تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816330718
پایان کلاس سردوتاریک بچه های مدرسه «تاسک»/ این کلاس سفید است
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش مهر نتیجه داد؛
پایان کلاس سردوتاریک بچه های مدرسه «تاسک»/ این کلاس سفید است
شناسهٔ خبر: 2925150 - یکشنبه ۵ مهر ۱۳۹۴ - ۰۸:۵۸
استانها > کهگیلویه و بویراحمد
یاسوج – بالاخره کلاس سنگی و تاریک روستای «تاسک» جای خود را به مدرسه ای زیبا و استاندارد داد و دیگر دانش آموزان این مدرسه نگران سوز سرمای زمستان و بارش برف و باران و چکه آب از سقف کلاس نیستند. خبرگزاری مهر- گروه استانها: شش ماه از روزی می گذرد که گزارش خبرگزاری مهر از مدرسه یک کلاسه روستای «تاسک» پشتکوه جلیل منتشر شد. مدرسه ای که هیچ شباهتی نه تنها به مدرسه بلکه به محلی برای زندگی هم نداشت.مدرسه یک کلاسه روستای تاسک چهاردیواری ساخته شده ازسنگ و چوب بلوط و بدون پنجره، که با شاخه های بلوط و گل مسقف شده است اما همین هم نتوانسته بود سرپناهی امن برای دانش آموزان آن باشد.وقتی «مهرداد آقایی» بازرگان ایرانی ساکن باکو این گزارش را خواند عزم سفر کرد و از باکو به پشتکوه آمد تا به گفته خودش«دانش آموزان این مدرسه را از رنج کلاس سیاه و سرد نجات دهد.»
او آمد و از نزدیک همه چیز را دید و با وعده ساختن یک مدرسه زیبا رفت. مدرسه ای که دانش آموزانش نگران ریزش سقف و سوز و سرما نباشند و چشمان کوچکشان در تاریکی کلاس به دنبال تخته سیاه نگردد.حالا او به وعده اش وفا کرده و اینک برای افتتاح مدرسه دو کلاسه بازهم از باکو به پشتکوه می آید. در این سفر آقا مهرداد را یکی از دوستان باکویی اش که به او «عمو نامیک» می گویند و دو دوست دیگر همراهی می کنند. او می گوید: عمو نامیک از دوستان خوبم در آذربایجان است. او را آورده ام تا بیشتر با فرهنگ کشور ما آشنا شود و مبلغی برای این ظرفیتها و همچنین آوردن خیرینی از آن کشور باشد.بازهم پیچ و خم جاده های صعب العبور کوهستانهای زاگرس جنوبی را می پیماییم تا به تاسک برسیم. تاسک یکی از ۱۰ روستای منطقه محروم و دورافتاده پشت کوه جلیل در مرز بویراحمد و ممسنی است که همچون دیگر روستاهای این منطقه در دامنه یکی از کوههای بلند زاگرس و در میان بلوطهای تنومند جای گرفته است.
برای رفتن به تاسک باید از جاده ای پر پیچ و خم از مسیر بخش سورنای شهرستان رستم و یا از بخش سفیدار شهرستان بویراحمد گذشت. ما راه اول را انتخاب می کنیم و از میان دشت های سورنا می گذریم و بعد به سمت کوههای پر از بلوط پشتکوه حرکت می کنیم. عمونامیک بیش از همه مجذوب طبیعت منطقه شده است. او مدام از پنجره بیرون را نگاه می کند و می گوید: زیباست.پس از طی مسافتی به تاسک پشتکوه می رسیم. از دور مدرسه جدید روستا در میان بلوطهای سبز و قد کشیده نمایان می شود. مردم روستاهم آنجا جمع شده اند. قرار است جشن افتاح مدرسه با حضور مسئولین آموش و پرورش و مردم منطقه برگزار شود.از کنار مدرسه سنگی روستا رد می شویم. مهرداد آقایی می گوید: گفته ام که این مدرسه را خراب نکنند و برای همیشه بماند تا بچه ها قدر درس خواندن درمدرسه جدید را بدانند.
مردم روستا که ماشین ما را می بییند به سمت جاده می آیند. دو جوان با لباس محلی و تفنگ برنو بردوش به رسم عشایر برای خوش آمدگویی تیر اندازی می کنند.آقای رضایی رئیس آموزش و پروش عشایر کهگیلویه و بویراحمد هم به پیشواز می آید. به نظر می رسد مردم روستا جشن زیبایی را تدارک دیده اند. سه چادر سفید عشایری بر پا کرده و همه جا را آذین بسته اند. زنان هم در حال پخت آش دوغ، نان محلی و نان کلگ هستند.بوی این دو نان در فضا پیچیده است. عمو نامیک درمورد نانها سوال می کند. برای او توضیح می دهم که نان کلگ با بلوط درست می شود و سالها قوت لایموت مردم زاگرس نشین در سلهای قحطی بوده است. تکه ای از نان بلوط در دهان می گذارد و از لبخندش پیداست که از طعم آن خوشش آمده است. چند تکه دیگر می گیرد و می خورد. زبان به تمجید می گشاید و با زبان آذری از خوشمزه بودن آن حرف می زند. پیرزنان روستا نیز که سهم عمده ای در پخت نانها داشته اند، خوشحالند که دست پخت آنان مورد رضایت میهمانان قرار گرفته است.
دانش آموزان آن بالاتر مشغول آماده شدن برای افتاح مدرسه هستند. تعداد آنها بیشتر از سال گذشته شده است. چشم آنها از خوشحالی برق می زند. لباسهای نویی را که میهمانان برای آنان سوغات آورده اند، پوشیده و در پوست خود نمی گنجند.کمی آن طرفتر ساز و نقاره محلی نواخته می شود و شوری در جوانان برای چوب بازی ایجاد می شود. جوانان روستا با رقص چوب بازی خوشحالی خود را از این اتفاق میمون نشان می دهند.کمی بعد مدیرکل آموزش و پرورش و مدیرکل نوسازی مدارس کهگیلویه و بویراحمد هم به همراه جمعی از مدیران دیگر به روستای تاسک می آیند تا هم جشن آغاز مدارس عشایری را برگزار کنند و هم مدرسه جدید روستای تاسک را افتتاح کنند.مدرسه جدید دو کلاس دارد و همانگونه که آقا مهرداد قول داده بود یک کتابخانه هم در آن پیش بینی شده است. او می گوید: بنا ندارم که این مدرسه را بسازم و به حال خود رها کنم. می خواهم هر ساله به آن سر بزنم و بر وضعیت تحصیلی و دیگر نیازهای دانش آموزان آن نظارت کنم.
همه مردم روستا از زن و مرد گرفته تا پیر جوان از هدیه ای که این خیر مدرسه ساز به روستایشان داده تشکر می کنند. اما در این میان تشکر خود دانش آموزان تاسک زیباتر است. شیوا دانش آموز کلاس سومی این مدرسه می گوید: خیلی خوشحالم که مدرسه ای زیبا داریم و دیگر در آن کلاس سرد درس نمی خوانیم. در آن کلاس که بودیم چشممان تخته سیاه را نمی دید. زمستانها هم هوا خیلی سرد بود و در کلاس همه می لرزیدیم. وقتی هم باران می زد، آب از سقف کلاس چکه می کرد.از آقای آقایی در مورد احساسش سوال می کنم . او می گوید: امروز بهترین روز زندگی من است. لذتی را که امروز تجربه کردم هیچگاه در زندگی ام تجربه نکرده بودم. اینکه من در این لحظه در این نقطه از کشور هستم را کار خدا می دانم. خدا خواسته که من اینجا باشم.
او ادامه می دهد: از خبرگزاری مهر هم بسیار ممنونم. من اگر گزارش مهر را نمی دیدم هیچ وقت نمی فهمیدم که چنین جایی و چنین مدرسه ای در کشورمان وجود دارد. اطلاع رسانی این خبرگزاری موجب شد که من به اینجا بیایم. البته وقتی آمدم، دیدم وضعیت از آنچه من فکر می کردم بدتر است.آقایی می گوید: روز اول که اینجا آمدم ازنظر مالی مشکلی نداشتم و می دانستم که توانایی ساخت این مدرسه را دارم اما تصورش را نمی کردم که خداوند به من قدرت دهد که بتوانم این بچه ها را از آن فضای نامناسب برای تحصیل نجات دهم.وی بیان می کند: وقتی در حال ساخت این مدرسه بودیم، کارگری که در حال رنگ آمیزی آن بود از من سوال کرد که" من هم می توانم کمکی کنم"؟. گفتم چرا نتوانی. روز بعد دیدم تعداد زیادی دفتر و قلم برای این دانش آموزان خریده است. بعد گفت: این کمک من در مقابل کار بزرگ شما خیلی خیلی کوچک است. گفتم: ارزش کار شما از کار من خیلی خیلی بیشتر است. من پول داشتم و ساختم اما شما از نان شبت زدی و این ها را خریدی و من خجالت می کشم که بگویم کاری انجام دادم.
وی همچنین می گوید: قصد دارم اگر خدا کمک کند بازهم در این استان مدرسه بسازم. دوستان زیادی در آذربایجان دارم که آنها هم علاقمند به این کار هستند.مدیر آموزش و پرورش عشایر استان در این روز سنگ تمام گذاشت و با برنامه ریزی خوبی جشن زیبایی را در این روستا برگزار کرد که در خاطر همه میهمانان می ماند.اسماعیل رضایی نیک اینک در فکر دیگر مدارس عشایری است که نیاز به بازسازی دارند. رضایی می گوید: با وجود تخصیص این تعداد مدرسه پیش‌ساخته همچنان کمبود فضای آموزشی در مدارس عشایر وجود دارد.
وی بیان می کند: امسال هفت کانکس با کمک خیرین از جمله آقای قلم چی به دانش آموزان عشایری این استان اختصاص یافت. اما با اختصاص ۲۰ کانکس دیگر مشکل فضای آموزشی دانش‌آموزان عشایر برطرف می‌شود.رضایی‌نیک تعداد دانش‌آموزان عشایری کهگیلویه و بویراحمد را سه هزار و ۲۰۵ نفر عنوان می کند و ادامه می دهد: یکی از نیازهای ضروری این استان توسعه دبیرستان های شبانه روزی دانش آموزان عشایری به خصوص برای دختران عشایر است تا به دلیل نبود خوابگاه، آنان از تحصیل باز نمانند.
به گزارش خبرنگار مهر، یک روز دیگر از روزهای خوب خدا تمام می شود و همه کسانی که در این کار خیر سهیم بودند، خوشحال هستند که سرپناهی امن برای تحصیل ۳۰ دانش آموز روستای محروم تاسک بنا شده است.شاید روزی این دانش آموزان پزشک، مهندس، معلم، خبرنگار، مدیر و ... شوند و خود روستایشان و استانشان را از محرومیت نجات دهند. آن روز همه به آنها افتخار می کنند.اما هنوز هستند دانش آموزانی در کهگیلویه و بویراحمد که از فضای مناسب آموزشی بی بهره اند. دانش آموزانی که سقف کلاسشان آسمان است و در زمستانهای سرد زاگرس در چهار دیواری که کلاس نام دارد به خود می لرزند. این دانش آموزان چشم انتظار خیرین دیگری هستند که آقایی کنند و سقفی امن برای آنان بسازند.خبرنگار: شریف اسلامی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها