تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837021240
روایتی از زندگی سیدحسن خمینی
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: سیدحسن، اوقات فراغت خود را با تماشای فیلم های روز دنیا البته با زبان اصلی سپری می کند. شب ها قبل از خواب معمولا فرصت مناسبی برای این کار است. یکی دیگر از برنامه های موردعلاقه سیدحسن پرداختن به ورزش کوه نوردی است. او اغلب در تابستان که کلاس های درس و بحث تعطیل است و البته چند هفته یک بار کوه نوردی می کند. تصاویر متعددی از کوه پیمایی سیدحسن همراه فرزندش و البته برخی از بستگان و دوستان آنها در فضای مجازی توسط سیداحمد منتشر شده است. نوه امام، به صورت روزانه یک ساعت در منزل پیاده روی می کند که در حین آن یا مقالهروایت زندگی سیدحسن از کودکی تا حضور جدی در سیاست خمینی ِنسل سوم مرجان توحیدی: تقدیر چنین بود. به ستون های بازمانده از تمدن باستانی تکیه داده اند. یک ستون پدر و با کمی فاصله، پسر. آفتاب از مقابل می تابد. هر دو ابرو درهم کشیده و به روبه رو خیره شده اند. بی آنکه بدانند تصویرشان را چریک کوچه های جنوب لبنان ثبت می کند. صور، لبنان، سال ١٣٥٥. قریب به ٤٠ سال از آن روز گذشته است. تصویر کودک موبلوندِ چشم روشن آن روزها، حالا بارها در قاب تصویرگران ثبت شده است. شاید اگر تنها روحانی زاده ای بود، می توانست از طریقت طلبگی سرباز زند، اما وقتی پدربزرگش به تأکید گفت: «حسن؛ آخوند شو!» تکلیف بر او روشن شد. به زودی جامه روحانیت بر تن کرد. تقدیر چنین بود درست در اولین روز ٥٠ سالگی پدر، جا پای او بگذارد و در جوان ترین روزهای زندگی، بازمانده نسلی باشد که پدربزرگش نقطه عطف تاریخ آن کشور شد. سیدحسن خمینی بی آنکه در طلبش بوده باشد، عنوان «یادگار امام» را از پدر به ارث گرفت. حالا او از تبار خمینی، نسل سوم روحانی است که در میانه دهه ٩٠ با همه شاخصه های آن، سعی دارد در عصر مدرنیته و دنیای مجازی امانت دار گفتمان نسل های قبل خود باشد. در میان انبوه قفسه های فلزی کتاب جامانده از پدر، سری هم در دنیای مجازی دارد. نشانه های پیوند با «باید های زندگی این روزها» و باید های مردمان امروزی. هرچه زمان می گذرد، بیشتر می کوشد در سخنانش پیوندی باشد بین آنچه پدربرزگش می گفت و آنچه امروز می طلبد. تولد در شب مردادی «عصر یک روز تابستانی با مادرم به زایشگاه ایزدی قم رفتیم. هوا به شدت گرم بود. ساعت ١٢ شب اول مرداد ١٣٥١ پسرم به دنیا آمد». این توصیف فاطمه طباطبایی از شب تولد اولین فرزندش است. نامش را امام انتخاب می کند. آن گونه که فاطمه طباطبایی تعریف می کند: «احمد دوست داشت نام پسرمان را یاسر بگذاریم و من نام های عطا و امیر را دوست داشتم. خواسته من پذیرفته شد و او را عطا نامیدیم. اما پس از چند روز با مخالفت دوستانمان از انتخاب این نام منصرف شدیم. ما هنوز در انتخاب اسم دچار شک و تردید بودیم که خانم (همسر امام) از عراق به ایران آمدند. ایشان گفتند: هنگامی که صحبت فرزند شما شد، آقا گفتند که حسن اسم مناسب و خوبی است. در همین حال یک نامه از امام به دستمان رسید که در آن نوشته بودند: گویا پس از گذشت چند روز هنوز نورسیده اسم ندارد و نام حسن را پیشنهاد کرده بودند». به این ترتیب، نام اولین فرزند سیداحمد خمینی و فاطمه طباطبایی، حسن گذاشته شد. پدرش دومین پسر آیت الله روح الله خمینی و البته آخرین فرزند ایشان بود که در بیست وششم اسفند ١٣٢٤ به دنیا آمد. مادرش، فاطمه تنها دختر آیت الله سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، از استادان حوزه علمیه قم بود. جد مادری او آیت الله سیدصدرالدین صدر و پدر امام موسی صدر است. فاطمه، یکی از خواهرزاده های امام موسی صدر به شمار می رود که البته در ظاهر هم شباهت هایی به دایی دارد و بزرگ ترین فرزند، یعنی سیدحسن هم این شباهت را از مادر به ارث برده است. در آغوش پدربزرگ مادرش در نوجوانی به عقد سیداحمد خمینی درمی آید؛ بنابراین دوره شیرخوارگی سیدحسن، هم زمان با تحصیل مادرش، زمانی که در سال دوم دبیرستان به طور شبانه تحصیل می کرده سپری می شود. به نوشته مادرش، حتی پدر او، یعنی آیت الله سلطانی در نگهداری سیدحسن به او کمک می کرده اند. آن طور که سیدحسن روایت می کند و از کتاب خاطرات مادرش به نام «اقلیم خاطرات» برمی آید، آنها در یک سالگی سیدحسن عازم نجف، تبعیدگاه امام می شوند. به گفته مادرش با آنکه سه سال از ازدواج او و مرحوم احمدآقا گذشته بوده، او هنوز امام را ندیده و مراودات آنها به صورت مکاتبه ای بوده است. در جشن عروسی آنها هم تنها خانم (خدیجه ثقفی، همسر امام) حضور داشته است. سیدحسن خود در مصاحبه اش با روزنامه اطلاعات در سال ٧٧ چنین می گوید: «شاید بعد از سال ٥٢ بود که من یک ساله بودم و به نجف رفتیم، اما سفر بعدی ما سال ٥٥ بود که پدرم خواست در آنجا مقیم شود. حال یادم نمی آید که من چند سالی داشتم. چهار یا پنج سال که امام را برای اولین بار دیدم. اما یادم می آید که پشت سر امام به حرم می رفتیم...». شهرهای کودکی نجف، بیروت، قم و تهران شهرهایی بوده اند که سیدحسن کودکی خود را در آنها گذرانده است. یک سالگی را می گذراند که فاطمه و سیداحمد به نجف می رسند و چند ماهی را در آنجا سپری می کنند. بیروت برای خانواده امام، معبر مناسبی برای رسیدن به عراق بوده است تا بستگان امام بتوانند روادید حضور در عراق را تهیه کنند. در همین رفت وآمد ها و به واسطه حضور و زندگی آشنایان مادری در بیروت، سیدحسن بخشی از کودکی خود را در این شهر سپری می کند. سیداحمد و فاطمه اما برای بار دوم، برای دیدار «آقا» و «خانم» و مشورت پیرامون برخی مسائل عازم عراق می شوند؛ سفری که احتمالا مربوط به سال ٥٥ است. این سفر هم از بیروت آغاز می شود. در بیروت، آنها مدتی را در خانه امام موسی صدر، دایی فاطمه اقامت می کنند. در لبنان سیداحمد خمینی در کنار چمران آموزش های چریکی می بیند. تصاویری هم از او درحالی که اسلحه ای به قبای خود بسته در مرز اسرائیل وجود دارد. آنها بعد از دو، سه هفته راهی بغداد و از آنجا هم وارد نجف می شوند. هم زمان با همین سفر است که مصطفی، پسر اول امام به شهادت می رسد و سیداحمد تصمیم می گیرد برای پرکردن جای خالی مصطفی در نجف ماندگار شود. دشواری زندگی در عراق باعث می شود فاطمه به همراه سیدحسن و فریده خانم یکی از دخترهای امام، برای دیدار با خانواده اش باز هم راهی لبنان شوند و مدتی را در این کشور سپری کنند. آنها پس از بازگشت به عراق هم شب ها و روزهای آسوده ای را سپری نکرده اند. دکتر فاطمه طباطبایی از روزهایی نوشته است که به دلیل اوج گرفتن مباحث امام، خانه آنها در نجف در محاصره نیروهای بعثی بوده است. حسن ٧ ساله در راه پیمایی سال٥٧ بعد از اینکه امام و سید احمد مجبور به ترک عراق می شوند و مقصد فرانسه را انتخاب می کنند، فاطمه به همراه حسن به ایران باز می گردند و در تهران در منزل خاله زهرا (خاله فاطمه) اقامت می کنند. سید احمد و پدر هنوز در فرانسه هستند. تظاهرات های خیابانی علیه رژیم پهلوی شدت گرفته است. یکی از معروف ترین آنها، تظاهرات روز تاسوعا و عاشوراست. یعنی ١٩ و ٢٠ آذر ٥٧. سیداحمد، تلفنی از فاطمه می خواهد فرزندانش را که تا آن موقع یاسر هم به جمع آنها اضافه شده بود، در راه پیمایی تاسوعا و عاشورای آن سال شرکت دهد. فاطمه روایت می کند که آقای لاهوتی (از مبارزان دوران انقلاب و پدر داماد های هاشمی رفسنجانی) به طنز به احمد گفته بود: «تو تصور می کنی دو سرباز رشید و مقتدر را به میدان نبرد می فرستی». فاطمه همچنین می نویسد: «در روزهای تاسوعا و عاشورا من و حسن که هفت سال بیشتر نداشت و یاسر که ٤٠ روزگی اش را سپری می کرد به صفوف مردم پیوستیم». فاطمه طباطبایی بعد از مدتی به همراه حسن و یاسر در آخرین پرواز فرودگاه مهرآباد (به خاطر اعتصاب کارکنان فرودگاه) به خواست سیداحمد، تهران را به مقصد فرانسه ترک می کنند و بعد در نوفل لوشاتو به امام می پیوندند. از حضور نوه های امام که از جمله آنها نوه های آیت الله اشراقی (داماد امام) هم بودند، در کنار ایشان تصاویر زیادی دیده شده است. در این تصاویر معمولا علی اشراقی در کنار سیدحسن دیده می شود که به لحاظ سنی هم به او نزدیک تر است. فاطمه می نویسد یک روز حسن همراه بچه ها در زمینی که نزدیک خانه بود، مشغول بازی فوتبال بودند. خبرنگار خوش ذوقی از بازی بچه ها فیلم گرفت و هنگام پخش خبر مربوط به امام از نوفل لوشاتو آن را نیز نمایش داد. دیدن این صحنه و پخش بازی فوتبال از تلویزیون فرانسه برای بچه ها بسیار شیرین و دل پذیر بود. از مدرسه فیضیه تا دبیرستان نیکان بهمن ٥٧ امام به تهران بازمی گردد. خانواده اش هم او را همراهی می کنند. در نخستین روزهای انقلاب و پیروزی آن، سیدحسن در تصاویر متعددی در کنار پدربزرگ دیده می شود. سیدمحمود دعایی که گفت وگوی روزنامه اطلاعات خرداد ٧٧ را با سیدحسن انجام داده است، از او درباره یکی از این تصاویر سؤال می پرسد و می گوید: سال ٥٨ که حضرت امام در مدرسه فیضیه درباره شهادت استاد مطهری صحبت کردند، یکی از آقازاده ها کنار ایشان بودند، شما بودید؟ که سید حسن در پاسخ می گوید: بله. اتفاقا من آنجا پایم به سیم گیر کرد و صدای بلندگو به این خاطر خس خس می کرد. در آن لحظه امام به من گفتند بچه این قدردست به این سیم ها نزن. من در آن لحظه با آن حال وهوای بچگی ناراحت شدم؛ اما وقتی بیرون آمدم در مسیر خانه و در ماشین، امام مرا بغل خود نشاندند و ناراحتی را از دل من در آوردند. سیدحسن، اما دوران تحصیلات ابتدایی را در نجف (مدرسه علوی) شروع می کند و در مدارس ١٩ دی و پارس (قم) و نیکان تهران ادامه می دهد و نهایتا این دوره را در مدرسه حبیب ابن مظاهر جماران به پایان می برد که ظاهرا انتخاب مدرسه اخیر به دلیل ملاحظات امنیتی صورت گرفته است. مقاطع راهنمایی و بخشی از دوره دبیرستان را هم در مدرسه نیکان سپری می کند. ناشناس در میدان نبرد بخشی از دوره نوجوانی سیدحسن در جبهه های جنگ سپری می شود. او در سال ١٣٦٦، یعنی زمانی که ١٥ سال داشته است، راهی جبهه می شود. سیدحسن، هیچ گاه درباره جزئیات حضورش در مناطق جنگی سخنی نگفته است، فقط یک بار در گفت وگو با روزنامه اطلاعات خاطره ای از آن سال نقل می کند: «وقتی به جبهه رفتم، ١٤، ١٥ سال داشتم؛ البته به صورت ناشناس اعزام شدم... در سال ٦٦ به جبهه رفتم. در جریان این اعزام که با لشکر ١٧ به جبهه اعزام شدم و مسائل قبل و بعد آن زیاد است که لازم نیست اینجا به آن اشاره کنم... . در مدتی که در جبهه بودم یک روز مرخصی گرفتم و به مریوان آمدم و از باجه تلفن عمومی سکه ای انداختم و با تلاش زیاد سعی کردم تلفن منزل را بگیرم و با مادرم صحبت کنم. آن موقع ایدئولوژی ما هم بالا بود و سعی می کردم تلفن نزنم و فکر می کردم بهتر است تماس نگیرم... . تلفن وصل شد. ابتدا مادرم صحبت کرد؛ حال و احوال پرسی؛ اما بعد متوجه شدم ناگهان صدا تغییر کرد...، متوجه شدم صدای امام است. برایم عجیب بود. چون ایشان خیلی کم با تلفن حرف می زدند... . آن لحظه برایم بسیار شیرین بود... . در آن لحظه امام دیگر موضع رهبر انقلاب را نداشتند، بلکه از منظر یک پدربزرگ با من صحبت می کردند... . من در آن موقع نزدیک یک ماه بود که امام را ندیده بودم و حال و هوایی که از این گفت وگو پیدا کردم برایم لذت بخش بود». سیدحسن، به تازگی در یکی از سخنرانی هایش هم درباره خاطرات خود از جنگ سخن گفته که منتشر نشده است. او می گوید: «یک بار خدمت امام رسیدم. امام یک عادت داشت، با کسی روبوسی نمی کرد. من یک بار با امام روبوسی کردم. آن هم ایشان صورت من را جلو کشید و بوسید و وقتی بود که از منطقه برگشته بودم. خودم هم یک مقدار اِبا داشتم، چون یک ذره شیمیایی شده بودم و نمی خواستم جلو بروم؛ اما ایشان به زور دست شان را انداختند گردن من و من را جلو کشیدند و بوسیدند». حسن خمینی دوره نوجوانی را در حالی سپری می کند که پدربزرگ خود را هم از دست می دهد و ملت ایران هم رهبر انقلاب خود را. او درنهایت در سال ١٣٦٩ درحالی که سال چهارم دبیرستان را به طور متفرقه گذرانده بود، دیپلم ریاضی می گیرد. حسن؛ آخوند شو! سیدحسن، دیپلم ریاضی را در شرایطی می گیرد که یک سال قبل از آن وارد حوزه شده است. او خود در جمعی، خاطره ای را از امام تعریف می کند که شاید در آینده او یعنی رفتن به حوزه و طی طریق در راه طلبگی بی تأثیر نبوده است. سیدحسن آن خاطره را چنین بازگو می کند: «من یک بار یک روز شمردم. امام چهاربار به من گفتند: «حسن، آخوند شو» یک روز چهار بار. هربار که رفتم و برگشتم، رودرو که شدیم، گفتند: «حسن، آخوند شو». سر انجام به دنبال سفارش مداوم امام خمینی و پدرش، سیدحسن خمینی در سال ١٣٦٨ درحالی که ١٧ سال داشت، وارد حوزه علمیه قم می شود. او به مدت چهار سال در مدرسه علمیه رضویه و مدرسه کرمانی ها دروس مقدمات حوزه را خوانده و از سال ١٣٧٢ تحت اشراف جد مادری خود یعنی مرحوم آیت الله سلطانی طباطبایی (ره) به تحصیل در سطوح عالی حوزه علمیه می پردازد و هم زمان توسط آیت الله سلطانی به لباس روحانیت ملبس می شود. پای درس استادان سیدحسن، در مدت تحصیل در سطوح عالی حوزه علمیه در محضر استادان بزرگی تلمذ کرده است. به عنوان مثال او در درس «مکاسب محرمه» آیت الله دوزدوزانی، «بیع» آیت الله پایانی (ره) و آیت الله سلطانی طباطبایی (ره) «خیارات» آیت الله استادی، «رسائل و کفایه» آیت الله استادی و آیت الله موسوی بجنوردی، «منظومه حاج ملاهادی سبزواری، مقدمه قیصری و شرح تجرید» حجت الاسلام اسحق نیا، «منازل السائرین» آیت الله انصاری شیرازی، «اسفار» آیت الله العظمی جوادی آملی شرکت کرده است. نوه امام، پس از گذراندن دروس سطح، در درس خارج علما و مراجع بزرگی، حاضر و به فراگیری دروس خارج و روش اجتهاد و استنباط احکام مشغول شد. در این دوره نیز در درس خارج «مکاسب محرمه و مسائل مستحدثه» آیت الله فاضل لنکرانی (ره)، «خیارات» آیت الله وحید خراسانی، «خمس و نکاح» حضرت آیت الله شبیری زنجانی، «طهارت و خمس» آیت الله محقق داماد و به مدت ١١ سال در درس خارج «اصول فقه» آیت الله محقق داماد حضور یافت. او همچنین در مقاطعی از محضر آیت الله موسوی اردبیلی، آیت الله صانعی و همچنین آیت الله مؤمن نیز بهره مند شده است. خواستگاری در کتابخانه حالا یک سال و اندی است که به کسوت روحانیت درآمده است. حاج احمدآقا، پدرش را از دست داده است و در ٢٣ سالگی تولیت آستان پدربزرگ و مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام را عهده دار شده که عروس امام، قصد دارد، وصیت مرحوم حاج احمد را انجام داده و برای او همسری بگزیند. آیت الله موسوی بجنوردی که پدر همسر اوست در اسفند ٩٣ در گفت وگویی با خبرگزاری آنا درباره نحوه ازدواج سیدحسن می گوید: «هشت، نه ماه بعد از فوت حاج احمدآقا، خانم دکتر طباطبایی و برادرشان دکتر صادق طباطبایی به منزل ما آمدند. به کتابخانه ام آمدند و خانم طباطبایی گفت حاج احمدآقا قبل از فوت به من گفت خیلی مایلم دختر آقای بجنوردی را برای حسن آقا بگیرم. ما هم الآن آمده ایم برای خواستگاری. من گفتم از جانب خودم مخالفتی ندارم؛ اما از آن افرادی هستم که دختر باید جواب آخر را بدهد. قرار شد حسن آقا شب بعد که برای درس می آید، زودتر بیاید تا با دخترم جلسه بگذارند و ببیند با هم جور هستند یا نه. من او را به اتاق بردم و خودم بیرون رفتم. وقتی برگشت، خیس عرق بود و گفت تا حالا با دختر نامحرم این جور صحبت نکرده بودم. گفتم چه شد؟ گفت ما با هم کنار آمدیم. بعد از دخترم هم پرسیدم و گفت بله؛ عقاید ما با هم یکی است. یکی، دو روز بعد از سالگرد فوت احمدآقا در حرم امام، عقد را من و مرحوم آیت الله سلطانی (پدربزرگ سیدحسن) خواندیم. فرماندهان سپاه و خیلی مسئولان بودند. بعضی از آنها مثل محسن رضایی چون جای احمدآقا خالی بود، گریه می کردند. بعد از دو، سه روز هم بدون تشریفات عروسی کردند». حاصل این ازدواج چهار فرزند به نام های سیداحمد، سیده نرگس، سیده فرشته و سیدمحمدهادی است. احمد هم البته تحصیلات حوزوی خود را چند سالی است که آغاز کرده است. نخستین سخنرانی اما حضور رسانه ای سیدحسن خمینی به این معنا که سخنانش در رسانه های مکتوب آن دوران بازنشر داده شده باشد. به بعد از فوت پدرش مرحوم حاج احمدآقا بازمی گردد. اولین نطق سیدحسن، سخنرانی او در مراسم تدفین و خاکسپاری مرحوم احمدآقا در حرم امام است. سیدحسن که صاحب عزای بیت امام است، به رسم صاحبان عزا، هم در ابتدا و هم در پایان اولین سخنرانی خود از حضور و همراهی مردم که به گفته او همواره پشتیبان امام و انقلاب بوده اند، تشکر می کند و در بخشی از سخنانش که نشان از غم واندوه ازدست دادن پدر است، چنین می گوید: «...امروز ما گنجینه اسرار انقلاب را به خاک سپردیم. مهم ترین ضایعه ای که اکنون بر انقلاب ما وارد شده، دفن تمام اسرار ناگفته نظام است. اسراری که در سینه چون دریا و دل چون کوه پدرم در زیر خاک ها شد و اینک آن فقید از دست رفته با اسراری که در دل خود داشت در کنار پدرش که بنیان گذار جمهوری اسلامی بود... ایشان در جمله ای به مادر بسیار بسیار عزیزش گفته بود: من از روزی که خودم را شناختم تا اینک در راه آرمان های امام بودم و لحظه ای از این راه سر باز نزدم (تکبیر حضار)، گرچه این پشتیبان عظیم از میان ما رفته، اما اندرزهای وی در گوش ماست. و ما وظیفه داریم پرچمی که ایشان بر دوش داشت تا آخرین لحظه بر دوش داشته باشیم. (تکبیر حضار)...». حسن خمینی براساس آنچه از آرشیو به دست آمده، دو بار درباره این نطق خود توضیح می دهد و اینکه چرا تأکید دارد گنجینه اسرار انقلاب به خاک سپرده شده است. یک بار در سال ٧٥ با روزنامه همشهری و یک بار هم در گفت وگو با روزنامه اطلاعات در سال ٧٧. البته تقریبا توضیح مشترکی هم در هر دو گفت وگو دراین باره بیان کرده است. او به «همشهری» می گوید: «مرحوم یادگار امام از روزهای آغاز نهضت با امام بوده اند و طبیعی است که گرانبهاترین خاطرات امام با ایشان بوده، هرکس با امام خوب نبوده و برعکس به امام عشق می ورزیده، مرحوم حاج احمدآقا آن را بسیار خوب و دقیق می شناختند. چه سرّی بالاتر از اینکه ایشان، مکتوب سربه مهر ٤٠ سال مبارزه و تلاش امام بوده اند یا چه رازی از این مهم تر که ایشان کنه عقاید امام را درباره افراد، جریانات، عقاید یا حتی ایسم های رنگارنگی که بوده یا خواهد بود، می شناختند و همین یعنی گرانبهاترین سرّ برای انقلاب و مهم تر از همه اینها، آن هوش سرشاری که ایشان را با خورشید انقلاب پیوند می داد و باعث می شد اسرار و ناگفته امام را که تنها از زیر آن ابروان پرابهت و در آن چشمان نافذ که در هر جان خسته ای رسوخ می کرد، خوانده می شد، بداند و بتواند گنجینه گرانبهایی باشد برای نسل ما و نسل های آینده که تشنه زلال معرفت امام هستند و مسلما هرچه جلو برویم، احتیاج ما به آن چشمه حکمت و عرفان بیشتر خواهد شد. در هر صورت شاید گوشه ای از آن سرّ که متأسفانه کلید رمزش در کنار امام خفت را بتوان با تأمل و دقت بیشتر و تهذب مناسب تر، تحصیل کرد». اولین دیدارها مقام معظم رهبری، روز شانزدهم فروردین ٧٤ در بیت امام(ره) حاضر می شوند و با مرحوم همسر امام و نیز اعضای بیت ایشان دیدار می کنند. در این دیدار ایشان ضمن تسلیت مجدد به مناسبت درگذشت مرحوم حاج احمد آقا، خطاب به مرحوم همسر امام می گویند که خداوند با این مصیبت ها می خواهد به شما ارتقای درجه بدهد. ٢٩ فروردین هم حجت الاسلام ناطق نوری که در آن زمان ریاست مجلس شورای اسلامی را عهده دار بود، با سیدحسن خمینی، مرحوم بروجردی، داماد امام و بیت امام دیدار می کند. ناطق در این دیدار، سیدحسن خمینی را طلبه ای شجاع، شایسته و فاضل می داند و از مواضع مرحوم احمدآقا هم تشکر می کند. همچنین حسن خمینی با مسئولان و کارکنان آستان حرم امام خمینی(ره) دیدار و گفت وگو می کند و بخشی از سخنانش به تاریخ سی ام فروردین ٧٤، در روزنامه اطلاعات بازتاب پیدا می کند. ٣٠ فروردین ٧٤ هم خبر اولین دیدار مقام های خارجی با سیدحسن منتشر می شود. همچنین رسانه ها این بار به حضور سیدحسن خمینی در مراسم ١٥ خرداد آن سال توجه می کنند؛ مراسمی که سخنران آن مرحوم حجت الاسلام طاهری خرم آبادی است. نخستین مصاحبه به نظر می رسد اولین گفت وگوی رسانه ای سیدحسن خمینی، باید تقریبا یک ماه واندی پس از فوت پدرش اتفاق افتاده باشد. هفتم اردیبهشت سال ٧٤، روزنامه اطلاعات در ویژه نامه ای به مناسبت درگذشت مرحوم احمد خمینی. سیدحسن خمینی در آن گفت وگو که با عنوان «امام، مراد و محبوب پدرم بود» درباره پدرش می گوید: «کسانی که با ایشان ارتباط داشتند، به راحتی شهادت می دهند که موضع ایشان در قبال مسائل سیاسی و رفاقت قابل تفکیک بود؛ یعنی اگر با کسی رفاقت داشت، آن رفاقت را حفظ می کرد، ولو اینکه اختلاف عقیده سیاسی هم با آن طرف داشت. متأسفانه در خیلی ها این اخلاق وجود ندارد. اسم نمی خواهم ببرم. کسی بود که صحبتی کرده بود و دقیقا نقطه مقابل عقیده سیاسی ایشان راجع به ارتباط با یکی از کشورها را مطرح کرده بود. یادم هست که ایشان بسیار عصبانی بودند، چون عقیده آن فرد نقطه مقابل عقیده امام هم بود. آن فرد از کسانی بود که جسته و گریخته با دفتر ارتباط داشت و رفت وآمد می کرد. مدتی گذشت. آن فرد به خیال اینکه حاج احمدآقا با او قهر کرده اند یا او را نخواهند پذیرفت، تا مدتی به دفتر نیامد. یادم هست پدرم پیغام فرستادند که به آن آقا بگویید ما با هم اختلاف عقیده داریم، اما رفاقتمان سرجایش است. خب این نکته زیبایی است که می تواند درس زندگی باشد». اولین مراسم ارتحال با سخنرانی سیدحسن مراسم اربعین مرحوم احمد خمینی با حضور مقام معظم رهبری در حرم امام برگزار می شود. حسن خمینی در این مراسم می گوید: «یادگار امام زیباترین واژه ای است که برای مرحوم پدرم به کار برده شده و از اعماق جان مردم برخاسته است». او همچنین نامه ای از امام خطاب به احمد خمینی را قرائت کرد. امام در این نامه این نکته را مورد اشاره قرار داده بود که دشمنان انقلاب تلاش خواهند کرد انتقام خود را از یادگارش با حربه تهمت بگیرند. به نوشته همشهری، او می گوید: «در این نامه حضرت امام تأکید کرده بودند که سیداحمد خمینی از اول و از پیش از انقلاب اسلامی، رفتاری پیوسته در مسیر انقلاب داشته و همگام با انقلاب و پشتیبان انقلاب بوده است». او ادامه می دهد: «در مراسم چهلمین روز ارتحال یادگار امام بار دیگر پیمان می بندیم که لحظه ای در دفاع از اسلام و مسلمین و حمایت از رهبری معظم انقلاب اسلامی، رئیس جمهوری و مسئولان نظام دست برنداریم». تنفیذ تولیت مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام اوایل اردیبهشت همان سال، روزنامه اطلاعات به نقل از خبرگزاری جمهوری اسلامی درباره تنفیذ تولیت مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام و حرم امام، می نویسد. سید حسن خمینی در یک نامه خطاب به مقام معظم رهبری از ایشان می خواهد تا وصیت مرحوم احمدآقا را تنفیذ کند. در بخشی از نامه سیدحسن خمینی به مقام معظم رهبری آمده است: «همان گونه که مستحضرید، اینجانب به واسطه وصیت پدرم به عنوان تولیت مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام و حرم مطهر حضرتش منصوب گشته ام و لیکن از آنجا که اعتبار همه امور را بنا به فتوای امام راحل به مقام شامخ ولایت می دانم... لذا از محضر مبارک حضرتعالی تقاضا می کنم در صورت صلاحدید، وصیت آن عزیز سفرکرده را تنفیذ فرمایید. فرزند کوچک شما، سیدحسن خمینی». مقام معظم رهبری هم در پاسخ به این نامه چنین جواب می دهند: «با طلب رحمت و مغفرت برای پدر گرامی شما و برادر عزیز ما مرحوم حجت الاسلام والمسلمین آقای حاج سیداحمدآقا طاب ثراه، وصیت مزبور را تنفیذ می کنم و توفیقات الهی را برای شما صمیمانه مسئلت می نمایم. والسلام علیکم سیدعلی خامنه ای ٢/٢/٧٤». دعوت به مدارا در دوره اصلاحات در سال های دهه ٧٠ شمسی که مصادف است با حضور سیاسی و رسانه ای سیدحسن خمینی، مقطع حساسی از تاریخ انقلاب اسلامی هم به نام دوم خرداد و جریان اصلاحات در حال شکل گیری است. سیدحسن خمینی در این سال ها به فراخور دیدارهایی که داشته و سخنانی که در آن جلسات و دیدارها مطرح کرده، اگرچه موضع صریحی نگرفته، اما تلاش داشته است که طرفین بحث های رایج آن روز در جامعه را به آرامش فراخواند. او در این سال ها ضمن تجلیل همیشگی از مقام معظم رهبری، هم از رئیس جمهور حمایت می کند، هم از مقام رهبری و هم صراحتا و تلویحا از هاشمی رفسنجانی دفاع می کند. سیدحسن، سال ٧٦ را با بیانیه ای آغاز می کند که در آن از مردم می خواهد که در انتخابات حضور بهم رسانند. بعد از انتخابات هم در تاریخ پنجم خرداد سال ٧٦ در پیامی انتخاب خاتمی به عنوان رئیس جمهور را تبریک می گوید. سیدحسن خمینی در مصاحبه خود با روزنامه اطلاعات در سال ٧٧ درباره اختلافات سیاسی می گوید: «...هرکسی واقعا در این کشور امروز موظف است تحبیب قلوب کند. این مقدار بعد و فاصله ای که در میان دوستان در جناحین به وجود آمده و موجب نوعی تفاوت های سلیقه ای شده، که البته این تفاوت ها هم خیلی مهم نیست، آنها را از مسائل اصلی و مهم قدری دور کرده است. مسئله این است که وضع جاری باعث سوءتفاهم هایی شده است. در حریم هر دو جناح هم طبعا کسانی هستند که شاید به نوعی دلشان بخواهد اختلافات بروز پیدا کند؛ همه کسانی که در حوزه درون نظام و در حوزه کسانی که دل به امام و اندیشه امام بسته اند، وظیفه دارند تحبیب کنند. فاصله را کم کنند، کدورت ها را کم کنند. این حرفی است که همه می گویند. حرفی است که مقام رهبری می گویند. این چندان راه دوری نیست و تا وصول آن هم فاصله زیادی نیست. سیدحسن خمینی در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در سال ٧٨ هم در سخنانی از هاشمی دفاع می کند. سیدحسن در آن سخنرانی می گوید: «به اعتراف دوست و دشمن آقای هاشمی رفسنجانی از ابتدا تاکنون برای حفظ آرمان های انقلاب اسلامی تلاش خستگی ناپذیر کرده است. او در خرداد سال ٧٨ هم در سخنرانی در اجتماع مردم یزد در حسینیه میرچخماق این شهر می گوید: «... اینجانب امروز در میان شما مردم عزیز یزد شهادت می دهم که با شناختی که از رهبری معظم انقلاب و ریاست محترم جمهوری دارم، مهم ترین شخصی که از رهبری و آرمان های امام عظیم الشأن دفاع می کند، فرزند متدین و فاضل امام جناب آقای رئیس جمهور است. کوچک ترین زمینه اختلافی میان رهبری و ریاست محترم جمهوری وجود ندارد و این بزرگواران در مسیر تحقق آرمان های امام تلاش می کنند؛ کسانی که دچار تندروی و تحلیل های یک سویه می شوند، نسبت به رهبری، رئیس جمهوری، نظام و انقلاب ظلم می کنند». در کسوت استادی سیدحسن خمینی در سال های دهه ٧٠، هم زمان با تحصیل و تعلّم علوم حوزوی در کسوت استاد نیز وارد شد و از سال ١٣٧٠ درحالی که دو سال از ورود او به حوزه علمیه قم می گذشت، در مدرسه کرمانی ها تدریس دروس مقدمات را شروع می کند. او در مدت هشت سال کتاب هایی نظیر: جامع المقدمات، سیوطی، مغنی اللبیب و مختصرالمعانی، معالم، شرح لمعه و منطق مظفر را تدریس می کند و از سال ١٣٧٩ به مدت ١٠ سال به تدریس سطوح عالی می پردازد و کتاب هایی مانند رسائل، مکاسب محرمه، بیع، خیارات و کفایه را چند دوره تدریس می کند. مواجهه با اصولگرایان تندرو دهه ٨٠ را می توان بیشتر سال های انتقادهای تند و تیز اصوگرایان تندرو از حسن خمینی قلمداد کرد. اگرچه سید حسن در سال های منتهی به انتخابات سال ٨٤ از اعلام موضع خودداری کرده و می گوید که بنا دارم درباره انتخابات ریاست جمهوری صحبت نکنم و نسبت به جریانات سیاسی بی طرف باشم، اما بعد از اعلام پیروزی احمدی نژاد در انتخابات ٨٤، او به همراه تنی چند از مسئولان ارشد ستاد انتخاباتی خود، در حرم امام خمینی حاضر می شود. روزنامه مردم سالاری این خبر را در ششم تیرماه ٨٤ منتشر می کند و می نویسد: «سیدحسن خمینی نیز در این مراسم ضمن تبریک انتخاب مردمی احمدی نژاد در انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری، دقایقی را با وی به گفت وگو پرداخت». بااین حال، سیدحسن خمینی در سال هایی که دولت در اختیار اصولگرایان قرار داشت تنها مراسم سالگرد ارتحال امام را برگزار می کرد و احیاهای شب قدر را زنده نگه می داشت. سیدحسن خمینی البته پس از سال ٨٨ دیگر احیایی نگرفت. نقد و انتقادها به سیدحسن اما از سال ٨٦ شروع شد. شدیدترین نقدها که بازتاب آن در سایت «نوسازی» بود. این سایت شیوه زندگی حسن خمینی را مورد شدیدترین انتقادات قرار داده بود. پس از آن آیت الله هاشمی رفسنجانی از پشت تریبون نماز جمعه دل آزردگی خود از اهانت به بیت امام (ره) را عیان می کند و نسبت به پاگرفتن این جریان هشدار می دهد. فردای آن روز مجمع تشخیص مصلحت نظام تشکیل جلسه می دهد. آیت الله توسلی رئیس دفتر امام (ره) آزرده از آنچه به بیت امام رفته است در این جلسه از هاشمی رفسنجانی وقت می خواهد تا دقایقی سخنرانی کند و در حین سخنرانی به دلیل عارضه قلبی فوت می کند. مرگی که اصلاح طلبان آن را شهادت گونه خواندند. بعد از انتخابات ٨٨، زمانی که طبق عادت مألوف هیأت دولت برای تجدید بیعت با آرمان های امام به حرم می رفتند، برخلاف عادت مألوف، این بار یادگار امام در مراسم استقبال احمدی نژاد و هیأت همراهش حضور ندارد. تنها حمید انصاری برای ادای تشریفات در مراسم حضور می یابد. سیدحسن البته در میان چهره های غایب مراسم روز تنفیذ دوره دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد است. حسن خمینی البته بعدا اعلام می کند که علت غیبتش در آن روز تنها به خاطر سفر به پاکستان بوده است و علت دیگری نداشته است. سال ٨٩ و سالروز ارتحال امام، اما اوج این فشارها بود. گروه های تندرو در آن روز سعی کردند تا به عناوین مختلف ازجمله سردادن شعارهایی چون «نواده روح الله سیدحسن نصرالله»، سخنرانی سیدحسن را برهم بزنند. اگرچه مقام معظم رهبری در آن سخنرانی با بوسه ای بر پیشانی سیدحسن از او دلجویی می کنند. استاد خمینی در کلاس درس با وجود انتقاداتی که اصولگرایان در سال های دهه ٨٠ به سیدحسن خمینی داشتند، او آن سال ها در حال طی مدارج پیشرفت در تدریس بود. یادگار امام در آن سال ها، در کنار تدریس ادبیات و فقه و اصول از سال ٨٥ به مدت شش سال به تدریس کتاب «منظومه مرحوم ملاهادی سبزواری» می پردازد. اما ٢١ سال پس از ورود سیدحسن خمینی به حوزه علمیه و تحصیل علوم حوزوی و هم زمان قریب به ١٩ سال تدریس سطوح مختلف حوزه علمیه، در مهرماه سال ٨٩، او در کرسی مدرّس درس خارج قرار گرفت. او در این سال کرسی درس خارج اصول فقه خود را در مدرسه عالی دارالشفاء قم دایر کرد که خیلی زود با استقبال طلاب و روحانیون جوان مواجه و مورد تحسین بزرگان و مراجع عظام قرار می گیرد. امروز پس از گذشت شش سال از این درس، کرسی تدریس خارج اصول فقه سیدحسن خمینی، در زمره دروس پررونق حوزه علمیه قم به حساب می آید. علت استقبال طلاب و روحانیون جوان به گواه آنها که محضر درس نوه امام را درک کرده اند، چند مورد است؛ اول اینکه سیدحسن خمینی، متون سخت و سنگین اصولی و فقهی را در قالب مثال های ساده، روان و به روز برای شاگردانش ساده سازی می کند. اما دراین میان، شاید یکی از شاخص هایی که کلاس درس سیدحسن را متفاوت جلوه می دهد، استفاده او از ابزار کمک آموزشی، بهره گیری از لپ تاپ و پاورپوینت و ارائه نموداری مطالب است که در کنار درس نامه، قبل از آغاز درس، در اختیار شاگردان قرار می دهد. استاد سیدحسن خمینی البته شیوه دیگری را هم برخلاف شیوه های مرسوم و سنتی در حوزه برای تدریس خود انتخاب کرده که شاید باعث جذب بیشتر طلاب شده است. این شیوه تلفیقی از روش سنتی و مدرن است. شاید آنچه او را به ارائه خلاقیت در شیوه تدریس کشانده، کاستی های شیوه های سنتی تدریس در حوزه است. اما استاد حسن خمینی روش های سنتی و مدرن را درهم آمیخته است تا کاستی های سنت را بکاهد. استاد، مانند روش سنتی مرسوم در حوزه های علمیه ابتدا با انتخاب بحث به تبیین موضوع پرداخته و سپس به فحص عمیق اقوال و ادله به بررسی هر کدام می پردازد. او سرانجام با تأیید یا رد (فی الجمله یا بالجمله) اقوال و ادله فحص شده به جمع بندی و ارائه نظر اجتهادی خود می پردازد. سیدحسن خمینی در دهه ٩٠ سیدحسن خمینی در سال های نخست دهه ٩٠ پرکار تر دیده شده است. حجم دیدارها و ملاقات ها و البته سخنرانی های یادگارامام افزایش داشته است که البته علت آن افزایش مراجعات به اوست. سیدحسن در یکی از مهم ترین مقاطع این دهه، زمانی که هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری ٩٤ صلاحیتش احراز نمی شود، نامه مهمی را به هاشمی می نویسد که یادآور حمایت های او از هاشمی در دوران اصلاحات است. سیدحسن در بخشی از این نامه با بیان اینکه خبر عدم احراز صلاحیت هاشمی قلب دلبستگان امام و دوستداران مقام معظم رهبری را به درد آورده، چنین می نویسد: « این اقبال- که باید قدر آن را بدانید- اقبال به امام و ارزش های امام است.... روزهای گذشته در میان زائران حرم امام، وقتی با اقبال بیش از ٩٠ درصد مردم نسبت به شما مواجه شدیم، بر خود لرزیدم و خدمت جناب عالی هم عرض کردم که ملجأ آمال یک ملت بودن و نقطه کانونی امید ایشان شدن هم یک نعمت الهی است و هم یک وظیفه سخت را بر دوش شما قرار می دهد...». سیدحسن خمینی از سال ١٣٩٢ تاکنون در کنار درس خارج اصول به تدریس خارج فقه نیز مشغول شده اند که امسال (سال ٩٤) سومین سال برگزاری آن است. همچنین در این سال ها استاد در کنار درس های عمومی، درس خصوصی نیز برگزار کرده که می توان به «مقدمه قیصری»، «طلب و اراده»، «قواعد فقهیه» و... اشاره کرد. یادگار امام اما در سال های اخیر علاوه بر تدریس فقه، اصول، فلسفه و عرفان در حوزه های علمیه، به تدریس دانشجویان دکترا در دانشگاه های قم و تهران نیز مشغول بوده است. با توجه به اینکه او در شیوه ورود به بحث ها از روش های جدید استفاده کرده و چارچوب نویی را برای ارائه مباحث انتخاب کرده، ماحصل تدریس او در دانشگاه های مختلف، توسط دانشجویان او در حال تجمیع و آماده سازی برای چاپ است. سیدحسن خمینی، در ایام تعطیلات حوزه های علمیه، سال هاست به فراگیری علوم مختلفی چون ادبیات، هندسه، ریاضیات، زبان انگلیسی، زبان عربی، تفسیر، فِرَق و مذاهب، تاریخ، جامعه شناسی، علوم سیاسی و... می پردازد. سیدحسن، در زمینه تحقیق و پژوهش نیز فعال بوده و در کنار مقاله های علمی ـ پژوهشی منتشرشده و در دست انتشار، تاکنون کتاب هایی چون «فرهنگ جامع فِرَق اسلامی»، «مبانی فقهی تنظیم خانوداه»، «مجموعه مقالات»، «آیین مسلمانی»، «دلیل راه»، «ده مقاله»، «گوهر معنا» و «الافادات و الاستفادات» که تقریرات درس خارج اصول او توسط سیدعلی خمینی برادرش است، را نیز در کارنامه خود دارد. از استاد خمینی، همچنین کتاب هایی در زمینه فقه، اصول، فلسفه، عرفان، تفسیر و فقه سیاسی که حاصل تحقیق، پژوهش و تدریس اوست، در حال آماده سازی برای انتشار است. برنامه هفتگی در سال تحصیلی سیدحسن خمینی در سال تحصیلی روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ٩ صبح تا ١١، در دارالشفای قم، خارج فقه و خارج اصول را تدریس می کند. روزهای شنبه تا سه شنبه هم بعد از نماز مغرب و عشا، مباحث فلسفه و عرفان را طرح می کند. این کلاس ها به صورت نیمه خصوصی بوده و با حدود ٤٠ یا ٥٠ نفر در دفتر قم برگزار می شود. او معمولا شب ها برای آمادگی در کلاس های روز بعد، چهار تا پنج ساعت با هم بحثان خود مباحثه می کند که معمولا از ٩ و ١٠ شب تا یک یا دو بعد از نیمه شب ادامه پیدا می کند. از جمله هم بحث های سیدحسن خمینی، حجت السلام مسیح بروجردی و علی راستی هستند. سیدحسن خمینی، ظهرهای چهارشنبه از قم به سمت تهران حرکت می کند تا کارهای مربوط به حرم امام و مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام را انجام داده و به دیدارهای تهران هم برسد. او معمولا اغلب شب های جمعه، نماز مغرب و عشای حرم امام را برپا می کند و شنبه شب هم مجددا راهی قم می شود. گسترش دایره فراجناحی سیدحسن خمینی در این سال ها و در سخنانش ضمن اشاره های متعدد به روش و بینش امام در مسائل گوناگون، تأکید فراوانی هم بر اهمیت اخلاق و رعایت آن و مضرات ازدست رفتن آن در جامعه داشته است. او در گفت وگوهایش کوشیده تا به سمت تخصصی شدن مصاحبه ها برود و از اظهارنظر درباره موضوعات سیاسی روز خودداری کند تا به سمت وسو گیری متهم نشود. او تابه حال از هیچ کس و هیچ جایگاهی گلایه نکرده است. اگر هم نقدی داشته، آن را در قالب و صورتی کلی بیان کرده است. به نظر می رسد هر قدر که زمان گذشته، سیدحسن خمینی بر شعاع فراجناحی بودن خود افزوده است. نمونه های زیادی برای اثبات این جمله وجود دارد، اما برای نمونه می توان به دیدار محمود احمدی نژاد و سیدحسن خمینی بعد از پایان دوره ریاست جمهوری اش اشاره کرد. احمدی نژاد تصمیم گرفت تا هدایای دوره ریاست جمهوری را به موزه حرم امام که در دست ساخت است، هدیه کند. به حرم رفت و ضمن بازدید از فضای جدید حرم، تصاویری از او در کنار احمدی نژاد مدل ٩٢ ثبت شد. سیدحسن، اوقات فراغت خود را با تماشای فیلم های روز دنیا البته با زبان اصلی سپری می کند. شب ها قبل از خواب معمولا فرصت مناسبی برای این کار است. یکی دیگر از برنامه های موردعلاقه سیدحسن پرداختن به ورزش کوه نوردی است. او اغلب در تابستان که کلاس های درس و بحث تعطیل است و البته چند هفته یک بار کوه نوردی می کند. تصاویر متعددی از کوه پیمایی سیدحسن همراه فرزندش و البته برخی از بستگان و دوستان آنها در فضای مجازی توسط سیداحمد منتشر شده است. نوه امام، به صورت روزانه یک ساعت در منزل پیاده روی می کند که در حین آن یا مقاله ای می خواند یا ذکری می گوید. روحانی آنلاین شاید یکی از ویژگی های سیدحسن خمینی آنلاین بودن او و اطلاعش از اخبار باشد. او معمولا اخبار را به صورت آنلاین یک بار قبل از تشکیل کلاس و یک بار هم بعد از پایان کلاس و در روز معمولا هفت یا هشت بار مرور می کند. علاوه بر سایت جماران که اخبار مربوط به سیدحسن و دیگر حوزه ها را پوشش می دهد، نوه امام یک سایت شخصی هم دارد. هرچند همه چیز به سایت محدود نمی شود. چند صفحه هم به نام سیدحسن خمینی در فضای اینستاگرام وجود دارد. البته احمد، فرزند بزرگ سیدحسن، هم صفحه ای را در این فضا دارد که تصاویر متعددی را از پدرش در حین فعالیت های مختلف گذاشته است. این چهره نسل سوم خمینی است. مرد بلندقامتی که در عین جدیت و جذبه به ارث برده از تبارش، همواره لبخندی بر لب دارد. با لحنی آرام و بیانی محکم. مردی که از ٤٠ سال عبور کرده و این سال ها را در کتابخانه به یادگارمانده از پدر، به درس و بحث می گذراند. دوستدار ادبیات و شعر است. گاهی شعر هم می گوید. اطلاعات زیادی درباره سینمای جهان دارد. صفحات فرهنگی روزنامه ها را هم دنبال می کند. درباره موضوعات سیاسی جنجال برانگیز نظراتش را نمی گوید و علنی نمی کند. این عبارات توصیف مردی است که یک بار از نزدیک با او به گفت وگو نشسته ام؛ مردی که تلاش دارد تا بین حوزه و دانشگاه، بین سنت حوزوی و مدرنیته جهان خارج پیوندی برقرار کند. این، چهره نسل سومی است که فاصله اش را با مخاطبانش کم کرده تا آنها فرزندانش را بشناسند. او را پشت لپ تاپ یا در حال رانندگی یا کوه نوردی بدون عمامه ای یا عبایی ببینند؛ نسل سومی که می خواهد هرچه بیشتر به مخاطبان امروزی خود نزدیک شود، بی آنکه بخواهد از سنت پدرانش عبور کند. سیدحسن، نسل سوم خمینی است.
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]
-
گوناگون
پربازدیدترینها