واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: عراق نخستین شریک تجاری و نخستین هدف صادراتی کشور ماست. آمارها نشان می دهد بین 55 تا 60 درصد از صادرات ما به کشورهای همسایه به این کشور است. بنابراین اگر یک بررسی در این کشور انجام دهیم، خواهیم دید که با توجه به نیازی که این کشور به بازسازی دارد و وضعیتی که در آن حاکم است و استنباط می شود تا هفت، هشت سال آینده هم تغییر نخواهد یافت، بنابراین یک بازار مصرف کننده و بزرگ در کنار ما وجود دارد که می توانیم طولانی مدت روی این بازار حساب کنیم. ما با عراق بزرگ ترین مرز مشترک، چندین پایانه صادراتی و بازارچه مرزی داریم. همه اینها ما را ملزم می کند که با عراق ارتباط گسترده تری داشته باشیم. بعد اندک مسافت برای بعضی اقلام صادراتی ما می تواند انحصار به وجود آورد و دیگر اینکه عمدتا پراکندگی جمعیتش بیشتر به سمت مرز ایران است تا دیگر همسایگانش و شهرهای پرجمعیتی با کشور ما هم مرز هستند. در نتیجه واردات بسیاری از کالاهای ما برای آنها مثل سیمان و مصالح ساختمانی و لبنیات که محدوده زمانی برای مصرف دارد، مقرون به صرفه است و این باعث می شود که ما با این بازار بیشتر کار کنیم. اما اینکه در رابطه با عراق سیستم کشور ما چیست باید بگویم، اگر عدد مشکلات و مسائل با بازار عراق را 100 بگیریم، 60 تا 70 درصد مشکلات مربوط به داخل کشور ماست. عراق کشور آزادی است و همه کشورها در این کشور کار می کنند، تعرفه آنچنانی ندارد و ما برای حل مشکلات با بازار عراق باید مشکلات و مسائل داخلی خودمان را حل کنیم. همیشه این انتقاد می شود که ترکیه عراق را از دست ما درآورده و ما باید سهم بیشتری در عراق داشته باشیم. اما من می خواهم بگویم اگر غیر از این بود عدالت بر قرار نمی شد. ترکیه سال 90 اصلاحات اقتصادی اش را انجام داد و تورم 70 درصدی را پشت سر گذاشت، ریاضت کشید، انضباط مالی ایجاد کرد، بخش خصوصی را آزاد گذاشت و هم اکنون هم مشوق های معنی دار برای تولید و صادرات می دهد و هنوز هم در حال انجام این اصلاحات است، در کشورهای سی ای اس مانور می دهد و صادراتش هم حداقل 180 میلیارد دلار است. به نظر من تاجر ایرانی باید بازار عراق را بشناسد و بخواهد به آن ورود کند. برخی از این بازار به درستی اطلاع ندارند. شرکت های معتبر ایرانی که با برنامه و برند در خاک عراق کار می کنند شاید به 100 عدد هم نرسند، بنابراین کار از طرف ما مشکل دارد و برنامه ریزی درست نیست. یکی از بزرگ ترین مشکلات ما این است که شرکت هایی که به عراق می روند شرکت های کوچکی هستند. شرکت های بزرگ که در دیگر کشورها هم بازاری دارند ریسک بازار عراق را نمی پذیرند و وارد این کشور نمی شوند. اگرچه در چندین مورد شرکت های کوچک را در قالب یک شرکت بزرگ تجمیع کردیم اما همچنان در این بخش مشکلاتی وجود دارد که به نظر من در اینجا مشکلات به عراق بر می گردد و شرکت های ما بی تقصیرند. با توجه به نبود پوشش های مالی، ناامنی ها و کاهش درآمد عراق با پایین آمدن قیمت نفت، خدمات فنی و مهندسی جزو نخستین شرکت هایی هستند که آسیب می بینند. به هرحال ما از این بازار بسیار منتفع بودیم و فقط نباید مشکلات این چند ماهه را ببینیم و باید باز هم برای بازار عراق برنامه ریزی کنیم، چراکه می توانیم آینده درخشانی در این بازار داشته باشیم. از طرف دیگر برداشته شدن تحریم ها نه تنها اهمیت این بازار را کمتر نکرده که بیشتر خواهد کرد. نکته آخر اینکه درخصوص مسئله تعرفه ها که عراق برای افزایش آنها تا سال 2017 وقت دارد، باید منصف باشیم چراکه اقتصاد این کشور به رشد نیاز دارد و این رشد اقتصادی بر همسایگانش هم اثرات مثبتی خواهد داشت. * عضو هیات رئیسه اتاق ایران
شنبه ، ۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]