تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816443586
درویش همچنان سکوت کرده است/ رستاخیز اکران شد و تمام
واضح آرشیو وب فارسی: ایران راوی: احمدرضا درویش این روزها نایاب ترین سینماگر سینمای ایران است، بعد از اتفاقاتی که برای فیلم «رستاخیز» افتاد درویش حالا در سکوت کامل رسانه ای سر می کند. تلفن که می زنی می گوید درباره هر چیزی حرف می زنم، جز «رستاخیز»! رفتاری که واکنش برخی کارگردانان سینما را نیز در پی داشت. با این حال کارگردان«رستاخیز» چهارشنبه اول مهرماه در خانه هنرمندان حضور یافت تا این بار حرف بزند. اما درباره «کیمیا». اثری درخشان از سینمای جنگ که هنوز هم در زمره آثار قابل دفاع این ژانر به شمار می رود. «کیمیا» جزو آثاری در حوزه دفاع مقدس است که عملا به پیامدهای جنگ و تاثیرات آن بر جامعه و نسل ها می پردازد. این فیلم چهارمین ساخته احمدرضا درویش از خرمشهر در آستانه اشغال آغاز می شود. رضا (با بازی خسرو شکیبایی) مردی خرمشهری است که همسرش باردار است و باید هرچه سریع تر او را به بیمارستان برساند. زیر آتش شدید دشمن همسرش را به بیمارستان می رساند اما خودش اسیر می شود. همسر رضا زیر عمل جراحی جانش را از دست می دهد و شکوه (با بازی بیتا فرهی) نوزاد را نجات می دهد و به مشهد می برد. سال ها بعد رضا از اسارت بازگشته و دنبال پیدا کردن تنها دخترش به مشهد می رود. دختر او با نام کیمیا در مشهد و با شکوه و برادرش (با بازی رضا کیانیان) زندگی می کند. درویش که به همراه هارون یشایایی، تهیه کننده «کیمیا» در این مراسم حاضر شده بود تلویحا با اجتناب از هر اشاره ای به «رستاخیز» سینما و دولت را مورد نقد قرار داد. وی در بخشی از حرف هایش گفت که سینمای ایرانی تجربه گرایانه است و حرفه ای نیست.: «به نظر من سینمای ایران نه حرفه ای بلکه تجربی است، چرا که کماکان متکی بر فیلمساز است نه بر تهیه کننده و مالک اثر. جوایزی که در سطح جهانی کسب می کنیم نیز بر اساس رفتار تجربه گرایانه است». کارگردان دوئل که برای هارون یشایایی تهیه کننده «کیمیا» سنگ تمام گذاشته بود به بررسی ابعادی از سینمای دفاع مقدس پرداخت و تاکید کرد که «فیلمسازی در خصوص دفاع مقدس که مهم ترین تجربه تاریخ معاصر ما است، نمی تواند اثرات آتی آن در زیست اجتماعی مردم را نادیده بگیرد» وی با اشاره به اینکه سینمای جنگ در جهان اغلب پس از پایان جنگ ها شکل می گیرد، گفت بسیاری از کارگردان های برجسته این ژانر تجربه مستقیمی در جنگ نداشته اند و در ادامه پرسشی را مطرح کرد: « امروز در سینمای ایران فیلمسازانی قوی و مجرب داریم که آرزوی ساخت فیلم در این زمینه دارند اما آن دوره را به طور مستقیم تجربه نکرده و قادر به انجام این کار نیستند. باید به چرایی این عدم توانایی پرداخت. باید پرسید چرا فیلمسازی در زمینه دفاع مقدس صرفا در دو، سه نفر حبس شده و نسل های بعد چگونه می توانند به این عرصه ورود کنند؟» احمدرضا درویش در ادامه حرف هایش نسبت به اقتصاد سینمای ایران هم واکنش نشان داد و با اشاره به اینکه اقتصاد فعلی سینمای ایران در خانه ها و خیابان های سعادت آباد حبس شده است، گفت: «کسی حاضر نیست سری به چادرهای عشایر بزند یا روی لنچ فیلم بسازد و این به هزینه های فیلمسازی برمی گردد. کماکان و با وجود چندین صنف در حوزه تهیه کنندگی، سینمای ایران دولتی مانده است.» کارگردان کیمیا با اشاره به آشفتگی وضع اقتصادی سینمای ایران، این وضعیت را «شتر گاوپلنگ» خواند و گفت که سینما برای دولت خوب است پس هزینه هایش را هم خود دولت بپردازد: « اگر وجود سینما برای کشور و دولت خوب است، پس هزینه های آن را هم خود دولت بپردازد. در وضعیت شتر گاو پلنگ فعلی، گرفتاری ها و هزینه های سینما بر دوش بخش خصوصی است اما فواید و پُزش برای دولت. اگر دولت قصد دارد در تمامی لایه های سینما تصدی گری داشته باشد و حتی تا حد تصدی گری مدرسه سینما پیش می رود، پس خود نیز باید تمام هزینه های آن را بپردازد.» اشاره درویش را می توان تلویحا به وضعیت تولید و اکران بسط داد. سینمای دولتی/خصوصی ایران همچنان در مرحله اکران چندان استقلالی ندارد و اصناف سینمایی هم گویا چندان تیغ برانی در این حوزه ندارند. اصنافی که قرار است پیگیر حقوق سینما و سینماگر باشند. « باید پرسید فلسفه وجودی این اصناف چیست و به سمت حل این تناقض پیش رفت. سینما زمانی حرفه ای می شود که در ارتباط با نیازهای مردم، نسبتی تعریف شده با دولت در حد هماهنگی با قوانین داشته باشد. چنین سینمایی که از درون خود ارتزاق کند، می تواند به سمت استقلال و هویت مندی حرکت کند. تا زمانی که این اتفاق نیفتاده، اصناف سینمایی مدام باید از دولت، مطالبه گر مطالباتی باشند که در سینمای دولتی ٣٠ سال اخیر انباشته شده است.» هارون یشایایی هم پس از حرف های درویش از خسرو شکیبایی یاد کرد و گفت، آدم های فعال در این حوزه به کل دگرگون شده اند: «تعصب کاری هر روز کمتر می شود. در آن دوره آدمی مثل خسرو شکیبایی را داشتیم که با دست شکسته حاضر شد به بازی در «کیمیا» ادامه دهد چرا که مردمی را در نظر داشت که در جنگ کشته و مجروح شده بودند. امروز دیگر خسرو شکیبایی را نداریم که نسبت به کار دلسوز باشد. جایگزین او کسانی شده اند که حتی قراردادهای سفت و سخت هم نمی تواند آنها را به کار متعهد کند.» پس از پایان مراسم بود که خبرنگاران و اصحاب رسانه که انگشت شمار هم بودند دور درویش حلقه زدند و از او خواستند تا درباره وضعیت «رستاخیز» اظهارنظر کند. درویش هم طبق سنتی که در پیش گرفته است سکوت و به گفتن یک جمله اکتفا کرد: «رستاخیز اکران شد و تمام. مگر اینکه اکران دوم داشته باشیم. داریم؟! اکران دوم داریم؟!» وی در پاسخ به این حرف که سکوت شما کمکی به فیلم نمی کند، گفت: «وظیفه من ساختن فیلم است. اکران متولیان خودش را دارد» و وقتی از او پرسیدیم نقد شما به مدیران است؟! افزود: «من نمی گویم مدیر خاصی یا کسی. چرخه اکران در سینمای ایران مشخص است و در این چرخه مدت اکران رستاخیز یک روز بود. از نظر من فیلم اکران شده است.» این کارگردان که مدام تاکید می کرد گفت وگو نمی کند در انتهای حرف هایش در جمع خبرنگاران چند جمله هم گفت که بیش از هر چیز لحن حرف زدنش از ناراحتی او حکایت می کرد: «من فقط یک چیز را نمی دانم! چرا در کشور ما، کشور شیعی، کشور مردمی که عاشق اباعبدالله هستند، برای اولین بار فیلمی درباره حضرت اباعبدالله ساخته می شود و اکران نمی شود اما در کشورهای دیگر اکران می شود…» ۵۷۲۴۴
شنبه ، ۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران راوی]
[مشاهده در: www.iranravi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها