واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: در طول ۳۰ سال گذشته، همواره قیمت مسکن با فراز و نشیب هایی همراه بوده و در زمانی فشارهای اقتصادی پس از انقلاب به دلیل جنگ تحمیلی تحریم های ناجوانمردانه و گاهی نبود ثبات مدیریتی در این بازار و دخالت چند نهاد برای خرید و فروش زمین، باعث بروز مشکلاتی شد تا امروز به یکی از بازارهای پرنوسان تبدیل شود.به گزارش جهان به نقل از نکته آنلاین، گزارش های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۷۵ نشان می دهد در این دوره جمعاً ۴۰۵۰ هزار واحد مسکونی به تفکیک ۲۷۰۰ هزار واحد در نقاط شهری و ۱۳۵۰ هزار واحد در نقاط روستایی کشور تولید شده است. در طول زندگی همه اقشار جامعه، مسکن گران ترین کالای خریداری شده توسط هر خانوار است. مسکنی که شاید در گذشته حداکثر پنج سال زمان لازم داشت تا خریداری شود و حال مدت انتظار خرید این کالای گران قیمت به بیش از ۲۰ سال رسیده است. یعنی هر خانواده باید حداقل ۲۰ تا ۳۰ سال بخشی از محل درآمد خود را پس انداز کند تا دست آخر بتواند با چند وام و فروش سرمایه هایی همچون طلا صاحبخانه شود. البته این نوع خرید شامل اقشار متوسط جامعه است. افرادی که ماهانه باید حداقل ۳۰ درصد درآمد خود را صرف مسکن کنند؛ حال چه اقساط باقی مانده از خرید یک واحد مسکونی و چه اجاره ماهانه مسکن باشد. در ایران که کشوری با افزایش ارزش زمین و ملک است، مسکن حکم طلا را دارد و با ارزش افزوده روزانه و سالانه همراه است. بنابراین طبیعی است که خرید هر مترمربع ملک تا چه اندازه اهمیت دارد. در این زمان تحولات گسترده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ۳۰ سال گذشته، کلیه بخش های اقتصادی و اجتماعی از جمله بخش مسکن را با فراز و نشیب های متعددی رو به ر و ساخت. بروز جنگ تحمیلی و فشار اقتصادی دشمن بر ایران، وقوع زلزله های مخرب و سایر بلایای طبیعی، رشد قابل ملاحظه جمعیت در کنار اعمال مدیریت متمرکز و اقتصاد دولتی در دهه شصت و هفتاد، فقدان برنامه های میان مدت توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از ویژگی های دهه اول است. از ویژگی های مهم دهه دوم می توان به گرایش به سیاست های تعدیل اقتصادی، خصوصی سازی و اجرای دو برنامه پنج ساله توسعه اشاره کرد. تدوین و اجرای برنامه های سوم و چهارم و تدوین و آماده سازی برنامه پنجم توسعه و رویکرد جدید تامین مسکن گروه های کم درآمد از اقدامات این دهه محسوب می شود. * سه دهه و سه جهش قیمتی در بازار مسکن بر اساس بررسی های صورت گرفته از فعالیت های بازار مسکن در سه دهه پس از انقلاب اسلامی، این بازار پرسر و صدا که حداقل ۳۰ درصد اقتصاد را به خود اختصاص می دهد، با سه جهش قیمتی مواجه شد. آنچه بسیاری را از این بازار ناامید کرد، وقوع دو جهش دوبرابری قیمت در یک دهه بود و نگرانی بیشتر از این است که آیا فاصله زمانی این جهش ها رو به کاهش است؟ اولین جهش قیمتی مسکن در سال ۱۳۶۸ رخ داد. زمانی که بازارهای اقتصادی پس از هشت سال در حال رشد و خودنمایی بودند، ناگهان در سال ۱۳۶۸ بازار مسکن با یک جهش قیمتی همراه شد. جهشی که تا پیش از آن افزایش قیمت چندانی بازار را تحت تاثیر خود قرار نداده بود پس از آن بسیاری از صاحبان املاک از وجود واحدهای مسکونی خود سود بردند و کم کم مسکن به بازار سرمایه و خرید و فروش نوسازها تبدیل شد. بسیاری از مالکان خانه های خود را خراب کردند و به سمت ساختمان سازی تا سه، چهار طبقه پیش رفتند. سال هایی که اوج افزایش اجاره نشینان را در برداشت و نه تنها با افزایش واحدهای مسکونی نوساز همراه شد، بلکه میزان مهاجرت از شهرستان ها به سمت شهرهای بزرگ رو به رشد گذاشته شد. اما پس از آن بازار مسکن با نوسان جدی همراه نشد، گرچه طبق روال طبیعی بازار مسکن هرساله با افزایش ۱۰ تا ۲۰درصدی همراه شد، به گونه ای که اجاره بها و افزایش آن طبق روال هرساله پیش می رفت اما در سال ۱۳۸۶ و با اولین آثار گرانی دلار و طلا پس از جهش ۱۸ سال گذشته دوباره مسکن با افزایش دوبرابری قیمت مواجه شد. این جهش قیمتی پس از این همه سال شوک بزرگی به بازارهای اقتصادی زنجیرشده به مسکن بود. نوسانی که توانست بسیاری از متقاضیان مسکن را همچنان در لیست مستاجران نگه دارد و حتی آنهایی که توانایی مالی خرید یک واحد مسکونی کوچک را یافته بودند، همچنان مستاجر بمانند. دومین جهش قیمتی مسکن هم گذشت و تقریباً دوسه سالی زمان برد تا قیمت ها جای خود را تثبیت کنند و خودی در بازار نشان دهند. کم کم روال خرید و فروش ها روی غلتک معاملات افتاد. اما در این زمان تسهیلات دولتی از سوی مسکن تغییری نیافت. به این صورت که وام مسکن برای مدت طولانی حداقل ۱۰ سال معادل ۲۰ میلیون تومان باقی ماند و نتوانست افزایشی داشته باشد. این در حالی است که در سال ۱۳۸۶ و جهش قیمتی مسکن با زمزمه های کلنگ زنی واحدهای مسکونی مهر همراه شد که برخی آغاز به کار ساخت و ساز این واحدهای مسکونی را یکی از دلایل افزایش قیمت در آن سال عنوان کردند و برخی دیگر نیز کمبود مسکن در شهرهای بزرگ را دلیلی بر افزایش قیمت دانستند. نیمه های دوم سال ۱۳۸۶ بود که طرح روی میزمانده مسکن مهر از ابتدای دولت نهم قالب اجرایی به خود گرفت و کلنگ اولیه مسکن مهر برای ساخت دو میلیون و ۲۰۰ هزار واحد مسکونی با کمک و تسهیلات دولتی و همچنین وام ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومانی بانک مسکن زده شد. طرحی که به واسطه کمبود مسکن در کشور آغاز و مقرر شد سالانه حدود ۵ /۱ میلیون واحد مسکونی در اطراف شهرهای بزرگ ساخته شود. در این میان برخی صاحبنظران بر این باورند که بسیاری از دلایل افزایش قیمت مسکن در شهرهای بزرگ به ساخت و ساز مسکن مهر مربوط است و برخی دیگر معتقدند مسکن مهر کمترین سهم و دخالت در افزایش قیمت مسکن داشته و نبود مدیریت و کنترل از سوی دولت ها بوده که باعث ایجاد ضعف در سیستم مدیریتی این بازار اقتصادی شده است. بر این اساس بازار مسکن طبق روال افزایش قیمت سالانه چه در بخش اجاره بها و چه خرید و فروش صورت گرفت اما با آغاز تحریم های بین المللی علیه کشور و نوسانات قیمت ارز، سومین و به گفته اقتصاددانان بدترین شوک قیمتی به مسکن وارد و باعث شد فاصله زمانی جهش های قیمتی تا مرز پنج سال کاهش یابد. نیمه دوم سال ۱۳۹۱ شوک آورترین افزایش قیمت مسکن رخ داد و مسکن را تا مرز افزایش ۵۲ گذشته اش رساند. البته باید توجه کرد که بخش مسکن در اشتغال و فعالیت های اقتصادی علاوه بر اقتصاد کلان، در اقتصاد خانوارها نقش بسیار حیاتی ایفا می کند به گونه ای که گران ترین کالایی است که خانوارها برای استفاده در طول زندگی شان خریداری می کنند. مسکن به طور متوسط حدود ۳۰ درصد از هزینه کل خانوار را به خود اختصاص می دهد * جهش قیمت ها به روایت آمار طبق آمارهای وزارت راه و شهرسازی در تحلیل نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، فعالیت های عمرانی، بهبود وضعیت مسکن در دهه دوم نیز ادامه یافت و شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی از ۷۱ /۱ در سال ۱۳۶۵ به ۱۵ /۱ در سال ۱۳۷۵ رسید. این در حالی است که نسبت واحدهای مسکونی بادوام در این زمان از کل واحدهای مسکونی موجود نیز افزایش یافته است. اما ۱۰ سال بعد و در نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵ این گونه برآورد شده است که به رغم رشد بالای خانوار طی این دهه به خاطر رشد جمعیت دهه اول انقلاب، رشد تولید مسکن طی این دهه بالاتر از رشد خانوار بوده است به طوری که تراکم خانوار در واحد مسکونی از ۱۵ /۱ در سال ۱۳۷۵ به ۱ /۱ در سال ۱۳۸۵ رسیده است. به طور کلی طی سال های ۱۳۵۸-۱۳۸۶ حدود ۱۵ میلیون واحد مسکونی تولید شده است که حدود ۱۰ میلیون واحد مسکونی در نقاط شهری کشور و حدود پنج میلیون واحد مسکونی نیز در نقاط روستایی کشور بوده است. بنابراین طی سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۷ به دلیل وقوع جنگ تحمیلی، توقف فعالیت های عمرانی و متعاقب آن بهره گیری بیشتر بخش مسکن از امکانات و منابع موجود جامعه نسبت به سایر بخش های اقتصادی، تولید مسکن در کشور با متوسط ۴۵۰ هزار واحد مسکونی در سال از نیاز ناشی از نرخ رشد خانوارهای ساکن در مناطق شهری و روستایی کشور افزایش یافت. علاوه بر تامین نیاز جدید مسکن و نیاز ناشی از تخریب و استهلاک واحدهای مسکونی موجود، بخش قابل ملاحظه ای از نیاز انباشت شده طی سال های قبل از انقلاب را نیز پوشش داد. به گونه ای که شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی از ۲۶ /۱ در سال ۱۳۵۵ به ۱۶ /۱ در سال ۱۳۶۸ کاهش یافت. گزارش های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۷۵ نشان می دهد در این دوره جمعاً ۴۰۵۰ هزار واحد مسکونی به تفکیک ۲۷۰۰ هزار واحد در نقاط شهری و ۱۳۵۰ هزار واحد در نقاط روستایی کشور تولید شده است. به عبارت دیگر به طور متوسط سالانه ۴۰۵ هزار واحد در کل کشور، ۲۷۰ هزار واحد در مناطق شهری و ۱۳۵ هزار واحد در مناطق روستایی احداث شده است.
شنبه ، ۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]