محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831398272
به خاطر چاپ عکسم با کلاشینکف با کمربند کتک خوردم! + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:9 صبح: فرهنگ و هنر > دفاع مقدس - بانوان جهادگر ملاردی با حضور در سی و هشتمین نشست فیلم سازان جوان انقلاب اسلامی و نمایش مستند «ننه سکینه» از خاطرات خود در پشت جبهه و حمایت رزمندگان در دوران جنگ گفتند. یک از این خاطرات جذاب مربوط به یک عکس در مجلات آن زمان بود. عکس معروف زن رزمنده که هم مایه دردسر و هم اسباب خیر شد...به گزارش سایت خبری تحلیلی 9 صبح سی و هشتمین نشست فیلم سازان جوان انقلاب اسلامی در هفته دفاع مقدس، با عنوان «آن هشت سال» و نمایش مستند «ننه سکینه» و با حضور تعدادی از بانوان جهادگر ملاردی با هدف بررسی فعالیت های مردمی پشت جبهه در طول جنگ تحمیلی و سوژه های فیلم سازی آن برگزار شد. مستند «ننه سکینه»، روایت زندگی بانو سکینه جمشیدی (ننه سکینه) پیرزنی روستایی است که در دوران دفاع مقدس با وجود معلولیت همسرش، همه فرزندان پسر خود را به جبهه فرستاد و خودش که در آن زمان نانوای روستا بود برای رزمندگان حاضر در جبهه ها نان می پخت. مریم السادات مؤمن زاده، کارگردانی این مستند را به عهده داشت. پس از نمایش مستند، بانوان جهادگر ملاردی؛ رقیه گلین خانم، منیر خانم، خَجِّه خانم(خدیجه) و مهین خانم که روزه دار هم بودند با دعوت مجری برنامه به روی سن حاضر شدند و خاطرات خود از فعالیت های پشت جبهه را بیان کردند. هر جا لازم بود خانم ها حضور داشتند مهین خمیس آبادی، که در ایام جنگ به مهین خانم شهرت یافته بود، در پاسخ به این سوال که چطور شد وارد فعالیت های جهادی پشت جبهه شد، گفت: وقتی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، جنگ را به ما تحمیل کردند، اول خیلی ناراحت بودیم، به مسجد می رفتیم و گریه می کردیم تا این که وقتی به خانه یکی از اقوام در سرآسیاب (از توابع شهریار) رفتم، متوجه شدم تعدادی مجروح خوزستانی آورده اند که وضعیت خوبی ندارند، بعد از برگشت از سرآسیاب در منزل شمسی خانم (مسئول زنان جهادگر ملارد) این موضوع را با برخی از زنان ملاردی در میان گذاشتم و پس از مشورت تصمیم گرفتیم وسایل لازم برای آن ها را تا حد امکان تهیه کنیم و برایشان بفرستیم. مهین خانم ادامه داد: ما در ابتدا احتیاجات مجروحان را که بیشتر هم افراد غیرنظامی بودند تهیه می کردیم اما بعد از مدتی با پیوستن بانوان دیگر گروه ما بزرگتر شد و توانستیم مجروحان را به ملارد منتقل کنیم. وی در این باره افزود: به طور مداوم به وضعیت مجروحان رسیدگی می کردیم تا مشکلی نداشته باشند طوری که وقتی متوجه کمبود لحاف و تشک برای مجروحان شدیم در کمتر از یک هفته لحاف و تشک مورد نیاز مجروحان را که تعدادشان هم زیاد بود، آماده کردیم. این بانوی جهادگر اظهار داشت: بعد از این ماجرا، وقتی بعثی ها از سلاح شیمیایی استفاده کردند جهاد سازندگی شهریار به ما گفت که ماسک لازم دارد و ما هم دوباره با زنان ملاردی در منزل فاطمه سلطان (از دیگر جهادگران ملاردی) جمع شدیم و برای رزمندگان ماسک تهیه کردیم و این روند به شکل های گوناگون ادامه داشت، مثلا در مواقعی که برای جبهه نان لازم بود جمع می شدیم و نان می پختیم یا در مواقعی برای رزمندگان لباس تهیه می کردیم. بعد از جنگ، کارها تعطیل نشد مهین خانم بیان کرد: بعد از جنگ، جلسات قرآن را برگزار می کردیم و برای خانواده های بی بضاعت امکانات لازم را تامین می کردیم و در حال حاضر هم در حد توان این فعالیت ها را ادامه می دهیم. سختی های فعالیت جهادی زنان منیره خانم، دیگر بانوی جهادگر ملاردی هم در این نشست گفت: من در زمان جنگ سراغ بانوان محل می رفتم و هرکدام را با مهارت های مختلفی که داشتند جذب می کردم و با استفاده از کمک های مردمی که از جان و دل کمک می کردند احتیاجات لازم رزمنده ها را تهیه می کردیم. این بانوی جهادگر درباره عکس معروف خود که در مطبوعات دوران جنگ چاپ شده بود، بیان کرد: وقتی امام(ره) گفت خواهران هم باید فنون نظامی را یاد بگیرند و بتوانند در موقع لزوم از خودشان دفاع کنند، بدون اطلاع پدرم، به استادیوم شهید شیرودی رفتم تا آموزش نظامی ببینم ولی از بین آن همه جمعیت عکس من را با اسلحه کلاشنیکف انداخته بودند. وی در همین باره ادامه داد: پس از این که عکس را در مجله ای چاپ کردند، اهل محل که از سر ذوق، مجله را گرفته بودند به پدرم هم نشان دادند که برخلاف آن ها پدرم بخاطر تعصب خاصی که درباره فعالیت من به عنوان یک دختر داشت از دیدن عکسم روی مجله عصبانی شد و شب وقتی به خانه آمد با کمربند کتکم زد که چرا عکسم در مجله چاپ شده است. منیره خانم بیان کرد: من با استناد به این عکس و معرفی خودم به عنوان یکی از فعالان انقلاب اسلامی، سراغ نهادهای مختلف مثل شهرداری و... می رفتم و برای جوانانی که مشکل کار یا ازدواج و... داشتند واسطه می شدم و مشکلشان را حل می کردم و در حال حاضر هم این کار را ادامه می دهم. این بانوی جهادگر در ادامه بیان خاطراتش گفت: وقتی رزمندگان مجروح را به ورزشگاه آزادی آورده بودند، من هم همراه با دیگر بانوان جهادگر برای کمک رفته بود. این بانوی جهادگر بیان کرد: وقتی خبر آمدن امام(ره) را شنیدم همراه با جمعی از خواهران برای استقبال از امام برای اولین بار به تهران رفتم اما وقتی در بهشت زهرا بودم بعد از آن که همه رفتند من گم شدم و بعد با یکی از خانم هایی که آن جا حضور داشت به شوش رفتم منیره خانم اضافه کرد: در شوش وقتی فهمیدم برای برگشتن باید به گمرک بروم بخاطر حرف های پدرم که گفته بود گمرک محیط بدی دارد و جای دخترها نیست شروع به گریه کردم که در همین حال برادران بسیجی که در آن جا حضور داشتند متوجه گم شدن من شدند و خودشان مرا برگرداندند. وی ادامه داد: بعد از این اتفاق یکی از خواهران به نام رسولی هر هفته مرا به نماز جمعه آیت الله طالقانی می آوردند و نقاط مختلف تهران را به من یاد می دادند که گم نشوم. منیره خانم بیان کرد: من با آن که در زمان جنگ 19 سال بیشتر نداشتم ولی در حد توانم برای کمک به رزمنده ها و انقلاب فعالیت می کردم و الان هم خیلی دوست دارم نسل جوان امروز، راه شهدا را ادامه دهند و نگذارند این راه فراموش شود. کار می کردیم تا به جبهه کمک کنیم این بانوی جهادگر در ادامه بیان خاطراتش اظهار داشت: یک بار هم که در جهاد سازندگی برای رزمندگان شیر می پختیم وقتی به منزل برگشتم پدرم به من گفت همان کسی که برایش شیر پخته ای، شامت را بدهد، به من شام نداد و من هم در جواب گفتم روزی من دست خداست. وی ادامه داد: در این وضع بودیم که همسایه مان نذری آورد و پدرم با دیدن این وضع، گفت روزی ات آمد. منیره خانم اظهار داشت: ما در فصل برداشت میوه ها، به میوه چینی باغات می رفتیم و بجای دستمزد از کشاورزان، میوه می گرفتیم که برای جبهه ارسال کنیم، مواقعی هم که گندم چینی می رفتیم گندمی را که می گرفتیم به آسیاب می بردیم و پس از آرد کردن نان می پختیم و برای رزمندگان می فرستادیم. قبل از اذان صبح کار را شروع می کردیم خَجِّه خانم(خدیجه) هم که در طول جنگ تحمیلی برای رزمندگان نان می پخت در این نشست بخشی از خاطراتش را بیان کرد و گفت: ما معمولاً قبل از اذان صبح، تنور را روشن می کردیم و پس از آماده شدن آن، زنان دیگر محل هم می آمدند و برای رزمندگان نان می پختیم. خجه خانم ادامه داد: یک بار در زمستان وقتی می خواستم تنور را روشن کنم زمین خوردم، وقتی بلند شدم و به صدام لعنت دادم و اطرافم را نگاه کردم که کسی ندیده باشد و بخندد این بانوی جهادگر بیان کرد: علاوه بر پخت نان و تهیه مواد غذایی مورد نیاز رزمنده ها، برای آن ها لباس هم می دوختیم که یک بار هم از صدا و سیما آمدند و از ما فیلم گرفتند که آن موقع از تلویزیون هم پخش شد ولی فیلمش را به ما ندادند. بانویی که با سر زخمی «مرگ بر صدام» می گفت رقیه گلین خانم هم نانوای گروه جهادی بانوان ملاردی بوده است، در این نشست گفت: یک روز وقتی پس از تمام شدن پخت نان سر سفره ناهار بودیم که خبر دادند درِ تنور سر فاطمه سلطان (از بانوان جهادگر ملارد) افتاده است، با شنیدن این خبر دنبال فاطمه سلطان رفتیم و وی را که سرش به شدت زخمی شده بود با آژانس به درمانگاه ملارد بردیم که در آن جا نتوانستند بخیه بزنند و مجبور شدیم با آژانس به کرج برویم و فاطمه سلطان در همین حال که از سرش خون می رفت دستش را بالا می آورد و شعار می داد: مرگ بر صدام، درود بر خمینی رقیه گلین خانم در ادامه بیان خاطراتش اظهار داشت: همراه با بسته هایی که برای جبهه ارسال می شد برای رزمنده ها نامه هم می نوشتیم این بانوی جهادگر با اشاره به حضور بانوان در پشت جبهه دفاع مقدس، گفت: جهاد ما تا ظهور امام زمان ادامه دارد و جهاد اصلی هم آن موقع است. فردا
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 9 صبح]
[مشاهده در: www.9sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها