واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: غزل حضرتی/ طرح صیانت از عفاف و حجاب، یک سال پیش، در صحن علنی مجلس ارایه شد، توسط نمایندگانی که با تغییر قانونی که در این خصوص وجود داشت، درصدد اعلان کردن دغدغه مند بودن خود در این زمینه بودند و با ارایه طرحی جدید با مواد و تبصره هایی از جنس جریمه های مالی، خواستار نوع دیگری از برخورد با بدحجابان در اماکن عمومی شدند. مرکز پژوهش های مجلس، در گزارشی که اخیرا منتشر کرد، طرح صیانت از عفاف و حجاب را فاقد توجیه علمی و کارشناسی دانست. کارشناسان این مرکز، در بررسی های خود، عملی شدن این طرح را باعث ایجاد تنش هایی در میان قشرهای مختلف جامعه دانستند، اقشار مختلفی که براساس برآوردهای این مرکز، درصد بالایی از افرادی را در خود جا می دهند که ضمن آگاهی از لزوم حجاب در جامعه، نه به شکلی ناهنجارانه، اما درصدد رعایت کامل این مقوله برنمی آیند. همچنین در این گزارش، میزان مقبولیت گشت ارشاد مورد بررسی قرار گرفته است. حجاب و عفاف، مقوله ای که تنها به زنان جامعه بازمی گردد، بحثی است که ناخودآگاه پای معاونت زنان را هم به این مساله باز می کند. تدوین قوانین دستوری با شدت و حدت با نظارت واحدهای نظامی که بیشتر به جرایم خشن و غیرفرهنگی تر مرتبط است، تصویر تاریکی از جامعه فعلی ایران می کشد که براساس کارشناسی مرکز پژوهش های مجلس، باعث مخدوش کردن چهره جامعه ایران در مباحث بین المللی خواهد شد. اما تبعیض های جنسیتی، کار زنان را در میادین و مقوله های مختلف سخت و محدود می کند. قانون گذرنامه ای که مدون سال 52 است، هنوز در حال اجراست و هنوز دست زنان را در کارزارهای فرهنگی، ورزشی اجتماعی می بندد و محدودشان می کند به اجازه همسر. معاونت زنان در ریاست جمهوری، معتقد است نه طرح صیانت از عفاف و حجاب، قرار است کار جدیدی ارایه دهد و ارجاع به قوانین قبلی نوشته شده در خصوص عفاف و حجاب و عمل به مواد آنها کفایت می کند و نه قانون سال 52 می تواند رفع و رجوع کننده نیازهای امروز زنان در جامعه ایرانی باشد، جامعه ای که بیش از 60 درصد ورودی های دانشگاه هایش را زنان تشکیل می دهند. گفت وگوی کوتاه زیر، در خصوص دو مبحثی است که به نوعی دغدغه این روزهای جامعه زنان شده است. اخیرا مرکز پژوهش های مجلس، در گزارشی، طرح صیانت از عفاف و حجاب را بررسی کرده است، محبوبیت گشت ارشاد را خلاف آنچه اعلام شده بود داشته و طرح را فاقد توجیه علمی می داند. اما سخنگوی ناجا، از سوی دیگر، این طرح را عملی و محبوبیت گشت ارشاد را 50 درصد دانسته است. عکس العمل معاونت زنان در این خصوص چه خواهد بود؟ ما در معاونت هم در گزارشی که به رییس جمهور دادیم، نظرمان را اعلام کردیم و هم در این مورد مصاحبه کردیم. نظر ما هم، همراستا با گزارش مرکز پژوهش هاست. این مساله که قانون قدیمی که در خصوص عفاف و حجاب داشته و به اجرا درنیامده. قانون قدیمی 326 تا بند دارد و دستگاه های متعدد وظیفه دارند به آن بپردازند که البته نیاز به بازنگری دارد. ما در این خصوص اقدام و اعلام آمادگی کردیم. نظرات خودمان را هم به رییس جمهور و هم به شورای فرهنگی عمومی کشور اعلام کردیم. با توجه به اینکه این پدیده فرهنگی است و نباید به یک پدیده امنیتی تبدیل شود، حتی این پیشنهاد را هم مطرح کردیم که نظارت بر اجرای این قانون باید از حیطه وزارت کشور خارج شود و به وزارت ارشاد و شورای فرهنگی عمومی کشور برگردد. دیدگاه تان نسبت به آینده این طرح در مجلس چیست؟ همان طور که رییس مرکز پژوهش های مجلس هم اعلام کرد که در این حوزه نیاز به قانون جدید نداریم، ما هم این مساله را تاکید می کنیم که به اندازه کافی در این حوزه قانون داریم. ارزیابی خود مرکز هم نشان داد که تصویب چنین قوانین و اجرای آن به گسست بیشتر میان نظام و ملت منتهی خواهد شد. ارزیابی این معاونت این است که این طرح، تکرار اشتباهات گذشته است. ما با تعیین جریمه و کسر حقوق، به صورت دستوری و بخشنامه ای نمی توانیم فرهنگ حجاب و عفاف را گسترش دهیم. قطعا خانمی که به خاطر ترس از کسر از حقوق، مبادرت به حفظ حجاب می کند، وقتی این ترس برداشته شود و از آن محیط خارج شود، به وضعیت سابق برمی گردد و تدوین کنندگان و تصویب کنندگان این طرح به هدف خودشان نخواهند رسید. وقتی برای مقابله با بدحجابی، جریمه تعیین شود، سطح این موضوع را تا سطح یک کمربند نبستن تقلیل می دهیم و اینکه نیت تدوین کنندگان چه بوده، اذهان را دچار تردید می کند . با برآوردی که داریم، فکر نمی کنم اکثریت مجلس با این موضوع موافقت کنند و احتمالا این طرح رای نخواهد آورد. درخصوص بحث گذرنامه با اتفاقی که برای فوتسالیست تیم ملی بانوان و مخالفت همسر وی با خروج از کشورش افتاد، راهکار مدنظرتان چیست؟ چه اقدام عملی برای رفع این مانع برای زنان می توانید انجام دهید؟ در این خصوص معاونت حقوقی ریاست جمهوری باید لایحه بدهد. معاونت زنان هم لایحه ای که می دهد باید کمیسیون های دولت را طی کند و از طریق معاونت حقوقی لایحه اش را بدهد. در خصوص بحث گذرنامه زنان، بررسی ها در دوره اصلاحات با بازپژوهی حقوق زن انجام شد، اما با توجه به دلیل و فلسفه وجود قانون گذرنامه که در سال 52 تصویب شده، استدلال های مان بر این بود که با توجه به درنظر گرفتن مقتضیات زمان و مکان، باید به این موضوع نگاه کنیم. در سال 52، زنان اکثرا خانه نشین بودند، تحصیلات شان در حد امروز نبوده، هیچ لزومی برای شرکت در کنفرانس های بین المللی وجود نداشت. اگر به این شکل به موضوع نگاه کنیم و همچنان همان نگاه سال 52 را بخواهیم ساری و جاری کنیم، واقع بینانه نیست، قطعا مشکلات زیادی را در مسیر زنان و جامعه ایجاد می کند، همانطور که امروز ایجاد کرده است. زنان را از پیشرفت علمی بازمی دارد. اما در بحث حضور زنان در مسابقات ورزشی، پیشنهادات متعددی مطرح شده که در این گونه مواقع، پاسپورت خدمت به آنها داده شود که نیازی به اجازه همسر ندارد. مثل پسران سربازی که برای مسابقات اعزام می شوند و پاسپورت مخصوص برای شان صادر می شود. این موارد مطرح شده اما هنوز درمورد این مساله که ما لایحه ارایه بدهیم یا نه و اینکه اصلا فایده دارد یا نه، به جمع بندی نرسیدیم.
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]