت من دوسه ساعت کار دارم، چندتا دوست و آشنا و بچه ها را می خواهم با خودم بیاورم و تجهیزاتی هم که می خواهیم آماده کنیم و بعد از ظهر می رویم. من هم قبول کردم. به نظرم ساعت ۴-۳ بود که ما از فرودگاه مهرآباد به اتفاق مرحوم چمران و عده ای از دوستان و همراهان ایشان و چند نفری با بنده به طرف اهواز حرکت کردیم. من اهواز نرفتم که برگردم و واقعاً فکر می کردم که دیگر به تهران برنخواهم گشت. و به این برادران پاسدار و محافظی هم که با من بودند گفتم که برادرها من دیگر با شما خداحافظی می کنم و با شما کاری ندارم و شما به دنبال کار خود بروید و من هم در حال رفتن به اهواز هستم. آنها ناراحت شدند و گفتند ما هم اصلاً می خواهیم به جبهه بیاییم، با شما کاری نداریم. چون من آنان را نمی بردم گفتند ما می خواهیم بجنگیم و حالا که تو هم می روی ما هم می آییم به آنجا، منتهی به جبهه می رویم. گفتم خیلی خب اگر اینطور است اشکال ندارد و آنها را با این عنوان که بروند جبهه بجنگند با خود بردم، چون دیگر من محافظتی لازم نداشتم چون برای میدان جنگ می رفتم.» [۶] اولین روحانی که لباس رزم پوشید آیت الله خامنه ای و شهید چمران شبِ شنبه ۵ مهرماه ۵۹ به اهواز رسیده و مستقیما به ستاد لشگر ۹۲ زرهی نیروی زمینی ارتش در اهواز می روند و در جریان جدیدترین اخبار تحرکات دشمن قرار می گیرند. «شب بود که ما وارد اهواز شدیم، من بودم و مرحوم چمران بود و حدود سى- چهل نفر که همراهان مرحوم چمران بودند. چون من تنها رفته بودم و ایشان با یک تعدادى از دوستان و افراد ارتشى و غیر ارتشى که با خودشان آورده بودند. وقتى که رسیدیم به فرودگاه اهواز همه جاى شهر تاریک بود، و خود فرودگاه هم تاریک بود. ما در تاریکى مطلق راه افتادیم به سمت پادگان لشگر ۹۲ و سراغ ستاد لشگر را گرفتیم که خودمان را برسانیم به آن جا. آن روزها اهواز زیر خمپاره ى دشمن بود، زیر آتش خمپاره ى دشمن بود. یعنى با خمپاره ى صدوبیست اهواز را مى زدند؛ و فرودگاه اهواز زیر آتش دشمن بود، و همه ى نقاط، از جمله همین مرکز ستاد لشگر که ما مى خواستیم به آن جا برویم. آن جا هم که رفتیم باز تاریکى بود و من هیچ جایى را نمى توانستم ببینم و قبلاً هم ندیده بودم و نمى شناختم مرحوم چمران هم همین طور.» [۷] پس از تشریح اوضاع منطقه و با توجه به نزدیک بودن دشمن به اهواز، به پیشنهاد شهید چمران قرار می شود همان شب یک عملیات چریکی علیه دشمن برای دستبرد و نفوذ انجام شود. «مرحوم چمران گفت موافقید که امشب برویم یک عملیات غیرمنظم و نفوذى انجام بدهیم؟ گفتیم باشد. علت این که مرحوم چمران به این فکر افتاده بود ظاهراً این بود که ایشان اطلاع پیدا کرده بود که نیروهاى زرهى دشمن در نزدیکى ماست. یعنى در دب حردان - که حدود سیزده، چهارده کیلومتر با آن جا که قرار داشتیم و آن جا بودیم فاصله داشت - و ایشان گفتند اگر آماده هستید امشب راه بیفتیم، ما گفتیم آماده هستیم. یک مشت جوانهاى خیلى علاقمند بودند که آموزشهاى نظامى را هم به نظر مى رسید که داشتند، و خود مرحوم چمران هم که بود. ایشان سابقه ى کار عملیاتى چریکى گویا داشت در لبنان و هم تمرین کرده بود، هم آموزش دیده بود. لباس نظامى بسیجى - یعنى لباس کار سربازى - براى ما آوردند و پوشیدیم. این اولین بارى بود که من لباس نظامى مى پوشیدم، و تا آن وقت هیچ روحانى اى لباس نظامى نپوشیده بود. بعد از آن که این لباس را من تنم کرده بودم، تا دو- سه ماه بعدش که روحانیونى مى آمدند خرمشهر مى رفتند، برمى گشتند، آبادان مى رفتند در جنگ شرکت مى کردند و همه با لباس و عمامه بودند، به تدریج گرایش به لباس نظامى پیدا کردند و بعضى هاشان با عمامه لباس کار سربازى مى پوشیدند و بعضى بدون عمامه. ما آن شب لباس گشاد و بى ریختى را اتفاقاً به ما داده بودند پوشیدیم، و یک کلاه هم سرمان گذاشتیم، چکمه هم پوشیدیم و یک کلاشینکف هم برداشتیم.» [۸] «چند روزى که گذشت، یکدست لباس درجه دارى برایم آوردند که اتّفاقاً علامت رسته ى زرهى هم روى آن بود. رسته هاى دیگر، بعد از این که چند ماه آن جا ماندم و با من مأنوس شده بودند، گله مى کردند که چرا لباس شما رسته ى توپخانه نیست؟ چرا رسته ى پیاده نیست؟ زرهى چه خصوصیتى دارد؟ لذا آن علامت رسته ى زرهى را کندم که این امتیازى براى آنها نباشد» [۹] استقرار شهید چمران و آیت الله خامنه ای در اهواز منجر به تشکیل «ستاد جنگ های نامنظم» می شود که نقش مهمی در سال های ابتدایی جنگ ایفا می کند. «(مرحوم چمران) در قضایاى قبل از انقلاب، در فلسطین و مصر تمرین دیده بود. به خلاف ما که هیچ سابقه نداشتیم، ایشان سابقه ى نظامىِ حسابى داشت و از لحاظ جسمانى هم، از من قویتر و کار کشته تر و زبده تر بود. لذا، وقتى صحبت شد که «کى فرمانده ى این عملیات باشد؟» بى تردید، همه نظر دادیم که مرحوم چمران، فرمانده ى این تشکیلات شود. ما هم جزو ابواب جمع آن تشکیلات شدیم.» [۱۰] حضور حضرت آیت الله خامنه ای در جبهه تا مدتی قبل از ترور ایشان در تیرماه سال ۶۰ ادامه می یابد. برنامه ی هفتگی حضور در مساجد و صحبت با مردم، تبیین معارف انقلاب و موضوعات دفاع مقدس از تربیون نماز جمعه، حضور در شورای عالی دفاع برای تصمیم گیری در امور نظامی و جنگی و حضور مستمر در جبهه ها، برنامه حضرت آیت الله خامنه ای تا ده ماه بعد از آغاز دفاع مقدس بود. ترورهای ششم و هفتم تیر سال ۶۰ توسط منافقین تلاشی برای از بین بردن حرکت فعال انقلابیون بود اما نتیجه ی آن خون های پاک، کنار رفتن غبار فتنه و شناختن چهره ی بنی صدر توسط مردم از سویی، و بهبود شرایط دفاع در نتیجه ی تغییر فرماندهی جنگ از سوی دیگر شد. [۱] - مصاحبه با شبکه یک سیما به مناسبت هفته جنگ ۶۱/۶/۲۹ [۲] - خاطره ها، محمد محمدی ریشهری، جلد اول، ص ۱۹۱ [۳] - مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی، ۵۹/۷/۱ [۴] - سخنرانی در جمع روحانیون استان تهران در مدرسه عالی شهید مطهری، ۶۷/۹/۱۰ [۵] - مشروح خطبه های نمازجمعه تهران، ۵۹/۷/۴ [۶] - مصاحبه با روزنامه جمهوری اسلامی، ۶۰/۷/۲۰ [۷] - مصاحبه با مجله امید انقلاب، ۶۵/۱۰/۱۶ [۸] - همان [۹] - مصاحبه با تهیه کنندگان مجموعه روایت فتح، ۷۲/۶/۱۱ [۱۰] - همان
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری دانشجو]
[مشاهده در: www.snn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها