تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836821222
لذت گردشگری روستایی در حوالی پایتخت/کوچه باغ هایی که طعم سیب دارد
واضح آرشیو وب فارسی:سرمد نیوز: لذت بودن در منطقه ای خوش آب و هوا، غارنوردی، تماشای روستایی زیبا و سرسبز از بام یک کوه و رد شدن از میان درختان سیب را می توان در همین حوالی پایتخت و در روستای هرانده و غار بورنیک تجربه کردبه گزارش سرمد، غار بورنیک روستای هرانده در ۱۲۰ کیلومتری شرق شهر تهران و ۱۲ کیلومتری جنوب غربی شهر فیروزکوه قرار دارد. برای رفتن به این غار غیر از خودروی شخصی که تقریبا یک ساعت و نیم زمان می برد، می توان در تورهای گردشگری یک روزه دفاتر خدمات مسافرتی هم ثبت نام کرد و با یک گروه از گردشگران به این منطقه دیدنی رفت. بورنیک یا بارنیک یعنی محل امن خوب که اسم پرمعنایی برای غار به علت موقعیت خاص قرارگیری آن است. این غار محل امنی برای زندگی و پناه گرفتن بوده و شاید خیلی از گردشگرانی که فقط به روستای هرانده می روند و اطلاعی از وجود غار ندارند، نمی دانند که موقعیت جغرافیایی این غار دقیقا کجاست چون دهانه آن از دید عموم مردم پنهان است. با این حال وقتی وارد روستا می شوی، یک تابلوی بزرگ راه ورود به غار را نشان داده است البته باید حدود سه ساعت راه میان روستا و فضاهای سرسبز و باغ های سیب را طی کنی و از کنار رودخانه بزرگی رد شوی. در میانه راه تابلوی دهکده گردشگری آسمان هفتم را می توان دید که داخل باغ سیب تخت و وسایل پذیرایی و حتی آتش برای درست کردن غذا آماده کرده است. در آنجا محلی ها برای گردشگران غذا درست می کنند تا وقتی که غار برمی گردند سفارششان آماده باشد. در این دهکده یا رستوران محلی یک پرس جوجه کباب را با نان و گوجه اش می توان ۱۵ هزار تومان خرید و به رایگان از درختان سیبش، سوغات روستای هرانده را چید و با خود برد. در میان درختان سیب گاهی می توان درخت گردو را هم پیدا کرد که هنوز گردشگران آن را از میوه خالی نکرده اند. بسیاری از گردشگران ترجیح می دهند از باغات سیبی که در سر راهشان است، تا زمانی که از مالک اجازه نگرفته اند میوه ای نچینند. به همین دلیل می توان درختانی را دید که سرشان را از فنس های باغ بیرون کشیده اند و زیبایی شان را به رخ گردشگران می کشانند. مسیر زیبای روستای هرانده تا غار بورنیک پر است از باغات سیب. درختانی که سیب قرمز دارند در کنار درختانی با سیب های سفید. اگر بهار به این منطقه بروید که با شکوفه های انبوه سیب مواجه می شوید، در تابستان با میوه های سیب و در پاییز با دنیای هزار رنگ. یکی از این مناطق هزار رنگ مناطقی است که درختان و شاخه هایشان در لابه لای هم گیر کرده اند و اجازه تابش آفتاب را به زمین نمی دهند آنجاست که می توان از تونلی سبز رنگ رد شد. در این میان تنها یک باغچه از گل های داوودی را می توان دید که هنوز زنده است. روستای هرانده را بیشتر به دلیل پرورش گل های داوودی اش می شناختند اما اکنون از میان همه مزارع پرورش گلش، تنها یک مزرعه باقی مانده است. بقیه اهالی روستا ترجیح می دهند که به جای گل، سیب بکارند چون هم سودش بیشتر است و هم دردسرش کمتر. آنها شاخه گل های داوودی را هر کدام ۴۰ تومان می فروختند اما در تهران این شاخه ها ۳ هزار تومان قیمت داشت بنابراین برای مزرعه دارد صرف نمی کرد که گل بکارد. همین شد که اکنون باغ های سیب در این منطقه بیشتر شده اند. گاهی مالک باغ محصول باغش را چندان میلیون تومان اجاره می دهد. این کار باعث شده تا همه مزرعه گل را به باغ سیب تغییر دهند. قبل از طی شدن روستای هرانده و باغ های سیب، می توان درختانی را دید که سرهاشان بریده، در فضای بزرگی که دور تادورش زمانی درختان تنومنده بوده، قرار است ساختمانی ساخته شود و فضای بکر منطقه را برهم زند. کمی بالاتر از تپه ای بزرگ که در مسیر راه قرار دارد، می توان نشست و منظره روستا را از بام آن دید. در مسیر رفتن تا غار بورنیک باید بلد باشی از کدام مسیر «مال رو» عبور کنی. تپه نوردی هم جاذبه ای است که می توان آن را به روستای هرانده اضافه کرد. دهانه غار را تا بالا نمی توان دید. همانجا وارد محیطی می شوی که به اصطلاح به آن دهانه غار می گویند. پس از آن پله هایی دست سازی از سنگ را می بینی که دور تا دورش را طناب کشیده اند تا گردشگران به آن جا راه پیدا کنند. دهانه غار به ابعاد ۱۰ در ۱۵ متر و بلندی ۶ متر در ارتفاع ۱۹۵۰ متری سطح دریا قرار دارد. غار از ۳ تالار عظیم تاقدیسی تشکیل شده که در سقف هر کدام، شکاف (گسل) اولیه غار بخوبی نمایان است. تالار اول یا تالار بیرونی محوطه بزرگی و با سنگچین کردن کف شیب دار در گذشته، دو ایوان که با یکدیگر ۲ متر اختلاف ارتفاع دارند بوجود آمده است. این تالار سکونتگاه اصلی غار بوده و وجود آثاری مانند سفال های شکسته از دوره های تاریخی مختلف در آن، نشان دهنده آن است که از مراکز اصلی زیست انسانهای غارنشین به بعد بوده است. وقتی داخل غار شدی حس خوب سکوت و شنیدن صدای چک چک آب را از میان سنگ های غار حس کن. آن وقت است که اگر نورهای اضافی را خاموش کنی می توانی تفاوت میان تاریکی و ظلمت را حس کنی. این غار راههایی دارد که به آن گربه رو می گویند و باید بلد باشی که چطور از آن بگذری. با این حال جواد نظام دوست، از غارنوردان حرفه ای که تا همین چند وقت پیش ریاست هیات مدیره انجمن غار و غارشناسی ایران را بر عهده داشت به خبرنگار مهر می گوید: این غار از لحاظ درجه بندی جزو غارهای درجه دو محسوب می شود و چهار سال پیش توسط یک غارنورد اتریشی نقشه برداری شد و توانست ۴ هزار و ۶۰۰ متر از آن را نقشه برداری کند. وی افزود: به همین دلیل این غار جزو غارهای طولانی قرار گرفته است. اما در مستندات چنگیز شیخلی یکی از پیشکسوتان غارنوردی مشخص است که او در سال ۴۲ به این غار رفته است اما معمولا غارها توسط مردم بومی و روستایی کشف می شود. نظام دوست می گوید که کارگروه غار فدراسیون کوهنوردی کشور نیز با توجه به شرایطی که این غار دارد، گاهی کارگاه آموزشی خود را در این مکان برگزار می کند. همچنین از آنجا که شرایط دسترسی به غار مناسب است، می تواند محلی برای گردش عموم مردم باشد به شرطی که محیط زیست آن را حفظ کنند. در این روستا کمتر می توان زباله دید. زباله هایی که باعث شود تا خاطر گردشگران آزرده شود. مردم این روستا زباله هایشان را در محل زندگی و باغ خود نمی ریزند. گردشگران هم وقتی که می بینند این روستا و فضای سبزش تمیز است، آن را خراب نمی کنند. بهتر است قبل از رفتن کیسه ای مخصوص زباله برداشت و بعد از بیرون آمدن از روستا آن را به سطل های مخصوص تفکیک زباله سپرد. مردم روستای هرانده به روستا و گردشگران و غار بورنیک احترام می گذارند و می خواهند این روستا برای همیشه زیبا بماند حتی اگر برخی سودجویان بخواهند زیبایی آن را با ساخت و ساز و چیدن بلوک های سیمانی روی هم از بین ببرند. با این حال می توان باز هم بوی سیب را از این روستا شنید.
شنبه ، ۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سرمد نیوز]
[مشاهده در: www.sarmadnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها