واضح آرشیو وب فارسی:حوزه هنری: غم سنگین و بی فراغِ تبدیل عید قربان امسال به عزای عمومی در جهان اسلام، می تواند یک پرده برداری آشکار از بی کفایتی آل سعود و سوء مدیریت آنان تلقی شود.پایگاه خبری حوزه هنری - محمد حسین ضمیریان: بسم الله الرحمن الرحیم از حوالی ظهر عید قربان، ساعت های شادِ شب و صبح این عید سعید که یک عید مشترک در میان تمامی مذاهب اسلامی است، برای بسیاری از مسلمانان تبدیل به عزا شد؛ سرزمین مقدس منا که آمادگاه مبارزه انسان ها با شیاطین است به قتلگاه مسلمانانی تبدیل شد، که همپای رسول خدا [صلی الله علیه و آله] و خلیل الرحمان [علیه السلام] پا به سرزمین امن الهی گذاشته بودند و سرود رهایی از تعلقات دنیایی را سر داده بودند و آماده رمی شیطان و بازگشت به دنیای مادی بدون تعلقات آن بودند، ولی اینک فارغ از تنگنای تن هایشان در حال مهاجرت به سمت خدا بودند، فاجعه عظیم و دردناک بود، اما برای بشر، در پس همه فاجعه ها، همواره درس هایی برای آموختن وجود دارد به نحوی که گفته می شود، فاجعه نگاری برای انسان، همواره درس آموز بوده است. زیرا از آن حکمت آموخته و طریق بیداری را پیموده است. در سطحی دیگر، غم سنگین و بی فراغِ تبدیل عید قربان امسال به عزای عمومی در جهان اسلام، می تواند یک پرده برداری آشکار از بی کفایتی آل سعود و سوء مدیریت آنان تلقی شود، اکنون، حجم فاجعه منا به قدری است که تا سال ها فراموش نخواهد شد و همواره مثالی در بین اذهان تمامی مسلمانان از بی تدبیری در ساختار حکومت داری سلطنت سعودی، خواهد بود، گرچه رسانه های عربی و غربی از گفتن آن به هر دلیل اعم از رشوه های نفتی و منافع اقتصادی، تا همیشه خودداری کنند؛ این فاجعه دست کم نشان می دهد در یک حکومت سلطنتی و پادشاهی که فاقد هرگونه ساختار تصمیم گیری مشخص مردم سالارانه و عقلانی است و تمام تصمیمات و سیاست گذاری ها به صورتی صلب در پنجه اقتدار یک یا چند خاندان بلکه یک یا چند نفر است، چقدر فاجعه و تصمیم شبیه هم هستند. آن گاه جای تردید نیست که هر تصمیم که به احتمال زیاد در این نوع از حکومت های سلطنتی، تصمیمی غیر کارشناسی و غیر عقلانی است به خودی خود، می تواند منجر به فاجعه ای از این دست شود و پادشاه در حکم فعال ما یشاء می تواند با فرافکنی مسئولیت در باد و ابر و خورشید و فلک و ... حتی در چنین شرایط فاجعه باری از تعریف از خود و گرامی داشتن قوم و خویش و عمال دست نشانده، صرفنظر نکند. عقل سلیم می داند که عدم پذیرش مسئولیت از سوی هر سازمان، نهاد و یا حکومتی، مخاطرات بی شماری را در مدیریت آینده به همراه خواهد داشت و از این دست مخاطرات می توان به عدم اعتماد و نا امیدی عمومی به سرنوشت و جایگاه آن نهاد و یا حکومت اشاره کرد؛ پذیرش مسئولیت در برابر مردم و جامعه تحت حاکمیت و حتی تحت نفوذ لوازمی را به دنبال دارد، اولین لازمه پذیرش مسئولیت گرامی داشتن مردم برای رشد آن ها است، اکنون به اذعان بسیاری از کارشناسان آگاه، جامعه عربستان، سال ها است که شاهد تغییری رو به رشد در فرهنگ و سیاست نبوده و همواره با یک روال عمومی و اراده ای معطوف به سرکوب، از سوی خاندان سلطنت سعودی، تمام امیدهای هرچند مقطعی در این جامعه به یاس تبدیل می شود و حتی تا آنجا پیش رفته که از خودِ خاندان سعودی افراد زیادی از ساختار بریده اند و در طیفی از اپوزیسیون سیاسی جای گرفته اند و یا با مشغول شدن صرف به کار اقتصادی سرنوشت خود را از سرنوشت محتوم آل سعود جدا کرده اند. دومین لازمه پذیرش مسئولیت، عدم اصرار بر اشتباهات گذشته است. تکرار پر بسامد فجایع نظیر فاجعه امسال در منی در سال های قبل نشان دهنده عدم درس گرفتن و یا بی توجهی به درس های این حوادث است. این خود باز نشان د هنده عدم وجود عقلانیت ساختاری در سیستم سلطنت سعودی است چه بسا نشان دهنده چرایی بسیاری از فجایع موجود و مبتلا به در سطح منطقه باشد؛ از افغانستان و پاکستان تا عراق و سوریه و یمن، همه جا پای سعودی در میان است، هر جا که یک طرف مسئله هم سعودی باشد، مواجه هستیم با تکرار فاجعه و تکرار بی پایان اشتباه و بدتر از همه شاهدِ سیاست همیشگی فرافکنی و اتهام به این و آن خواهیم بود؛ سومین لازمه پذیرش مسئولیت، پاسخگویی پیرامون مشکلاتی است که سیستم، خود در بوجود آوردن آن ها موثر بوده است، کاری که عربستان همواره در موضع مدعی از آن سرباز می زند و به صورت سازمان یافته به انکار نقش خود می پردازد، توجیهی که اکنون از پس پرده خشم و شهوت آل سعود بیرون آمده است و می رود تا این بی مسئولیتی ها و فجایع حاصل از آن ها به یک بیداری پرسشگرانه در بین مسلمانان، بدل شود. در این فاجعه، دنیای اسلام پرسش های بی شماری از عربستان دارد، از نقش کاروان جانشین ولی عهد، محمد بن سلمان، که همواره پس از حضور گسترده تر وی در صفحه رسانه های منطقه، بوی خون از رفتارش به مشام می رسد؛ تا اوضاع امنیتی و هراسناک عربستان در حج امسال، اما سوال های جهان اسلام از این بیشتر است و در قبال سیاست های عربستان متوقف نمی شود، سوالاتی نظیر این که، چرا آل سعود به نقش سازنده ای در غرب آسیا نمی اندیشد؟ چرا پول های نفتی قارون های شهوت پرست به آتش هرج و مرج های منطقه ای دامن می زند؟ چرا عراق نباید روی آرامش را ببیند؟ چرا سوریه در خط مقدم مقاومت با طرح های بندر و حبیر و فیصل و سلمان و ... به منطقه ای آشوبناک بدل می شود؟ چرا شیوخ به اصطلاح خیر سلفی فقط برای کشتن و سوختن هزینه می کنند نه برای ساختن و آبادی؟ و چرا همه این سوختن ها همگام با نقشه های استکبار و صهیونیزم برای از بین بردن آرامش و تکه تکه کردن، به نفع اسرائیل تمام می شود؟ چرا اینقدر فتاوای شیوخ سلفی به تنزیه و امنیت عربستان می اندیشند؟ و چرا ها و چراهای دیگر. دنیای اسلام باید چاره ای برای این وضع بیندیشد، البته عدم پاسخگویی آل سعود در قبال این فاجعه باعث خواهد شد تا جهان اسلام خود به فکر چاره جویی بیفتد، موج بیداری اسلامی که با پول های نفتی و مهندسی معکوس تلاشهای زیادی برای مهار آن شده است، از پس این فاجعه بازسازی خواهد شد، همه ما مسلمانان باید بفهمیم که مشکل اصلی کجاست و چرا به صورتی بی پایان در حال تزاید مشکلات برای جهان اسلام هستیم؟ دستگاه دیپلماسی رسمی دولت جمهوری اسلامی و رسانه های مقاومت در منطقه با اتخاذ سیاست فعال و ایجاد موج پرسش گری در قبال این فاجعه می توانند برای مسلمانان ابعادی را ترسیم کنند که قبل از این فاجعه و آشکار شدنِ بیش از پیش عدم مدیریت و تصمیمات جاهلانه آل سعود، در فضای غبار آلود فتنه گون منطقه کم رنگ بود و تنها برای اهل بصیرت آشکار بود؛ شاید خیر مقدر این فاجعه که در بیان رهبر معظم انقلاب به آن اشاره شده، بیداری مجدد و اندیشیدن همه مسلمانان درباره وضعیت کنونی جهان اسلام و عوامل فاجعه آفرین وضعیت کنونی باشد.
دوشنبه ، ۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حوزه هنری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]